INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 16 września 2010r. (data wpływu do tut. Biura - 17 września 2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych wynikających z zamiany działki gruntowej wchodzącej w skład gospodarstwa rolnego nabytego tytułem darowizny – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 września 2010r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych wynikających z zamiany działki gruntowej wchodzącej w skład gospodarstwa rolnego nabytego tytułem darowizny.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W dniu 01 października 2007r. wnioskodawczyni oraz jej mąż zawarli z Państwem X umowę darowizny w formie aktu notarialnego. Przedmiotem darowizny były nieruchomości rolne - nieruchomość zabudowana o powierzchni 2,69 ha; w tym działka nr 154 o pow. 1,15 ha; niezabudowana działka o pow. 0,83 ha i udział w #188; części w niezabudowanej nieruchomości o pow. 0,78 ha. Obdarowani należą do I grupy podatkowej a otrzymana darowizna jest pierwszą darowizną pomiędzy stronami w ciągu ostatnich 5 lat. Podatek od ww. darowizny nie został pobrany na podstawie przepisów wskazanych w części D.3 pkt 47 druku ORD-IN, tj. art. 4a, art. 9 i art. 16 ustawy o podatku od spadków i darowizn, pod warunkiem zachowania przez okres 5 lat od daty darowizny wymogów określonych w ww. przepisach ustawy. Obdarowani nie zamierzają wyzbyć się przedmiotu darowizny, jedynie chcą dokonać zamiany niezabudowanej części działki nr 154 (tj. o powierzchni 944 m²) na część działki „x” sąsiadów - Państwa Y o powierzchni 891 m². Wnioskodawczyni wraz z mężem są w posiadaniu samoistnym części działki „x”.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zamierzona zamiana części działek spowoduje ustanie przesłanki zwolnienia z podatku od darowizny i powstania obowiązku jego zapłaty...

Zdaniem wnioskodawczyni zamierzona zamiana nie powoduje zmiany substancji gospodarstwa rolnego a jedynie nieznaczne pomniejszenie jego powierzchni o 53 m², dlatego nie powinna spowodować obowiązku zapłaty podatku od spadków i darowizn od otrzymanej darowizny.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983r. o podatku od spadków i darowizn (t. j. Dz. U. z 2009r. Nr 93, poz. 768) podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem:

1. dziedziczenia, zapisu, dalszego zapisu, polecenia testamentowego;
2. darowizny, polecenia darczyńcy;
3. zasiedzenia;
4. nieodpłatnego zniesienia współwłasności;
5. zachowku, jeżeli uprawniony nie uzyskał go w postaci uczynionej przez spadkodawcę darowizny lub w drodze dziedziczenia albo w postaci zapisu;
6. nieodpłatnej: renty, użytkowania oraz służebności.
   
   

Zamiana i sprzedaż są instytucjami prawa cywilnego uregulowanymi w Księdze Trzeciej ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Zgodnie z art. 603 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16 poz. 93 ze zm.) przez umowę zamiany każda ze stron zobowiązuje się przenieść na drugą stronę własność rzeczy w zamian za zobowiązanie się do przeniesienia własności innej rzeczy - art. 603 k.c. Do zamiany stosuje się odpowiednio przepisy o sprzedaży – art. 604 k.c.

W myśl art. 14 ust.1 ww. ustawy o podatku od spadków i darowizn wysokość podatku ustala się w zależności od grupy podatkowej, do której zaliczony jest nabywca.

Zaliczenie do grupy podatkowej następuje według osobistego stosunku nabywcy do osoby, od której lub po której zostały nabyte rzeczy i prawa majątkowe – art. 14 ust. 2 tej ustawy.

Do grupy I zalicza się - małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów – art. 14 ust. 3 pkt 1 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 pkt 1 powołanej ustawy opodatkowaniu podlega nabycie przez nabywcę zaliczonego do I grupy podatkowej od jednej osoby, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej 9.637 zł.

Stosownie do art. 4a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, w brzmieniu obowiązującym w 2007r., zwalnia się od podatku nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych przez małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, rodzeństwo, ojczyma i macochę, jeżeli zgłoszą nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w terminie miesiąca od dnia powstania obowiązku podatkowego powstałego na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 2-8 i ust. 2, a w przypadku nabycia w drodze dziedziczenia w terminie miesiąca od dnia uprawomocnienia się orzeczenia sądu stwierdzającego nabycie spadku, z zastrzeżeniem ust. 2 i 4.

Stosownie do art. 4a ust. 4 pkt 2 tej ustawy obowiązek zgłoszenia nie obejmuje przypadków, gdy nabycie następuje na podstawie umowy zawartej w formie aktu notarialnego.

Jak z powyższych przepisów wynika nie każda osoba zaliczana do I grupy podatkowej może skorzystać ze zwolnienia przewidzianego w art. 4a ww. ustawy. Ze zwolnienia tego ustawodawca wykluczył bowiem zaliczonych do I grupy podatkowej: zięcia, synową i teściów.

Zgodnie natomiast z treścią art. 16 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy w przypadku nabycia własności (współwłasności) budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, spółdzielczego prawa do domu jednorodzinnego albo udziału w takim prawie w drodze dziedziczenia, zapisu, dalszego zapisu, polecenia testamentowego, darowizny lub polecenia darczyńcy przez osoby zaliczane do I grupy podatkowej - nie wlicza się do podstawy opodatkowania ich czystej wartości do łącznej wysokości nieprzekraczającej 110 m² powierzchni użytkowej budynku lub lokalu. W przypadku nabycia części (udziału) budynku mieszkalnego lub lokalu albo udziału w spółdzielczym prawie do budynku mieszkalnego lub lokalu ulga przysługuje stosownie do wielkości udziału.

Przy czym ww. ulga przysługuje, jeżeli - zostanie spełniony m.in. warunek dotyczący okresu zamieszkiwania w nabytym budynku mieszkalnym (lokalu) określony w treści art. 16 ust. 2 pkt 5 powołanej ustawy. Stosownie do jego brzmienia ulga, o której mowa w ust. 1, przysługuje osobom, które m.in. będą zamieszkiwać będąc zameldowanymi na pobyt stały w nabytym lokalu lub budynku i nie dokonają jego zbycia przez okres 5 lat:

1. od dnia złożenia zeznania podatkowego lub zawarcia umowy darowizny w formie aktu notarialnego - jeżeli w chwili złożenia zeznania lub zawarcia umowy darowizny nabywca mieszka i jest zameldowany na pobyt stały w nabytym lokalu lub budynku,
2. od dnia zamieszkania potwierdzonego zameldowaniem na pobyt stały w nabytym lokalu lub budynku - jeżeli nabywca zamieszka i dokona zameldowania na pobyt stały w ciągu roku od dnia złożenia zeznania podatkowego lub zawarcia umowy darowizny w formie aktu notarialnego.
   
   

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że wnioskodawczyni (razem z mężem) tytułem umowy darowizny zawartej w formie aktu notarialnego stała się współwłaścicielką zabudowanej nieruchomości o powierzchni 2,69 ha stanowiącej gospodarstwo rolne. W związku z tą darowizną obdarowani skorzystali ze zwolnień i ulg podatkowych określonych w art. 4a, art. 9 i art. 16 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Obdarowani nie zamierzają wyzbyć się darowanego gospodarstwa, chcą jedynie dokonać zamiany niezabudowanej części działki nr 154 (tj. o powierzchni 944 m²) na część działki „x” sąsiadów - Państwa Y o powierzchni 891 m². Wnioskodawczyni wraz z mężem są w posiadaniu samoistnym części działki „x”. W wyniku tej zamiany działek gospodarstwo rolne pomniejszy się nieznacznie o 53 m².

Oceniając czy wnioskodawczyni utraci – w związku z zamianą działki nabytej w drodze darowizny - zwolnienie, należy wskazać, iż jak wynika z treści wniosku przedmiotem zamiany jest nieruchomość niezabudowana. Tymczasem utrata prawa do zwolnienia, w tak przedstawionym zdarzeniu przyszłym, w przypadku gdy zwolnienie dotyczy de facto ulgi mieszkaniowej określonej w treści art. 16 powołanej ustawy wiązać się może ze zbyciem tego przedmiotu darowizny, w stosunku, do którego została zastosowana ww. ulga (tj. budynku mieszkalnego).

Niezależnie od powyższego wskazać należy, iż zwolnienie określone w treści art. 4a mające zastosowanie do osób z najbliższej rodziny, ściśle określonych w treści art. 4a powołanej ustawy, nie jest zwolnieniem warunkowym.

Z powołanego przepisu art. 4a ww. ustawy o podatku od spadków i darowizn nie wynika by ustawodawca obwarował to zwolnienie podatkowe obowiązkiem zamieszkiwania przez nabywcę w darowanym budynku przez okres co najmniej 5 lat od momentu otrzymania darowizny. Nabywca rzeczy i praw majątkowych, który skorzystał ze zwolnienia na podstawie art. 4a ww. ustawy może swobodnie dysponować nabytym majątkiem. Zwolnienie określone w tym przepisie jest bowiem przyznawane bezwarunkowo tzn., że po jego uzyskaniu (skorzystaniu z niego) - nabywca (obdarowany) nie traci uprawnień do zwolnienia. Tym samym, w przypadku skorzystania ze zwolnienia określonego w treści art. 4a ww. ustawy, ewentualne zbycie części przedmiotu darowizny – bez względu na czas, w którym będzie dokonane - nie spowoduje utraty tegoż zwolnienia.

Wobec tego stanowisko wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe jednakże z innych powodów niż zostały wskazane w zajętym przez nią stanowisku.

Niniejsza interpretacja indywidualna stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, który stanowi, iż Minister Finansów, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną), została wydana wyłącznie dla wnioskodawczyni. Mąż wnioskodawczyni aby uzyskać interpretację w swojej indywidualnej sprawie winien wystąpić z odrębnym wnioskiem.

W związku z dołączeniem do wniosku kserokopii dokumentów należy zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu zdarzenia przyszłego przedstawionym przez wnioskodawczynię i jej stanowiskiem.

Zatem, przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku i ocenił stanowisko wnioskodawczyni jedynie na podstawie zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan sprawy jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Jeśli stan faktyczny przedstawiony we wniosku nie odpowiada rzeczywistości, interpretacja nie wywołuje skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, ul. Prosta 10, 25-366 Kielce po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.