INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 grudnia 2010 r. (data wpływu do tut. Biura 03 stycznia 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości:

- uznania za korzystający z zaniechania poboru podatku, przychodu (dochodu) uzyskanego ze wsparcia finansowego otrzymanego:
• w 2009 r. – jest prawidłowe,
• w 2010 r. – jest nieprawidłowe,
- uznania za koszt podatkowy wydatków sfinansowanych z otrzymanego:
• w 2009 r. wsparcia finansowego – jest prawidłowe,
• w 2010 r. wsparcia finansowego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 03 stycznia 2011 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie skutków podatkowych otrzymania i wydatkowania wsparcia finansowego przyznanego w ramach Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki, Działania 6.2, Wsparcie oraz promocja przedsiębiorczości i samozatrudnienia.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W ramach Działania 6.2. Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki 2007-2013, została zawarta umowa o przyznanie środków finansowych na rozwój przedsiębiorczości w ramach Projektu "...". W ramach w/w umowy, przyznano Wnioskodawcy jednorazowe środki finansowe (dotację) w wysokości 40.000 PLN na rozpoczęcie i prowadzenie działalności gospodarczej.

Pomoc będąca przedmiotem ww. umowy, została udzielona w oparciu o zasadę de minimis, zgodnie z rozporządzeniem Ministra Rozwoju Regionalnego z dnia 6 maja 2008 r. w sprawie udzielania pomocy publicznej w ramach Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki (Dz. U. nr 90, poz. 557 z późn. zm.). Otrzymanie ww. środków nastąpiło:

• I transza 34.000 PLN w dniu 17 grudnia 2009 r.,
• II transza 6.000 PLN w dniu 19 marca 2010r.
  
  

W ramach otrzymanej dotacji Wnioskodawca zakupił: towary ekspozycyjne i wyposażenie, wśród zakupów z dotacji nie było środków trwałych.

W roku 2009 za środki z dotacji, zakupiono wyposażenie na łączną kwotę 240 PLN. W roku 2010 za środki z dotacji, zakupiono towary ekspozycyjne i wyposażenie za łączną kwotę 39.760 PLN.

Od otrzymanej dotacji, Wnioskodawca nie odprowadził podatku dochodowego, traktując ją (dotację), jako przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, od której zaniechano poboru podatku na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 10 kwietnia 2009 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od osób fizycznych i osób prawnych od niektórych dochodów (przychodów).

Wydatki na zakup towarów ekspozycyjnych i wyposażenia pokryte z otrzymanych z dotacji środków, Wnioskodawca zaliczył do kosztów uzyskania przychodów.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy prawidłowo uznano otrzymaną dotację jako przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, od której zaniechano poboru podatku na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 10 kwietnia 2009 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od osób fizycznych i osób prawnych od niektórych dochodów (przychodów)...
2. Czy wymienione wydatki poniesione w latach 2009 i 2010, pokryte z środków otrzymanej dotacji, prawidłowo zaliczono do kosztów uzyskania przychodów...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie ze stanem prawnym na dzień podpisania umowy oraz otrzymania dotacji (grudzień 2009r.), w myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Zatem wszelkie dochody podatnika nie wymienione enumeratywnie w katalogu zwolnień przedmiotowych lub co do których nie zaniechano poboru podatku podlegają opodatkowaniu. Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, tj. pozarolniczej działalności gospodarczej, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 2 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów, albo jako zwrot wydatków, z wyjątkiem gdy przychody te są związane z otrzymaniem, zakupem, albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których zgodnie z art. 22a-22o, dokonuje się odpisów amortyzacyjnych. Otrzymane po 25 maja 2008r. i przed 31 grudnia 2010 r. środki, w części nie przeznaczonej na cele inwestycyjne (w tym wsparcie pomostowe) stanowią dochód Wnioskodawcy, od którego zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 22 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 56 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2009r., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów) o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 46, 47a, 47c, 47d, 116, 122 i 129. Wobec powyższego wydatki poniesione na zakup wyposażenia, towarów ekspozycyjnych i innych kosztów związanych z uruchomieniem i wykonywaniem działalności o ile poniesione zostały w celu uzyskania przychodów, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, jako nieobjęte wyłączeniem zawartym w art. 23 ust. 1 pkt 56 ww. ustawy.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Zatem wszelkie dochody podatnika nie wymienione enumeratywnie w katalogu zwolnień przedmiotowych lub co do których nie zaniechano poboru podatku podlegają opodatkowaniu.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, tj. pozarolniczej działalności gospodarczej, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 2 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów, albo jako zwrot wydatków, z wyjątkiem gdy przychody te są związane z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których, zgodnie z art. 22a-22o, dokonuje się odpisów amortyzacyjnych.

Mając na uwadze brzmienie powyższego przepisu należy stwierdzić, iż ustawodawca różnicuje skutki podatkowe otrzymanych dotacji i innych nieodpłatnych świadczeń w zależności od celu, na jaki zostały one przeznaczone, tj.:

• dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na cele inne niż nabycie lub wytworzenie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych – zaliczane są do przychodów z działalności gospodarczej,
• ww. świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków poniesionych przez podatnika na zakup lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych – nie stanowią przychodu z działalności gospodarczej.
  
  

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca korzysta ze wsparcia finansowego w ramach Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki, w ramach Działania 6.2 „Wsparcie oraz promocja przedsiębiorczości i samozatrudnienia”. W ramach ww. wsparcia finansowego zostały Wnioskodawcy przyznane jednorazowe środki finansowe w wysokości 40.000 zł. Ww. środki zostały Wnioskodawcy przekazane w dwóch transzach:

• w dniu 17 grudnia 2009 r. I transza w kwocie 34.000 zł, a następnie
• w dniu 19 marca 2010 r. II transza w kwocie 6.000 zł.
  
  

Za otrzymane środki Wnioskodawca zakupił w 2009 r. wyposażenie na kwotę 240 zł, natomiast w 2010 r. towary ekspozycyjne i wyposażenie na łączną kwotę 39.760 zł.

Zauważyć należy, iż Program Operacyjny Kapitał Ludzki jest jednym z programów operacyjnych służących realizacji Narodowych Strategicznych Ram Odniesienia 2007 – 2013, który został przyjęty decyzją Komisji Europejskiej nr K (2007) 4547 z dnia 28 września 2007 r.

Rozporządzeniem z dnia 10 kwietnia 2009 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od osób fizycznych i osób prawnych od niektórych dochodów (przychodów) (Dz. U. Nr 62, poz. 509), wydanym na podstawie art. 22 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej, Minister Finansów, zarządził zaniechanie poboru podatku dochodowego od osób fizycznych i osób prawnych od środków przyznanych podatnikom - uczestnikom projektu w ramach Działania 6.2 Wsparcie oraz promocja przedsiębiorczości i samozatrudnienia Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki (PO KL) na:

• rozwój przedsiębiorczości, w tym na cele inwestycyjne, dla uczestników projektu, którzy w ramach projektu zarejestrowali działalność gospodarczą lub zarejestrowali się w Krajowym Rejestrze Sądowym, do wysokości 40 tys. zł lub 20 tys. zł na członka spółdzielni w przypadku spółdzielni,
• wsparcie pomostowe w postaci pomocy finansowej wypłacanej miesięcznie przez okres do 6 lub do 12 miesięcy od dnia rozpoczęcia (uruchomienia) działalności gospodarczej

–stanowiących pomoc de minimis udzielaną na warunkach określonych w rozporządzeniu Ministra Rozwoju Regionalnego z dnia 6 maja 2008 r. w sprawie udzielania pomocy publicznej w ramach Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki (Dz. U. Nr 90, poz. 557 i Nr 224, poz. 1484).

Przy czym, zaniechanie to ma zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 26 maja 2008 r. do dnia 31 grudnia 2009 r. (§ 2 ww. rozporządzenia). Rozporządzenie powyższe weszło w życie w dniu 21 kwietnia 2009 r.

Zatem środki otrzymane przez Wnioskodawcę w tym okresie (tj. w 2009 r. w kwocie 34.000 zł), stanowią dochód Wnioskodawcy, od którego zaniechano poboru podatku, zważywszy przy tym, iż nie zostały one przeznaczone na cele inwestycyjne. Zauważyć bowiem należy, iż środki przeznaczone na cele inwestycyjne nie stanowią przychodu zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jak wskazano powyżej zaniechanie poboru podatku dochodowego od osób fizycznych dotyczy dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 26 maja 2008 r. do dnia 31 grudnia 2009 r. W konsekwencji do dochodów uzyskanych od dnia 01 stycznia 2010 r. ze wsparcia finansowego oraz pomostowego, przedmiotowe zaniechanie poboru podatku nie ma zastosowania.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 137 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 01 stycznia 2010 r., wolne od podatku dochodowego są środki finansowe otrzymane przez uczestnika projektu jako pomoc udzielona w ramach programu finansowanego z udziałem środków europejskich, o których mowa w ustawie z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1240).

Powołany przepis wprowadzony został mocą art. 12 pkt 1 lit. a) tiret piąty ustawy z dnia 27 sierpnia 2009r. Przepisy wprowadzające ustawę o finansach publicznych (Dz. U. nr 157 poz. 1241) z dniem 1 stycznia 2010 r. Konsekwencją wprowadzenia ww. przepisu jest zwolnienie z opodatkowania środków otrzymanych przez uczestnika projektu, a nie zaś zaniechanie poboru podatku od ww. środków.

Należy podkreślić, iż „zwolnienie od podatku” oraz „zaniechanie poboru podatku” to dwie odrębne kategorie ekonomiczne, które jednak łączy ten sam efekt; podatnik w istocie nie płaci należnego podatku. Zwolnienie od podatku uregulowane postanowieniami m.in. art. 21 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych polega na wyłączeniu z opodatkowania (po spełnieniu podstawowych warunków), pewnych rodzajów przychodów lub dochodów (w tej sytuacji powstaje obowiązek podatkowy, ale nie następuje jego konkretyzacja w postaci zobowiązania podatkowego).

Natomiast zaniechanie poboru podatku to odstąpienie od pobrania (egzekwowania) wyliczonego, należnego podatku (a więc po powstaniu zobowiązania podatkowego).

W związku z powyższym, środki otrzymane przez Wnioskodawcę po dniu 1 stycznia 2010 r., pochodzące ze wsparcia finansowego, podlegają zwolnieniu od podatku dochodowego od osób fizycznych, na mocy art. 21 ust. 1 pkt 137 ustawy regulującej ten podatek.

Przy czym, również i to zwolnienie dotyczy wyłącznie tej części środków, która nie została przeznaczona na cele inwestycyjne (zakup lub wytworzenie środków trwałych, wartości niematerialnych i prawnych). Środki przeznaczone na cele inwestycyjne nie stanowią bowiem, przychodu zgodnie z cyt. powyżej art. 14 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego otrzymane przez Wnioskodawcę po dniu 1 stycznia 2010 r. środki pochodzące ze wsparcia finansowego w kwocie 6.000 zł, podlegają zwolnieniu od podatku dochodowego od osób fizycznych, a nie jak wskazano, zaniechaniu poboru podatku.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy, iż całość środków finansowych przyznanych na podstawie umowy z grudnia 2009 r. i otrzymanych częściowo w 2009 r., a częściowo w 2010 r. jest objęta ww. zaniechaniem poboru należy uznać za nieprawidłowe.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 56 ustawy o podatku dochodowy od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2009 r., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 46, 47a, 47c, 47d, 116, 122, 129.

Zgodnie natomiast z tym przepisem, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2010 r., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 46, 47a, 47c, 47d, 116, 122, 129, 136 i 137.

Wobec powyższego, wydatki sfinansowane z otrzymanego w 2009 r. wsparcia finansowego, o ile poniesione zostały w celu uzyskania przychodów, bądź też zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, jako nieobjęte wyłączeniem zawartym w cytowanym uprzednio przepisie art. 23 ust. 1 pkt 56 ww. ustawy.

Z kolei, wydatki sfinansowane z otrzymanego w 2010 r. wsparcia finansowego zwolnionego od opodatkowania na podstawie cyt. powyżej art. 21 ust. 1 pkt 137, nie mogą być uznawane za koszty uzyskania przychodów, zgodnie ze znowelizowanym brzmieniem przepisu art. 23 ust. 1 pkt 56 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając powyższe na względzie, przedstawione we wniosku stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości:

- uznania za korzystający z zaniechania poboru podatku, przychodu (dochodu) uzyskanego ze wsparcia finansowego otrzymanego:
• w 2009 r. – jest prawidłowe,
• w 2010 r. – jest nieprawidłowe,
- uznania za koszt podatkowy wydatków sfinansowanych z otrzymanego:
• w 2009 r. wsparcia finansowego – jest prawidłowe,
• w 2010 r. wsparcia finansowego – jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.