INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm. ) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 28.12.2010 r. (data wpływu 03 stycznia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 03 stycznia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą jako osoba fizyczna od 01 października 2010 r., której przedmiotem jest świadczenie usług medycznych (usługi pielęgniarskie). Działalność tę Wnioskodawczyni wykonuje jako pielęgniarka dyplomowana na podstawie prawa wykonywania zawodu wydanego przez Okręgową Izbę Pielęgniarską.

W 2003 r. Wnioskodawczyni dokonała wraz z mężem zakupu fabrycznie nowego samochodu osobowego za kwotę brutto 63.109,99 zł. (słownie: sześćdziesiąt trzy tysiące sto dziewięć złotych i dziewięćdziesiąt dziewięć groszy). Przedmiotowy samochód został zakupiony ze środków własnych w salonie firmowym jako fabrycznie nowy, stanowiąc wartość majątku wspólnego - małżeńska wspólność majątkowa. Dla udokumentowania powyższej ceny nabycia Wnioskodawczyni posiada Fakturę VAT.

Na fakturze zakupu samochodu Wnioskodawczyni wspólnie z mężem W.S. są wskazani z imienia i nazwiska jako nabywcy. W dowodzie rejestracyjnym tego samochodu Wnioskodawczyni została wpisana jako współwłaściciel pojazdu. Do chwili rozpoczęcia działalności gospodarczej, tj. 01.10.2010 r. samochód był wykorzystywany głównie przez męża Wnioskodawczyni na cele prywatne. W pierwszym miesiącu prowadzenia działalności gospodarczej (październik 2010 r.) samochód był wykorzystywany zarówno na cele prywatne, jak i związane z działalnością firmy Wnioskodawczyni. W miesiącu tym rozliczenie kosztów użytkowania pojazdu na cele prowadzonej działalności gospodarczej realizowane było na zasadzie ewidencji przebiegu pojazdu.

Od dnia 01.11.2010 r. Wnioskodawczyni wprowadziła przedmiotowy samochód do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych na wyłączne potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, przyjmując jako wartość początkową, zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 i art. 22g ust. 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) cenę nabycia (brutto) wynikającą z Faktury VAT z dnia 29.11.2003 r. tj. kwotę 63.109,99 zł. Od tak ustalonej wartości początkowej Wnioskodawczyni dokonuje odpisów amortyzacyjnych.

Odpisy amortyzacyjne Wnioskodawczyni ustaliła według metody indywidualnej przyjmując stawkę 40% odpisu amortyzacyjnego z uwagi na wprowadzenie do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych firmy samochodu używanego, wcześniej użytkowanego przez okres dłuższy niż 6 miesięcy, a w miesiącu październiku 2010 r. również wykorzystywanego na potrzeby prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej. Samochód został wprowadzony do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych przy stanie przebiegu 170 tys. km.

Przebieg pojazdu jest udokumentowany w prowadzonej książce serwisowej systemu przeglądów technicznych i warunków gwarancji pojazdu począwszy od 05.12.2003 r. Ostatni wpis dokonano w dniu 22.03.2010 r. przy stanie przebiegu pojazdu 155600 km. Posiadana książka serwisowa systemu przeglądów technicznych i warunków gwarancji pojazdu stanowi dowód potwierdzający użytkowanie pojazdu przez blisko 6 letni okres jego eksploatacji. Książka zawiera potwierdzone wpisy realizowanych przeglądów technicznych i wykonany przebieg kilometrów pojazdu przez cały okres jego użytkowania.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy wprowadzając samochód osobowy do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych słusznie przyjęto jako wartość początkową tego środka trwałego cenę nabycia wynikającą z faktury VAT dokumentującej zakup samochodu w 2003 r....
2. Czy wprowadzając do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych firmy samochód osobowy, będący majątkiem wspólnym (małżeńska wspólność majątkowa) z udokumentowanym przebiegiem świadczącym o jego wcześniejszej eksploatacji przez okres dłuższy niż 6 miesięcy, można przyjąć metodę indywidualną jego amortyzacji poprzez zastosowanie 40% rocznej stawki odpisu amortyzacyjnego dla używanego środka trwałego...
   
   

Odpowiedź na pytanie drugie stanowi przedmiot niniejszej interpretacji. Wniosek w zakresie pytania pierwszego zostanie rozpatrzony odrębną interpretacją.

Zdaniem Wnioskodawczyni

Ad. 2

Zgodnie z art. 22j ust. 1 ww. ustawy, dla po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji środków trwałych danego podatnika, okres amortyzacji nie może być krótszy niż 30 miesięcy. W przypadku wprowadzenia używanych środków trwałych do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych firmy możliwe jest więc zastosowanie odpisów amortyzacyjnych według metody indywidualnej przyjmując 40% roczną stawkę odpisu amortyzacyjnego.

Powyższe ma zastosowanie w przypadku Wnioskodawczyni ze względu na wprowadzenie do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych firmy samochodu używanego, nie będącego wcześniej na wyłącznym posiadaniu Wnioskodawczyni (właściciela nowo otwartej firmy), ale będącego wcześniej, przed datą wprowadzenia go do ewidencji środków trwałych firmy, użytkowanego przez okres dłuższy niż 6 miesięcy. Przez okres jednego miesiąca użytkowanego również na potrzeby prywatne i prowadzonej działalności gospodarczej.

Samochód wprowadzony do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych przy stanie przebiegu 170 tys. km., posiadający prowadzoną książkę serwisową systemu przeglądów technicznych i warunków gwarancji pojazdu z potwierdzonymi realizowanymi przez blisko 6 letni okres jego użytkowania przeglądami technicznymi i wykazanym przebiegiem kilometrów pojazdu, stanowi wystarczający dowód dokumentujący wprowadzenie do ewidencji środków trwałych firmy pojazdu używanego, zgodnie z wymogami art. 22j ust 1 pkt 2 oraz ust 2 pkt 1. ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W myśl art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zasady amortyzacji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych określone zostały w przepisach art. 22a – 22o ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych stanowi wartość początkowa, której zasady ustalania zawarto w art. 22g ww. ustawy.

Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się razie nabycia w drodze kupna cenę ich nabycia.

Zgodnie z art. 22f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

W myśl art. 22f ust. 3 ww. ustawy, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 22h-22m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3.500 zł.

Stosownie do treści art. 22h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Jednocześnie w myśl art. 22i ust. 1 ww. ustawy, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j-22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1.

Jednakże stosownie do treści art. 22j ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że okres amortyzacji dla środków transportu, w tym samochodów osobowych, nie może być krótszy niż 30 miesięcy.

Środki trwałe (środki transportu) zgodnie z art. 22j ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, uznaje się za używane, jeżeli podatnik udowodni, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 6 miesięcy.

Z powyższego przepisu wynika zatem, iż podatnik może zastosować indywidualną stawkę amortyzacji, jeżeli nabył używany samochód, który był wykorzystywany u poprzedniego właściciela (przed nabyciem przez podatnika) przez wymagany okres co najmniej 6 miesięcy.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, iż niezmiennie od dnia zakupu przedmiotowego samochodu osobowego jego właścicielem jest Wnioskodawczyni i jej mąż.

Wnioskodawczyni nabyła wraz z mężem nowy samochód osobowy, zatem nie może on zostać uznany za używany środek trwały, o którym mowa w powoływanym wcześniej art. 22j ust. 2 pkt 1 ww. ustawy. W związku z powyższym nie można ustalić dla tego pojazdu indywidualnej stawki amortyzacyjnej. Stawkę amortyzacyjną należy ustalić zgodnie z art. 22i ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, iż Wnioskodawczyni nie może zastosować indywidualnej stawki amortyzacyjnej w wysokości 40%.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawczyni w powyższym zakresie należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.