INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 14 września 2010 r. (data wpływu do tut. BKIP 22 września 2010 r.), uzupełnionym w dniach 02, 07 i 29 grudnia 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy zwrot podatku od towarów i usług stanowi przychód podlegający opodatkowaniu (pytanie oznaczone we wniosku Nr 1) – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 września 2010 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy zwrot podatku od towarów i usług stanowi przychód podlegający opodatkowaniu (pytanie oznaczone we wniosku Nr 1).

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 22 listopada 2010 r. Znak IBPBI/2/423-1218/10/AK wezwano do ich uzupełnienia. Braki formalne uzupełniono w dniach 02, 07 i 29 grudnia 2010 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka powstała z przekształcenie zakładu budżetowego w rozumieniu art. 9 ustawy z dnia 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej (Dz. U. Nr 9 z 1997 r. poz. 43 z późn. zm.) oraz na mocy uchwały Rady Miejskiej z dnia 26 października 2000 r.

Założycielem Spółki jest Gmina, która również jest 100% udziałowcem Wnioskodawcy, zgodnie z umową spółki przedmiotem działalności podstawowej jest organizacja i prowadzenie lokalnego transportu zbiorowego, wykonywanie usług transportowych w zakresie przewozu osobowego, towarowego w tym transportu międzynarodowego oraz inna działalność wskazana w akcie założycielskim.

Spółka świadczy wyżej wymienione usługi na podstawie zawartej umowy z Gminą. Przedmiotem umowy jest uregulowanie zasad realizacji przez Spółkę, nałożonego na nią w trybie władczym, zobowiązania do świadczenia publicznych usług komunikacyjnych w zakresie lokalnego transportu zbiorowego. Umowa określa szczegółowe zasady, na jakich Spółka ma wykonywać w ogólnym publicznym interesie gospodarczym, zadania własne Gminy w zakresie lokalnego transportu oraz transportu młodzieży do szkół w granicach administracyjnych Gminy. W szczególności umowa reguluje warunki i zasady realizacji przez Spółkę usług przewozowych na liniach autobusowych w wyżej wymienionym obrębie oraz zasady korzystania z infrastruktury służącej do wykonywania zadania własnego Gminy.

Przychody Spółki stanowi m.in. dopłata mająca charakter rekompensaty otrzymywana od Gminy w formie zapłaty za wozokilometr. Podstawę otrzymania rekompensaty stanowi umowa, z której wynika, że dofinansowaniu podlega koszt jednego wozokilometra. Istotą otrzymanej rekompensaty jest dofinansowanie działalności bieżącej (pokrycie kosztów związanych z wykonywaniem usług przewozowych świadczonych na podstawie umowy). Dopłata-rekompensata, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 47 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest przychodem wolnym od podatku, natomiast na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 58 tej ustawy, nie uważa się za koszt uzyskania przychodów wydatków sfinansowanych tą rekompensatą. Zgodnie z przyjętą wykładnią, przedmiotową dopłatę jednostka opodatkowała podatkiem od towarów i usług. W roku 2009 Spółka zwróciła się do Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego. W interpretacji IBPP2/443-831/09/RSz z dnia 6 stycznia 2010 r. Dyrektor rozstrzygnął, iż przedmiotowa dopłata nie stanowi obrotu będącego podstawą opodatkowania podatkiem od towarowi usług i tym samym uznał stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe.

Następnie Spółka złożyła korygujące deklaracje VAT-7 za lata 2005-2009 i uzyskała zwrot nadpłaconego podatku od dopłaty.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 29 grudnia 2010 r. Spółka wyjaśniła, iż przy wystawianiu faktury dla Gminy na dopłatę do kosztów działalności, wartość wozokilometra wynikająca z umowy unettawiała, wyodrębniając wartość netto oraz podatek VAT (metodą „w stu”), który był traktowany jako 7% VAT należny podlegający wpłacie do Urzędu Skarbowego.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy zwrot podatku od towarów i usług od dopłaty za wozokilometr, otrzymanej zgodnie z interpretacją indywidualną, stanowi dochód wolny od podatku dochodowego, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 47 lub, czy nie stanowi dochodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych, zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 6... (pytanie oznaczone we wniosku Nr 1)

Zdaniem Spółki, kwota otrzymanego podatku od towarów i usług od dopłaty za wozokilometr za lata 2005-2009 nie stanowi dochodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 6 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, Mimo, iż ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera definicji przychodu, jednak - co do zasady każde przysporzenie majątkowe podatnika można uznać za przychód podatkowy. Źródła przychodów zostały określone w art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, natomiast katalog przychodów, których nie zalicza się do przychodów podatkowych wymieniony został w art. 12 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Stosownie do art. 12 ust. 4 pkt 6 wyżej powołanej ustawy, do przychodów nie zalicza się zwróconych, umorzonych lub zaniechanych podatków i opłat stanowiących dochody budżetu państwa albo budżetów jednostek samorządu terytorialnego, nie zaliczonych do kosztów uzyskania przychodu, Spółka nie ujęła w kosztach uzyskania przychodów zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zapłaconego uprzednio (zgodnie z deklaracjami VAT-7) podatku od towarów i usług należnego. Mając na uwadze powyższe, Spółka nie zaliczyła do przychodów podatkowych zwróconego przez właściwy organ podatkowy nadpłaconego podatku od towarów i usług należnego.

Również kwoty zwróconego nadpłaconego podatku od towarów i usług w ocenie Spółki nie stanowią dochodu zwolnionego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 47 ustawy podatkowej, gdyż zgodnie z przytoczonym artykułem wolne od podatku są dotacje otrzymane z budżetu państwa lub budżetu jednostki samorządu terytorialnego. Zwrot nadpłaconego podatku od towarów i usług w świetle przepisów prawa podatkowego nie mieści się w kategorii przychodów wolnych od podatku.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Na wstępie należy zaznaczyć, iż przedmiotem wniosku nie była ocena czy dopłata-rekompensata, otrzymaną od Gminy w świetle art. 17 ust. 1 pkt 47 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm., określanej w dalszej części skrótem „updop”), jest dochodem wolnym od podatku. Zatem tut. Organ, będąc związany zakresem przedmiotowym wniosku w niniejszej interpretacji nie badał czy otrzymane przez Spółkę środki korzystają ze zwolnienia z opodatkowania na mocy ww. przepisu lecz przyjął założenie, że przedmiotowa dopłata korzysta z ww. zwolnienia.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 updop, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Stosownie do postanowień zawartych w art. 12 ust. 3 updop, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Literalna wykładnia powołanych powyżej przepisów prowadzi do wniosku, że do przychodów podatkowych zalicza się tylko takie przychody, które w danym momencie są trwałe, definitywne i bezwarunkowe. W konsekwencji, do przychodów podatkowych, podatnik winien zaliczyć tylko takie przychody, które są mu należne. Nie będą to zatem jakiekolwiek przychody, lecz przychody, w stosunku do których podatnikowi przysługiwać będzie prawo do ich otrzymania i które stanowić będą jego trwałe przysporzenie majątkowe.

W myśl art. 12 ust. 4 pkt 9 updop, do przychodów nie zalicza się należnego podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 17 ust.1 pkt 47 updop, wolne od podatku są dotacje otrzymane z budżetu państwa lub budżetu jednostki samorządu terytorialnego, z wyjątkiem dopłat do oprocentowania kredytów bankowych w zakresie określonym w odrębnych ustawach.

W myśl natomiast przepisu art. 12 ust. 4 pkt 6 updop, do przychodów nie zalicza się zwróconych, umorzonych lub zaniechanych podatków i opłat stanowiących dochody budżetu państwa albo budżetów jednostek samorządu terytorialnego, nie zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że przychody Spółki stanowi m.in. dopłata mająca charakter rekompensaty otrzymywana od Gminy w formie zapłaty za wozokilometr. Podstawę otrzymania rekompensaty stanowi umowa, z której wynika, że dofinansowaniu podlega koszt jednego wozokilometra. Istotą otrzymanej rekompensaty jest dofinansowanie działalności bieżącej (pokrycie kosztów związanych z wykonywaniem usług przewozowych świadczonych na podstawie umowy).

Dodatkowo Spółka wskazała, iż dopłata-rekompensata, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 47 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest przychodem wolnym od podatku. Zgodnie z przyjętą przez Spółkę wykładnią, przedmiotową dopłatę Spółka opodatkowała podatkiem od towarów i usług stosując tzw. metodę w „stu” (czyli wartość wynikająca z umowy została „unettowiona”). W roku 2009 Spółka zwróciła się do Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego. W interpretacji Znak IBPP2/443-831/09/RSz z dnia 06 stycznia 2010 r. Dyrektor rozstrzygnął, iż przedmiotowa dopłata nie stanowi obrotu będącego podstawą opodatkowania podatkiem od towarowi usług i tym samym uznał stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe. Następnie Spółka złożyła korygujące deklaracje VAT-7 za lata 2005-2009 i uzyskała zwrot nadpłaconego podatku od dopłaty.

Mając powyższe na uwadze, skoro dopłata jaką Spółka otrzymała nie stanowi obrotu będącego podstawą opodatkowania podatkiem VAT to kwota otrzymana przez Spółkę tytułem nienależnie wpłaconego podatku VAT nie może być rozpatrywana w kontekście cytowanego wyżej art. 12 ust. 4 pkt 6 updop, środki z tego tytułu w istocie pochodzą bowiem z dopłaty, która w momencie otrzymania winna była stanowić dla Spółki przychód w całej wysokości.

Z uwagi na fakt, iż Spółka przedmiotową dopłatę-rekompensatę zakwalifikowała jako dochód wolny od podatku dochodowego w myśl art. 17 ust. 1 pkt 47 updop (co jak już wyżej wskazano nie podlegało ocenie w niniejszej interpretacji), to również część dopłaty którą Spółka przeznaczyła na nienależny podatek VAT powinna być rozpatrywana w kontekście tego zwolnienia, natomiast środki, które Spółka otrzymała na skutek korekt deklaracji VAT-7 są neutralne podatkowo.

Stanowisko Spółki w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 1 jest zatem nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienić należy, iż w sprawie będącej przedmiotem pytania oznaczonego we wniosku Nr 2 wydano odrębną interpretację.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.