INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zmianami) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 12 października 2010 r. (data wpływu – 18 października 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 16 grudnia 2010 r. (data wpływu – 20 grudnia 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 października 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości. Wniosek uzupełniono w dniu 20 grudnia 2010 r.

W przedmiotowym wniosku oraz w piśmie uzupełniającym przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 17 marca 2003 r. nabyła Pani od rodziców w drodze darowizny udział wynoszący #189; części w nieruchomości (dom). Z uwagi na zmianę miejsca pracy i zamieszkania postanowiła Pani sprzedać swój udział, jednak okazało się, że przedtem musi dokonać zniesienia współwłasności, co uczyniono w dniu 7 lipca 2010 r. W wyniku ww. czynności prawnej została Pani właścicielką udziału wynoszącego 465/1000 części domu. Powyższy podział wynikał z inwentaryzacji pomieszczeń, które Pani od lat użytkowała. Pani mieszkanie mieściło się na I piętrze domu o zabudowie mansardowej. Ponadto wskazała Pani, że Jej udział w ww. nieruchomości jest mniejszy przez skosy dachu. Natomiast wartość przydzielonej w wyniku zniesienia współwłasności nieruchomości mieści się w udziale jaki przysługiwał Pani przed dokonaniem ww. czynności prawnej. Powyższe spowodowało, że zniesienie współwłasności zostało dokonane nieodpłatnie, t.j. bez spłat i dopłat. Wynikało to również ze sposobu użytkowania domu przez Panią i drugą współwłaścicielkę, co zostało ustalone w drodze nieformalnej umowy (umowa słowna) zawartej jeszcze przez Jej rodziców (którzy nabyli udział w 1992 r.) i sąsiadkę.

Jedyne koszty jakie Pani poniosła to w całości koszty – jak to określiła – inwentaryzacji oraz w równych częściach z druga współwłaścicielką koszty zawarcia w formie aktu notarialnego umowy zniesienia współwłasności i opłaty sądowe. Natomiast druga współwłaścicielka zapłaciła również – jak wskazano we wniosku podatek od nadmetrażu oraz podatek od spadków i darowizn z tytułu nieodpłatnego zniesienia nieruchomości.

Ostatecznie w dniu 23 sierpnia 2010 r. ww. lokal mieszkalny został sprzedany za cenę 200 000 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy powinna Pani zapłacić podatek dochodowy od dochodu ze sprzedaży lokalu mieszkalnego, czy też powinna być zwolniona z podatku...

Zdaniem Pani, powinna być zwolniona z zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu sprzedaży nieruchomości. W Jej ocenie od 2003 r. była właścicielką udziału wynoszącego #189; części domu, stanowiącego odrębny lokal mieszkalny. Celem uporządkowania stanu prawnego nieruchomości dokonała Pani inwentaryzacji domu i zniosła w dniu 7 lipca 2010 r. współwłasność (dla powstałych wówczas nieruchomości urządzono odrębne księgi wieczyste). Jednak uważa Pani, że stała się właścicielką opisanej nieruchomości nie w dacie zniesienia współwłasności, lecz już w dniu 17 marca 2003 r.

Zatem – jak Pani wskazuje – winna być wedle przepisów prawa zwolniona z płacenia podatku dochodowego od sprzedaży lokalu, gdyż jest właścicielką lokalu od ponad siedmiu lat. Ustalenia innej niż wskazana daty nabycia, w szczególności daty zniesienia współwłasności, wydaje się Jej absurdalne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Pani w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j.t. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Natomiast w myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów

• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W świetle powyższego, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub ww. prawa następuje przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec wyżej powołanych regulacji ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zaistniałym stanie faktycznym dla powstania obowiązku zapłaty podatku dochodowego z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości istotne znaczenie ma data nabycia przedmiotowej nieruchomości stanowiącej lokal mieszkalny.

Celem postępowania o zniesienie współwłasności w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego jest nowe ukształtowanie prawa własności rzeczy, która stanowi przedmiot współwłasności.

Zgodnie z art. 195 Kodeksu cywilnego współwłasność polega na tym, iż własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom. Współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną (art. 196 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego). Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy Działu IV Księgi drugiej.

Natomiast w myśl art. 210 Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Przez zniesienie współwłasności rozumie się likwidację łączącego współwłaścicieli stosunku prawnego, która następuje w drodze umowy lub orzeczenia sądu. Natomiast na podstawie art. 211 i art. 212 Kodeksu cywilnego zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych bądź przez podział cywilny, polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wielkości udziałów współwłaścicieli.

Mając zatem na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia rzeczy tylko wówczas, jeżeli mieści się w ramach udziału jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbył się bez spłat i dopłat. Natomiast jeżeli udział danej osoby ulega powiększeniu (nawet bez spłat i dopłat) to traktowany jest w kategorii nabycia, ponieważ w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (nieruchomością), jak i stan jej majątku osobistego.

Tak więc co do zasady, zniesienie współwłasności jest formą nowego nabycia wówczas, gdy w wyniku tego zniesienia podatnik otrzymuje nieruchomość, która przekracza udział jaki pierwotnie podatnikowi przysługiwał.

Z analizy zaistniałego stanu faktycznego wynika, że nabyła Pani w dniu 17 marca 2003 r. w drodze dokonanej przez rodziców darowizny udział wynoszący #189; części w nieruchomości obejmującej dom, w stosunku do którego ustalono wspólnie z drugą współwłaścicielką na mocy nieformalnej umowy sposób użytkowania przejawiający się w prawie korzystania ze znajdującego się I piętrze lokalu mieszkalnego. Na skutek zmiany miejsca pracy i zamieszkania zdecydowała się Pani sprzedać ww. lokal mieszkalny, jednak przedtem zmuszona była dokonać zniesienia współwłasności ww. nieruchomości. W dniu 7 lipca 2010 r. współwłaściciele dokonali umową zniesienia współwłasności nieruchomości, w wyniku czego została Pani właścicielką opisanego lokalu mieszkalnego. Strony w związku z ww. zniesieniem współwłasności nieruchomości nie dokonały między sobą żadnych spłat ani dopłat. Ponadto w wyniku zniesienia współwłasności dotychczasowy Pani udział nie uległ powiększeniu, a nawet zmniejszył się na skutek istniejących w mieszkaniu skosów. Natomiast wartość przydzielonej w wyniku zniesienia współwłasności nieruchomości mieściła się w udziale jaki Jej przysługiwał przed dokonaniem ww. czynności prawnej. Przedmiotowy lokal mieszkalny został sprzedany w dniu 23 sierpnia 2010 r.

Dokonując zatem oceny skutków prawnych przedstawionego w sprawie stanu faktycznego, należy wskazać, że datę nabycia lokalu mieszkalnego stanowi dzień, w którym dokonano na Pani rzecz darowizny, t.j. 17 marca 2003 r., wobec czego przychód uzyskany z jego sprzedaży w 2010 r. nie podlega opodatkowaniu zgodnie z przepisem art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy, gdyż od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, do dnia sprzedaży upłynęło 5 lat.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.