INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 września 2010r. (data wpływu do tut. organu 22 września 2010r.), uzupełnionym pismami z dnia 19 listopada 2010r. (data wpływu 1 grudnia 2010r.) i z dnia 24 listopada 2010r. (data wpływu 2 grudnia 2010r.) oraz pismem z dnia 21 grudnia 2010r. (data wpływu 23 grudnia 2010r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania 22% stawką podatku VAT dostawy prawa wieczystego użytkowania gruntu pod zabudowę – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 września 2010r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania 22% stawką podatku VAT dostawy prawa wieczystego użytkowania gruntu pod zabudowę.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 19 listopada 2010r. (data wpływu 1 grudnia 2010r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 16 listopada 2010r. znak: IBPP1/443-902/10/AL oraz pismami z dnia 24 listopada 2010r. (data wpływu 2 grudnia 2010r.) i z dnia 21 grudnia 2010r. (data wpływu 23 grudnia 2010r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca wskazał, iż sprawa dotyczy sprzedaży prawa wieczystego użytkowania gruntów nieruchomości o powierzchni 0.4506 ha na rzecz Spółki.

Wnioskodawca dokonał sprzedaży prawa wieczystego użytkowania gruntów ze stawką VAT 22% na rzecz Spółki, która wygrała przetarg.

Na gruncie tym zlokalizowany jest budynek stacji trafo o powierzchni 12m#61447;, którego właścicielem jest Zakład Energetyczny. Budynek posadowiony jest w 2/3 na działce sprzedającego, a w 1/3 Gminy.

Właścicielem gruntu jest Gmina zaś jej użytkownikiem wieczystym gruntu Wnioskodawca. Wnioskodawca jest w posiadaniu wyceny tej nieruchomości przez biegłego rzeczoznawcę jako prawo wieczystego użytkowania gruntu oraz aktu notarialnego (umowa sprzedaży) działki gruntu jako nieruchomość niezabudowaną w rozumieniu przepisu art. 109 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. Nr 115 poz. 741).

W uzupełnieniu wniosku z dnia 19 listopada 2010r. Wnioskodawca wskazał, iż sprawa dotyczy sprzedaży prawa wieczystego użytkowania gruntów nieruchomości o powierzchni 0,4506 ha na rzecz Spółki ze stawką VAT 22%.

Budynek stacji trafo nie był wprowadzony do ewidencji środków trwałych, Wnioskodawca nie ponosił nigdy żadnych kosztów na rzecz utrzymania tego budynku ponieważ właścicielem i użytkownikiem jest Zakład Energetyczny.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, iż przedmiotem sprzedaży było wyłącznie prawo wieczystego użytkowania gruntu, ponieważ budynek trafo nie jest jego własnością.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 24 listopada 2010r. Wnioskodawca wskazał, iż aktem notarialnym z dnia 27 kwietnia 2010r. (warunkowa umowa sprzedaży) oraz aktem notarialnym z dnia 2 lipca 2010r. (umowa przeniesienia prawa użytkowania wieczystego) sprzedał na rzecz Spółki prawo wieczystego użytkowania nieruchomości.

W toku zawierania aktu notarialnego okazało się, że na nieruchomości znajduje się część murowanej stacji trafo o powierzchni 12 m2, stojącej częściowo na działce sprzedawanej przez Wnioskodawcę (w około 2/3 części), a częściowo wychodzącej na chodnik przy ul. xxx (w około 1/3 części).

W toku przygotowania przetargu biegły rzeczoznawca potraktował nieruchomość jako niezabudowaną. Taki charakter nieruchomości został również uznany w toku transakcji sprzedaży w rozumieniu art. 109 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami.

Ze stacji trafo nigdy nie korzystał Wnioskodawca, nigdy stacja trafo nie była wprowadzona do ewidencji środków trwałych Wnioskodawcy.

Intencją Wnioskodawcy była sprzedaż wyłącznie prawa wieczystego użytkowania gruntu, albowiem Wnioskodawca nie wybudował, nie korzystał ani nie poczuwał się do praw do budynku stacji trafo.

Według wiedzy Wnioskodawcy z budynku stacji trafo korzysta podmiot dostarczający energię elektryczną, podmiot ten uważa się też za właściciela budynku.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 21 grudnia 2010r. Wnioskodawca wskazał, iż prawo wieczystego użytkowania będące przedmiotem wniosku, a sprzedawane na rzecz Spółki zgodnie z opinią Wydziału Planowania Przestrzennego Miasta stanowiła grunt pod zabudowę.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z dnia 19 listopada 2010r.):

Czy sprzedane przez Spółkę prawo wieczystego użytkowania gruntów, według stanowiska biegłego rzeczoznawcy, jest opodatkowane stawką VAT 22% zgodnie z art. 29 ustawy o VAT, biorąc pod uwagę, że budynek trafo nigdy nie był wprowadzony do ewidencji środków trwałych, ponieważ nie jest własnością Wnioskodawcy...

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z dnia 19 listopada 2010r.) przeprowadzona transakcja sprzedaży prawa wieczystego użytkowania gruntów podlega opodatkowaniu podatkiem VAT 22% zgodnie z art. 29 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004r., Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.
   
   

Zatem w świetle powołanego przepisu art. 7 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT, odpłatne zbycie prawa użytkowania wieczystego gruntu stanowi dostawę towarów.

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy o VAT stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

W myśl art. 29 ust. 5 ustawy o VAT w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Zgodnie z § 12 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224, poz. 1799 ze zm.) zwalnia się od podatku zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, jeżeli budynki te lub budowle albo ich części są zwolnione od podatku.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego Wnioskodawca aktem notarialnym z dnia 27 kwietnia 2010r. (warunkowa umowa sprzedaży) oraz aktem notarialnym z dnia 2 lipca 2010r. (umowa przeniesienia prawa użytkowania wieczystego) sprzedał na rzecz Spółki prawo wieczystego użytkowania nieruchomości.

W toku zawierania aktu notarialnego okazało się, że na nieruchomości znajduje się część murowanej stacja trafo o powierzchni 12 m#61447;, stojącej częściowo na działce sprzedawanej przez Wnioskodawcę (w około 2/3 części), a częściowo wychodzącej na chodnik przy ul. xxx (w około 1/3 części).

Wnioskodawca dokonał sprzedaży wyłącznie prawa wieczystego użytkowania gruntów ze stawką VAT 22% ponieważ budynek trafo nie jest jego własnością.

Ponieważ właścicielem i użytkownikiem budynku stacji trafo jest Zakład Energetyczny, budynek ten nie był wprowadzony do ewidencji środków trwałych Wnioskodawcy a jednocześnie Wnioskodawca nie ponosił nigdy żadnych kosztów na rzecz utrzymania tego budynku ani z niego nie korzystał.

Jednocześnie Wnioskodawca wskazał, iż sprzedawany na rzecz Spółki grunt, będący w użytkowaniu wieczystym Wnioskodawcy, stanowił grunt pod zabudowę.

Według art. 48 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 63 ze zm.), zwanej dalej k.c. jest regułą, że budynki i inne urządzenia trwale związane z gruntem stanowią jego część składową, chyba że ustawa stanowi inaczej.

Jednym z wyjątków od tej zasady, zastrzeżonych w ustawie, art. 235 k.c. zgodnie z którym budynki i inne urządzenia wzniesione na gruncie Skarbu Państwa lub gruncie należącym do jednostek samorządu terytorialnego bądź ich związków przez wieczystego użytkownika stanowią jego własność. To samo dotyczy budynków i innych urządzeń, które wieczysty użytkownik nabył zgodnie z właściwymi przepisami przy zawarciu umowy o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste. Przysługująca wieczystemu użytkownikowi własność budynków i urządzeń na użytkowanym gruncie jest prawem związanym z użytkowaniem wieczystym ( § 2).

Zgodnie z art. 231 § 2 k.c. właściciel gruntu, na którym wzniesiono budynek lub inne urządzenie o wartości przenoszącej znacznie wartość zajętej na ten cel działki, może żądać, aby ten, kto wzniósł budynek lub inne urządzenie, nabył od niego własność działki za odpowiednim wynagrodzeniem.

Art. 237 k.c. stanowi, że do przeniesienia użytkowania wieczystego stosuje się odpowiednio przepisy o przeniesieniu własności nieruchomości.

Z ww. przepisów wynika, że użytkownik wieczysty jest właścicielem tylko tych budynków i urządzeń znajdujących się na gruncie Skarbu Państwa lub gruncie należącym do gmin bądź ich związków, które sam wzniósł albo nabył zgodnie z właściwymi przepisami przy zawarciu umowy o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste.

Zatem budynki i urządzenia znajdujące się na gruncie oddanym w użytkowanie wieczyste, których użytkownik nie wzniósł ani nie nabył przy zawarciu umowy o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste, nie stanowią jego własności i nie są objęte prawem własności związanym z użytkowaniem wieczystym.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika zatem, że przedmiotem dostawy było wyłącznie prawo użytkowania wieczystego gruntu, gdyż posadowiony na tym gruncie budynek nie był własnością Wnioskodawcy.

Jednocześnie działka będąca w użytkowaniu wieczystym stanowiła grunt pod zabudowę, tym samym dokonana dostawa prawa użytkowania wieczystego gruntu podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT wg stawki VAT 22% na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o VAT.

W przedmiotowej sprawie przepisy art. 29 ust. 5 ustawy o VAT oraz § 12 ust 1 pkt 11 rozporządzenia w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług nie znajdą zastosowania, tak więc stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe lecz na innej podstawie prawnej.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

W zakresie wskazania czy transakcja sprzedaży nieruchomości jest transakcją dostawy prawa użytkowania wieczystego niezabudowanej nieruchomości czy też transakcja ta jest dostawą budynku stacji trafo (pomimo braku takiej intencji Stron), w której z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu, z potencjalnymi konsekwencjami opisanymi w art. 43 ust. 1 punkt 10 i 10a wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.