INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 18 listopada 2010r. (data wpływu 26 listopada 2010r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania akcyzą nabywanej energii elektrycznej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 listopada 2010r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego, w zakresie opodatkowania akcyzą nabywanej energii elektrycznej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca w latach 1994-1997 wybudował próg Małej Elektrowni Wodnej na rzece w miejscowości. W 1997r. oddano do użytku elektrownię i z tego tytułu Wnioskodawca ma dodatkowe środki do Budżetu, które przeznacza na rozbudowę infrastruktury Gminy N., a obiekt jest własnością Wnioskodawcy. Wyprodukowana energia elektryczna w całości sprzedawana jest do Y., gdyż Wnioskodawca nie posiada swojej linii energetycznej, a na potrzeby pracy elektrowni Gmina zakupuje bezpośrednio od Y. energię. Na wytwarzanie energii elektrycznej, nie na dystrybucję, Gmina posiada koncesję wydaną przez Prezesa URE dnia 04.12.2004r. na okres 10 lat. W związku ze zmianą przepisów o naliczaniu akcyzy od dnia 1 września 2010r. Wnioskodawca zobligowany jest naliczać akcyzę od wszystkich punktów poboru energii elektrycznej od Y Sp. z o.o. Gmina ma około 125 punktów odbioru energii elektrycznej tj. oświetlenie uliczne, budynki komunalne i zdaniem Wnioskodawcy przerzucanie na niego obowiązku miesięcznego naliczania akcyzy spowoduje niepotrzebny chaos, przy czym spółka Y. posiada niezbędne warunki techniczne, by odprowadzać podatek. Gmina nie prowadzi działalności komercyjnej, a każdy dochód służy mieszkańcom Gminy.

Wnioskodawca nie wnosi uwag aby naliczać akcyzę od punktu poboru i produkcji energii elektrycznej na progu małej Elektrowni Wodnej którą do tej pory wykonuje, ale nie na wszystkich punktach.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy istnieje możliwość aby na pozostałe punkty oświetleniowe uliczne i obiekty użyteczności publicznej tj. remizy, domy kultury, budynek Urzędu Gminy akcyza była odprowadzana do Izby Celnej jak do tej pory przez Y. Sp. z o.o....

Zdaniem Wnioskodawcy, jednostka samorządu terytorialnego, nie prowadzi działalności komercyjnej. Naliczanie akcyzy i rozliczanie z Izbą Celną powinien prowadzić Y. Sp. z o.o., która doświadczona jest w prowadzeniu tego typu rozliczeń, a nie będzie to mieć wpływu na niestosowanie się do przepisów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008r. o podatku akcyzowym (Dz.U. z 2009r. Nr 3, poz. 11 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym od 1 września 2010r. (nadanym ustawą z 22 lipca 2010r. o zmianie ustawy o podatku akcyzowym oraz niektórych innych ustaw – Dz.U. Nr 151, poz. 1013) przypadku energii elektrycznej przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1. nabycie wewnątrzwspólnotowe energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
2. sprzedaż energii elektrycznej nabywcy końcowemu na terytorium kraju, w tym przez podmiot nieposiadający koncesji na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne, który wyprodukował tę energię;
3. zużycie energii elektrycznej przez podmiot posiadający koncesję, o której mowa w pkt 2;
4. zużycie energii elektrycznej przez podmiot nieposiadający koncesji, o której mowa w pkt 2, który wyprodukował tę energię;
5. import energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
6. zużycie energii elektrycznej przez nabywcę końcowego, jeżeli nie została od niej zapłacona akcyza w należnej wysokości i nie można ustalić podmiotu, który dokonał sprzedaży tej energii elektrycznej nabywcy końcowemu.
   
   

Stosownie natomiast do art. 2 ust. 1 pkt 19 ww. ustawy przez nabywcę końcowego rozumie się podmiot nabywający energię elektryczną, nieposiadający koncesji na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2006 r. Nr 89, poz. 625, z późn. zm.), z wyłączeniem:

b) spółki prowadzącej giełdę towarową w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych (Dz. U. z 2005 r. Nr 121, poz. 1019, z późn. zm.) nabywającej energię elektryczną z tytułu pełnienia funkcji opisanej w art. 5 ust. 3a ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych,
c) towarowych domów maklerskich i domów maklerskich w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych nabywających energię elektryczną z tytułu pełnienia funkcji opisanej w art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych lub nabywających energię elektryczną na rachunek dającego zlecenie na rynku regulowanym w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. Nr 183, poz. 1538, z późn. zm.),
d) giełdowej izby rozrachunkowej lub Krajowego Depozytu Papierów Wartościowych S.A. nabywających energię elektryczną z tytułu pełnienia funkcji opisanej w art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych,
e) spółki prowadzącej jednocześnie izbę rozliczeniową i izbę rozrachunkową w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi nabywającej energię elektryczną z tytułu pełnienia funkcji, o której mowa w art. 68a ust. 14 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi lub w celu rozliczenia i rozrachunku transakcji zawieranych na rynku regulowanym;

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca posiada koncesję na wytwarzanie energii elektrycznej i całość wytworzonej energii sprzedaje dystrybutorowi (Y.). Jednocześnie od tego dystrybutora Wnioskodawca zakupuje energie elektryczną, którą w całości zużywa na potrzeby pracy Małej Elektrowni.

Mając powyższe na uwadze, począwszy od 1 września 2010r. Wnioskodawca posiadający wyłącznie koncesję na wytwarzanie energii elektrycznej nie jest nabywcą końcowym w zakresie energii elektrycznej nabywanej z zewnątrz od podmiotu posiadającego jedną z koncesji, o której mowa w art. 2 ust. 1 pkt 19 ustawy. Zauważyć bowiem należy, iż sprzedaż energii elektrycznej do Wnioskodawcy (posiadającego wyłącznie koncesję na wytwarzanie energii elektrycznej), nie jest czynnością opodatkowaną na podstawie art. 9 ust. 1 ww. ustawy o podatku akcyzowym.

W przedmiotowej kwestii, zgodnie z art. 9 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, przedmiotem opodatkowania będzie natomiast zużycie przez Wnioskodawcę (posiadającego koncesję na wytwarzanie energii elektrycznej) energii elektrycznej.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 pkt 3 w przypadku energii elektrycznej obowiązek podatkowy powstaje z dniem zużycia energii elektrycznej w przypadkach, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3, 4 i 6

Zgodnie zaś z art. 13 ust. 1 ww. ustawy podatnikiem akcyzy jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna mniemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą lub wobec której zaistniał stan faktyczny podlegający opodatkowaniu akcyzą (…).

Stosownie do powyższego Wnioskodawca obowiązany jest w myśl art. 24 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, bez wezwania organu podatkowego składać właściwemu naczelnikowi urzędu celnego deklaracje podatkowe według ustalonego wzoru oraz obliczać i wpłacać akcyzę na rachunek właściwej izby celnej, w terminie do 25 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło zużycie energii elektrycznej – w przypadkach, om których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3, 4 i 6 ustawy.

Ponadto stosownie do art. 91 ust. 1 i ust. 3 – ust. 6 podatnik dokonujący sprzedaży energii elektrycznej nabywcy końcowemu, zużywający energię elektryczną w sytuacji, o której mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3 i 4, a także podmiot reprezentujący, o którym mowa w art. 13 ust. 5, są obowiązani do prowadzenia ilościowej ewidencji energii elektrycznej na podstawie wskazań urządzeń pomiarowo-rozliczeniowych u nabywcy końcowego lub podmiotu zużywającego energię, a w przypadku braku urządzeń pomiarowych - na podstawie współczynnikowo określonego poziomu poboru energii przez poszczególne urządzenia, wskazanego w dokumentacji prowadzonej przez podatnika.

Ewidencja, o której mowa w ust. 1 i 2, powinna zawierać odpowiednio dane niezbędne do określenia w okresach miesięcznych, z dokładnością do 0,001 MWh, łącznej ilości:

1. wyprodukowanej, nabytej wewnątrzwspólnotowo, zaimportowanej, zakupionej na terytorium kraju energii elektrycznej;
2. energii elektrycznej sprzedanej nabywcom końcowym na terytorium kraju;
3. energii elektrycznej sprzedanej podmiotom posiadającym koncesję w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne;
4. energii elektrycznej dostarczonej wewnątrzwspólnotowo i wyeksportowanej;
5. energii elektrycznej zużytej na potrzeby własne;
6. energii elektrycznej zwolnionej od akcyzy na podstawie art. 30 ust. 6 i 7 oraz przepisów wydanych na podstawie art. 39 ust. 1 pkt 2;
7. strat energii elektrycznej niepodlegających opodatkowaniu, o których mowa w art. 9.
   
   

Jeżeli brak jest urządzeń pomiarowych pozwalających na precyzyjne określenie ilości, o których mowa w ust. 3 pkt 5 i 7, prowadzący ewidencję określa ilości szacunkowe.

Ewidencja, o której mowa w ust. 1 i 2, może być prowadzona w formie papierowej lub elektronicznej, po uprzednim pisemnym poinformowaniu właściwego naczelnika urzędu celnego o formie jej prowadzenia.

Ewidencja, o której mowa w ust. 1 i 2, powinna być przechowywana do celów kontroli przez okres 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym została sporządzona.

Mając powyższe na uwadze, w stanie prawnym obowiązującym od 1 września 2010r., Wnioskodawca posiadający koncesję na wytwarzanie energii elektrycznej jest podatnikiem podatku akcyzowego od całości zużytej na potrzeby własne energii elektrycznej uprzednio nabytej od Y Sp. z o.o.

Powyższe wskazuje jednocześnie, iż nie można podzielić stanowiska Wnioskodawcy, iż od energii elektrycznej nabytej od Y Sp. z o.o. przez Wnioskodawcę niebędącego nabywcą końcowym w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, i zużycia jej na potrzeby własne, akcyzę może naliczać i rozliczać sprzedawca tej energii. W tym zakresie Spółka z o.o. Y nie jest bowiem podatnikiem podatku akcyzowego. Zapłata dokonana zatem przez sprzedawcę tej energii, który w zakresie sprzedaży Wnioskodawcy energii elektrycznej nie wykonuje czynności opodatkowanej podatkiem akcyzowym jest niezgodna z obowiązującymi przepisami dotyczącymi podatku akcyzowego w przedmiotowym zakresie. Zapłata ta bowiem dokonana zostałyby przez podmiot nieuprawniony, który nie miał podstawy prawnej do tej zapłaty.

Zgodnie z art. 5 Ordynacji podatkowej zobowiązaniem podatkowym to jest wynikające z obowiązku podatkowego zobowiązanie do zapłacenia na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu albo gminy podatku w wysokości, terminie oraz miejscu określonych w przepisach prawa podatkowego (czyli w przedmiotowej sprawie w przepisach ustawy z dnia 6 grudnia 2010 o podatku akcyzowym w brzmieniu obowiązującym od 1 września 2010r.).

W obowiązujących przepisach ustawy podatku akcyzowym jasno wskazano w art. 13 ust. 1 kto jest podatnikiem podatku akcyzowego od zużywanej energii elektrycznej przez podmiot posiadający koncesję na wytwarzanie energii elektrycznej.

Tym samym w sprawie będącej przedmiotem wniosku jedynie Wnioskodawca, niebędący stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 19 ustawy nabywcą końcowym, dokonujący czynności określonej w art. 9 ust. 1 pkt 3 ustawy podlegającej opodatkowaniu akcyzą, u którego powstał obowiązek podatkowy na podstawie art. 11 ust. 1 pkt 3 ustawy, jest w myśl art. 13 ust. 1 podatnikiem podatku akcyzowego, obowiązanym zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 3 do rozliczenia i uiszczenia należnego podatku akcyzowego.

W miejscu tym należy również dodać, iż zgodnie z art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 22 lipca 2010r. o zmianie ustawy o podatku akcyzowym oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 151, poz. 1013) jeżeli okres rozliczeniowy energii elektrycznej rozpoczął się przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy i obejmuje również okres po dniu jej wejścia w życie, podmiot sprzedający energię elektryczną podmiotowi posiadającemu koncesję na wytwarzanie energii elektrycznej jest obowiązany na wystawianej temu podmiotowi fakturze uwzględnić podatek akcyzowy należny za energię elektryczną wydaną przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy tj. przed 1 września 2010r.

W przypadku braku możliwości określenia ilości energii elektrycznej wydanej przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy jej ilość ustala się proporcjonalnie do okresu obowiązywania w okresie rozliczeniowym ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu dotychczasowym oraz nadanym niniejszą ustawą.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała