Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/423-1237/12/JD
z 27 grudnia 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 3 lipca 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 24 września 2012 r. (wpływ do tut. Biura 27 września 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 września 2012 r. do Organu wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W uzupełnieniu wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością prowadzącą działalność gospodarczą (dalej: „Wnioskodawca" lub „Spółka"). Przedmiotem działalności Spółki jest między innymi wykonywanie robót ogólnobudowlanych w zakresie instalacji wodno-kanalizacyjnych. W tym miejscu należy podkreślić, iż miejscem prowadzonej przez Spółkę działalności usługowej jest nie tylko terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, ale również terytorium pozostałej części Unii Europejskiej (przede wszystkim Francja). W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca zatrudnia poszczególnych pracowników na podstawie umowy o pracę, w której jako miejsce wykonywania pracy wskazane zostało miasto siedziby Spółki oraz teren województwa zgodnie z zawartymi przez Spółkę kontraktami. Na podstawie nowo zawieranych przez Spółkę umów handlowych Spółka postanowiła rozszerzyć działalność na pozostałe kraje Unii Europejskiej i zdecydowała się między innymi na wykonywanie robót instalacyjnych we Francji.

W związku z powyższym podpisała ona z poszczególnymi pracownikami porozumienie zmieniające warunki umowy o pracę uprzednio zawartej, w którym zmieniono następujące elementy:

• miejsce pracy - poprzez wskazanie, iż będzie to Francja,
• wymiar czasu pracy - zgodnie z normami obowiązującymi na terenie Francji, tj. trzydzieści pięć godzin tygodniowo,
• wynagrodzenie,
• dodatki.
  
  

Na mocy przedmiotowego porozumienia ustalono, iż Spółka zobowiązana jest do zapewnienia pracownikowi bezpłatnego transportu z Polski do wskazanego miejsca pracy, bezpłatnego transportu powrotnego do kraju, noclegów oraz posiłków regeneracyjnych zgodnie z przepisami bezpieczeństwa i higieny pracy. W związku z oddelegowaniem wykwalifikowanych pracowników Spółka ponosi określone każdorazowo wydatki w odniesieniu do wszystkich pracowników wykonujących pracę na rzecz Spółki we Francji.

Mając na uwadze powyższe należy również podkreślić, iż w związku z charakterem wykonywanych prac Spółce wyjątkowo zależy na tym, aby każdy z zatrudnianych pracowników posiadał specjalistyczną wiedzę i rodzaj umiejętności w celu wykonywania pracy na stanowisku montera instalacji. Z tego powodu Spółka zawiera umowy z wykwalifikowanymi pracownikami. Należy również podkreślić, iż każdy z pracowników (każdy oddelegowany) jest pracownikiem posiadającym obywatelstwo polskie i przez cały okres oddelegowania zatrudniony jest w Spółce, nieposiadającej żadnego przedstawicielstwa za granicą. Do kompetencji każdego z pracowników należy między innymi montaż instalacji sanitarnych we wszelkich obiektach budowlanych nowo powstałych, tj. hotelach, szpitalach, biurach. Jak wspomniano, Spółka obciążona jest kosztami związanymi z pobytem każdego pracownika we Francji (opłaty za nocleg, opłaty za energię, prąd, gaz, internet, telefon), jak również kosztami transportu (z Polski do Francji i z powrotem, również z miejsca pobytu każdego oddelegowanego do miejsca wykonywania pracy).

W tym miejscu trzeba podkreślić, iż niejednokrotnie dochodzi do tego, że przygotowane (a zarazem opłacone przez Wnioskodawcę noclegi) podlegają anulowaniu, ponieważ przykładowo kontrahent zdecydował się na zmianę terminu rozpoczęcia prac lub przerwę, bądź redukcję załogi zważywszy na brak dostaw materiałowych. Niemniej jednak należy zaznaczyć, iż wysokość kosztów noclegów pracowniczych ponoszonych przez Wnioskodawcę we Francji jest zdecydowanie wyższa od kosztów, które Wnioskodawca mógłby ponosić w Polsce. Co więcej, jest to uzależnione przede wszystkich od miejsca wykonywania danej pracy przez poszczególnych pracowników. Na marginesie należy jedynie dodać, iż zakwaterowanie pracowników wykonujących pracę na terytorium Francji podlega wymogom jakościowym (poprzez m.in. sprawdzanie jakości miejsc noclegowych, zaplecza socjalnego pracowników), które zostały ustanowione przez prawo francuskie. Wymogi te są (w odniesieniu do pracodawcy) dokładnie sprawdzane i weryfikowane przez właściwe organy francuskie, czego Wnioskodawca doświadczył kilkakrotnie.

Trzeba również podkreślić, iż odległość pomiędzy miejscami zakwaterowania poszczególnych pracowników a miejscem wykonywania usługi bywa w przeważającej większości zróżnicowana i niejednokrotnie wynosi około sześćdziesiąt kilometrów. Spółka prowadzi z wieloma kontrahentami, bardzo szeroką działalność usługową na terenie całej Francji.

Koszty, które są przez nią ponoszone w celu osiągnięcia oraz zabezpieczenia przychodu to koszty, jak zaznaczono powyżej, zakwaterowania, transportu bezpośrednio związanymi z przychodami są :

• koszty zakwaterowania - socjalne,
• transportu,
• wynagrodzeń pracowniczych,
• narzędzi.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy ponoszone przez Spółkę koszty związane z transportem pracowników z Polski do wskazanego miejsca pracy we Francji, transportem powrotnym do kraju, noclegami (wraz z opłatami za prąd, gaz, wodę, internet i telefon) oraz posiłkami regeneracyjnymi będą stanowić dla Spółki koszty uzyskania przychodu, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

Zdaniem Spółki, wydatki ponoszone przez Spółkę związane z zakwaterowaniem każdego oddelegowanego (tj. opłata za nocleg, jak również opłaty za czynsz, gaz, prąd, wodę, internet, telefon) wraz z transportem z Polski do Francji oraz transportem z miejsca pobytu każdego oddelegowanego do miejsca wykonywania pracy stanowią dla Spółki podstawowe koszty uzyskania przychodów. Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U.2011 Nr 74, poz. 397 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust 1. Zatem trzeba w pierwszej kolejności rozważyć celowość poniesionych przez Wnioskodawcę wydatków. Cel podróży, jak również poszczególnie dokonywanych transportów i noclegów związany jest bezsprzecznie z prowadzoną przez Spółkę podstawową działalnością i służy przetransportowaniu pracowników do miejsca wykonywania działalności. W ocenie Wnioskodawcy, koszty te ponoszone w związku z wykonywaniem przez pracowników poszczególnych prac mają niewątpliwy i zasadniczy wpływ na uzyskiwane przez nią dochody. W tym miejscu należy również podkreślić, iż ze względu na fakt, iż oddelegowani pracownicy wykonują swą pracę poza granicami kraju, niezbędne jest dla nich wynajęcie, zapewnienie noclegu (jak również pokrycie opłat za gaz, prąd, wodę) na czas wykonywania tejże pracy na rzecz Spółki. Jak wiadomo, Spółka zobowiązana jest do ponoszenia kosztów związanych z zapewnieniem pracownikom noclegów na mocy porozumień zawieranych indywidualnie z każdym pracownikiem wykonującym pracę we Francji. Na marginesie należy jedynie dodać, iż Wnioskodawca zobowiązany jest do tego również na mocy przepisów prawa francuskiego. Wobec tego należałoby rozważyć, czy jeśli Spółka nie pokryłaby kosztów związanych z noclegiem, nie miałaby możliwości zatrudnienia danego pracownika. Odpowiedź wydaje się bez wątpienia twierdząca, ponieważ konkretny pracownik (bez zapewnienia mu określonego rodzaju transportu, noclegu, etc) nie zdecydowałby się na wykonywanie pracy na rzecz i pod kierunkiem Spółki. Toteż bezsprzeczne wydaje się być twierdzenie, iż ponoszone przez Spółkę rodzaje kosztów opisane w przedmiotowym stanie faktycznym pozostają w związku z uzyskiwanym przez nią przychodem.

Prawidłowość stanowiska Spółki potwierdzona jest w bieżących stanowiskach organów podatkowych, tj. między innymi w interpretacji:

• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 22 marca 2011 roku (sygn. IPPB5/423-71/11-2/DG) oraz
• Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 23 sierpnia 2010 roku (sygn. ILPB4/423-6/10-2/DS).
  
  

Co więcej, stosownie do art. 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (t.j. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.), pracownikiem jest osoba zatrudniona na podstawie umowy o pracę, powołania, wyboru, mianowania lub spółdzielczej umowy o pracę. Wykonywanie pracy przez poszczególnych pracowników na rzecz Spółki odbywa się w ramach oddelegowania, a nie podróży służbowej. Oddelegowanie bowiem polega na czasowej zmianie miejsca pracy, co do której limit czasu nie został określony, Jego podstawą jest porozumienie zmieniające, a pracownikowi z mocy ustawy nie przysługują jakiekolwiek dodatkowe należności w związku z oddelegowaniem.

Podkreślić należy, iż w przypadku podróży służbowej pracodawca zobowiązany jest zapewnić pracownikowi odbywającemu taką podróż określone należności, takie jak diety, zwrot kosztów noclegów i podróży (na zasadzie art. 775 § 1 Kodeksu Pracy). Co więcej, wysokość oraz warunki ustalania należności przysługujących pracownikowi odbywającemu taką podróż określone są w przepisach rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. z 2002 r. Nr 236, poz. 1991). Zgodnie z w/w rozporządzeniem maksymalna kwota diety wypłacana pracownikowi odbywającemu podróż służbową wynosi 45 za dobę, zaś limit na nocleg -120 euro. Podkreślić należy, iż przedmiotowe rozporządzenie nie ma zastosowania w sprawie dotyczącej Wnioskodawcy, ponieważ wykonywanie pracy przez zatrudnionych przez niego pracowników spełnia warunki oddelegowania, nie zaś podróży służbowej, w związku z czym Spółka nie ma określonych limitów (tj. takich, jak wskazane zostały w/w rozporządzeniu), w ramach których może dokonywać wypłaty diet oraz przydzielonych limitów na nocleg.

Mając na uwadze powyższe należy bezsprzecznie uznać, iż ponoszone przez Spółkę wydatki związane z noclegiem i transportem oddelegowanych pracowników (w ramach oddelegowania, nie podróży służbowej) Spółka powinna zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 14 marca 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.