INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 29 listopada 2012 r. (data wpływu 30 listopada 2012 r.) uzupełnionym pismem dnia 1 marca 2013 r. (data wpływu 4 marca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozpoznania importu usług – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 listopada 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozpoznania importu usług. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 1 marca 2013 r. (data wpływu 4 marca 2013 r.) o informacje doprecyzowujące opis sprawy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej: Spółka) jest producentem dachowych płyt falistych. Spółka jest członkiem grupy …., do której należy także spółka dominująca z siedzibą w Danii (dalej: Spółka duńska). Obecnie wdrażana jest zmiana modelu biznesowego grupy tak, aby Spółka oraz inne podmioty produkcyjne z grupy prowadziły swoją działalność produkcyjną wyłącznie na podstawie zamówień wystosowanych przez Spółkę duńską, produkując towary zgodnie z zamówieniem i wskazówkami Spółki duńskiej, w ilości i według terminów przez nią wyznaczonych. W nowym modelu to Spółka duńska jest właścicielem wszystkich praw własności intelektualnej dotyczących produktów i wspiera Spółkę w działalności produkcyjnej również poprzez udostępnienie praw własności intelektualnej i know-how w stopniu wymaganym dla potrzeb procesu produkcyjnego. Spółka jest stroną odpowiedniej umowy w zakresie wytwarzania produktów (dalej: Umowa) na rzecz Spółki duńskiej. Umowa określa metodologię ustalania wynagrodzenia Spółki za wytwarzane produkty (Ceny Produkcji). Jednocześnie, zgodnie z Umową, Spółka duńska może upoważnić wybrane podmioty (dystrybutorów operujących w ramach grupy na różnych rynkach; dalej: Dystrybutorzy) do nabywania produktów wytworzonych przez Spółkę po cenach i na warunkach wskazanych przez Spółkę duńską (dalej: Ceny Sprzedaży). Konsekwentnie Spółka jest również stroną odpowiednich umów w zakresie dystrybucji zawieranych pomiędzy Spółką duńską a Dystrybutorami. Może się zdarzyć, że Ceny Produkcji będą odbiegać od Cen Sprzedaży.

Jeżeli Ceny Sprzedaży będą wyższe niż Ceny Produkcji, różnica między Cenami Sprzedaży a Cenami Produkcji będzie stanowić wynagrodzenie Spółki duńskiej za jej wkład do procesu wytwarzania Produktów oraz za wspieranie sprzedaży na rzecz Dystrybutorów po Cenach Sprzedaży (dalej: Wynagrodzenie Spółki duńskiej).

Jeżeli Ceny Sprzedaży wskazane przez Spółkę duńską będą niższe niż Ceny Produkcji, Spółka duńska zwróci różnicę Spółce (dalej: Zwrot na rzecz Spółki).

Rozliczenia pomiędzy Spółką a Spółką duńską dokonywane są okresowo (zasadniczo kwartalnie). Wartość rozliczeń odzwierciedla poziom sprzedaży Produktów oraz różnice między Cenami Produkcji a Cenami Sprzedaży.

Wynagrodzenie Spółki duńskiej wynikające z Umowy odpowiada funkcji pełnionej przez Spółkę duńską w łańcuchu dostaw Produktów oraz korzyściom zapewnionym Spółce przez Spółkę duńską. W szczególności, Spółka duńska:

• umożliwia Spółce korzystanie z praw własności intelektualnej (know-how) potrzebnych do produkcji i sprzedaży wyżej wspomnianych produktów i wspiera Spółkę w prowadzonej przez nią działalności gospodarczej;
• zapewnia, że Produkty wytwarzane przez Spółkę zgodnie z zamówieniami złożonymi przez Spółkę duńską zostaną nabyte przez Dystrybutorów (lub Spółka duńska zwróci za nie pieniądze);
• ponosi większą część ryzyka biznesowego wynikającego z transakcji, ponieważ Spółka duńska ma obowiązek zapłacić kwotę Zwrotu na rzecz Spółki w przypadku, gdy Cena Sprzedaży jest niższa od Ceny Produkcji.
  
  

Umowa określająca obowiązki i prawa stron wyznacza formalne ramy współpracy między stronami. W szczególności, Umowa wymienia następujące obowiązki Spółki duńskiej, za które przysługuje jej Wynagrodzenie:

• udostępnienie Spółce praw własności intelektualnej potrzebnych w procesie produkcji (know-how, rysunki, specyfikacje);
• przekazanie Spółce specyfikacji dotyczących jakości;
• przekazywanie Spółce, regularnie i w ustalonych terminach, wymogów dotyczących harmonogramu produkcji (ram czasowych, ilości, itd.);
• powiadomienie Spółki w odpowiednim terminie o wszelkich zmianach wprowadzonych do wskazówek wewnątrzgrupowych lub specyfikacji produkcji;
• organizacja, zarządzanie i nadzór nad czynnościami w zakresie sprzedaży i relacji z klientem.
  
  

W złożonym uzupełnieniu Spółka wskazała, że nie ustalono odrębnego wynagrodzenia przysługującego Spółce duńskiej za wskazane w opisie sprawy czynności wykonywane na rzecz Spółki. Jedyne wynagrodzenie, jakie Spółka duńska może uzyskać za omawiane czynności wynika z zapisów Umowy, jeżeli Ceny Sprzedaży będą wyższe niż ceny Produkcji, różnica między Cenami Sprzedaży a Cenami Produkcji zostanie zapłacona przez Spółkę na rzecz Spółki duńskiej. Co do zasady, czynności wykonywane przez Spółkę duńską na podstawie Umowy nie są wykonywane nieodpłatnie – Spółce duńskiej przysługuje wynagrodzenie w sytuacji, gdy Ceny Sprzedaży są wyższe niż Ceny Produkcji. Jednakże zgodnie z opisem sprawy, w odwrotnej sytuacji tj. wtedy, gdy Ceny Produkcji są wyższe niż Ceny Sprzedaży, Spółka duńska nie otrzyma wynagrodzenia i będzie zobowiązana do zapłaty kwoty Zwrotu na rzecz Spółki. Spółka podkreśliła, że wskazane powyżej rozliczenia pomiędzy spółkami odzwierciedlają role, jaką każda z nich (Spółka oraz Spółka duńska) pełni w ramach współpracy na podstawie Umowy. W szczególności Spółka duńska ponosi większą część ryzyka biznesowego wynikającego z transakcji, ponieważ Spółka duńska ma obowiązek zapłacić odpowiednie kwoty na rzecz Spółki w przypadku, gdy Ceny Sprzedaży są niższe od Cen Produkcji. Jednocześnie Spółka duńska może z kolei uzyskiwać wyższe przychody w sytuacji, gdy Ceny Sprzedaży są niższe od Cen Produkcji (podczas gdy zyski Spółki powinny pozostawać na stabilnym poziomie, uzależnionym od poziomu stałej marży uzgodnionej przez spółki). Ponadto Spółka wyjaśniła także, że czynności wykonywane przez Spółkę duńską na podstawie Umowy mają związek z prowadzoną przez Spółkę duńską działalnością gospodarczą.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy opisane zachowania/działania Spółki duńskiej na rzecz Spółki wynikające z Umowy, w związku z którymi Spółka wypłaca Spółce duńskiej Wynagrodzenie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, opisane zachowania/działania Spółki duńskiej na jego rzecz wynikające z Umowy, w związku z którymi Spółce duńskiej przysługuje Wynagrodzenie stanowią świadczenie usług w rozumieniu przepisów ustawy o VAT, dla których miejscem świadczenia usług jest Polska, tj. kraj siedziby Spółki (usługobiorcy). Jednocześnie nabycie przedmiotowych usług należy traktować jako import usług, z tytułu których podatnikiem jest Spółka. Za takim stanowiskiem przemawia interpretacja przytoczonych poniżej przepisów.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.; dalej Ustawa o VAT), opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Zgodnie z art. 2 pkt 9 ustawy o VAT, przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT.

Stosownie do ww. art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników nieposiadających siedziby, stałego miejsca zamieszkania lub stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju.

Z kolei zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy o VAT, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. l i la, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j i art. 28n.

Jak wskazuje brzmienie powołanych przepisów, pojęcia dostawy towarów i świadczenia usług na gruncie ustawy o VAT uzupełniają się w tym sensie, iż co do zasady czynności podejmowane przez podatników należy uznać za świadczenie usług, o ile nie stanowią one dostawy towarów. Takie skonstruowanie zakresu czynności opodatkowanych prowadzi do zapewnienia zasady powszechności opodatkowania.

Wobec powyższego należy zauważyć, iż pojęcie usługi zostało zdefiniowane w ustawie o VAT szeroko – mieści się w nim de facto każde odpłatne świadczenie polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu, czy też określonym zachowaniu jednego podmiotu na rzecz drugiego, w ramach którego tenże podmiot odnosi korzyść uiszczając w zamian odpowiednie wynagrodzenie.

W ocenie Spółki, w analizowanym przypadku mamy do czynienia z taką właśnie sytuacją, bowiem Spółka otrzymuje realne świadczenie (korzyść) w związku z zachowaniami/działaniami Spółki duńskiej, przy czym jednocześnie Spółka uiszcza „w zamian” odpowiednie wynagrodzenie. Tym samym należy uznać, iż omawiana transakcja stanowi świadczenie usług w rozumieniu przepisów o VAT.

W konsekwencji Spółka stoi na stanowisku, iż w sytuacji, gdy w danym kwartale Spółce duńskiej przysługuje Wynagrodzenie z tytułu świadczeń zapewnianych Spółce na podstawie Umowy, przedmiotowe świadczenia należy traktować jako świadczenie usług podlegające opodatkowaniu VAT, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 oraz art. 8 ust. 1 ustawy o VAT.

Ponadto należy stwierdzić, iż zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy o VAT, miejscem świadczenia przedmiotowych usług jest terytorium Polski.

Jednocześnie ze względu na fakt, iż analizowane usługi są świadczone przez podmiot nieposiadający siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium Polski (Spółka duńska), natomiast usługobiorcą jest Spółka będąca polskim podatnikiem VAT, omawiane nabycie usług Spółka zobowiązana jest traktować jako import usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

W oparciu o art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy zatem rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy zwrócić uwagę na to, że usługą jest tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący z niego korzyść. Wskazać należy bowiem, że czynnikiem wyróżniającym określoną czynność jako czynność usługową (usługę) jest przede wszystkim to, iż świadczenie tej czynności zmierza do bezpośredniego zaspokojenia określonej potrzeby zamawiającego.

Należy jednak zaznaczyć, iż nie każde działanie, powstrzymanie się od działania, czy tolerowanie czynności lub sytuacji może zostać uznane za usługę, w rozumieniu przepisów ustawy. Aby tak się stało muszą zostać spełnione łącznie następujące warunki:

• w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,
• świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).
  
  

Aby zatem daną czynność uznać za świadczenie usługi, musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy świadczoną usługą a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Zainteresowany jako producent dachowych płyt falistych, jest członkiem grupy, do której należy także spółka dominująca z siedzibą w Danii (Spółka duńska). Obecnie wdrażana jest zmiana modelu biznesowego grupy tak, aby Wnioskodawca oraz inne podmioty produkcyjne z grupy prowadziły swoją działalność produkcyjną wyłącznie na podstawie zamówień wystosowanych przez Spółkę duńską, produkując towary zgodnie z zamówieniem i wskazówkami Spółki duńskiej, w ilości i według terminów przez nią wyznaczonych. W nowym modelu to Spółka duńska jest właścicielem wszystkich praw własności intelektualnej dotyczących produktów i wspiera Spółkę w działalności produkcyjnej również poprzez udostępnienie praw własności intelektualnej i know-how w stopniu wymaganym dla potrzeb procesu produkcyjnego. Zainteresowany jest stroną odpowiedniej umowy w zakresie wytwarzania produktów (Umowa) na rzecz Spółki duńskiej. Umowa określa metodologię ustalania wynagrodzenia Wnioskodawcy za wytwarzane produkty (Ceny Produkcji). Jednocześnie, zgodnie z Umową, Spółka duńska może upoważnić wybrane podmioty (dystrybutorów operujących w ramach grupy na różnych rynkach; Dystrybutorzy) do nabywania produktów wytworzonych przez Spółkę po cenach i na warunkach wskazanych przez Spółkę duńską (Ceny Sprzedaży). Konsekwentnie Zainteresowany jest również stroną odpowiednich umów w zakresie dystrybucji zawieranych pomiędzy Spółką duńską, a Dystrybutorami. Może się zdarzyć, że Ceny Produkcji będą odbiegać od Cen Sprzedaży. Jeżeli Ceny Sprzedaży będą wyższe niż Ceny Produkcji, różnica między Cenami Sprzedaży, a Cenami Produkcji będzie stanowić wynagrodzenie Spółki duńskiej za jej wkład do procesu wytwarzania Produktów oraz za wspieranie sprzedaży na rzecz Dystrybutorów po Cenach Sprzedaży (Wynagrodzenie Spółki duńskiej). Rozliczenia pomiędzy Wnioskodawcą, a Spółką duńską dokonywane są okresowo (zasadniczo kwartalnie). Wartość rozliczeń odzwierciedla poziom sprzedaży Produktów oraz różnice między Cenami Produkcji, a Cenami Sprzedaży.

Wynagrodzenie Spółki duńskiej wynikające z Umowy odpowiada funkcji pełnionej przez Spółkę duńską w łańcuchu dostaw Produktów oraz korzyściom zapewnionym Zainteresowanemu przez Spółkę duńską. W szczególności, Spółka duńska:

• umożliwia Spółce korzystanie z praw własności intelektualnej (know-how) potrzebnych do produkcji i sprzedaży wyżej wspomnianych produktów i wspiera ją w prowadzonej przez nią działalności gospodarczej;
• zapewnia, że Produkty wytwarzane przez Wnioskodawcę zgodnie z zamówieniami złożonymi przez Spółkę duńską zostaną nabyte przez Dystrybutorów (lub Spółka duńska zwróci za nie pieniądze);
• ponosi większą część ryzyka biznesowego wynikającego z transakcji, ponieważ Spółka duńska ma obowiązek zapłacić kwotę Zwrotu na rzecz Zainteresowanego w przypadku, gdy Cena Sprzedaży jest niższa od Ceny Produkcji.
  
  

Umowa określająca obowiązki i prawa stron wyznacza formalne ramy współpracy między stronami. W szczególności, Umowa wymienia następujące obowiązki Spółki duńskiej, za które przysługuje jej Wynagrodzenie:

• udostępnienie Spółce praw własności intelektualnej potrzebnych w procesie produkcji (know-how, rysunki, specyfikacje);
• przekazanie Wnioskodawcy specyfikacji dotyczących jakości;
• przekazywanie Zainteresowanemu, regularnie i w ustalonych terminach, wymogów dotyczących harmonogramu produkcji (ram czasowych, ilości, itd.);
• powiadomienie Spółki w odpowiednim terminie o wszelkich zmianach wprowadzonych do wskazówek wewnątrzgrupowych lub specyfikacji produkcji;
• organizacja, zarządzanie i nadzór nad czynnościami w zakresie sprzedaży i relacji z klientem.
  
  

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że nie ustalono odrębnego wynagrodzenia przysługującego Spółce duńskiej za czynności wykonywane na jego rzecz. Jedyne wynagrodzenie, jakie Spółka duńska może uzyskać wynika z zapisów Umowy, jeżeli Ceny Sprzedaży będą wyższe niż ceny Produkcji, różnica między Cenami Sprzedaży a Cenami Produkcji zostanie zapłacona przez Spółkę na rzecz Spółki duńskiej.

Z powyższego wynika zatem, iż Zainteresowany nabywa/nabywać będzie od Spółki duńskiej usługę zdefiniowaną w art. 8 ust. 1 ustawy.

Wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do ustalenia, czy opisane powyżej czynności wykonywane przez Spółkę duńską na jego rzecz, z tytułu których Spółka duńska otrzymuje od niego wynagrodzenie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podkreślić należy, iż w przypadku świadczenia usług, bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależy, czy dana usługa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Stosownie do art. 28a ustawy, na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

1. ilekroć jest mowa o podatniku – rozumie się przez to:
   1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
   2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.
   
   

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – na mocy ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Art. 28a ustawy wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy o podatku od towarów i usług. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalania miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji, jest podmiot wykonujący samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy.

Z analizy sprawy wynika, że Spółka spełnia definicję podatnika, wskazaną w cytowanym powyżej art. 28a ustawy.

Zgodnie z zasadą ogólną zawartą w art. 28b ust. 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2012 r., miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j i art. 28n.

Natomiast od dnia 1 stycznia 2013 r. powyższy przepis obowiązuje w następującym brzmieniu: miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Po dokonaniu analizy informacji przedstawionych w opisie sprawy stwierdzić należy, iż w przedmiotowej sprawie wskazane w art. 28b ust. 1 ustawy zastrzeżenia nie mają/nie będą miały zastosowania, zatem miejsce świadczenia usług wykonywanych przez Spółkę duńską, ustalane jest/będzie na podstawie zasady ogólnej wyrażonej w tym przepisie.

Reasumując, miejscem świadczenia, a tym samym miejscem opodatkowania usług świadczonych na rzecz Zainteresowanego przez Spółkę duńską, która nie posiada na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, stosownie do treści art. 28b ust. 1 ustawy, jest/będzie, miejsce w którym usługobiorca posiada siedzibę, a zatem Polska.

Stosownie do art. 2 pkt 9 ustawy, przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.

Podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników nieposiadających siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju (art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy).

Natomiast zgodnie z art. 17 ust. 3 ustawy, przepis ust. 1 pkt 4 stosuje się, jeżeli usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b, również osoba prawna niebędąca takim podatnikiem, zarejestrowana jako podatnik VAT UE, zgodnie z art. 97.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż Spółka jako podatnik, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy, zobowiązana jest/będzie do opodatkowania usług nabywanych od Spółki duńskiej, zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa podatkowego na terytorium Polski.

Reasumując, opisane zachowania/działania Spółki Duńskiej na rzecz Zainteresowanego wynikające z Umowy, w związku z którymi wypłaca on Spółce Duńskiej wynagrodzenie podlegają/podlegać będą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium kraju.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym,
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

W niniejszej interpretacji rozpatrzono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego dotyczącego rozpoznania importu usług. Natomiast stan faktyczny/zdarzenie przyszłe w zakresie opodatkowania zwrotów dokonywanych na rzecz Spółki został/zostało rozstrzygnięte w odrębnej interpretacji indywidualnej z dnia 8 marca 2013 r. nr ILPP4/443-536/12-4/ISN.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.