INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz.770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, reprezentowanej przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 23 lipca 2010 r. (data wpływu 30 lipca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu zaliczenia wydatków inwestycyjnych do kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną w części dotyczącej pytania nr 1 – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 lipca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu zaliczenia wydatków inwestycyjnych do kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest spółką należącą do międzynarodowego koncernu i prowadzi działalność w zakresie projektowania i produkcji systemów bezpieczeństwa do pojazdów samochodowych (w szczególności poduszek i pasów bezpieczeństwa).

Spółka realizuje inwestycję na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej. W tym celu, zwróciła się do Ministra Gospodarki oraz Specjalnej Strefy Ekonomicznej ze stosownymi listami intencyjnymi, mającymi na celu objęcie działki Spółki na terenie X. terenem Specjalnej Strefy Ekonomicznej. W chwili obecnej, Spółka otrzymała Zezwolenie z dnia 12 marca 2010 r. (dalej: Zezwolenie) na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej. Działalność Spółki prowadzona na terenie SSE, na podstawie Zezwolenia, obejmuje w szczególności działalność produkcyjną, handlową i usługową w zakresie wyrobów wytwarzanych i usług świadczonych na terenie Strefy, określonej w sekcji C, pozycji - 29.32.20.0 - pasy bezpieczeństwa, poduszki powietrzne oraz części i akcesoria nadwozi Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) - wyłącznie w zakresie produkcji poduszek powietrznych dla przemysłu motoryzacyjnego oraz w zakresie sprzedaży złomu i odpadów powstałych w trakcie prowadzenia powyższej działalności. Na podstawie datowanego na lipiec 2009 roku dokumentu wystawionego przez Ministra Gospodarki, zgodnie z którym planowana przez Spółkę inwestycja zasadniczo kwalifikuje się do objęcia pomocą publiczną, Spółka rozpoczęła realizację inwestycji na terenie SSE przed otrzymaniem Zezwolenia.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), Spółka jest uprawniona do korzystania ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób prawnych w stosunku do dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie SSE na podstawie zezwolenia, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zezwolenia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

W związku z powyższym, Spółka będzie zobowiązana do kalkulacji przysługującej Jej maksymalnej kwoty zwolnienia podatkowego, tzw. limitu pomocy publicznej, stanowiącego iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą. Pomoc publiczna w postaci zwolnienia od podatku dochodowego od osób prawnych będzie przysługiwać Spółce z tytułu kosztów nowej inwestycji realizowanej przez Spółkę na terenie SSE lub z tytułu kosztów tworzenia nowych miejsc pracy.

Obecnie Spółka jest w początkowej fazie działalności. W związku z tym, działania Spółki sprowadzają się do prowadzenia procesu inwestycyjnego, w wyniku którego na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej powstanie zakład produkcyjny Spółki (w tym zostaną wytworzone lub nabyte nowe środki trwałe, w szczególności: budynki, maszyny, urządzenia, które będą wykorzystane do prowadzenia działalności na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej). W ramach procesu inwestycyjnego, Spółka poniosła (a obecnie nadal ponosi) szereg kosztów związanych z nabyciem lub wytworzeniem środków trwałych. Wyżej wymienione wydatki dla celów podatkowych i rachunkowych są wliczane przez Spółkę do wartości początkowej (ceny nabycia lub kosztu wytworzenia) środków trwałych, ewentualnie ceny nabycia wartości niematerialnych i prawnych.

W trakcie realizacji inwestycji na terenie SSE, Spółka ponosiła szereg wydatków o charakterze inwestycyjnym, w formie płatności częściowych / etapowych, przy czym uwzględniając okres trwania inwestycji, na dzień poniesienia wybranych wydatków, środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne, na które wydatki te były ponoszone, nie były jeszcze oddane do używania w związku z niezakończeniem poszczególnych projektów inwestycyjnych (znajdowały się w ewidencji księgowej jako środki trwałe w budowie). Dotyczy to przede wszystkim budowy zakładu produkcyjnego, w którym prowadzona jest działalność objęta Zezwoleniem. Wydatki inwestycyjne ponoszone były przez Spółkę zarówno przed datą otrzymania Zezwolenia, jak i po tej dacie.

Jednocześnie wydatki ponoszone po dacie otrzymania zezwolenia dotyczyły zarówno sytuacji, gdy:

1. zamówienie na wybrane środki trwałe / wartości niematerialne i prawne złożone zostało przed uzyskaniem przez Spółkę zezwolenia, natomiast wystawienie faktur, jak i dokonanie płatności za dane środki trwałe / wartości niematerialne i prawne nastąpiło po uzyskaniu przez Spółkę Zezwolenia,
2. zamówienie na wybrane środki trwałe / wartości niematerialne i prawne złożone zostało przed uzyskaniem przez Spółkę Zezwolenia, faktury dotyczące częściowej realizacji dostawy / prac zostały wystawione przed dniem uzyskania przez Spółkę Zezwolenia, a zapłacone po tym dniu, natomiast w pozostałej części wystawienie faktur, jak i dokonanie płatności za dane środki trwałe / wartości niematerialne i prawne nastąpiło po dniu uzyskania przez Spółkę Zezwolenia.

Należy zwrócić uwagę, że złożenie zamówień miało miejsce nie wcześniej niż po otrzymaniu potwierdzenia od Ministerstwa Gospodarki, zgodnie z którym planowana przez Spółkę inwestycja zasadniczo kwalifikuje się do objęcia pomocą publiczną.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy w przedstawionym stanie faktycznym, na gruncie przepisów strefowych (w tym rozporządzenia), wydatki inwestycyjne, w przypadku których dokumenty (faktury) potwierdzające fakt wykonania określonych prac zostały wystawione przed dniem uzyskania przez Spółkę Zezwolenia, natomiast faktyczna zapłata za omawiane wydatki nastąpiła już po uzyskaniu przez Spółkę Zezwolenia, będą się kwalifikować do objęcia pomocą publiczną w formie zwolnienia od podatku dochodowego od osób prawnych...
2. Czy w przedstawionym stanie faktycznym można uznać poniesione wydatki inwestycyjne za koszty kwalifikowane, gdy na dzień poniesienia takich wydatków środki trwałe / wartości niematerialne i prawne, na które wydatki zostały poniesione, nie zostały jeszcze oddane do używania, a znajdują się w ewidencji księgowej jako środki trwałe w budowie...

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie pierwsze. Wniosek Spółki w zakresie pytania drugiego został rozpatrzony odrębną interpretacją indywidualną wydaną w dniu 28 października 2010 r. nr ILPB4/423-119/10-3/ŁM.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z § 5 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (dalej: Rozporządzenie), przedsiębiorca prowadzący działalność na terenie SSE nabywa prawo do zwolnienia od podatku dochodowego od osób prawnych z tytułu kosztów nowej inwestycji, począwszy od miesiąca, w którym poniósł wydatki inwestycyjne w okresie od dnia uzyskania zezwolenia, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej (pomocy publicznej). W konsekwencji, Spółka zobowiązana jest do monitorowania wielkości wykorzystanej i dostępnej pomocy publicznej w odniesieniu do poniesionych kosztów inwestycji. Dla prawidłowego ustalenia maksymalnej kwoty zwolnienia podatkowego, zarówno koszty inwestycji (wydatki inwestycyjne), jak i wielkość pomocy publicznej podlegają obowiązkowi dyskontowania na dzień uzyskania zezwolenia.

Określony w § 7 ust. 6 Rozporządzenia wzór pozwala na określenie zdyskontowanej wartości poniesionych wydatków i otrzymanej pomocy publicznej. Jedną z najistotniejszych zmiennych, które należy wziąć pod uwagę, określając w szczególności zdyskontowaną wartość poniesionych wydatków, jest wartość tych wydatków z dnia ich poniesienia. W § 6 Rozporządzenia, ustawodawca określił wydatki inwestycyjne (tzw. wydatki kwalifikowane) jako koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług, poniesione na terenie strefy w trakcie obowiązywania zezwolenia, będące m.in. ceną nabycia albo kosztem wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych, pod warunkiem zaliczenia ich, zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku podatnika.

Termin „poniesione koszty inwestycji” nie został jednak zdefiniowany w obowiązujących regulacjach, a tym samym nie określono, w jaki sposób należy ustalić datę poniesienia wydatków kwalifikowanych. Doprowadziło to do powstania wątpliwości, czy poniesienie wydatku dla celów dyskontowania, a tym samym kalkulacji kwoty przysługującego Spółce do wykorzystania zwolnienia podatkowego, oznacza jego faktyczne zrealizowanie w znaczeniu kasowym, czy też decydujące jest dokonanie zapisu zmieniającego strukturę aktywów lub pasywów Spółki (np. księgowanie faktury). Sprzeczne interpretacje prawa podatkowego dokonywane przez organy podatkowe doprowadziły do zajęcia stanowiska w przedmiotowej kwestii przez Ministerstwo Finansów, które w piśmie z dnia 5 kwietnia 2006 r. (sygn. PB4/KA-8213-321-25/06) uznało, że „aby przedsiębiorca mógł skorzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego, którego wartość uzależniona jest od wielkości poniesionych przez tego przedsiębiorcę wydatków, kwalifikowanych jako koszt inwestycji, to „poniesienie” musi oznaczać wydatek faktycznie poniesiony, a nie deklarację o zamiarze jego poniesienia w przyszłości. W związku z tym nie jest wystarczające, dla obliczenia wielkości zwolnienia podatkowego, jedynie dokonanie odpisu, niebędącego wydatkiem lub zarachowanie wydatku bez jego faktycznego poniesienia”.

W związku z powyższym, dla potrzeb kalkulacji limitu pomocy publicznej, zdaniem Spółki, dany wydatek może zostać rozpoznany jako wydatek kwalifikowany w przypadku, kiedy zostanie on faktycznie zrealizowany w znaczeniu kasowym. Podejście takie zgodne jest także z późniejszą praktyką organów podatkowych. Przykładem interpretacji prawa podatkowego potwierdzających prawidłowość kasowego ujmowania wydatków kwalifikowanych są m.in. postanowienie Naczelnika Lubuskiego Urzędu Skarbowego z dnia 4 lipca 2006 r. (sygn. LUS/I-3/423/15-7N/06JW), postanowienie Naczelnika II Śląskiego Urzędu Skarbowego w Bielsku-Białej z dnia 1 grudnia 2006 r. (sygn. PD/423-97/06/76607), postanowienie Naczelnika II Śląskiego Urzędu Skarbowego w Bielsku-Białej z dnia 22 grudnia 2006 r. (sygn. PDP/423-128/06/81256), postanowienie Naczelnika Pomorskiego Urzędu Skarbowego z dnia 12 września 2007 r. (sygn. DP/423-0119/07/AK). Dodatkowo, wskazane podejście zostało również potwierdzone np. w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 19 grudnia 2007 r. (sygn. I SA/Wr 1038/07).

Spółka w pełni podziela przedstawione powyżej stanowiska.

Jednocześnie, w przypadku zastosowania zasady kasowej dla celów kalkulacji limitu pomocy publicznej nieistotna jest, w opinii Spółki, data wystawienia dokumentu (faktury) potwierdzającej poniesienie określonego wydatku inwestycyjnego. W związku z powyższym, również wydatki udokumentowane fakturami wystawionymi przez kontrahentów przed uzyskaniem przez Spółkę Zezwolenia, o ile kwoty wynikające z omawianych dokumentów zostały przez Spółkę faktycznie zapłacone po dniu uzyskania Zezwolenia, będą zdaniem Spółki, stanowić wydatki kwalifikowane dla celów kalkulacji limitu pomocy publicznej.

W konsekwencji, działając w sytuacji potwierdzenia od Ministerstwa Gospodarki kwalifikacji projektu do objęcia pomocą publiczną, Spółka stoi na stanowisku, że:

1. wydatki inwestycyjne, na które zamówienie zostało złożone przed uzyskaniem przez Spółkę Zezwolenia oraz dokumenty (faktury) potwierdzające wykonanie omawianego zamówienia zostały wystawione przed dniem uzyskania przez Spółkę Zezwolenia, natomiast faktyczna zapłata za omawiane wydatki nastąpiła po uzyskaniu przez Spółkę Zezwolenia, będą w całości stanowić wydatki kwalifikowane dla celów określenia limitu pomocy publicznej,
2. wydatki inwestycyjne, na które zamówienie złożone zostało przed uzyskaniem przez Spółkę Zezwolenia, natomiast wystawienie faktur, jak i dokonanie płatności za dane wydatki nastąpiło w całości po uzyskaniu przez Spółkę Zezwolenia będą w całości stanowić wydatki kwalifikowane dla celów określenia limitu pomocy publicznej,
3. wydatki inwestycyjne, na które zamówienie złożone zostało przed uzyskaniem przez Spółkę Zezwolenia, faktury dotyczące częściowej realizacji dostawy / prac zostały wystawione przed dniem uzyskania przez Spółkę Zezwolenia i zapłacone również przed tym dniem, nie będą stanowić wydatków kwalifikowanych dla celów określenia limitu pomocy publicznej w tej części, w jakiej omawiane wydatki zostały faktycznie zapłacone przed uzyskaniem przez Spółkę Zezwolenia.

Potwierdzenie powyższego podejścia Spółki można znaleźć np. w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach wydanej w imieniu Ministra Finansów z dnia 11 października 2007 r. (sygn. IBPB3/423-42/07/MS/KAN-267/08/07).

W konsekwencji, w opinii Spółki, dla celów określenia wydatków kwalifikowanych kalkulacji limitu pomocy publicznej istotne jest faktyczne poniesienie wydatków inwestycyjnych w znaczeniu kasowym. Wydatki faktycznie poniesione przez Spółkę po dniu uzyskania Zezwolenia w znaczeniu kasowym będą uwzględniane dla celów kalkulacji limitu pomocy publicznej, natomiast wydatki poniesione przed dniem uzyskania Zezwolenia w znaczeniu kasowym nie będą wpływać na przysługujący Spółce limit pomocy publicznej, a tym samym dostępną kwotę zwolnienia podatkowego. Jednocześnie, zdaniem Spółki, dla celów określenia wydatków kwalifikowanych / limitu pomocy publicznej nie ma znaczenia data wystawienia dokumentu (faktury) potwierdzającego poniesienie określonego wydatku (tj. czy został on wystawiony przed, czy po uzyskaniu zezwolenia), o ile omawiany wydatek został przez Spółkę faktycznie poniesiony po dniu uzyskania Zezwolenia w znaczeniu kasowym. W związku z powyższym, w opinii Spółki, nawet wydatki udokumentowane fakturami wystawionymi przed uzyskaniem przez Spółkę Zezwolenia, faktycznie poniesione w znaczeniu kasowym po dacie uzyskania Zezwolenia, będą traktowane jako wydatki kwalifikowane / wpływające na limit dostępnej pomocy publicznej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego, w części dotyczącej pytania nr 1, uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4 - 6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600, z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 121, poz. 770, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 117, poz. 1228, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 240, poz. 2055 oraz z 2003 r. Nr 188, poz. 1840), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Stosownie do treści art. 17 ust. 4 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 34, przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy. Tak więc warunkiem korzystania z przedmiotowego zwolnienia jest uzyskanie dochodu z działalności gospodarczej, prowadzonej w zakresie przedmiotowym określonym w zezwoleniu, przy czym działalność gospodarcza ma być prowadzona na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

W myśl art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t. j. Dz. U. z 2007 r. Nr 42 poz. 274), podstawą do korzystania z pomocy publicznej, udzielanej zgodnie z ustawą, jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej strefy, uprawniające do korzystania z pomocy publicznej. Na podstawie art. 4 ust. 1 ww. ustawy, Rada Ministrów, na wniosek ministra właściwego do spraw gospodarki uzgodniony z ministrem właściwym do spraw rozwoju regionalnego, ustanawia strefę w drodze rozporządzenia. Zgodnie z art. 4 ust. 4 pkt 5 ww. ustawy, rozporządzenie w sprawie ustanowienia strefy określa wielkość pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom prowadzącym działalność gospodarczą na terenie strefy na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1.

Jak stanowi § 3 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (Dz. U. z 2008 r. Nr 232, poz. 1548 ze zm.), wydanego na podstawie art. 4 ust. 4 ww. ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, pomoc regionalna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, z późn. zm.) albo na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 63a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm.) stanowi pomoc regionalną z tytułu:

1. kosztów nowej inwestycji, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą, określonych w § 6 lub
2. tworzenia nowych miejsc pracy, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników, obejmujących koszty płacy brutto tych pracowników, powiększone o składki obowiązkowe, takie jak składki na ubezpieczenie społeczne, ponoszone przez przedsiębiorcę od dnia zatrudnienia tych pracowników.

Na podstawie § 3 ust. 4 ww. rozporządzenia, przez nową inwestycję należy rozumieć inwestycję w środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne polegającą na utworzeniu nowego lub rozbudowie istniejącego przedsiębiorstwa, dywersyfikacji produkcji przedsiębiorstwa przez wprowadzenie nowych dodatkowych produktów bądź na zasadniczej zmianie dotyczącej całościowego procesu produkcyjnego istniejącego przedsiębiorstwa. Za nową inwestycję uznaje się również nabycie przedsiębiorstwa, które jest w likwidacji albo zostałoby zlikwidowane, gdyby nie zostało nabyte, przy czym przedsiębiorstwo jest nabywane przez samodzielnego przedsiębiorcę w rozumieniu załącznika I do rozporządzenia Komisji (WE) nr 800/2008 z dnia 6 sierpnia 2008 r. uznającego niektóre rodzaje pomocy za zgodne ze wspólnym rynkiem w zastosowaniu art. 87 i 88 Traktatu (ogólne rozporządzenie w sprawie wyłączeń blokowych). Nie jest dopuszczalna pomoc przeznaczona na inwestycje odtworzeniowe (§ 3 ust. 5 rozporządzenia).

W myśl § 6 ust. 1 ww. rozporządzenia, za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione na terenie strefy w trakcie obowiązywania zezwolenia, będące:

1. ceną nabycia gruntów lub prawa ich użytkowania wieczystego;
2. ceną nabycia albo kosztem wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych, pod warunkiem zaliczenia ich, zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku podatnika;
3. kosztem rozbudowy lub modernizacji istniejących środków trwałych;
4. ceną nabycia wartości niematerialnych i prawnych związanych z transferem technologii przez nabycie praw patentowych, licencji, know-how lub nieopatentowanej wiedzy technicznej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3;
5. kosztem związanym z najmem lub dzierżawą gruntów, budynków i budowli - pod warunkiem że okres najmu lub dzierżawy trwa co najmniej 5 lat, a w przypadku małych i średnich przedsiębiorców - co najmniej 3 lata, licząc od przewidywanego terminu zakończenia nowej inwestycji;
6. ceną nabycia aktywów innych niż grunty, budynki i budowle objęte najmem lub dzierżawą, w przypadku gdy najem lub dzierżawa ma postać leasingu finansowego oraz obejmuje zobowiązanie do nabycia aktywów z dniem upływu okresu najmu lub dzierżawy.

Przytoczone powyżej przepisy, które znajdują zastosowanie w odniesieniu do stanu faktycznego przedstawionego przez Spółkę, określają następujące warunki, aby dany wydatek zakwalifikować do objęcia pomocą:

1. musi to być koszt inwestycji,
2. musi być faktycznie poniesiony w trakcie obowiązywania zezwolenia strefowego,
3. musi być poniesiony w związku z realizacją inwestycji na terenie strefy,
4. musi być przeznaczony na cele określone w § 6 ust. 1 rozporządzenia,
5. wydatki muszą być zaliczone do wartości początkowej środków trwałych, przy czym należy przyjąć, że przez koszty inwestycji należy rozumieć koszty „nowej inwestycji”, o której mowa w § 3 ust. 4 rozporządzenia.

W odniesieniu do kwestii pojęcie „poniesionych wydatków inwestycyjnych”, należy zauważyć, iż pojęcie to nie zostało zdefiniowane w rozporządzeniu w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom. Przepis § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia stanowi, iż zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu kosztów nowej inwestycji przysługuje przedsiębiorcy, począwszy od miesiąca, w którym poniósł wydatki inwestycyjne w okresie od dnia uzyskania zezwolenia, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej.

Zgodnie z § 5 ust. 2 ww. rozporządzenia, warunkiem korzystania ze zwolnienia od podatku dochodowego, o którym mowa w ust. 1, jest:

1. utrzymanie własności składników majątku, z którymi były związane wydatki inwestycyjne - przez okres 5 lat od dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, a w przypadku małych i średnich przedsiębiorców - przez okres 3 lat, przy czym nie wyklucza się wymiany przestarzałych instalacji lub sprzętu w związku z szybkim rozwojem technologicznym;
2. utrzymanie inwestycji w regionie, w którym udzielono pomocy, przez okres nie krótszy niż 5 lat od momentu, gdy cała inwestycja zostanie zakończona, a w przypadku małych i średnich przedsiębiorców - przez okres nie krótszy niż 3 lata.

Rozstrzygając kwestię „poniesionych wydatków inwestycyjnych” należy zwrócić uwagę na fakt, iż zwolnienia podatkowe są odstępstwem od zasady powszechności opodatkowania, a przepisy dotyczące zwolnień powinny być interpretowane ściśle, zgodnie przede wszystkim z ich wykładnią językową. Wychodząc z tego założenia, należy uznać, że aby przedsiębiorca mógł skorzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego, którego wartość uzależniona jest od wielkości poniesionych przez tego przedsiębiorcę wydatków, kwalifikowanych jako koszty inwestycji, to „poniesienie” musi oznaczać wydatek faktycznie poniesiony, a nie samą deklarację o zamiarze jego poniesienia czy też zobowiązanie do poniesienia go w przyszłości.

W związku z tym, nie jest wystarczające dla obliczenia wielkości zwolnienia podatkowego jedynie zarachowanie wydatku bez jego faktycznego poniesienia. Moment poniesienia kosztów inwestycji, przy obliczaniu wielkości otrzymanej lub dopuszczalnej pomocy publicznej, należy określać zgodnie z zasadą kasową, tj. przyjmując moment faktycznego zrealizowania kosztów w znaczeniu kasowym.

Reasumując, Spółka powinna uwzględniać – jako wydatki kwalifikowane wpływające na wysokość pomocy publicznej w formie zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – wydatki faktycznie poniesione (w ujęciu kasowym) po uzyskaniu zezwolenia. W zakresie etapów rozpoczętych przed uzyskaniem zezwolenia, Spółka w celu określenia wysokości zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych, powinna uwzględniać wyłącznie wydatki faktycznie poniesione (w ujęciu kasowym) po dniu uzyskaniu zezwolenia.

W odniesieniu do powołanych przez Spółkę interpretacji indywidualnych oraz postanowień stwierdzić należy, że są one rozstrzygnięciami wydanymi w konkretnych sprawach, osadzonych w określonym stanie faktycznym i tylko do nich się odnoszących, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Ponadto należy wskazać, iż powołane w treści wniosku orzeczenie sądu nie może wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tego orzeczenia, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa należy stwierdzić, iż zdaniem organu podatkowego, teza badanego rozstrzygnięcia nie ma zastosowania w przedmiotowym postępowaniu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.