INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 listopada 2010 r. (data wpływu 5 listopada 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłat za niestacjonarne studia doktoranckie - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 listopada 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłat za niestacjonarne studia doktoranckie.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca od października 2009 r. jest studentem Międzywydziałowych Interdyscyplinarnych Studiów Doktoranckich Europeistyka. Studia realizowane są w ramach czterech wydziałów: Prawa i Administracji, Nauk Społecznych, Ekonomii i Historii. Zgodnie z programem i celami nauczania absolwenci studiów mają stać się specjalistami w szeroko rozumianej dziedzinie europeistyki, na co wskazuje chociażby interdyscyplinarny charakter studiów.

Wnioskodawca realizuje studia w trybie niestacjonarnym, co wiąże się bezpośrednio z koniecznością opłacania w każdym semestrze czesnego w wysokości 3 600 PLN. Program studiów przewiduje 4 lata nauki – do otrzymania dyplomu i obrony rozprawy Wnioskodawcy pozostało 6 semestrów.

Od czerwca 2010 r. Wnioskodawca prowadzi własną działalność sklasyfikowaną jako: pozostała działalność profesjonalna, naukowa i techniczna gdzie indziej niesklasyfikowana. W ramach działalności prowadzone są i nadzorowane głownie internetowe kampanie wizerunkowe dla klientów polskich i zagranicznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wnoszone przez Wnioskodawcę opłaty semestralne, których efektem będzie uzyskanie tytułu naukowego doktora, uznać można za koszt uzyskania przychodu...

Zdaniem Wnioskodawcy, nauka w ramach Międzywydziałowych Interdyscyplinarnych Studiów Doktoranckich Europeistyka przyczynia się do zwiększenia kompetencji z zakresu kultury, ekonomii, prawa i ogólnie rozumianej specyfiki, zarówno poszczególnych państw Europy, jak i Unii Europejskiej. Wnioskodawca sądzi, iż wiedzę tą może wykorzystać w prowadzonej przez siebie działalności w licznych aspektach, jak chociażby nadzorowanej w okresie sierpień – października 2010 kampanii wizerunkowej dla jednego z polskich miast wojewódzkich prowadzonej na zagranicę (Niemcy, Anglia i Skandynawia). Nabywaną systematycznie wiedzę Wnioskodawca będzie mógł wykorzystać również przy przygotowywaniu ofert PR-owych i późniejszej współpracy z zagranicznymi klientami. Ze względu na charakter prowadzonej działalności gospodarczej, fakt uzyskania tytułu doktora zwiększy kompetencje Wnioskodawcy w oczach przyszłych klientów i współpracowników, co z pewnością przełoży się na liczbę zawieranych umów.

Wnioskodawca twierdzi, także że zwiększy to jego szanse na pozyskanie funduszy z Unii Europejskiej, dzięki wiedzy nabytej na zajęciach z przedmiotów realizowanych w ramach programu studiów.

Reasumując, koszty, jakie musi ponieść Wnioskodawca w związku z uczęszczaniem na studia trzeciego stopnia oraz – w perspektywie czasu – uzyskaniem tytułu naukowego doktora przyczynią się do zwiększenia dochodów w przyszłości oraz poprawy jakości świadczonych przez Wnioskodawcę usług. Poniesione wydatki, w opinii Wnioskodawcy, uprawniają więc do ujęcia do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 22 i nie zostały wymienione w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu, a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją powołanego art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Musi to być zatem taki wydatek, którego związek z prowadzoną działalnością nie budzi wątpliwości, a obowiązek wykazania tego związku należy do podatnika. Kwalifikacja wydatków do kosztów uzyskania przychodów, ze względu na kryterium celowości, leży bowiem w gestii podatnika. Należy jednak mieć na uwadze, że prawidłowość dokonanej kwalifikacji podlega ocenie organów podatkowych.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

1. pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
2. nie znajdować się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
3. być właściwie udokumentowany.

Powyższe oznacza, że kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo - skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wykazania owego związku spoczywa na Wnioskodawcy, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Dla stwierdzenia czy poniesione opłaty związane z podjętymi studiami mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów z tytułu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej istotnym jest ustalenie:

• czy taki wydatek związany jest ze zdobywaniem wiedzy i umiejętności, które są potrzebne w prowadzonej działalności gospodarczej i mają związek z tą działalnością,
• czy też wydatek ten służy tylko podnoszeniu ogólnego poziomu wiedzy i wykształcenia nie związanego z działalnością gospodarczą, a więc który co do zasady ma charakter osobisty.

Zatem, za uzasadnione racjonalnie i gospodarczo koszty, których poniesienie może przyczynić się do osiągnięcia przychodów ze źródła jakim jest działalność gospodarcza, uznać należy takie wydatki na kształcenie, które pozwolą podatnikowi nabyć umiejętności i wiedzę niezbędną w prowadzeniu działalności gospodarczej.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą sklasyfikowaną jako: pozostała działalność profesjonalna, naukowa i techniczna, gdzie indziej niesklasyfikowana. W ramach działalności prowadzone są i nadzorowane głównie internetowe kampanie wizerunkowe dla klientów polskich i zagranicznych.

Jak wskazano we wniosku, program powyższych studiów umożliwi Wnioskodawcy uzyskanie zaawansowanej wiedzy w zakresie kultury, ekonomii, prawa i ogólnie rozumianej specyfiki, zarówno poszczególnych państw Europy, jak i Unii Europejskiej oraz zwiększy jego szanse na pozyskanie funduszy z Unii Europejskiej. Nabytą wiedzę Wnioskodawca będzie mógł wykorzystać również przy przygotowaniu ofert PR-owych i późniejszej współpracy z zagranicznymi klientami.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, iż wydatki poniesione w związku ze studiami doktoranckimi, choć trudno je przypisać konkretnym przychodom, to jako przydatne do wykonywania działalności gospodarczej, faktycznie poniesione i właściwie udokumentowane mogą stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej. Jednocześnie ponownie podkreślić należy, iż to na podatniku spoczywa ciężar wykazania istnienia związku przyczynowego pomiędzy ponoszonymi wydatkami, a osiąganymi przychodami oraz okoliczności, iż ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiągniętych przychodów bądź na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Wykazanie istnienia takiego związku jest warunkiem koniecznym dla uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu.

Końcowo zauważyć należy, iż w przedmiotowej sprawie, mając na uwadze treść art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, tut. organ wydając interpretację prawa podatkowego nie jest uprawniony do przeprowadzania postępowania dowodowego, które przesądziłoby, że poniesiony wydatek spełnia warunki uznania za koszt podatkowy. Do postępowania w sprawie wydania pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego nie mają bowiem zastosowania przepisy o postępowaniu podatkowym, a postępowanie dowodowe jest częścią postępowania podatkowego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.