Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP1/443-1504/12/IK
z 28 lutego 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 7 grudnia 2012 r. (data wpływu 11 grudnia 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie odliczenia podatku naliczonego związanego z wydatkami bieżącymi, jak również wydatkami inwestycyjnymi, związanymi z realizacją projektu pn. „…” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 grudnia 2012 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie odliczenia podatku naliczonego związanego z wydatkami bieżącymi, jak również wydatkami inwestycyjnymi poniesionymi w związku z realizacją projektu.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT oraz właścicielem targowiska miejskiego. W drodze przetargu wybrano podmiot, który zajmuje się zarządzaniem targowiska. Podmiot ten wystawia faktury VAT za ww. czynności. Na targowisku są dzierżawione miejsca pod stanowiska handlowe – czynności te są opodatkowane stawką podatku w wysokości 23%. Handlujący z tytułu korzystania z terenu i urządzeń targowych ponoszą opłatę stanowiskową – czynność ta również jest opodatkowana podatkiem VAT. Gmina na rzecz podmiotów handlujących na terenie targowiska wystawia faktury VAT oraz odprowadza VAT należny do urzędu skarbowego. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych Gmina pobiera od podmiotów handlujących na terenie targowiska opłatę targową. Opłata stanowiskowa, jak też opłata za dzierżawę terenu pod stanowiska handlowe oraz opłata targowa stanowią dochód budżetu Gminy. W 2013 r. Gmina będzie realizowała na terenie targowiska miejskiego inwestycję pn. „……...” w ramach Programu Operacyjnego Obszarów Wiejskich z udziałem środków Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich. W ramach tej inwestycji wykonane zostaną następujące prace, tj.: utwardzenie targowiska, odwodnienie – kanalizacja deszczowa, przyłącze wodociągowe, zadaszenie stanowisk, oświetlenie targowiska, tablice informacyjne, instalacje odgromowe, rozbiórka i przebudowa kolizyjnego uzbrojenia.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Gminie będzie przysługiwało pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego, wykazanego na fakturach dokumentujących bieżące wydatki, jak też w fakturach, dokumentujących wydatki inwestycyjne?

Zdaniem Gminy będzie przysługiwało pełne odliczenie podatku naliczonego wykazanego na fakturach, dokumentujących bieżące, jak i inwestycyjne wydatki ponoszone na targowisko miejskie. Powołując treść art. 86 ust. 1 ustawy Gmina wskazuje że na terenie targowiska prowadzona jest działalność opodatkowana podatkiem VAT, jak również pobierana jest opłata targowa, która co do zasady nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Stanowisko Gminy, w Jej ocenie, jest zgodne z orzeczeniem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 października 2011 r. sygn. akt I FPS 9/10, w którym Sąd uznał, iż w przypadku podatku naliczonego, wynikającego z wydatków związanych tylko z czynnościami opodatkowanymi oraz z czynnościami niepodlegającymi podatkowi nie stosuje się odliczenia częściowego wedle proporcji określonej na podstawie art. 90 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, lecz odliczenie pełne. W przypadku, gdy podatnik wykonuje wyłącznie czynności opodatkowane oraz czynności niepodlegające podatkowi, nie ma obowiązku stosowania odliczenia częściowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z powyższego wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Gmina jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Jako właściciel targowiska miejskiego pobiera opłaty z tytułu opłat stanowiskowych, opłat za dzierżawę terenu pod stanowiska handlowe – czynności opodatkowane, jak również opłatę targową – czynności niepodlegające opodatkowaniu. Miejskim targowiskiem zarządza podmiot, który wystawia faktury Gminie. Obecnie Gmina zamierza zrealizować inwestycję pn. „…”. Powzięła jednak wątpliwości, dotyczące możliwości odliczenia w całości podatku naliczonego poniesionego w związku bieżącym utrzymaniem targowiska, jak również w związku z realizacją ww. inwestycji.

Przenosząc powyższe na grunt ustawy o podatku od towarów i usług należy stwierdzić, że w związku z prowadzeniem miejskiego targowiska, Gmina wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług tj. świadczenie usług dzierżawy na rzecz podmiotów handlujących na terenie targowiska oraz występują czynności niepodlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, tj. pobór opłaty targowej.

W przypadkach gdy podatnik wykonuje czynności uprawniające do odliczenia podatku naliczonego i nieuprawniające do tego odliczenia, zastosowanie znajduje przepis art. 90 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z dyspozycją art. 90 ust. 1 powołanej ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Natomiast w sytuacji, gdy nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, zastosowanie mają przepisy art. 90 ust. 2-10 ustawy o podatku od towarów i usług.

I tak, stosownie do ust. 2 cytowanego wyżej artykułu, gdy nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Przepis art. 90 ust. 3 ustawy stanowi, iż proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Szczegółowy sposób wyliczenia wskazanej proporcji zawarty został w dalszych przepisach art. 90 od ust. 4 do 10 powołanej ustawy.

Obowiązek, wynikający z art. 90 ust. 1 ustawy, polega na faktycznym wyodrębnieniu wskazanych kwot w oparciu o rzeczywiste i racjonalne kryteria. Wyodrębnienie to winno nastąpić zgodnie ze stanem rzeczywistym, aby określić jaką część danego towaru czy usługi podatnik rzeczywiście wykorzystuje do wskazanych czynności. Zatem istotne jest, czy podatnik ma realną możliwość przyporządkowania określonych towarów i usług danym czynnościom. Ocena ta musi być dokonana w oparciu o obiektywną analizę ogółu okoliczności towarzyszących przedmiotowym czynnościom.

W przedmiotowej sprawie, wydatki bieżące, jak również inwestycyjne są (będą) wykorzystywane zarówno do czynności opodatkowanych, jak również czynności niepodlegających opodatkowaniu.

Zasada proporcjonalnego odliczania podatku ma zastosowanie do tej kategorii zakupów, których nie da się jednoznacznie przypisać do konkretnego rodzaju czynności.

Podkreślić jednocześnie należy, iż czynności niepodlegające opodatkowaniu nie są w ogóle objęte zakresem ustawy o podatku od towarów i usług, zatem nie uwzględnia się ich w proporcji.

Fakt ten nie stanowi jednakże przesłanki do przyznania prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z wykonywaniem czynności niepodlegających opodatkowaniu. Oznacza to jedynie, że czynności te znajdują się poza zakresem ustawy o podatku od towarów i usług oraz ich wykonywanie, nie może stanowić podstawy do realizowania przewidzianych w niej praw.

Przedstawiona powyżej wykładnia znajduje potwierdzenie w uchwale siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 października 2011r. (sygn. akt I FPS 9/10), z której wynika, iż w przypadku podatku naliczonego wynikającego z wydatków związanych tylko z czynnościami opodatkowanymi oraz z czynnościami niepodlegającymi podatnikowi (których nie da się jednoznacznie przypisać do jednej z tych kategorii czynności), podatnik nie stosuje odliczenia częściowego wedle proporcji określonej na podstawie art. 90 ust. 3 ustawy lecz odliczenie pełne. Wartość czynności niepodlegajacych w ogóle opodatkowaniu nie wchodzi bowiem do sumy wartości obrotów ustalanych dla potrzeb liczenia proporcji sprzedaży.

W świetle powyższej uchwały, pełne prawo do odliczenia podatku przysługuje w stosunku do zakupów związanych zarówno z czynnościami opodatkowanymi, jak i niepodlegajacymi opodatkowaniu, wyłącznie w sytuacji gdy nie ma obiektywnej możliwości przyporządkowania ich do określonych rodzajów czynności.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy stwierdzić należy, że skoro zarówno zakupy inwestycyjne, jak i bieżące są związane ze sprzedażą opodatkowaną (dzierżawa, opłata stanowiskowa), jak również mają związek z przychodami z tytułu poboru opłaty targowej, przy założeniu że Gmina w rzeczywistości nie ma obiektywnej możliwości przyporządkowania dokonywanych przez siebie zakupów do jednego konkretnego rodzaju prowadzonej działalności, to z tak przedstawionych okoliczności wynika, że Gminie będzie przysługiwało pełne prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – ( t.j. Dz. U. z 2012 poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.