INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 26 sierpnia 2010 r. (data wpływu 13 września 2010 r.) uzupełnionym pismem z dnia 18.10.2010r. (data wpływu 22.10.2010r.) oraz pismem z dnia 16 grudnia 2010r. (data wpływu 23.12.2010r.) będącym odpowiedzią na wezwanie z dnia 08.12.2010r. znak IPPP2/443-680/10-3/IZ (skutecznie doręczone dnia 13.12.2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• uznania za dostawę towaru czynności sprzedaży udziału we współwłasności nieruchomości lub zniesienia współwłasności za dopłatą - jest prawidłowe
• obowiązku podatkowego wynikającego z ww. czynności – jest prawidłowe
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 13 września 2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania za dostawę towaru czynności sprzedaży udziału we współwłasności nieruchomości lub zniesienia współwłasności za dopłatą oraz wynikającego z ww. czynności obowiązku podatkowego. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 22.10.2010r. (data wpływu 25.11.2010r.) oraz pismem z dnia 16 grudnia 2010r. (data wpływu 23.12.2010r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Gmina jest właścicielem udziałów w nieruchomościach na terenie miasta. Najczęściej przyczyną wejścia w ich posiadanie były decyzje komunalizacyjne wojewody, zasiedzenie, rzadziej spadek. Udział we współwłasności jest prawem majątkowym, który należy wyłącznie do współwłaściciela i który wyraża zakres uprawnień względem rzeczy wspólnej. Żadnemu ze współwłaścicieli nie przysługuje wyłączne prawo do fizycznie określonej części rzeczy. Istota współwłasności polega na niepodzielności prawa własności do rzeczy. W orzecznictwie sądowym wypracowano pogląd, iż udział we współwłasności jest prawem należącym do współwłaściciela, rachunkowym ułamkiem rzeczy, idealną (nie fizyczną) częścią niepodzielonej rzeczy (por. wyrok Sądu Najwyższego z 20 września 2000 r., I CKN 729/99) i jako udział może być samodzielnym przedmiotem obrotu. Każdy ze współwłaścicieli może nim swobodnie rozporządzać, co wynika z art. 198 k. c.

Jeżeli zniesienie współwłasności następuje na mocy orzeczenia sądu, wartość poszczególnych udziałów może być wyrównana przez dopłaty pieniężne. Jeżeli współwłaściciele są jednomyślni, co do sposobu podziału nieruchomości zawierają umowę o zniesienie współwłasności. W tym celu podpisać muszą akt notarialny, pod rygorem nieważności zniesienia współwłasności. Jeżeli nie mamy do czynienia z jednomyślnością stron sprawę rozstrzyga sąd cywilny. W trakcie trwania postępowania sądowego współwłaściciele mogą zawrzeć ugodę sądową. Jeżeli fizyczny podział nie jest możliwy następować może, czy to w akcie notarialnym, czy przez sąd przyznanie własności jednemu współwłaścicielowi lub tylko niektórym. Pozostali otrzymują wtedy dopłaty. W przypadku, gdyby następowało zniesienie współwłasności za dopłatą na rzecz Gminy lub też sprzedaż udziałów w nieruchomości Wnioskodawca jako czynny i zarejestrowany podatnik VAT stanąłby przed problemem, czy od takich czynności należałoby odprowadzić podatek VAT. Dla odpowiedzi na to pytanie, kluczowym wydaje się rozstrzygnięcie zagadnienia wstępnego czy w przypadku sprzedaży takich udziałów lub zniesienia współwłasności za dopłatą na rzecz Gminy, czy to w formie umowy, wyroku sądowego lub ugody sądowej mamy do czynienia, na gruncie ustawy o VAT, co do zasady, z odpłatną dostawą towaru, czy też z odpłatnym świadczeniem usługi czy też w ogóle w/w czynności nie spełniają przesłanek, które prowadziłyby do wniosku, iż spełniają zakres przedmiotowy podatku od towarów i usług. W przypadku uznania, iż w takim przypadku mamy do czynienia z dostawą towaru, o której mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT w związku z art. 2 pkt 6 możliwe byłoby ewentualne zastosowanie zwolnień przedmiotowych, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9, 10 lub 10a ustawy. W przypadku odmiennego rozstrzygnięcia zagadnienia wstępnego tzn. uznania, iż mamy do czynienia ze świadczeniem usługi, Wnioskodawca jako podatnik VAT stanąłby w przyszłości przed ewentualnością odprowadzenia podatku VAT od takich transakcji, zaś ze znanych nam przepisów podatkowych nie wynika jakiekolwiek zwolnienie dla tak zdefiniowanych „usług”. W związku z faktem, iż w interesie jednostki samorządu terytorialnego leży uporządkowanie spraw tego typu, zasadnym, aby być w zgodzie z obowiązującym prawem jest zwrócenie się o wydanie interpretacji indywidualnej, tym bardziej, iż sprawy udziałów w nieruchomościach są od lat przedmiotem sprzecznych interpretacji i orzeczeń.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

1. Czy sprzedaż udziału we współwłasności nieruchomości lub zniesienie współwłasności za dopłatą na rzecz Gminy na podstawie umowy, wyroku sądu lub ugody sądowej należy na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług traktować jako dostawę towaru czy też świadczenie usług...
2. W przypadku uznania, iż mamy do czynienia z dostawą towaru czy obowiązek podatkowy powstaje wtedy zgodnie z art. 19 ust. 10 ustawy o VAT w przypadku nieruchomości zabudowanych i na zasadach określonych w art. 19 ust. 1, ust. 4 oraz ust. 11 w przypadku niezabudowanych...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 2 pkt 5 ustawy o VAT ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach - rozumie się przez to rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowie lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty. Na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 tejże ustawy opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (..) podlegają: odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Na podstawie art. 7 ust. 1 przez dostawę towarów o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzenia towarami jak właściciel (...). Z kolei zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie(...), które nie stanowi dostawy towarów(...).

Zajmując własne stanowisko w sprawie będącej przedmiotem niniejszego wniosku Gmina pragnie zacytować treść pisma okólnego Ministra Finansów z 30 lipca 2002 r. (Nr PP3-0602-498/02/AP, publ. Biul. Skarb. 2002/5/19)- ,,W związku z licznymi pytaniami i wątpliwościami w zakresie opodatkowania sprzedaży udziału we współwłasności nieruchomości, na podstawie art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.), w celu zapewnienia jednolitego stosowania przepisów prawa podatkowego przez organy podatkowe oraz organy kontroli skarbowej, uprzejmie wyjaśniam: Na podstawie art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega sprzedaż towarów i odpłatne świadczenie usług. Zgodnie z art. 4 pkt 1 cytowanej ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r., przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki, budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności określonych w art. 2, które wymienione są w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce państwowej. Z cytowanego wyżej brzmienia definicji towaru wynika, iż sformułowanie „ich części” odnosi się do budynków oraz budowli.

Wobec powyższego, na podstawie ww. przepisu art. 4 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, towarem jest również część budynku, budowli. W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości. Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności (art. 46 § 1 k. c.). Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 k.c.). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział. W świetle definicji zawartej w art. 4 pkt 1 ww. ustawy o podatku od towarów i usług sprzedaż udziału we współwłasności nieruchomości należy traktować w kategorii sprzedaży towaru.” Gmina wyraża stanowisko analogiczne jak w w/w piśmie Ministra Finansów. Wnioskodawca dostrzega co prawda fakt, iż w/w stanowisko zajęte zostało w poprzednim stanie prawnym, gdy obowiązywała ustawa z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11 poz.50 z późn. zm.), niemniej jednak z uwagi na fakt, iż na gruncie „starej” ustawy podobnie zdefiniowano pojęcie towaru, ówczesna wykładnia Ministra Finansów wydaje się Gminie nadal jak najbardziej aktualna. Jak wyżej cytowano art. 2 pkt 6 ustawy definiuje towary jako rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowie lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Identyczna definicja znajduje się w „starej” ustawie, gdzie jedynie zawężono w stosunku do nowych rozwiązań sprawę gruntów nie traktując ich na gruncie dawnych rozwiązań jako towarów. Przywołać w tym momencie warto by też stanowisko zawarte w wyroku WSA w Warszawie z 11.03 2005 r. sygn. III SA/Wa 937/04, w którym sąd uznał, iż mamy do czynienia w przypadku sprzedaży udziałów z dostawą obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części wg stawki 7%, nie zaś w ogóle z niepodlegającymi opodatkowaniu podatkiem VAT czynnościami opodatkowanymi, ale opłatą skarbową, co podnosił skarżący. Na gruncie „nowej” ustawy z dnia 11 marca 2004 r. wiele organów podatkowych wypowiadało się podobnie, zajmując analogiczne stanowisko jak w cytowanym piśmie okólnym Ministra Finansów, iż mamy do czynienia z towarem a nie usługą. Podobne zdanie wyraził np. Urząd Skarbowy w Przemyślu w informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego z 29.10.1994r. znak: US.IX/443-85/HM/04, Urząd Skarbowy Łódź-Śródmieście w interpretacji z 28.06.2006 r. nr: III-2/443--98/06/JP, Urząd Skarbowy w Krośnie w postanowieniu w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 8 czerwca 2005 r. znak: PP 443/37/05, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji znak: IPPP1-443-982/08-2/IZ z dnia 21.07.2008r, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji znak: IBPP2/443-333/07/EJ z dnia 29.02.2008r. Jednak istnieją znane Wnioskodawcy odmienne rozstrzygnięcia tak organów podatkowych i sądów w tej kwestii, co czyni uzyskanie interpretacji Ministra koniecznym dla prawidłowego wywiązania się gminy z obowiązków podatkowych.

Reasumując, Gmina stoi na stanowisku, iż w przypadku pytania zawartego w poz. 55 wniosku, będziemy mieli do czynienia z jej strony jako czynnym i zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług z odpłatną dostawą towaru, gdyż na gruncie prawa podatkowego i jego autonomii stosując wykładnię celowościową należy zrównać pojęcie udziału we współwłasności nieruchomości z częścią towaru tj. budynku lub budowli oraz gruntu. W konsekwencji takiego stanowiska, co do zasady, przyszłe tego typu transakcje należałoby traktować jako dostawę towaru, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy oraz w ślad za tym - jako naturalną konsekwencję należałoby analizować pod kątem ewentualnych zwolnień przedmiotowych określonych w art. 43 ust.1 pkt 9, pkt 10, pkt 10a ustawy o VAT z uwzględnieniem art. 29 ust. 5, co w przypadku uznania takich czynności za usługę nie mogłoby mieć w żadnym razie miejsca. W konsekwencji obowiązek podatkowy powstanie zgodnie z art. 19 ust. 10 ustawy o VAT ( w przypadku nieruchomości zabudowanych), co oznacza, że będzie to dzień otrzymania całości lub części zapłaty, w przypadku zaś jej braku- najpóźniej 30 dzień od podpisania umowy sprzedaży udziału, zaś w przypadku zniesienia współwłasności za dopłatą na rzecz Gminy na podstawie wyroku sądu albo ugody sądowej - najpóźniej 30 dzień uprawomocnienia się takich rozstrzygnięć. W przypadku zaś nieruchomości niezabudowanych odnośnie powstania obowiązku podatkowego zastosowanie znajdą ogólne przepisy tj. art. 19 ust. 1, ust. 4 oraz ust. 11 ustawy z tym, że pod pojęciem wydania towaru (ust. 1) należałoby jak w przypadku nieruchomości zabudowanych rozumieć datę umowy lub uprawomocnienie się wyroku sądu lub ugody sądowej.

W uzupełnieniu nadesłanym do tut. biura w dniu 22.10.2010r. Wnioskodawca podał, iż uważa, że obowiązek podatkowy zgodnie z art. 19 ust. 10 ustawy powstanie w przypadkach opisanych we wniosku w odniesieniu do nieruchomości zabudowanych, ale tylko takich, gdzie do czynienia będziemy mieć z budynkami i lokalami - co wynika wprost z treści w/w przepisu. W tym przypadku również znalazłby ewentualne zastosowanie przepis art. 19 ust. 11, który stanowi, iż jeżeli przed wydaniem towaru(...) otrzymano część należności, w szczególności przedpłatę, zaliczkę „ zadatek, ratę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w tej części.

W konsekwencji przywoływane we wniosku przepisy art. 19 ust. 1, ust. 4 jak również ust.11 ustawy znajdą zastosowanie do udziału we współwłasności nieruchomości niezabudowanych (jak przedstawiono we wniosku) oraz zabudowanych, ale zabudowanych jedynie budowlami w rozumieniu przepisów ustawy „Prawo budowlane” z uwagi na fakt, iż przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują w art. 2 na potrzeby tejże ustawy pojęcia „budowla”, zaś art. 19 ust. 10 ustawy o VAT o budowlach nie stanowi, przywołując jedynie budynki i lokale.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004r. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W art. 2 pkt 6 ustawy zawarto definicję towaru przez który rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Z cytowanego wyżej brzmienia definicji towaru wynika, iż sformułowanie „ich części” odnosi się do budynków oraz budowli. Wobec powyższego na podstawie w/w przepisu art. 2 pkt 6 ww. ustawy, towarem jest również część budynku, budowli.

Natomiast z powołanego powyżej art. 5 ust. 1 pkt 1 wymienionej ustawy, nie wynika, że odpłatność za czynności dostawy towarów lub świadczenia usług musi mieć postać pieniężną. Odpłatność jako świadczenie wzajemne może również przybrać postać rzeczową - zapłatą może być inny towar lub usługa, albo mieszaną - zapłata w części pieniężna a w części rzeczowa. Innymi słowy, dla uznania czynności za odpłatą, wystarczające jest, by istniała możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego stanowiącego wynagrodzenie za tą czynność.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195 – 221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Zgodnie z art. 195 ww. ustawy, własność tej samej rzeczy może także przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność). Udział we współwłasności, w aspekcie regulacji zawartych w przepisach Kodeksu cywilnego, wyraża zakres uprawnień współwłaściciela względem rzeczy wspólnej (także w stosunku do pozostałych współwłaścicieli) i jest określony odpowiednim ułamkiem.

W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości. Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności (art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego).

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 Kodeksu cywilnego).

Zgodnie z art. 210 Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Uprawnienie to może być wyłączone przez czynność prawną na czas nie dłuższy niż lat pięć. Jednakże w ostatnim roku przed upływem zastrzeżonego terminu dopuszczalne jest jego przedłużenie na dalsze lat pięć; przedłużenie można ponowić. Z powyższej normy wynika więc, że każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Ustawodawca przyznaje więc każdemu ze współwłaścicieli roszczenie o zniesienie współwłasności. Jego zaspokojenie może nastąpić w trybie umownego zniesienia współwłasności lub na drodze orzeczenia sądowego. Żaden ze współwłaścicieli nie może zaś skutecznie sprzeciwiać się zniesieniu współwłasności.

Jeżeli zniesienie współwłasności następuje na mocy orzeczenia sądu wartość poszczególnych udziałów może być wyrównywana przez dopłaty pieniężne, wówczas sąd oznaczy termin sposób ich uiszczenia, wysokość i termin uiszczenia odsetek, a w razie potrzeby także sposób ich zabezpieczenia.

Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział. W świetle definicji zawartej w art. 2 pkt 6 powołanej ustawy, sprzedaż udziału we współwłasności nieruchomości należy traktować w kategorii sprzedaży towaru, która podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Należy stwierdzić, że jeśli w związku ze zniesieniem współwłasności nieruchomości ma miejsce wydanie nieruchomości w zamian za świadczenie pieniężne, mamy do czynienia z dostawą towarów zdefiniowaną w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Jednocześnie tut. Organ wskazuje, iż zgodnie z art. 29 ust. 1 ww. ustawy podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia od nabywcy. W przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu – ust. 5 powołanego artykułu.

Co do zasady, zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm.) obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1. W myśl ust. 4 tego artykułu jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Dla niektórych transakcji ustawodawca przewidział szczególny moment powstania obowiązku podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług.

Stosownie do zapisu art. 19 ust. 10 ww. ustawy w przypadku dostawy towarów, której przedmiotem są lokale i budynki, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż 30. dnia, licząc od dnia wydania, z zastrzeżeniem ust. 13 pkt 10 i 11. Zgodnie natomiast z art. 19 ust. 11 ustawy, jeżeli przed wydaniem towaru(...) otrzymano część należności, w szczególności przedpłatę, zaliczkę „ zadatek, ratę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w tej części.

Skoro zatem przedmiotem planowanej dostawy towarów będą nieruchomości zabudowane budynkami, to przy ustaleniu momentu powstania obowiązku podatkowego zastosowanie będzie miał art. 19 ust. 10 ustawy o podatku od towarów i usług. Zatem obowiązek podatkowy dla tych transakcji powstanie z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty nie później jednak niż 30. dnia od dnia wydania. Przy czym za dzień wydania rozumie się dzień otrzymania całości lub części zapłaty, w przypadku zaś jej braku- najpóźniej 30. dzień od podpisania umowy sprzedaży udziału, zaś w przypadku zniesienia współwłasności za dopłatą na rzecz Gminy na podstawie wyroku sądu albo ugody sądowej - najpóźniej 30. dzień uprawomocnienia się takich rozstrzygnięć. W przypadku nieruchomości niezabudowanych oraz zabudowanych budowlami obowiązek podatkowy będzie regulowany przez przepisy art. 19 ust. 1, ust.4 oraz ust. 11 ustawy z tym, że pod pojęciem wydania towaru (ust. 1) należy, jak w przypadku nieruchomości zabudowanych rozumieć datę umowy lub uprawomocnienie się wyroku sądu lub ugody sądowej.

Biorąc pod uwagę treść złożonego wniosku oraz obowiązujące przepisy należy uznać za prawidłowe stanowisko Wnioskodawcy, iż sprzedaż udziałów we współwłasności nieruchomości traktowana jest jako dostawa towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, a obowiązek podatkowy będzie regulowany przepisami ogólnymi art. 19 ust.1,4,10 i 11 ustawy VAT.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tutejszy organ nie wypowiedział się odnośnie opodatkowania właściwą stawką podatku VAT czynności zbycia udziału we współwłasności nieruchomości lub zniesienia współwłasności za dopłatą, gdyż Wnioskodawca nie ujął tej kwestii w zadanych pytaniach.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M.C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.