INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zmianami) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zmianami) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 28 września 2010 r. (data wpływu 4 października 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji wydatku poniesionego na obsługę prawną sporu sądowego do kosztu wytworzenia – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 października 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji wydatku poniesionego na obsługę prawną sporu sądowego do kosztu wytworzenia.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. Spółka realizuje inwestycję zmierzającą do budowy Zakładu Odpadów Komunalnych dla Obszaru M.

Spółka ubiega się o dofinansowanie inwestycji z Funduszu Spójności w ramach Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko, II Oś Gospodarka odpadami i ochrona powierzchni ziemi.

Elementem niezbędnym przy realizacji tego typu inwestycji jest uzyskanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizację przedsięwzięcia, o której wydanie Spółka wystąpiła do Prezydenta Miasta we wrześniu 2008 r. Do wniosku dołączono raport oddziaływania na środowisko, który w trakcie postępowania został uzupełniony zgodnie z wytycznymi Prezydenta Miasta oraz organów uzgadniających. Przedsięwzięcie zostało uzgodnione z Regionalnym Dyrektorem Ochrony Środowiska, Państwowym Wojewódzkim Inspektorem Sanitarnym, Miejskim Konserwatorem Zabytków oraz przeprowadzono postępowanie z udziałem społeczeństwa.

W dniu 13 lipca 2009 r. Prezydent Miasta określił środowiskowe uwarunkowania zgody na realizację przedmiotowego przedsięwzięcia. Od powyższej decyzji zostały skutecznie wniesione odwołania przez osoby zewnętrzne. Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy decyzję środowiskową Prezydenta Miasta nie znajdując podstaw do jej uchylenia. Te same osoby zewnętrzne złożyły skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, który w dniu 31 maja 2010 r. uchylił decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego oraz poprzedzającą ją decyzję środowiskową Prezydenta Miasta.

Spółka nie zgadza się z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego i dlatego udzieliła pełnomocnictwa adwokatowi celem złożenia skargi kasacyjnej do Naczelnego Sądu Administracyjnego. W tym celu podpisała umowę z kancelarią prawną w zakresie obsługi sporu administracyjno - sądowego, która obejmuje zastępstwo procesowe w ramach postępowania.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wydatek związany z obsługą prawną w zakresie sporu administracyjno - sądowego dotyczącego decyzji środowiskowej stanowi koszt inwestycji zwiększający wartość początkową środków trwałych powstałych w ramach realizowanej inwestycji, a tym samym będzie stanowił koszt uzyskania przychodu w postaci odpisów amortyzacyjnych od wytworzonego majątku...

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty związane z obsługą prawną będą zwiększały wartość powstałych w związku z realizacją inwestycji środków trwałych.

Norma art. 16g ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zawiera katalog wydatków wpływających na wartość początkową środków trwałych, nie ma on charakteru zamkniętego, jednakże w myśl wyżej wymienionych przepisów do wartości początkowej środka trwałego można zaliczyć tylko wydatki ściśle związane z nabyciem bądź wytworzeniem środka trwałego. Koszty uzyskania decyzji środowiskowej, której dotyczy spór są kosztami bezpośrednio związanymi z inwestycją, dlatego Spółka uważa, że koszty usług obcych zmierzających do utrzymania w mocy tej decyzji również stanowią koszty inwestycyjne.

Ponadto zgodnie z art. 175 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo postępowania przed sądami administracyjnymi istnieje tzw. przymus radcowsko - adwokacki, co do sporządzania skargi kasacyjnej do Naczelnego Sądu Administracyjnego, co oznacza, że tylko taki pełnomocnik może w imieniu podatnika sporządzić to pismo procesowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000 r., N r 54, poz. 654 ze zmianami), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy.

Z definicji kosztu podatkowego wynika więc, że aby wydatek mógł stanowić koszt uzyskania przychodu, muszą zostać spełnione równocześnie dwa warunki:

1. poniesienie kosztu musi nastąpić w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
2. wydatek ten nie może być wymieniony w art. 16 ust. 1 ustawy podatkowej.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych definiuje wprost, co należy rozumieć przez pojęcie „inwestycji”. Zgodnie z art. 4a pkt 1 tej ustawy, inwestycje to środki trwałe w budowie w rozumieniu ustawy o rachunkowości. Z kolei, środki trwałe w budowie to – w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 16 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223 ze zmianami) – zaliczane do aktywów trwałych środki trwałe w okresie ich budowy, montażu lub ulepszenia już istniejącego środka trwałego.

Ustawa o rachunkowości definiuje natomiast środki trwałe jako rzeczowe aktywa trwałe i zrównane z nimi, o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, kompletne, zdatne do użytku i przeznaczone na potrzeby jednostki. Zalicza się do nich w szczególności:

• nieruchomości – w tym grunty, prawo użytkowania wieczystego, budowle i budynki, a także będące odrębną własnością lokale, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
• maszyny, urządzenia, środki transportu i inne rzeczy,
• ulepszenia w obcych środkach trwałych,
• inwentarz żywy.

Z definicji środka trwałego zawartej w art. 16a ust 1 ustawy podatkowej płynie zaś wniosek, że aby dany przedmiot był uznany za środek trwały musi spełniać następujące warunki:

• stanowić własność lub współwłasność podatnika,
• być kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania, tzn. środek powinien być wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne umożliwiające jego funkcjonowanie, zgodnie z przeznaczeniem,
• przewidywany okres jego używania musi być dłuższy niż rok,
• musi być wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Regulacja zawarta w art. 15 ust. 6 powołanej ustawy normuje ponadto, iż kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 16a–16m, z uwzględnieniem art. 16.

W ramach prowadzonej działalności Spółka podejmuje zadanie inwestycyjne zmierzające do budowy Zakładu Odpadów Komunalnych. Generalnie wydatki na inwestycje, jako że ponoszone są w celu zabezpieczenia źródła przychodów i nie zostały wymienione w katalogu kosztów wyłączonych z kosztów podatkowych stanowią koszty uzyskania przychodów. Kwalifikując je do kosztów podatkowych należy więc uwzględnić wyłączenia enumeratywnie wymienione w art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) (t.j. gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części - wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem pkt 8a, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Zgodnie z art. 16f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy (z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej) dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 16b. Wobec tego, celem dokonywania odpisów amortyzacyjnych, konieczne jest prawidłowe ustalenie wartości początkowej środka trwałego.

Wartość początkową środka trwałego – w razie jego wytworzenia we własnym zakresie – zgodnie z art. 16g ust. 1 ustawy podatkowej, ustala się według kosztu wytworzenia. Zgodnie z treścią art. 16g ust. 4 ww. ustawy za koszt wytworzenia uważa się – wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się natomiast: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

W analizowanej sytuacji Wnioskodawca ponosi koszty zastępstwa procesowego w sporze administracyjno - sądowym. Spółka podkreśla, iż elementem niezbędnym dla realizacji inwestycji jest uzyskanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizacje przedsięwzięcia (jak wskazuje we własnym stanowisku – decyzji środowiskowej). Jednostka nadmienia, iż w dniu 13 lipca 2009 r. Prezydent Miasta określił środowiskowe uwarunkowania zgody na realizację przedmiotowego przedsięwzięcia. Niniejsza decyzja środowiskowa, po odwołaniu (wniesionym przez „osoby zewnętrzne”) została utrzymana w mocy przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze. Następnie Wojewódzki Sąd Administracyjny uchylił przedmiotową decyzję. Obecnie Spółka celem złożenia skargi kasacyjnej do Naczelnego Sądu Administracyjnego podpisała umowę z kancelarią prawną w zakresie obsługi sporu administracyjno - sądowego. Jednostka podkreśla przy tym, iż poniosła wydatek z uwagi na tzw. przymus radcowsko - adwokacki wynikający z art. 175 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

Odnosząc niniejszy stan faktyczny do przepisów prawa podatkowego należy stwierdzić, iż podjęcie przez podatnika sporu sądowego wiąże się z koniecznością poniesienia kosztów sądowych i kosztów związanych z udziałem w postępowaniu (np. koszty działania pełnomocnika). Bezspornym jest, iż – w przedmiotowej sprawie – wydatek ten jest celowy i racjonalny. W konsekwencji może stanowić koszt podatkowy stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Z uwagi jednak na jego ścisły związek z prowadzoną przez Spółkę inwestycją (koszty zastępstwa procesowego dotyczą sporu dotyczącego określenia środowiskowych uwarunkowań zgody na realizacje inwestycji) należy uznać go za wydatek inwestycyjny i odnieść wartość początkową wytwarzanego środka trwałego (koszt wytworzenia).

Wydatki bezpośrednio dotyczące inwestycji bowiem, takie jak np. koszt uzyskania decyzji środowiskowej (w konsekwencji także wydatek na zastępstwo procesowe w sporze o jej uzyskanie) są zaliczane do kosztów wytworzenia środka trwałego. Poniesie tych wydatków świadczy o tym, że decyzja w zakresie realizacji danej inwestycji została już przez podmiot podjęta. Innymi słowy, wydatki te są związane z pracami przygotowawczymi ukierunkowanymi na realizację inwestycji, t.j. wytworzenie we własnym zakresie środka trwałego. Winny zatem być elementem kosztu wytworzenia i generować wartość początkową środka trwałego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.