INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 27.10.2010r. (data wpływu 03.11.2010r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania, iż Spółka nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług oraz doliczenia kwoty podatku należnego do kwoty odszkodowania ustalonej z tytułu wywłaszczenia nieruchomości - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 03.11.2010r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wypłaconego odszkodowania z tytułu wywłaszczenia nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka S.A. (dalej jako „Spółka”) prowadzi działalność gospodarczą, której przedmiotem jest m. in. kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek, działalność w zakresie architektury, leasing finansowy, działalność związana z zarządzaniem funduszami, realizacja projektów budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków, działalność agentów i brokerów ubezpieczeniowych, zarządzanie nieruchomościami wykonywane na zlecenie, a także naprawa i konserwacja komputerów i urządzeń peryferyjnych.

W związku z prowadzonymi na terenie kraju inwestycjami drogowymi, należąca do Spółki nieruchomość gruntowa, położona w dzielnicy B, oznaczona jako działka ew. nr 3/52 o pow. 0,9115 ha, przeznaczona pod budowę drogi ekspresowej w ciągu drogi krajowej nr 8 została przejęta w drodze wywłaszczenia. Z tego tytułu Spółce zostało przyznane odszkodowanie, w kwocie ustalonej na podstawie operatu szacunkowego sporządzonego przez rzeczoznawcę.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy Spółka nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu wywłaszczenia nieruchomości...
   
   

W przypadku negatywnej odpowiedzi na pytanie nr 1:

2. Czy Spółka powinna doliczyć kwotę podatku należnego do kwoty odszkodowania ustalonej z tytułu wywłaszczenia...
   
   

Zdaniem wnioskodawcy:

Ad.1.

W ocenie Spółki, w odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego nie można uznać, że jest ona podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu wywłaszczenia nieruchomości.

Jak wynika z treści art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej jako „ustawa z dnia 11 marca 2004 r.”), podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Natomiast zgodnie z art. 15 ust. 2 ww. ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Jak wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w sprawie o sygn. akt I SA/Wr 851/10 (wyrok z dnia 7 października 2010 r.) „jeśli dana czynność wykonana została poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika czy wykonującego wolny zawód, to w świetle art. 4 ust. 1 i 2 VI Dyrektywy z tytułu wykonania takiej czynności dany podmiot nie może być uznany za podatnika VAT i to bez względu na to, czy czynność tę wykonał jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy, czy też wielokrotnie”. Zdaniem Spółki, nie można uznać, że w przedmiotowym stanie faktycznym przeniesienie własności nieruchomości na organ administracji publicznej jest dokonywane przez podatnika działającego w takim charakterze. Wywłaszczenia nieruchomości, które ma ze swej natury charakter wyłącznie incydentalny i niezależny od Spółki, nie można bowiem uznać za przedmiot działalności gospodarczej, a tym bardziej przypisać Spółce zamiaru wykonywania tej czynności w sposób częstotliwy.

Konieczność każdorazowego ustalania, czy dla danej transakcji podmiot jest podatnikiem podkreślił Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 6 listopada 2009 r. (sygn. akt I FSK 1576/08). W ocenie tego sądu, „stwierdzenie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. W powyższym zakresie nie jest natomiast możliwe przyjęcie z góry konkretnych założeń, modelowego rozwiązania, mającego zastosowanie w każdym przypadku.”

W niniejszym stanie faktycznym nie można uznać, że wywłaszczenie dokonane zostało w związku z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Spółkę.

Ad. 2.

W przypadku negatywnej odpowiedzi na pytanie nr 1, Spółka twierdzi, że powinna doliczyć kwotę podatku należnego do kwoty stanowiącej wartość nieruchomości wynikającej z operatu szacunkowego.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i ust. 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczonych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku. Jedną z fundamentalnych zasad podatku od towarów i usług jest opodatkowanie ostatecznej konsumpcji.

Jak wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w uzasadnieniu wyroku z dnia 5 października 2005 r. (sygn. akt III SA/Wa 1953/05) „konsumpcyjny charakter podatku VAT skutkuje tym, że w przypadku objęcia sprzedaży określonych towarów lub usług dotychczas nieopodatkowanych obowiązkiem podatkowym ciężar podatku ponosi nabywca płacąc wyższą cenę za nabywane towary lub usługi”. Zgodnie ze wskazaniami zawartymi w operacie szacunkowym, będącym podstawą do określenia kwoty odszkodowania, wycena nie obejmuje kwoty należnego podatku od towarów i usług. Wynika to z faktu, iż rzeczoznawca nie jest podmiotem uprawnionym do rozstrzygania, czy dana transakcja podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, czy jakimkolwiek innym opłatom. Jest to zatem kwota netto, która dopiero po doliczeniu należnego podatku od towarów i usług według właściwej stawki stanie się kwotą brutto. Konsumpcyjny charakter podatku od wartości dodanej sprawia, że ciężar podatku nie może spoczywać na podmiocie dokonującym dostawy, gdyż prowadziłoby to do nieuzasadnionego pogorszenia jego sytuacji majątkowej i naruszenia jednej z naczelnych zasad tego podatku, tj. zasady neutralności. Jeżeli z treści art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. wynika, że kwota podatku jest wliczana w cenę towaru lub usługi a podatnik ma obowiązek podatek ten rozliczyć przed organem podatkowym, to wartość netto usługi lub towaru musi stanowić kwotę, która zapewni podatnikowi co najmniej pokrycie kosztu wytworzenia lub nabycia towaru lub usługi. W świetle przepisów ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, wartość nieruchomości nigdy nie obejmuje podatków z nią związanych, w tym podatku od towarów i usług. W ocenie Spółki, powyższy pogląd potwierdza pomocniczo także konstrukcja opodatkowania podatkiem od towarów i usług instytucji użytkowania wieczystego. Teza ta znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądowym.

Przykładowo Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 29 maja 2007 r. sygn. V CSK 44/07 stwierdził, iż opłaty roczne, sztywno określone w art. 72 ust. 2 i 3 z dnia 21 sierpnia 1997 r. stawką procentową od „ceny” (bądź odpowiednio „wartości”, w razie aktualizacji wyceny) nieruchomości oddawanej w użytkowanie wieczyste, nie powinny być uważane za obejmujące podatek od towarów i usług. Zważywszy, że zarówno dla wysokości opłat rocznych, jak i spornego odszkodowania, wartość nieruchomości stanowi punkt wyjścia, pogląd SN jest w pełni aktualny w przedmiocie niniejszego wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej. Sąd Najwyższy wskazał: „W odniesieniu zaś do aktualizacji wysokości opłaty rocznej ustawodawca nie posługuje się już terminem „cena nieruchomości”, lecz wskazuje, że podstawą obliczenia opłaty zaktualizowanej jest „wartość nieruchomości”. To z kolei oznacza nie tyle jakąkolwiek realną cenę, będącą wynikiem transakcji pomiędzy kupującym a sprzedającym (scil. pomiędzy właścicielem gruntu a użytkownikiem wieczystym), lecz raczej szacunkową wycenę nieruchomości, jaka zasadniczo wynika z analizy relacji rynkowych podaży i popytu na relewantnym rynku (w tym zakresie por. zwłaszcza § 29 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21 września 2004 r. w sprawie wyceny nieruchomości i sporządzania operatu szacunkowego; Dz. U. Nr 207, poz. 2109 z późn. zm.) - a ewentualnie jest ustalana w inny sposób, określony przepisami o gospodarce nieruchomościami. Na tle ostatnio powołanych przepisów jest oczywiste, że podatek VAT nie stanowi elementu „ceny” czy „wartości nieruchomości”.

Zdaniem Spółki, w konsekwencji powyższego, jeżeli do opłaty rocznej za użytkowanie wieczyste (ustalanej również na podstawie przepisów ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami) będącej pochodną wartości nieruchomości, należy doliczyć należny podatek od towarów i usług, to również do kwoty odszkodowania z tytułu wywłaszczenia będącej pochodną tej samej wartości nieruchomości, należy doliczyć ten podatek należny.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty – art. 2 pkt 6 ustawy.

W myśl art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również przeniesienie z nakazu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa, własności towarów w zamian za odszkodowanie.

Powołany wyżej przepis art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy, stanowi o nakazie organu władzy publicznej zobowiązującym do przeniesienia własności. Pod pojęciem tym należy rozumieć organy administracji publicznej oraz sądy. Wskazana regulacja obejmuje w szczególności przypadki wywłaszczania nieruchomości oraz sprzedaży nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie.

W sytuacji przedstawionej we wniosku, w związku z prowadzonymi na terenie kraju inwestycjami drogowymi, należąca do Spółki nieruchomość gruntowa, przeznaczona pod budowę drogi ekspresowej S-8 w ciągu drogi krajowej nr 8 została przejęta w drodze wywłaszczenia. Z tego tytułu Spółce zostało przyznane odszkodowanie, które w tym przypadku pełni funkcję wynagrodzenia za przeniesienie własności towarów, czyniąc tego rodzaju dostawę faktycznie odpłatną.

Z powyższych przepisów wynika, że dostawą towarów, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie takie wywłaszczenie czy też przymusowa sprzedaż, która następuje za odszkodowaniem. Wyjaśnić jednak należy, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie podlega samo odszkodowanie, lecz stanowiące dostawę towarów przeniesienie własności nieruchomości gruntowej w zamian za wynagrodzenie przyjmujące formę odszkodowania. Uznać zatem trzeba, że odszkodowanie pełni funkcję wynagrodzenia, czyniąc tego rodzaju dostawę faktycznie odpłatną. Jeśli zatem wywłaszczenie lub przymusowa sprzedaż następuje za wynagrodzeniem, to wówczas stanowi odpłatną dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 ustawy. Tym samym taka dostawa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach ogólnych.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – na mocy ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z sytuacji opisanej we wniosku wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, której przedmiotem jest m. in. kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek, zatem jest czynnym podatnikiem podatku VAT, a nieruchomość objęta wywłaszczeniem Strona nabyła w ramach prowadzonej działalności.

Uwzględniając zatem powyższe stwierdzić należy, iż przeniesienie z nakazu władzy publicznej własności posiadanych przez Wnioskodawcę nieruchomości w zamian za odszkodowanie stanowi dostawę towarów, a zatem czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Przedmiotowa nieruchomość stanowiła dotychczas własność Spółki w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, zatem jej dostawa, o której mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1, będzie stanowiła zbycie elementu majątku przedsiębiorstwa Spółki, co powoduje, iż Spółka występuje w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, iż Spółka nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu wywłaszczenia nieruchomości uznać należy za nieprawidłowe.

Ponadto, w myśl art. 29 ust. 1 ww. ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczonych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku. Dotyczy to również otrzymanych zaliczek na dotacje, subwencje i na inne dopłaty o podobnym charakterze (art. 29 ust. 2 ustawy o VAT). Ponadto, zgodnie z treścią art. 29 ust. 9 ww. ustawy, w przypadku wykonania czynności, o których mowa w art. 5, dla których nie została określona cena, podstawą opodatkowania jest wartość rynkowa towarów lub usług pomniejszona o kwotę podatku, z zastrzeżeniem ust. 10 i 12.

Jednocześnie, zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 5 lipca 2001r. o cenach (Dz. U. Nr 97, poz. 1050 ze zm.), ceną jest wartość wyrażona w jednostkach pieniężnych, którą kupujący jest obowiązany zapłacić przedsiębiorcy za towar lub usługę; w cenie uwzględnia się podatek od towarów i usług oraz podatek akcyzowy, jeżeli na podstawie odrębnych przepisów sprzedaż towaru (usługi) podlega obciążeniu podatkiem od towarów i usług oraz podatkiem akcyzowym.

Jak wynika z opisanego we wniosku stanu faktycznego, za wywłaszczenie nieruchomości gruntowej, Spółce zostało przyznane odszkodowanie, w kwocie ustalonej na podstawie operatu szacunkowego sporządzonego przez rzeczoznawcę.

W przypadku wywłaszczenia nieruchomości na cele budowy lub poszerzenia dróg w roli organu władzy publicznej wykonującego zadania z zakresu administracji rządowej występuje organ dokonujący wywłaszczenia. Organem tym może być wojewoda lub starosta (na podstawie ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami – t. j. Dz. U. z 2004r. Nr 261, poz. 2603 i ustawy z dnia 10 kwietnia 2003r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych – t. j. Dz. U. z 2008r. Nr 193, poz. 1194 ze zm.) dokonujący wywłaszczenia w imieniu Skarbu Państwa.

W przedmiotowej sytuacji, opodatkowaniu podlega przeniesienie własności nieruchomości gruntowej na rzecz Skarbu Państwa w zamian za odszkodowanie (art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy).

Należy stwierdzić, że przepisy prawa podatkowego pozostawiają stronom transakcji rozstrzygnięcie kwestii, czy wynagrodzenie (odszkodowanie) wypłacone w zamian za przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów uwzględnia podatek od towarów i usług i stanowi kwotę brutto, czy nie uwzględnia podatku od towarów i usług i stanowi kwotę netto. Strony powinny ewentualnie sięgnąć do odpowiednich przepisów innych gałęzi prawa (np. w przedstawionym przez Wnioskodawcę stanie faktycznym do przepisów regulujących przygotowanie i realizację inwestycji w zakresie dróg krajowych).

Jeśli zatem zgodnie z odpowiednimi przepisami innych gałęzi prawa, dotyczącymi przyznania i wypłaty odszkodowania oraz jego wysokości, Wnioskodawca za wywłaszczoną nieruchomość otrzyma wyłącznie kwotę odszkodowania, która będzie jedyną kwotą należną Wnioskodawcy za oddane z mocy prawa Skarbowi Państwa grunty, to należy uznać, że jest to kwota należna z tytułu sprzedaży, czyli kwota obejmująca całość świadczenia należnego od nabywcy, którą dla wyliczenia obrotu (podstawy opodatkowania) należy traktować jako kwotę brutto zawierającą podatek VAT, dla którego wyliczenia należy zastosować metodę „w stu”. Metoda „w stu” pozwala na obliczanie podatku należnego, w której podstawą opodatkowania, wbrew zasadzie z art. 29 ust. 1 cyt. ustawy, nie jest kwota netto, lecz kwota brutto, czyli cena w rozumieniu ww. art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 5 lipca 2001r. o cenach.

Reasumując stwierdzić należy, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega dostawa towarów, natomiast kwota odszkodowania, jeżeli jest jedynym wynagrodzeniem należnym Spółce z tytułu dostawy nieruchomości gruntowej na rzecz Skarbu Państwa, stanowi – w myśl art. 29 ust. 1 ustawy o VAT – kwotę należną zawierającą podatek od towarów i usług (o ile taki podatek od danej transakcji jest należny). Podstawą opodatkowania jest zatem kwota odszkodowania pomniejszona o kwotę należnego podatku.

Jeśli natomiast zgodnie z odpowiednimi dokumentami i przepisami innych gałęzi prawa, dotyczącymi przyznania i wypłaty odszkodowania oraz jego wysokości, kwota odszkodowania nie jest jedyną kwotą należną Spółce za wywłaszczoną nieruchomość i z dokumentów, przepisów czy też uzgodnień pomiędzy stronami wynika, że jest to kwota, do której należy doliczyć podatek VAT według właściwej stawki, to kwota ta będzie kwotą netto.

Trzeba mieć bowiem na uwadze, że co do zasady (poza wyjątkami określonymi w ustawie np. w art. 32 ustawy o VAT) przepisy prawa podatkowego pozostawiają stronom transakcji rozstrzygnięcie kwestii wysokości wynagrodzenia za dostawę towarów czy świadczenie usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Podsumowując, należy stwierdzić, iż Spółka jest podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu wywłaszczenia nieruchomości zaś kwota odszkodowania, jeśli będzie jedyną kwotą należną Wnioskodawcy za oddane z mocy prawa Skarbowi Państwa nieruchomości gruntowe, to należy uznać, że jest to kwota należna z tytułu sprzedaży, czyli kwota obejmująca całość świadczenia należnego od nabywcy, którą dla wyliczenia obrotu (podstawy opodatkowania) należy traktować jako kwotę brutto zawierającą podatek VAT.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.