INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, reprezentowanej przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 10 sierpnia 2010 r. (data wpływu 11.08.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia podstawy obliczenia wysokości przysługującego zwolnienia przedmiotowego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 sierpnia 2010 r. został złożony ww. wniosek – uzupełniony pismem z dnia 15 października 2010 r. (data wpływu 20.10.2010 r.) o brakujące pełnomocnictwo - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia podstawy obliczenia wysokości przysługującego zwolnienia przedmiotowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Na podstawie zezwolenia z 02 kwietnia 2007 r. na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej, Spółka otrzymała zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej w strefie.

Zezwolenie, wydane na podstawie Rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie Specjalnej Strefy Ekonomicznej, określa przedmiot działalności gospodarczej Wnioskodawcy według PKWiU na okres, na który udzielono zezwolenia, do 15.11.2017 r. oraz warunki prowadzenia działalności gospodarczej w strefie:

1. poniesienie na terenie strefy wydatków inwestycyjnych w rozumieniu § 6 rozporządzenia, będących podstawą obliczenia wysokości pomocy publicznej zgodnie z § 3 i 4 rozporządzenia o wartości przewyższającej kwotę 2.000.000 euro (słownie: dwa miliony euro) obliczonej przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez Prezesa NBP z dnia faktycznego poniesienia wydatków w terminie do dnia 31 grudnia 2011 r.
2. utworzenie na terenie strefy co najmniej 10 nowych miejsc pracy w rozumieniu § 3 ust. 3 i ust. 6 rozporządzenia i utrzymanie zatrudnienia na poziomie co najmniej 10 pracowników do dnia 31 grudnia 2014 r.
3. przestrzegania regulaminu strefy i innych regulacji prawnych dotyczących funkcjonowania strefy.
   
   

Spółka wypełniła warunki nałożone zezwoleniem. Wydatki poczynione przez Wnioskodawcę pozostają w ścisłym związku z przedmiotem działalności określonym w zezwoleniu oraz odpowiadają wszystkim warunkom kwalifikacyjnym przewidzianym w § 3 i 4 oraz § 6 rozporządzenia.

W kwietniu 2007 r., tj. w dacie uzyskania zezwolenia na działalność w strefie, Spółka nie była małym / średnim przedsiębiorcą (dalej MŚP), ale była kwalifikowana ze względu na parametry bilansowe i obrotu (wynikające z powiązań kapitałowych z innymi spółkami powiązanymi) jako „duży” przedsiębiorca. Jednakże na skutek zmian kapitałowych, od 2008 r. Spółka nie osiąga parametrów właściwych dla „dużego” przedsiębiorcy, bowiem stosownie do wymogów załącznika I do rozporządzenia KE (WE) nr 70/2001 z dnia 12 stycznia 2001 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw (Dz. Urz. WE L 10 z 13.01.2001, str. 33; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 8, t. 2, str. 141), w brzmieniu nadanym rozporządzeniem Komisji (WE) nr 364/2004 z dnia 25 lutego 2004 r. zmieniającym rozporządzenie Komisji (WE) nr 70/2001 zgodnie z art. 2 ust. 1 zatrudnia mniej niż 250 pracowników oraz Jej roczny obrót nie przekracza 50 mln euro, a całkowity bilans nie przekracza 43 mln euro. Także ze względu na pozostałe warunki, nie kwalifikowała się za te okresy (2008 i 2009 r.) jako „duży” przedsiębiorca.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy do określenia podstawy obliczenia wysokości przysługującego Wnioskodawcy zwolnienia podatkowego za dane okresy roczne zależnej od przyjętej intensywności pomocy regionalnej, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz w art. 12 i art. 16 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych w związku z treścią § 4 ust. 2 rozporządzenia RM w sprawie Specjalnej Strefy Ekonomicznej, należy przyjąć status przedsiębiorstwa (MŚP, „duże”) z dnia uzyskania zezwolenia niezmiennie przez cały okres korzystania z pomocy regionalnej z tytułu działalności w strefie, czy też w przypadku, gdy w trakcie tej działalności nastąpiła zmiana statusu przedsiębiorstwa w rozumieniu załącznika nr I do rozporządzenia Komisji nr 70/2001 z 12.01.2001 r. w sprawie zastosowania art. nr 87 i art. 88 traktatu WE w odniesieniu do pomocy państwa dla „małych” i „średnich” przedsiębiorstw (Dz. Urz. WE L 10 z dnia 01.01.2001 r. strona 33 do 42 znowelizowanego rozporządzenia Komisji Wspólnot Europejskich nr 364/2004 z dnia 05.02.2004 r.) za okresy, gdy nastąpiła ta zmiana i przedsiębiorstwo kwalifikowane jest do innej kategorii wielkości przedsiębiorstwa, należy stosować współczynniki intensywności pomocy regionalnej właściwe dla tej właśnie zmienionej kategorii...

Biorąc pod uwagę, że od tego czy Spółka posiada status przedsiębiorcy małego, średniego, czy też dużego, zależy wysokość zwolnienia z opodatkowania przysługującego Spółce z tytułu prowadzenia działalności na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej, powstały wątpliwości dotyczące następującej kwestii czy w takim stanie faktycznym należy uważać, że skoro Spółka w momencie uzyskania zezwolenia na działalność w Specjalnej Strefie Ekonomicznej miała status „dużego” przedsiębiorcy to status ten pozostaje stały, niezależnie od następnych zdarzeń, które powodowałyby zmianę statusu, czy też na skutek zdarzeń gospodarczych stosownie do załącznika I będzie traktowana w zakresie wykorzystania pomocy publicznej i w wysokości tej pomocy stosownie do bieżącego statusu w rozumieniu załącznika.

Zdaniem Wnioskodawcy, w myśl art. 16 ust. 1 pkt 2 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, podstawą do korzystania z pomocy publicznej udzielanej zgodnie z ustawą jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej strefy uprawniające do korzystania z pomocy publicznej.

Zgodnie z art. 12 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, dochody uzyskane z działalności gospodarczej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione z podatku dochodowego odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych. Warunki zwolnienia dochodów z działalności gospodarczej osób prawnych z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych zostały określone w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym zwolnione z podatku są dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia, nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości zgodnie z odrębnymi przepisami. Przez odrębne przepisy należy rozumieć przede wszystkim przepisy zawarte w rozporządzeniach dotyczących funkcjonowania poszczególnych stref. Zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia, pomoc regionalna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym osób prawnych, stanowi pomoc regionalną z tytułu kosztów nowej inwestycji, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikującej się do objęcia pomocą określonych w § 6 pkt 8.

Maksymalną procentową intensywność pomocy regionalnej ze względu na status danego przedsiębiorstwa (MŚP albo „duży”) określa § 4 ust. 2 rozporządzenia stanowiący, że maksymalną intensywność regionalnej pomocy inwestycyjnej udzielanej małym lub średnim przedsiębiorcom, w rozumieniu art. 2 załącznika I do rozporządzenia Komisji (WE) (zwane dalej rozporządzeniem KE) nr 70/2001 z dnia 12 stycznia 2001 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy państwa dla małych średnich przedsiębiorstw (Dz. Urz. WE L 10 z 13.01.2001 r., str. 33; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 8, t. 2, str. 141) w brzmieniu nadanym rozporządzeniem Komisji (WE) nr 364/2004 z dnia 25 lutego 2004 r. zmieniającym rozporządzenie Komisji (WE) nr 70/2001 i rozszerzającym jego zakres w celu włączenia pomocy dla badań i rozwoju (Dz. Urz. UE L 63 z 28.02.2004 r., str. 22, Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 8, t. 3, str. 64), z wyłączeniem prowadzących działalność gospodarczą w sektorze transportu, podwyższa się o 20 punktów procentowych brutto w przypadku małych przedsiębiorców oraz o 10 punktów procentowych brutto w przypadku średnich przedsiębiorców w stosunku do maksymalnej intensywności określonej dla poszczególnych obszarów, a dla dużych przedsiębiorców intensywność pomocy jest określana odrębnym wzorem. Zatem od statusu danego przedsiębiorstwa (mały / średni, „duży”) zależy faktycznie wysokość pomocy regionalnej, w tym wysokość możliwego zwolnienia od podatku dochodowego od osób prawnych od dochodu uzyskanego z działalności w strefie.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że intensywność zwolnienia podatkowego (pomocy regionalnej), o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz w art. 12 i art. 16 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych w związku z treścią § 4 ust. 2 rozporządzenia, należy określić według zasad wynikających z zasad zaliczania przedsiębiorstwa do danej kategorii określonych w załączniku I do rozporządzenia KE. Kwalifikacja podmiotu działającego na terenie specjalnej strefy ekonomicznej dla odpowiedniej kategorii przedsiębiorstw, duży, średni / mały następuje na podstawie przepisów załącznika I do rozporządzenia KE. Zgodnie z treścią art. 2 ust. 1 załącznika do kategorii MŚP zalicza się przedsiębiorstwa, które spełniają następujące warunki: zatrudnienie poniżej 250 osób, roczny obrót poniżej 50 mln euro lub / oraz całkowity bilans roczny poniżej 43 mln euro. W przypadku, gdy na podstawie danych zawartych w sprawozdaniach finansowych w ciągu 2 kolejnych okresów rozliczeniowych zostanie przekroczony pierwszy z powyższych wskaźników oraz jeden z 2 pozostałych wskaźników, przedsiębiorstwo traci status MŚP z początkiem kolejnego okresu rozliczeniowego, ponowne uzyskanie tego statusu jest możliwe pod warunkiem, że w ciągu 2 kolejnych lat Spółka nie przekroczy po raz kolejny progów, o których mowa powyżej.

Dane, które są stosowane przy określaniu zarówno liczby personelu, jak i kwot finansowych są danymi odnoszącymi się do ostatniego zatwierdzonego okresu obrachunkowego i są obliczane na podstawie rocznej. Są brane pod uwagę od dnia zamknięcia danego rozliczenia. W przypadku, gdy na ostatni dzień bilansu dane przedsiębiorstwo przekracza lub spada poniżej progu zatrudnienia lub pułapu finansowego określonego w załączniku I do rozporządzenia KE, uzyskanie lub utrata statusu średniego / małego lub mikro przedsiębiorstwa następuje tylko wówczas, gdy zjawisko to powtórzy się w ciągu dwóch kolejnych lat.

Reasumując, w ocenie Spółki, brak jest podstaw do uznania, że raz nabyty status przy uzyskaniu zezwolenia pozostaje niezmienny niezależnie od następczych faktycznych zdarzeń i sytuacji gospodarczych, w jakiej znajdzie się Spółka. Załącznik nr I do rozporządzenia KE wyraźnie określa zasady, w jakich następuje zmiana statusu z podmiotu z jednej kategorii do drugiej i w jakich okolicznościach oraz pod jakimi warunkami to następuje.

Ani w ustawie o działalności o strefach ekonomicznych, ani w rozporządzeniu dotyczącym działalności w strefie, nie ma żadnych uregulowań, które wskazywałyby na to, że raz nabyty status przez dany podmiot w momencie uzyskania zezwolenia pozostaje niezmienny i do rozliczania pomocy publicznej należy stosować parametry oraz poziom intensywności wydatków kwalifikowanych określonych w stosownym rozporządzeniu na poziomie i dla kategorii przedsiębiorstwa tego jakim było w momencie uzyskania zezwolenia, a nie tego jakim stało się w jakiś czas potem w wyniku prowadzonej działalności gospodarczej. Brak jest jakichkolwiek podstaw prawnych do stwierdzania, iż status przedsiębiorcy pozostaje niezmienny, skoro przepisy załącznika I do rozporządzenia KE wyraźnie wskazują, iż w określonych sytuacjach i pod pewnymi warunkami status taki ulega zmianie i to samo przedsiębiorstwo może być w różnych okresach kwalifikowane jako małe / średnie przedsiębiorstwo albo duże przedsiębiorstwo w zależności od poziomu zatrudnienia oraz sumy bilansowej i obrotów. Oznacza to, że jeżeli w momencie uzyskania zezwolenia przedsiębiorstwo kwalifikowało się jako przedsiębiorstwo „duże”, to po okresie dwóch kolejnych lat kiedy wskaźniki nie przekraczały wartości określonych w załączniku I rozporządzenia KE, w kolejnych okresach przedsiębiorstwo może być traktowane jako MŚP i odwrotnie, jeżeli początkowo posiadało status MŚP, a w trakcie działalności w strefie ze względu na przekroczenie wskaźników nie kwalifikowało się już do tej kategorii, wówczas za te następne okresy powinno rozliczać intensywność pomocy regionalnej w postaci zwolnienia od podatku dochodowego od osób prawnych, według wskaźników jak dla „dużego” przedsiębiorcy, a nie korzystniejszych jak dla MŚP.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Specjalne strefy ekonomiczne są częścią terytorium kraju wyodrębnioną administracyjnie, na której możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach, a w szczególności korzystania ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych, o czym stanowi art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t. j. Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274 ze zm.). Podstawą do korzystania ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej (art. 16 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych).

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4 - 6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600, z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 121, poz. 770, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 117, poz. 1228, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 240, poz. 2055 oraz z 2003 r. Nr 188, poz. 1840), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Zgodnie z art. 17 ust. 4 ww. ustawy, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 34, przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy.

Z treści cytowanych wyżej przepisów art. 17 ust. 1 pkt 34 i ust. 4 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, że warunkiem korzystania z przedmiotowego zwolnienia jest uzyskanie dochodu z działalności gospodarczej, prowadzonej w zakresie przedmiotowym określonym w zezwoleniu, przy czym działalność gospodarcza ma być prowadzona na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

Powyższy przepis wyraźnie określa również limit zwolnienia przysługujący przedsiębiorcy prowadzącemu działalność na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, gdyż zwolnienie przysługuje do wartości pomocy publicznej dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do jej uzyskania w największej wysokości.

Tak więc, pomocą publiczną udzielaną przedsiębiorcy prowadzącemu działalność gospodarczą na terenie specjalnej strefy ekonomicznej jest niezapłacony przez tego przedsiębiorcę podatek, obliczony od dochodu osiąganego wyłącznie z działalności prowadzonej na terenie strefy, na podstawie właściwego zezwolenia. Wielkość tego zwolnienia jest uzależniona od wysokości poniesionych przez przedsiębiorcę wydatków inwestycyjnych.

Z uwagi na termin otrzymania przez Spółkę zezwolenia w przedmiotowej sprawie (tj. 02.04.2007 r.) zastosowanie znajdą przepisy rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie Specjalnej Strefy Ekonomicznej.

Jak stanowi § 3 ust. 1 ww. rozporządzenia, pomoc regionalna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, z późn. zm.) albo na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 63a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm.) stanowi pomoc regionalną z tytułu:

1. osztów nowej inwestycji, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą, określonych w § 6, lub
2. tworzenia nowych miejsc pracy, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników, obejmujących koszty płacy brutto tych pracowników, powiększone o obowiązkowe składki na ubezpieczenie społeczne, ponoszone przez przedsiębiorcę od dnia zatrudnienia tych pracowników.
   
   

Zgodnie natomiast z § 4 ust. 1 tego rozporządzenia, maksymalna intensywność regionalnej pomocy inwestycyjnej liczona jako stosunek ekwiwalentu dotacji brutto do kosztów kwalifikujących się do objęcia tą pomocą, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, wynosi:

1. 50 % - na obszarach należących do województw: lubelskiego, podkarpackiego, warmińsko-mazurskiego, podlaskiego, świętokrzyskiego, opolskiego, małopolskiego, lubuskiego, łódzkiego, kujawsko-pomorskiego;
2. 40 % - na obszarach należących do województw: pomorskiego, zachodniopomorskiego, dolnośląskiego, wielkopolskiego, śląskiego, a do dnia 31 grudnia 2010 r. na obszarze należącym do województwa mazowieckiego, z wyłączeniem miasta stołecznego Warszawy;
3. 30 % - na obszarze należącym do miasta stołecznego Warszawy oraz w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. - na obszarze należącym do województwa mazowieckiego.
   
   

Stosownie do treści § 4 ust. 2 rozporządzenia, maksymalną intensywność regionalnej pomocy inwestycyjnej udzielanej małym lub średnim przedsiębiorcom, w rozumieniu art. 2 załącznika I do rozporządzenia Komisji (WE) nr 70/2001 z dnia 12 stycznia 2001 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw (Dz. Urz. WE L 10 z 13.01.2001, str. 33; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 8, t. 2, str. 141), w brzmieniu nadanym rozporządzeniem Komisji (WE) nr 364/2004 z dnia 25 lutego 2004 r. zmieniającym rozporządzenie Komisji (WE) nr 70/2001 i rozszerzającym jego zakres w celu włączenia pomocy dla badań i rozwoju (Dz. Urz. UE L 63 z 28.02.2004, str. 22; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 8, t. 3, str. 64), z wyłączeniem prowadzących działalność gospodarczą w sektorze transportu, podwyższa się o 20 punktów procentowych brutto w przypadku małych przedsiębiorców oraz o 10 punktów procentowych brutto w przypadku średnich przedsiębiorców, w stosunku do maksymalnej intensywności określonej dla poszczególnych obszarów.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, iż w dniu uzyskania zezwolenia, tj. 02 kwietnia 2007 r. Spółka była kwalifikowana jako duży przedsiębiorca. Jednakże na skutek zmian kapitałowych od 2008 r. Spółka nie osiąga parametrów właściwych dla „dużego” przedsiębiorcy.

W przedmiotowej sprawie należy wziąć pod uwagę również rozporządzenie Komisji Europejskiej nr 364/2004 z dnia 25 lutego 2004 r. (Dz. Urz. UE L 2004.63.22) zmieniające rozporządzenie (WE) nr 70/2001.

Zgodnie z art. 4 ust. 2 załącznika do tego rozporządzenia, w przypadku gdy w dniu zamknięcia ksiąg rachunkowych dane przedsiębiorstwo ustali, że licząc w stosunku rocznym, przekracza lub spada poniżej progu zatrudnienia lub pułapu finansowego określonego w art. 2, uzyskanie lub utrata statusu średniego, małego lub mikroprzedsiębiorstwa następuje tylko wówczas gdy zjawisko to powtórzy się w ciągu dwóch kolejnych lat.

Oznacza to, że skoro na skutek zmian kapitałowych od 2008 r. Spółka nie osiąga parametrów właściwych dla „dużego” przedsiębiorcy, to zmiana statusu nastąpi począwszy od 01 stycznia 2010 r.

Dla małych lub średnich przedsiębiorców, maksymalną intensywność regionalnej pomocy inwestycyjnej na terenie przedmiotowej specjalnej strefy ekonomicznej (dla podmiotów działających na podstawie rozporządzenia w sprawie Specjalnej Strefy Ekonomicznej), z wyłączeniem prowadzących działalność gospodarczą w sektorze transportu, podwyższa się o 20 punktów procentowych brutto w przypadku małych przedsiębiorców oraz o 10 punktów procentowych brutto w przypadku średnich przedsiębiorców, w stosunku do maksymalnej intensywności określonej dla poszczególnych obszarów.

Zmiana wskaźnika pomocy obowiązuje od momentu utraty statusu „dużego” przedsiębiorstwa, czyli od momentu upływu roku następującego po roku, od którego Spółka nie osiąga parametrów właściwych dla „dużego” przedsiębiorcy. W związku z tym, od 01 stycznia 2010 r. podwyższeniu podlegać będzie maksymalna intensywność pomocy – czyli o 20% w przypadku małych przedsiębiorców, tj. do 70% oraz o 10% w przypadku średnich przedsiębiorców, tj. do 60%.

Zmiana wskaźnika maksymalnej intensywności pomocy publicznej dotyczy wyłącznie tej części inwestycji, która jest dokonywana po dniu utraty statusu „dużego” przedsiębiorstwa. Prawo do uzyskania pomocy publicznej według wskaźnika 50 % nabyte przed datą zmiany statusu (tj. przed 01 stycznia 2010 r.) jest nabyte definitywnie i późniejsza zmiana statusu nie ma wpływu na kwotę zdyskontowanej pomocy do wykorzystania. Oznacza to, że cała zdyskontowana wartość pomocy publicznej, do której prawo nabył Wnioskodawca przed zmianą statusu pozostaje nadal do wykorzystania. Zmiana progu maksymalnej intensywności pomocy publicznej dotyczy wyłącznie równowartości inwestycji dokonywanej po dacie zmiany statusu i podlega rozliczeniu wg wskaźnika właściwego dla małego lub średniego podmiotu.

Reasumując powyższe, do określenia podstawy obliczenia wysokości przysługującego Spółce zwolnienia podatkowego za dane okresy roczne, w przypadku, gdy w trakcie tej działalności nastąpiła zmiana statusu przedsiębiorstwa z „dużego” na małe lub średnie, należy stosować współczynniki intensywności pomocy regionalnej właściwe dla tej zmienionej kategorii.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64 – 100 Leszno.