INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 07.09.2010 r. (data wpływu 14.09.2010 r.) oraz piśmie z dnia 05.11.2010 r. (data nadania 06.11.2010 r., data wpływu 12.11.2010 r.), uzupełniającym braki formalne na wezwanie Nr IPPB5/423-630/10-2/AS z dnia 22.10.2010 r. (data nadania 25.11.2010 r., data doręczenia 03.11.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie amortyzacji środków trwałych: możliwości podwyższenia stawek amortyzacyjnych uprzednio obniżonych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14.09.2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie amortyzacji środków trwałych: możliwości podwyższenia stawek amortyzacyjnych uprzednio obniżonych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca - Sp. z o.o. (dalej: „Spółka”) prowadzi działalność gospodarczą, której przedmiotem jest sprzedaż i serwis samochodów. Jednocześnie Spółka posiada samochody osobowe zakwalifikowane jako jej środki trwałe podlegające amortyzacji, które są wykorzystywane w szczególności do następujących celów:

• służbowych (Company Cars);
• demonstracyjnych, w tym także do jazd testowych (Demo Cars);
• dostarczania samochodów zastępczych na czas serwisu (Mobilo Cars);
• wynajmu samochodów (Rented Cars).
  
  

Amortyzacja przedmiotowych samochodów dla celów podatkowych dokonywana jest w okresach miesięcznych, metodą liniową z zastosowaniem standardowej, 20% stawki amortyzacyjnej wynikającej z Wykazu stawek amortyzacyjnych (dalej: „Wykaz”) stanowiącego załącznik do ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. O podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r., Nr 54, poz. 654 z późn. zm. dalej UPDOP).

Co do zasady, Spółka zalicza odpisy amortyzacyjne do kosztów uzyskania przychodów.

W przypadku samochodów osobowych, których wartość początkowa przewyższa równowartość 20.000 Euro przeliczonej na złote, tylko część odpisów amortyzacyjnych stanowi koszt uzyskania przychodu Mianowicie, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 4 UPDOP odpisy amortyzacyjne od samochodów osobowych w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej równowartość 20.000 Euro przeliczone na złote nie stanowią kosztu uzyskania przychodu Spółki.

Wyżej wskazane samochody po pewnym okresie eksploatacji są następnie sprzedawane. Średni czas, po jakim Spółka sprzedaje samochody osobowe wynosi 24 miesiące.

W chwili obecnej Spółka planuje obniżenie stawek amortyzacyjnych w odniesieniu do samochodów osobowych amortyzowanych metodą liniową zgodnie z zasadami określonymi w art. 16i ust. 5 UPDOP.

Wydatki, które poniosła Spółka na nabycie samochodów osobowych nie były i nie są aktualizowane dla celów podatkowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy obniżenie lub późniejsze podwyższenie stawek amortyzacyjnych w ramach metody liniowej możliwe jest począwszy od pierwszego miesiąca następnego roku podatkowego, tj. powinno nastąpić nie później niż w momencie dokonania pierwszego odpisu amortyzacyjnego w danym roku podatkowym odpowiednio za pierwszy miesiąc, za pierwszy kwartał lub na koniec roku podatkowego (w zależności od tego czy odpisy są dokonywane miesięcznie, kwartalnie czy rocznie)...
2. Czy w świetle art. 16i ust. 5 UPDOP możliwe jest obniżenie stawek amortyzacyjnych stosowanych przez podatnika ze stawki podanej w Wykazie na dowolną niższą w stosunku do wybranych środków trwałych...
3. Czy w przypadku stosowania obniżonej stawki amortyzacyjnej na podst. art. 16i ust. 5 UPDOP możliwe jest podwyższenie uprzednio obniżonej stawki do dowolnej wysokości, nie wyższej jednak niż standardowa stawka wynikająca z Wykazu (podwyższenie powinno nastąpić nie później niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego)...
4. Czy w przypadku sprzedaży samochodów osobowych o początkowej wartości przewyższającej równowartość 20.000 Euro przeliczonej na złote, Spółka jest uprawniona do zaliczenia nieumorzonej wartości tych samochodów (tj. wartości początkowej pomniejszonej o odpisy amortyzacyjne stanowiące i niestanowiące kosztów uzyskania przychodów) do kosztów uzyskania przychodów na moment sprzedaży...
   
   

Przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej stanowi odpowiedź na pytanie Nr 3 w zakresie amortyzacji środków trwałych: możliwości podwyższenia stawek amortyzacyjnych uprzednio obniżonych.

Wniosek odnośnie pytań Nr 1, 2 i 4 zostanie rozpatrzony w odrębnych interpretacjach.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Przyjęcie obniżonych stawek amortyzacji, a następnie ich podwyższenie do dowolnej wysokości, nie wyższej jednak niż maksymalnej określonej w Wykazie, jest zgodne z przepisami UPDOP.

Zgodnie z obecnym brzmieniem art. 16i ust. 5 UPDOP, zmiany stawki amortyzacyjnej dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Zdaniem podatnika zakres zmiany stawki w rozumieniu powyższego przepisu oznacza także możliwość podwyższenia stawki poprzednio obniżonej.

Należy zwrócić uwagę, iż przepis ten w brzmieniu sprzed wspomnianej nowelizacji zezwalał wprost na obniżenie stawki bądź przyjęcia „w poprzedniej wysokości”, podczas gdy znowelizowane brzmienie artykułu dotyczy jej zmiany. Tym samym, w opinii podatnika zmiana art. 16i ust. 5 pozwala na ustalanie wysokości stawek amortyzacji dla celów podatkowych poprzez ich obniżanie i podwyższanie, jednak do wysokości przewidzianej w Wykazie.

Ponadto, w uzasadnieniu do nowelizacji UPDOP wprowadzającej powyższą zmianę ustawodawca stwierdził, iż zmiana regulacji „podyktowana była koniecznością dostosowania ustaw podatkowych z rozwiązaniami przyjętymi w ustawie o rachunkowości oraz stworzenia mocniejszego elementu polityki podatkowej prowadzonej przez podatników. Podatnicy będą mogli w okresie ponoszenia strat podatkowych zaplanować maksymalnie obniżone stawki amortyzacyjne i powrócić do stawek, tj. wyższych koszt0w podatkowych w okresie osiągania dochodów, a tym samym odpowiednio wpływać na wysokość straty podatkowej i dochodu do opodatkowania.

Możliwość podwyższenia uprzednio obniżonych stawek amortyzacyjnych została również potwierdzona w interpretacji Ministerstwa Finansów z dnia 9 czerwca 2004 r., zgodnie z którą zmiana stawki (zmniejszenie bądź zwiększenie uprzednio obniżonej) może nastąpić od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego Podatnik ma zatem możliwość stosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych na każdy rok podatkowy, z tym zastrzeżeniem, że stawki te nie mogą być wyższe od stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych” (Odpowiedz Ministerstwa Finansów z 9 czerwca 2004 r. na pytanie DOBREJ FIRMY, opubl. Rzeczpospolita - DOBRA FIRMA z 17 czerwca 2004, jednakże pismo to odnosi się do art. 22i ust. 5 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.).) oraz w licznych interpretacjach indywidualnych prawa podatkowego, m.in. w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 5 stycznia 2010 r. (Nr ITPB3/423-595/09/MK), w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 20 października 2008 r. (Nr IBPB3/423-635/08/BG) oraz w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 16 lutego 2010 r. (Nr IBPB1/2/423-246/10/PC).

Tym samym, zdaniem podatnika, możliwe jest podwyższenie stosowanych stawek amortyzacyjnych z zastrzeżeniem, iż stawki te nie mogą być wyższe od stawek wynikających z Wykazu. Podwyższenie powinno nastąpić nie później niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie amortyzacji środków trwałych: możliwości podwyższenia stawek amortyzacyjnych uprzednio obniżonych uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r., Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy.

Stosownie do treści art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu ich zużycia (odpisy amortyzacyjne).

Zgodnie z art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 16h-16m ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3.500 zł. W przypadku, gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 3.500 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16h-16m albo jednorazowo w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.

Zauważyć należy, że stosownie do art. 16h ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l i 16ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i–16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Zgodnie z art. 16i ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o którym mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.

Stosownie zaś do treści art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Co istotne, zmiana, o której mowa w powołanym przepisie dotyczy zarówno sytuacji, w której stawka amortyzacyjna może być obniżona, jak i rezygnacji z obniżonej stawki na rzecz stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych.

Wobec powyższego zmiana stawki amortyzacyjnej, tj. zmniejszenie, bądź zwiększenie uprzednio obniżonej, może nastąpić od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Podatnik ma więc możliwość zastosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych na każdy rok podatkowy, z tym że zmienione stawki nie mogą być wyższe od stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych.

Zmiana stawek amortyzacyjnych może nastąpić zarówno odnośnie środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji, jak i odnośnie środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji.

Dla środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji zmiana stawki amortyzacyjnej, czyli jej obniżenie może nastąpić w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego.

Natomiast możliwość obniżenia stawki amortyzacyjnej, a także zwiększenia uprzednio obniżonej odnosi się do środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji i powinno nastąpić nie później niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego.

Możliwość obniżania stawek nie jest uwarunkowana wystąpieniem jakichkolwiek okoliczności. Taką decyzję podejmuje podatnik. W kolejnych latach podatkowych podatnik ma prawo do podwyższenia uprzednio obniżonej stawki amortyzacyjnej, jednakże tylko w granicach wyznaczonych stawką wynikającą z Wykazu stawek amortyzacyjnych.

W konsekwencji podatnik, który wybrał metodę amortyzacji określoną w art. 16i ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ma zatem możliwość stosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych na każdy rok podatkowy. Podstawowym warunkiem jest to, aby stawki te nie były wyższe od stawek określonych w ww. Wykazie. Wysokość obniżenia / podwyższenia stawki dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika.

W oparciu o opisane we wniosku zdarzenie przyszłe oraz przywołane powyżej przepisy prawa należy zatem stwierdzić, że obniżone uprzednio stawki amortyzacyjne, Spółka może podwyższyć do wysokości przewidzianej w Wykazie stawek amortyzacyjnych.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie amortyzacji środków trwałych: możliwości podwyższenia stawek amortyzacyjnych uprzednio obniżonych należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.