INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 4 listopada 2010r. (data wpływu do tut. Organu 9 listopada 2010r.), dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków na zakup wyposażenia sfinansowanych ze środków otrzymanych z Urzędu Pracy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 listopada 2010r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków na zakup wyposażenia sfinansowanych ze środków otrzymanych z Urzędu Pracy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni jako osoba bezrobotna wystąpiła z wnioskiem o przyznanie dotacji na rozpoczęcie działalności gospodarczej. W dniu 21 czerwca 2010r. Urząd Pracy podpisał z Wnioskodawczynią umowę „O przyznaniu z Funduszu Pracy i EFS środków na podjecie działalności gospodarczej w ramach programu operacyjnego Kapitał Ludzki 2007 - 2013, Rożne drogi - jeden cel, POKL poddziałanie 6.1.3". Z dniem 1 lipca 2010r. Wnioskodawczyni rozpoczęła działalność gospodarczą opodatkowaną na zasadach ogólnych (prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów oraz jest podatnikiem podatku VAT).

Środki przyznane na rozpoczęcie działalności gospodarczej stanowią pomoc de minimis w rozumieniu przepisów rozporządzenia Komisji (WE) nr 1998/2006 z dnia 15 grudnia 2006r. w sprawie stosowania art. 87 i art. 88 Traktatu do pomocy de minimis (Dz.U. UE L 379 z 28 grudnia 2006r. str. 5). Środki w kwocie 18.000 PLN wpłynęły na prywatne konto Wnioskodawczyni przed zarejestrowaniem działalności. Pełne brzmienie podstawy prawnej przyznanej dotacji jest następujące: "ustawa z dnia 20 kwietnia 2004r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (t.j. Dz. U. z 2008r. Nr 69 poz. 415 z późn. zm.), ustawa z dnia 23 kwietnia 1964r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z późn. zm.), rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 17 kwietnia 2009r. w sprawie dokonywania refundacji kosztów wyposażenia lub doposażenia stanowiska pracy dla skierowanego bezrobotnego oraz przyznawania bezrobotnemu środków na podjęcie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2009 r. Nr 62, poz. 512 z późn. zm.)”.

Wnioskodawczyni prowadzi działalność w zakresie inżynierii i związanego z nią doradztwa technicznego (PKD.71.12.Z) oraz doradztwa IT (PKD.62.XX.Z). Większość pracy wykonywana jest przy pomocy komputera. Za pieniądze z dotacji zakupione zostało wyposażenie do małego biura prowadzonego w mieszkaniu w tym: biurko, krzesło biurowe, laptop wraz ze stacja dokującą, drukarka sieciowa oraz nowy monitor do starego prywatnego komputera stacjonarnego (przekazanego z dniem 1 lipca 2010r. na rzecz firmy), jak również drobne materiały biurowe i eksploatacyjne. Wszystkie pieniądze zostały wydatkowane po rozpoczęciu działalności gospodarczej.

Ze względu na cenę (poniżej 3.500 netto), żadnej z tych rzeczy Wnioskodawczyni nie wprowadziła do rejestru środków trwałych. Wszystko, łącznie z komputerami (stacjonarnym i laptopem) zostało wpisane do ewidencji wyposażenia. Poniesione wydatki na zakup wyposażenia zostały wprowadzone do podatkowej księgi przychodów i rozchodów w cenie netto, jako koszty w miesiącu ich zakupu. Jako czynny płatnik VAT Wnioskodawczyni odliczyła zapłacony podatek VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatki na zakup składników majątku nie zaliczonych do środków trwałych, a więc stanowiących wyposażenie oraz materiały biurowe, poniesione ze środków z Urzędu Pracy można bezpośrednio zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej...

Zdaniem Wnioskodawczyni, wydatki powyższe można uznać za koszt uzyskania przychodu, ponieważ spełnione są łącznie następujące warunki:

1. pozostają w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
2. nie znajdują się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
3. są należycie udokumentowane (faktura VAT).
   
   

Wydatki na nabycie sprzętu i urządzeń, których wartość początkowa nie przekracza 3.500 zł sfinansowanych ze środków otrzymanych Urzędu Pracy mogą zostać bezpośrednio zaliczone do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, w miesiącu oddania ich do używania i wpisane do rejestru wyposażenia.

Podstawa prawna przyznanej dotacji (rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 17 kwietnia 2009r. w sprawie dokonywania refundacji kosztów wyposażenia lub doposażenia stanowiska pracy dla skierowanego bezrobotnego oraz przyznawania bezrobotnemu środków na podjęcie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2009r. Nr 62, poz. 512 z późn. zm.)) wskazuje, iż dotacja została przyznana w oparciu o art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. Nr 99, poz. 1001, z późn. zm.- winno być t.j. Dz. U. z 2008r. Nr 69, poz. 415 ze zm.).

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, otrzymane jednorazowe środki przyznane bezrobotnemu na podjęcie działalności w oparciu o art. 46 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy są wolne od podatku dochodowego. Powyższy punkt nie został wymieniony w art. 23 ust. 1 pkt 56 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 46, 47a, 47c, 47d, 116, 122 i 129. (winno być art. 21 ust. 1 pkt 46, 47a, 47c, 47d, 116, 122, 129, 136 i 137 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W świetle powyżej przytoczonych argumentów, wydatki związane z zakupem wyposażenia oraz materiałów eksploatacyjnych Wnioskodawczyni traktuje, jako koszty uzyskania przychodów powstałe w miesiącu ich zakupu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawczyni.

Jednocześnie zauważyć należy, iż zgodnie z § 3 pkt 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 ze zm.), przez wyposażenie rozumieć należy - rzeczowe składniki majątku, związane z wykonywaną działalnością, niezaliczone zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym, do środków trwałych. Przy czym, dokonując kwalifikacji podatkowej w ww. zakresie pod uwagę bierze się wartość jednostkową pojedynczej sztuki kompletnego i zdatnego do używania nabytego składnika majątku.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.