INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 13 października 2010 r. (data wpływu 18 października 2010 r.), uzupełnionym w dniu 6 grudnia 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalania kosztów uzyskania przychodów z tytułu najmu lokalu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 października 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalania kosztów uzyskania przychodów z tytułu najmu lokalu.

Wniosek uzupełniono w dniu 6 grudnia 2010 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną, uzyskuje dochód m.in. z najmu mieszkania w P., względem którego odprowadza zaliczki na podatek ryczałtem. Zainteresowana mieszka w W. i tam rozlicza podatek.

Wnioskodawczyni aktualnie kupiła nowe mieszkanie w W. do celu najmu (część kosztów zakupu w kredycie hipotecznym). Nowe mieszkanie zostało zakupione (podpisanie umowy przedwstępnej) X lipca 2010 r., odbiór nastąpił X września 2010 r., a prąd elektrownia podłączyła X października 2010 r. Nowe mieszkanie aktualnie Zainteresowana zaczęła wykańczać (jest w stanie surowym deweloperskim - szare ściany, brak drzwi wewnętrznych, brak sanitariatów, podłóg itd.), wyposażać (będzie wynajmowane jako mieszkanie umeblowane) i zakończy te prace najprawdopodobniej w styczniu/lutym 2011 roku - wtedy też Wnioskodawczyni planuje zacząć wynajmować to mieszkanie. W związku z kosztami poniesionymi przez Zainteresowaną na doprowadzenie mieszkania do stanu, w jakim można je wynająć, chce rozliczać dochód z najmu tego mieszkania na zasadach ogólnych, aby móc te koszty rozliczyć. Koszty zostały poniesione, są ponoszone i będą ponoszone - bo prace są w trakcie - na cel:

• położenie podłóg (płytki, panele podłogowe, fugi, kleje, izolacje - podkłady folie, robocizna);
• gładzie i malowanie ścian/sufitów (gipsy, farby, robocizna);
• drzwi wewnętrzne wraz z ościeżnicami;
• łazienka (płytki na ścianach, sanitariaty, pralka, robocizna);
• kuchnia (szafki do zabudowy, AGD, robocizna);
• meble, zasłony/rolety/firany, poduszki itp. na wyposażeniu mieszkania do wynajmu.
  
  

Wnioskodawczyni od lipca kupuje sukcesywnie potrzebne materiały, sprzęty, meble, żeby rozłożyć te koszty w czasie, bo nie stać Jej na tak wysoki jednorazowy wydatek. Począwszy od X października 2010 r. Zainteresowana spłaca kredyt hipoteczny (transze dla banku), kredyt ustalony na 30 lat.

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej – mieszkanie, o które chodzi we wniosku, nie będzie wynajmowane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Mieszkanie to Zainteresowana chce wprowadzić do ewidencji środków trwałych i odliczać na tej podstawie amortyzację, którą Wnioskodawczyni zamierza odliczać rozliczając podatek na zasadach ogólnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Które z kosztów poniesionych na zakup (odsetki od kredytu hipotecznego), wykończenie i wyposażenie nowego mieszkania na wynajem oraz w jakiej formie (czy obliczając amortyzację, czy odliczając na bieżąco z faktur) Wnioskodawczyni może odliczyć/zacząć odliczać w momencie rozpoczęcia wynajmowania nowego mieszkania i rozpoczęcia obliczania podatku od dochodu z tego tytułu na zasadach ogólnych (orientacyjnie styczeń/luty 2011)...

Zdaniem Wnioskodawczyni, powinna w styczniu 2011 roku zadeklarować opodatkowanie najmu na zasadach ogólnych, określając, że zgłasza nowe mieszkanie, które chce wynajmować i obliczać/odprowadzać podatek na zasadach ogólnych. Od tego momentu, oba mieszkania (to mieszczące się w P. i do tej pory wynajmowane oraz nowe - mieszczące się w W., które Zainteresowana zacznie wynajmować w styczniu 2011 r., kiedy skończy je wykańczać) opodatkowywać będzie na zasadach ogólnych.

Odnośnie kosztów poniesionych (i nadal ponoszonych, ponieważ wykańczanie nowego mieszkania jest w trakcie) na nabycie i wykończenie nowego mieszkania w W, które Wnioskodawczyni zacznie wynajmować w okolicach stycznia 2011 roku:

• obliczy amortyzację, kierując się wskazówkami doradcy z telefonicznej (nr warszawski) informacji podatkowej, uwzględniając koszty nabycia nieruchomości wraz z kosztami okołozakupowymi (opłaty notarialne, koszt ubezpieczenia dla potrzeb kredytu hipotecznego, prowizja dla banku itd.), koszty odsetek kredytowych od daty nabycia do rozpoczęcia wynajmowania (po rozpoczęciu wynajmowania koszty odsetek kredytu Wnioskodawczyni będzie rozliczać na bieżąco), wszystkie udokumentowane koszty poniesione w czasie wykańczania mieszkania na czynności nie związane z wyposażeniem - czyli te koszty, które są ściśle związane z murami, podłogami (jak malowanie, gipsowanie, podłogi, płytki, armatura w łazience itp.), czynsz i opłaty bieżące od daty nabycia do wynajmowania;
• na bieżąco od stycznia 2011, po zadeklarowaniu ogólnej formy opodatkowania najmu, odliczać będzie udokumentowane koszty poniesione na wyposażenie „ruchome” mieszkania, typu meble będące na wyposażeniu, sprzęt AGD, bieżące koszty odsetek kredytu hipotecznego po 1 stycznia 2011 r. (wcześniejsze odsetki w amortyzację) oraz obciążające Zainteresowaną opłaty wynikające z treści umowy najmu.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy, źródłem przychodu jest najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

W przypadku opodatkowania dochodów z najmu według skali podatkowej (na zasadach ogólnych), podatnik ma prawo do obniżania osiągniętego przychodu o koszty jego uzyskania.

W odniesieniu do przychodów z najmu ma zastosowanie ogólna definicja kosztu podatkowego, zawarta w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W powołanym przepisie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawodawca nie wskazuje enumeratywnie jakie wydatki mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu. Możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów uzależniona została od istnienia związku przyczynowo-skutkowego tzn. poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, bądź funkcjonowanie tego źródła. Kosztami uzyskania przychodów są zarówno koszty bezpośrednio, jak i pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, pod warunkiem, że podatnik wykaże, iż zostały one w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów.

A zatem kosztami uzyskania przychodów są wszelkie wydatki, które łącznie spełniają następujące warunki: zostały faktycznie poniesione w celu uzyskania przychodu, nie zostały wymienione w art. 23 ustawy zawierającym katalog wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów oraz zostały prawidłowo udokumentowane.

W przypadku najmu, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie wydatki, które mają związek z uzyskaniem przychodu z najmu. Poniesienie wydatków przed rozpoczęciem najmu nie wyklucza możliwości zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów z najmu, jeżeli wydatki te miały na celu osiągnięcie przychodu. Poniesione wydatki mające na celu przystosowanie lokalu na cele mieszkalne, a tym samym przygotowanie go do wynajęcia, niewątpliwie mają wpływ na osiągnięcie przychodów z najmu.

Nie zawsze jednak jest możliwe zaliczenie tych wydatków do kosztów uzyskania przychodu bezpośrednio. Zgodnie bowiem z art. 23 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, wydatków na:

1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części,
3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

   - wydatki te zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d), oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą i o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów), z tym że kosztem uzyskania przychodów są wydatki na spłatę pożyczki (kredytu) w przypadku, gdy pożyczka (kredyt) była waloryzowana kursem waluty obcej, jeżeli:

• pożyczkobiorca (kredytobiorca) w związku ze spłatą pożyczki (kredytu) zwraca kwotę kapitału większą niż kwota otrzymanej pożyczki (kredytu) - w wysokości różnicy pomiędzy kwotą zwrotu kapitału a kwotą otrzymanej pożyczki (kredytu),
• pożyczkodawca (kredytodawca) otrzymuje środki pieniężne stanowiące spłatę kapitału w wysokości niższej od kwoty udzielonej pożyczki (kredytu) - w wysokości różnicy pomiędzy kwotą udzielonej pożyczki (kredytu) a kwotą zwróconego kapitału.
  
  

Natomiast zgodnie z treścią art. 23 ust. 1 pkt 32 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów naliczonych, lecz nie zapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów).

W świetle powyższego należy uznać, że dopiero zapłacenie odsetek daje możliwość zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów. Treść art. 23 ust. 1 pkt 33 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowi zaś, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek, prowizji i różnic kursowych od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji.

Z wyżej powołanych przepisów wynika, że odsetki od kredytu mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów pod warunkiem łącznego spełnienia następujących warunków:

• zaciągnięty kredyt pozostaje w związku z przychodami uzyskiwanymi przez Wnioskodawczynię,
• odsetki zostały zapłacone,
• odsetki nie zwiększają kosztów inwestycji.
  
  

Przytoczone wyżej przepisy art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a), pkt 32 i 33 nie wykluczają możliwości zaliczenia odsetek od kredytu do kosztów uzyskania przychodów. Zatem wydatki poniesione na spłatę odsetek od kredytu zaciągniętego na zakup lokalu mieszkalnego, który to lokal przeznaczony został pod wynajem, jako związane z uzyskiwanym przez Wnioskodawczynię przychodem z najmu mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania tego przychodu.

Koszty te jednak - związane ze spłatą odsetek od kredytu przeznaczonego na sfinansowanie zakupu przedmiotowego mieszkania z przeznaczeniem pod wynajem - można podzielić na występujące przed dniem przekazania środka trwałego do używania oraz poniesione po tej dacie. Bowiem to data przekazania przedmiotowego mieszkania do używania decyduje o tym, w jaki sposób będą rozliczane koszty dotyczące spłaty odsetek od kredytu zaciągniętego na jego zakup. Odsetki naliczone do dnia przekazania do używania przedmiotowego mieszkania zwiększają jego wartość początkową, ustaloną zgodnie z art. 22g ustawy podatkowej i będą zaliczane do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne, natomiast odsetki naliczone i zapłacone po tym dniu będą stanowić bezpośrednio koszty uzyskania przychodu.

Definicja wartości początkowej środka trwałego potwierdza, że odsetki od kredytu naliczone do dnia przekazania środka trwałego do używania będą wchodziły w skład wartości początkowej środka trwałego.

Zgodnie z art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W myśl art. 22c pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów.

Zasady ustalenia wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych określone zostały w art. 22g ww. ustawy.

Przepis art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowi, iż za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się: w razie nabycia w drodze kupna – cenę ich nabycia.

W myśl art. 22g ust. 3 ww. ustawy za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania a w szczególności: koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się, stosownie do treści art. 22h ust. 1 pkt 1 powołanej ustawy, od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór.

Zgodnie z art. 22h ust. 2 ww. ustawy, podatnicy dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji przed rozpoczęciem amortyzacji środka trwałego a wybraną metodę należy stosować do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Biorąc pod uwagę przytoczone przepisy prawa oraz opis zdarzenia przyszłego przedstawiony we wniosku należy stwierdzić, iż przedmiotowy lokal mieszkalny, który będzie wynajmowany, Wnioskodawczyni może uznać za środek trwały, a tym samym naliczać od niego odpisy amortyzacyjne zgodnie z zasadami określonymi w art. 22a-22o oraz z uwzględnieniem art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wartość początkową środka trwałego stanowić będzie cena nabycia lokalu mieszkalnego (bez udziału w gruncie) powiększona o koszty okołozakupowe (opłaty notarialne, koszt ubezpieczenia dla potrzeb kredytu hipotecznego, prowizja dla banku, itp.) wartość odsetek od kredytu zapłaconych przed dniem oddania lokalu mieszkalnego (środka trwałego) do używania, a także nakłady poniesione przed oddaniem mieszkania do używania na jego wykończenie, na które składały się prace związane z murami (malowanie, gipsowanie), podłogami, zakup płytek, armatury.

Natomiast odsetki od kredytu hipotecznego zaciągniętego na zakup przedmiotowego lokalu mieszkalnego przeznaczonego pod wynajem, faktycznie zapłacone po przekazaniu mieszkania do używania-najmu, należy zaliczyć bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodu.

Odnosząc się do wydatków poniesionych na wyposażenie przedmiotowego mieszkania (zakup mebli, mebli kuchennych, sprzętu AGD, zasłony/rolety/żaluzje/firany, poduszki itp.) należy podkreślić, że o tym co jest celowe i potrzebne w ramach wynajmu lokalu, decyduje podatnik, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów oraz okoliczności, iż ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiągniętych przychodów, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii.

Duże znaczenie dla ustalenia wysokości kosztów najmu ma treść zawartej umowy. Powinno z niej wynikać, jakie wydatki związane z wynajmowaną rzeczą ponosi właściciel, a jakie najemca. Kosztami uzyskania przychodów będą więc udokumentowane kwoty ponoszone przez wynajmującego na utrzymanie mieszkania, o ile wynika to z umowy najmu i należy je zakwalifikować w ciężar kosztów uzyskania przychodu w momencie ich zapłaty. Jednakże wydatki te muszą być faktycznie poniesione przez wynajmującego, a nie przez najemcę.

W odniesieniu do kosztów zakupu wyposażenia wynajmowanego mieszkania wskazać należy, że składniki majątku uznaje się za środki trwałe, jeżeli stanowią własność lub współwłasność wynajmującego, są kompletne i zdatne do użytku w dniu oddania do używania najemcy, a przewidywany okres ich używania będzie przekraczał rok (art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W przypadku, gdy wydatki na zakup składników majątku, o których mowa w art. 22a i 22b nie przekraczają w roku podatkowym kwoty 3.500 zł można je zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.

Z treści art. 22d ust. 1 ww. ustawy wynika bowiem, iż podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 22a i 22b, których wartość początkowa, określona zgodnie z art. 22g nie przekracza 3.500 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego.

Ustawodawca dopuszcza również - w odniesieniu do składników majątku, których wartość początkowa w dniu przyjęcia do używania jest równa lub niższa niż 3.500 zł. - możliwość dokonania jednorazowego odpisu (w miesiącu oddania do używania lub w miesiącu następnym).

Jak bowiem stanowi art. 22f ust. 3 ustawy odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 22h-22m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3.500 zł. W przypadku gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 3.500 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 22h-22m albo jednorazowo - w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej lub prawnej, albo w miesiącu następnym.

Wobec powyższego przy spełnieniu ww. warunków wydatki poniesione na wyposażenie wynajmowanego lokalu mieszkalnego mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów uzyskiwanych z najmu bezpośrednio, w miesiącu oddania ich do używania. Natomiast w sytuacji gdy elementy wyposażenia będą stanowiły środki trwałe podlegające amortyzacji, to wówczas kosztem uzyskania przychodów będą odpisy amortyzacyjne.

Reasumując, wydatki poniesione na zakup mieszkania przeznaczonego na wynajem będą kształtowały się następująco:

• lokal mieszkalny może Wnioskodawczyni uznać za środek trwały, a tym samym naliczać od niego odpisy amortyzacyjne z uwzględnieniem zasad określonych w art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23 i zaliczać je do kosztów uzyskania przychodów z najmu,
• do wartości początkowej środka trwałego Zainteresowana może zaliczyć wydatki poniesione tytułem kosztów okołozakupowymi (opłaty notarialne, koszt ubezpieczenia dla potrzeb kredytu hipotecznego, prowizja dla banku itp.), odsetki naliczone do dnia przekazania do używania przedmiotowego mieszkania oraz nakłady poniesione przed oddaniem mieszkania do używania na jego wykończenie, na które składały się prace związane z murami (malowanie, gipsowanie), podłogami, zakup płytek, armatury, a także czynsz i opłaty bieżące ponoszone od daty nabycia do wynajmowania mieszkania,
• wydatki na zakup wyposażenia wynajmowanego mieszkania (zakup mebli, mebli kuchennych, sprzętu AGD, zasłon/rolet/żaluzji/firan, poduszek itp.), nie będą podwyższały wartości początkowej lokalu mieszkalnego. W tym przypadku za koszt uzyskania przychodów - bezpośrednio lub poprzez odpisy amortyzacyjne - należy uznać wydatki poniesione na zakup ww. wyposażenia pomieszczeń, będących przedmiotem najmu,
• odsetki od kredytu hipotecznego zaciągniętego na zakup przedmiotowego lokalu mieszkalnego przeznaczonego pod wynajem, faktycznie zapłacone po przekazaniu mieszkania do używania-najmu, oraz wydatki związane z opłatami za mieszkanie, wynikające z umowy najmu, poniesione przez Wnioskodawczynię po oddaniu mieszkania w najem, będą stanowiły koszty uzyskania przychodu (w momencie ich zapłaty).
  
  

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.