INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 28 września 2010 r. (data wpływu 11 października 2010 r.), uzupełnionym w dniu 23 grudnia 2010 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku obowiązującej przy dostawie działek - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 października 2010 r. złożono wniosek, uzupełniony w dniu 23 grudnia 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku obowiązującej przy dostawie działek.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Jest Pan rolnikiem, który nie jest i w przeszłości nie był podatnikiem VAT-czynny. Obecnie zamierza Pan wraz z bratem sprzedać stanowiące współwłasność niezabudowane działki, które zostały kupione w 2010 r. tj. niezabudowaną działkę gruntu o nr 20/2 o obszrze 2,8682 ha oraz niezabudowaną działkę gruntu nr 40/5 o obszarze 3 ha. Działki te stanowią gospodarstwa rolne w rozumieniu przepisów o podatku rolnym. Zgodnie z wypisem z rejestru gruntów oraz wyrysem z mapy ewidencyjnej rodzaj użytku działki 20/2 w ewidencji gruntów określono jako: „R V" (1,5539 ha) - grunty orne, „PS IV" (1,1937 ha) – pastwiska trwałe, „psV (0,1028 ha) - pastwiska trwałe, „N" (0,0178 ha) - nieużytki. Z wypisu gruntów wraz z wyrysem z mapy ewidencyjnej drugiej działki wynika, że w ewidencji rodzaj użytków został określony jako „R IVa" (1,9695 ha) - grunty orne, „PS IV" (0,2395 ha) oraz „PS V"(0,7910 ha) - pastwiska trwałe. Wobec tego, że występują trudności ze sprzedażą tych działek w całości (brak nabywców), planuje Pan wraz z bratem dokonać podziału tych działek na działki mniejsze w ilości od 8 do 9 działek.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku planowanej sprzedaży działek powstałych w wyniku podzielenia działek będących gospodarstwem rolnym w rozumieniu ustawy o podatku rolnym w sytuacji, gdy nabywca działki złoży wniosek o warunki zabudowy tej działki przed dokonaniem jej nabycia (akt notarialny) lub po jej nabyciu, lecz w dacie zbycia działki decyzji o warunkach jej zabudowy nie będzie, sprzedaż tych działek jako niezabudowanych działek rolnych będzie wolna od podatku na mocy postanowień art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, o tym że teren jest zabudowany decyduje stan faktyczny oraz zapis w ewidencji gruntów i budynków. Natomiast to, czy teren niezabudowany jest terenem budowlanym, określa zapis w ewidencji gruntów i budynków lub odnosząca się do tego terenu decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania, jak również stan faktyczny. W myśl postanowień art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. prawo geodezyjne i kartograficzne, dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków stanowią podstawę między innymi wymiaru podatków i świadczeń. W tym stanie prawnym sprzedaż niezabudowanego gruntu, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług – zdaniem Wnioskodawcy - powinna być zwolniona z podatku, jeżeli zapis w ewidencji gruntów wskazuje jednoznacznie, że grunt ten nie jest ani gruntem budowlanym, ani zabudowanym, oraz gdy na podstawie obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu będzie można stwierdzić, że grunt ten jest przeznaczony na cele inne niż pod zabudowę. Wobec tego, że w przedstawionym zdarzeniu przyszłym planowana sprzedaż działek dotyczy niezabudowanych działek, które w ewidencji gruntów są określone jako grunty rolne, co jest zgodne z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, to – w ocenie Pana - ewentualne wystąpienie nabywców tych działek o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu nie zmienia stanu prawnego tych działek, jeżeli w dniu sprzedaży decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu nie istnieje. Gdyby zaś dla danego terenu brak było planu zagospodarowania przestrzennego oraz decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania to charakter zbywanej działki winien być określony na podstawie danych zawartych w istniejącej ewidencji gruntów i budynków. Zdaniem Wnioskodawcy, uwzględniając obowiązująca dokumentację, istniejącą w dniu sprzedaży działek - brak decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania - sprzedawane niezabudowane działki gruntu jako rolne nie będą miały przeznaczenia pod zabudowę, a ich sprzedaż będzie zwolniona od podatku na podstawie ww. art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy i to niezależnie, czy ich nabywca złoży wniosek o warunki zabudowy i zagospodarowania przed czy po dokonaniu ich zakupu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju.

Przez dostawę rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…) – art. 7 ust. 1 ww. ustawy.

Pojęcie „towar” jest definiowane w art. 2 pkt 6 cytowanej ustawy. Od dnia 1 stycznia 2011 r. brzmi ono następująco: rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z przytoczonych przepisów wynika, że grunty są towarami w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, a ich sprzedaż stanowi dostawę towarów i jako taka podlega opodatkowaniu.

Stawka podstawowa podatku – na podstawie art. 41 ust. 1 cytowanej ustawy - wynosi 22%. Zgodnie z art. 146a pkt 1 wprowadzonym do ustawy przez art. 19 pkt 5 ustawy z dnia 26 listopada 2010 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. Nr 238, poz. 1578), w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

W art. 43 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy określono, że zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Jednakże ustawodawca zwalniając od podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę, nie sprecyzował w ustawie, jakimi kryteriami należy się kierować, aby ustalić przeznaczenie danego gruntu. Ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera bowiem definicji pojęć zawartych we wskazanym przepisie. Z tych też względów, w ocenie tut. organu, sformułowania w nim zawarte należy interpretować według wykładni językowej.

Celem określenia, czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę należy się odwołać do przepisów zawartych w ustawie z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.), regulującej zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 i ust. 2 tej ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego,
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

Zatem o charakterze danego gruntu winien rozstrzygać odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego, decyduje o kwalifikacji gruntu. W sytuacji, gdy dla danego terenu, nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego i decyzja o warunkach zabudowy, należy posłużyć się inną istniejącą na dzień zawarcia transakcji dokumentacją sporządzoną na podstawie ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy, w celu określenia polityki przestrzennej gminy, w tym lokalnych zasad zagospodarowania przestrzennego, rada gminy podejmuje uchwałę o przystąpieniu do sporządzenia studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, zwanego dalej „studium”. Ustalenia studium są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych (art. 9 ust. 4).

Zaznaczyć należy, iż ewidencja gruntów i budynków jest jedynie urzędowym zbiorem informacji faktycznych. Wynikające z niej zapisy są odzwierciedleniem (potwierdzeniem) stanu faktycznego i prawnego na dzień dokonania wpisu.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 pkt 1, ust. 2 oraz art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. prawo geodezyjne i kartograficzne (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 240, poz. 2027 ze zm.) informacje dotyczące gruntów znajdujące się w ewidencji dotyczą: położenia, granic, rodzajów użytków gruntowych oraz ich klas gleboznawczych, oznaczenia ksiąg wieczystych, a także stosunków właścicielskich. Dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków stanowią podstawę m. in. planowania przestrzennego, jednakże tylko w zakresie danych faktycznie w niej zawartych.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, iż o przeznaczeniu danego terenu, w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz w sytuacji, gdy nie wydano decyzji o warunkach zabudowy, decyduje przeznaczenie terenu określone w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy. Ustalenia studium są bowiem wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych.

Z treści złożonego wniosku wynika, że jest Pan rolnikiem, który nie jest i w przeszłości nie był podatnikiem VAT-czynny. Obecnie zamierza Pan wraz z bratem sprzedać stanowiące współwłasność niezabudowane działki, które zostały kupione w 2010 r. tj. niezabudowaną działkę gruntu o nr 20/2 o obszrze 2,8682 ha oraz niezabudowaną działkę gruntu nr 40/5 o obszarze 3 ha. Działki te stanowią gospodarstwa rolne w rozumieniu przepisów o podatku rolnym. Zgodnie z wypisem z rejestru gruntów oraz wyrysem z mapy ewidencyjnej rodzaj użytku działki 20/2 w ewidencji gruntów określono jako: „R V" (1,5539 ha) - grunty orne, „PS IV" (1,1937 ha) – pastwiska trwałe, „psV (0,1028 ha) - pastwiska trwałe, „N" (0,0178 ha) - nieużytki. Z wypisu gruntów wraz z wyrysem z mapy ewidencyjnej drugiej działki wynika, że w ewidencji rodzaj użytków został określony jako „R IVa" (1,9695 ha) - grunty orne, „PS IV" (0,2395 ha) oraz „PS V"(0,7910 ha) - pastwiska trwałe. Wobec tego, że występują trudności ze sprzedażą tych działek w całości (brak nabywców), planuje Pan wraz z bratem dokonać podziału tych działek na działki mniejsze w ilości od 8 do 9 działek.

Biorąc pod uwagę powyższe fakty oraz treść powołanych przepisów stwierdzić należy, że o ile w chwili sprzedaży przedmiotowe grunty stanowić będą grunty rolne, na co wskazuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, planowana sprzedaż będzie zwolniona od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

Jednocześnie zaznacza się, że w niniejszej interpretacji nie odniesiono się do kwestii stawki podatku obowiązującej przy sprzedaży przedmiotowych gruntów w sytuacji braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

Końcowo informuje się, iż kwestie dotyczące dokonanej sprzedaży pozostałych gruntów opisanych w przedmiotowym wniosku rozstrzygnięto w interpretacjach nr ITPP2/443-1034a/10/AF i ITPP2/443-1034b/10/AF.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.