INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 czerwca 2010r. (data wpływu 21 czerwca 2010r.), uzupełnionym pismami z dnia 30 sierpnia 2010r. (data wpływu 6 września 2010r.), z dnia 21 września 2010r. oraz z dnia 22 września 2010r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności dostawy składników majątkowych oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z tej transakcji – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 czerwca 2010r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności dostawy składników majątkowych oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z tej transakcji.

Wniosek został uzupełniony pismami z dnia 30 sierpnia 2010r. (data wpływu 6 września 2010r.) oraz z dnia 21 września 2010r., będącymi odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 18 sierpnia 2010r., jak również pismem z dnia 22 września 2010r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka „A” S.A. nabyła w lutym 2010r. 100% udziałów w Spółce „E” Sp. z o. o.

Z dniem 1 kwietnia 2010r. czterech pracowników Spółki „E” rozwiązało za porozumieniem stron swoje umowy o pracę i podpisało nowe umowy ze Spółką „A.K.” Sp. z o. o. (zwaną dalej Wnioskodawcą). Właścicielem Wnioskodawcy jest również Spółka „A” S.A. Od dnia 1 maja 2010r. pracownicy Spółki „E” zostali przejęci przez Wnioskodawcę (przejęcie zakładu pracy w trybie art. 23.1 kodeksu pracy).

W chwili obecnej Spółka „E” i Wnioskodawca prowadzą wzajemne transakcje kupna - sprzedaży zapasów:

1. Sprzedaż surowca do produkcji przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki „E”,
2. Sprzedaż wyrobu przetworzonego przez Spółkę „E” na rzecz Wnioskodawcy,
3. Sprzedaż towarów zakupionych przez Spółkę „E” na rzecz Wnioskodawcy (w tym sprzedaż zalegających zapasów i ich wyprzedaż przez Wnioskodawcę).
   
   

Wnioskodawca zamierza odkupić od „E” majątek trwały (po wartości rynkowej według wyceny rzeczoznawcy). Odkupieniu podlegać będzie tylko część majątku:

1. Część maszyn i urządzeń zostanie sprzedana przez Spółkę „E” na rzecz podmiotów trzecich (niepowiązanych),
2. Część majątku pozostanie własnością Spółki „E” - głównie grunt i nieruchomość budynkowa, z tym że planowana jest ich sprzedaż w przyszłości podmiotom trzecim,
3. Pozostałe maszyny i urządzenia oraz inny grunt i inne nieruchomości budynkowe mają być odkupione od Spółki „E” przez Wnioskodawcę (Wnioskodawca zamierza wznieść budynek na tym gruncie, a następnie przenieść tam swoje maszyny i urządzenia produkcyjne).
   
   

Wnioskodawca nie nabędzie znaków towarowych i licencji do jakich prawa ma Spółka „E”. Obce znaki towarowe, na których korzystanie Spółka „E” posiada licencje również nie będą przedmiotem transakcji.

Należy podkreślić, że Wnioskodawca nie nabędzie również należności i zobowiązań Spółki „E”. Ponadto Wnioskodawca nie nabędzie i nie będzie wykorzystywał do swojej działalności nazwy „E”.

Spółka „E” po sprzedaniu majątku będzie jeszcze co najmniej przez pewien czas prowadziła działalność handlową.

Z uzupełnienia wniosku z dnia 30 sierpnia 2010r. wynika, że zarówno Wnioskodawca, jak i kontrahent (Spółka „E” Sp. z o. o.), są zarejestrowanymi podatnikami VAT czynnymi (Wnioskodawca od 1998r., kontrahent od 1999r.). Obie Spółki składają deklaracje VAT-7.

Przedmiotem transakcji będą składniki materialne. Tak jak to zostało wskazane we wniosku Wnioskodawca zamierza odkupić od kontrahenta majątek trwały, tj. część maszyn i urządzeń oraz grunt i nieruchomość budynkowa (więcej szczegółów znajduje się w odpowiedzi na kolejne pytania).

Przedmiotem transakcji nie będą składniki niematerialne. Tak jak to zostało wskazane we wniosku Wnioskodawca nie nabędzie znaków towarowych i licencji do jakich prawa ma kontrahent. Obce znaki towarowe, na których korzystanie kontrahent posiada licencje również nie będą przedmiotem transakcji. Wnioskodawca nie nabędzie również należności i zobowiązań kontrahenta. Ponadto Wnioskodawca nie nabędzie i nie będzie wykorzystywał do swojej działalności nazwy kontrahenta.

W przedmiotowym wniosku Spółka zaprezentowała stanowisko, że „nabywane składniki faktycznie przestaną stanowić jednolity zespół, a w związku z tym przedmiotem transakcji nie będzie ani przedsiębiorstwo, ani zorganizowana część przedsiębiorstwa”.

Zdaniem Spółki wynika to z tego, że nabędzie jedynie wybrane składniki majątkowe, niewyodrębnione organizacyjnie, finansowo, czy funkcjonalnie. Wyłączone ze sprzedaży będą natomiast składniki niematerialne, a także należności i zobowiązania. Nie zostaną zatem spełnione wszystkie przesłanki pozwalające na uznanie, że przedmiotem transakcji jest przedsiębiorstwo lub zorganizowana część przedsiębiorstwa.

Przedmiotem transakcji mają być nieruchomości gruntowe wraz z budynkiem produkcyjnym (dwie działki):

1. nieruchomość gruntowa, numer działki 1286/2, zabudowana trwałym budynkiem zakładu pierzarskiego (funkcja budynku przemysłowa).
   Oznaczenie klas i użytków działki: RIVa - grunty orne, ŁIV - łąki trwałe, dr – drogi. Budynek oddany do użytku w 1999 roku.
   Działka ma kształt regularnego prostokąta, zabudowana budynkiem produkcyjnym zakładu pierzarskiego oraz murowanym budynkiem stacji transformatorowej. Około 2/3 działki jest zagospodarowana drogami dojazdowymi i parkingami z kostki brukowej i trawnikami. Pozostała część działki niezagospodarowana.
2. nieruchomość gruntowa niezabudowana, niezagospodarowana, numer działki 1293/4.
   Oznaczenie klas i użytków działki: ŁIV łąki trwałe.
   
   

Na obszarze, na którym znajduje się nieruchomość Uchwałą Rady Miasta z dnia 31 maja 2005 roku obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Przewiduje on funkcję przemysłową, przewidującą lokowanie obiektów przemysłowych, wytwórczych, składów, baz i hurtowni. Nieruchomość położona jest w strefie przemysłowej, zagospodarowana jest zgodnie z przeznaczeniem.

Wnioskodawca pragnie podkreślić, że pierwotnie planowano, iż wzniesie on budynek magazynowy na niezabudowanym gruncie w D. a następnie kontrahent dokona sprzedaży tego gruntu wraz z budynkiem na rzecz Wnioskodawcy. Obecnie, ze względu na przeciągające się procedury uzyskiwania pozwolenia na budowę, kontrahent planuje sprzedać Wnioskodawcy niezabudowany grunt.

Kontrahent jest pierwszym użytkownikiem budynków po ich oddaniu do użytkowania. Budynek przyjęto do użytkowania w 1999 roku. Produkcje rozpoczęto z końcem 1999 roku.

Nieruchomość mająca być przedmiotem umowy jest obecnie (od 1 czerwca 2010 roku) przedmiotem dzierżawy - na rzecz Wnioskodawcy (strony transakcji kupna-sprzedaży). W okresach wcześniejszych nie była przedmiotem najmu ani dzierżawy.

Kontrahent jest pierwszym właścicielem budynku zakładu pierzarskiego będącego przedmiotem transakcji. W latach 1998-1999 ponosił wydatki inwestycyjne na budowę ww. budynku i odliczał podatek naliczony zawarty w fakturach dokumentujących poniesienie wydatków.

Od momentu oddania budynku do używania kontrahent ponosił wydatki na remonty i modernizacje, nieprzekraczające jednak 30% wartości początkowej tego obiektu.

Nieruchomości będąca przedmiotem transakcji stanowią element majątku trwałego kontrahenta.

Przedmiotem transakcji są również ruchomości.

Zgodnie z zasadami obowiązującymi w Spółce, wszelkie nabywane składniki majątku ruchomego były wykorzystywane w prowadzonej działalności a Spółka korzystała z przysługującego jej prawa do odliczania podatku naliczonego w związku z ich zakupem. Przedmioty te były użytkowane zgodnie z ich przeznaczeniem. Okres użytkowania ruchomości w Spółce (tj. u kontrahenta) przekracza pół roku.

Wnioskodawca pragnie podkreślić, że z dniem 1 kwietnia 2010r. czterech pracowników kontrahenta rozwiązało za porozumieniem stron umowę z kontrahentem i podpisało nową z Wnioskodawcą.

Od 1 maja 2010 r. pozostali pracownicy kontrahenta zostali przejęci przez Wnioskodawcę (przejęcie w trybie art. 23<1> Kodeksu pracy).

W chwili obecnej w Spółce kontrahenta pozostał zarząd. Członkowie zarządu nie pobierają wynagrodzenia za sprawowane przez siebie funkcje i nie są zatrudnieni w Spółce. Jednocześnie w Spółce kontrahenta pozostała jedna osoba wykonująca czynności na podstawie umowy zlecenia oraz jedna osoba wykonująca czynności na podstawie umowy o dzieło.

Składniki, które zamierza nabyć Wnioskodawca będą związane wyłącznie z wykonywanymi przez Wnioskodawcę czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT.

Spółka pragnie podkreślić dodatkowo, że właściwym symbolem budynku mającego być przedmiotem transakcji jest PKOB 1251 - Budynki przemysłowe.

Z uzupełnienia wniosku z dnia 21 września 2010r. (stanowiącego uszczegółowienie odpowiedzi na pytania zawarte w wezwaniu) wynika, że:

1. nieruchomość gruntowa, numer działki 1286/2, została zakupiona przez kontrahenta w lipcu 1998r.
   Następnie nieruchomość ta została zabudowana przez kontrahenta trwałym budynkiem zakładu pierzarskiego (funkcja budynku przemysłowa, PKOB - 1251).
   Budynek został oddany do użytku w 1999 roku. Obok budynku zakładu pierzarskiego na działce znajdują się:
   • stacja transformatorowa, trwale związana z gruntem, wybudowana przez kontrahenta, oddana do użytku w 1999r., PKOB – 2224.
     Zgodnie z Wyrokiem NSA z 2 lutego 2010r. (sygn. akt II FSK 1577/08) obiekt budowlany stacji transformatorowej jest budowlą.
     „Takie stanowisko prezentowane jest przez Naczelny Sąd Administracyjny w wyrokach: z dnia 28 listopada 2006., sygn. akt II FSK 1403/05, z dnia 10 stycznia 2008r. sygn. akt II FSK 1313/07, z dnia 7 lipca 2009r. sygn. akt II FSK 2095/08. Oznacza to, że kwestia „budowli”, a w szczególności zakwalifikowanie stacji transformatorowych jako całości do kategorii budowli, zostało przez Naczelny Sąd Administracyjny zinterpretowane”.
     Jeżeli dany budynek wykracza poza jego ustawowo określone elementy, bo wypełniono go urządzeniami energetycznymi, kubaturowo zajmującymi jego przestrzeń w znacznym stopniu, to wówczas przestaje być budynkiem.
   • drogi dojazdowe i parkingi z kostki brukowej, trwale związane z gruntem, część z nich została oddana do użytku w 1999r. a cześć w 2000r., PKOB - 2112. Obiekty te zostały wybudowane przez kontrahenta.
   
   
2. nieruchomość gruntowa niezabudowana, niezagospodarowana, numer działki 1293/4-została zakupiona przez kontrahenta w 2000r.
   
   

Kontrahent jest pierwszym użytkownikiem budynków i budowli po ich oddaniu do użytkowania. Pierwsze zasiedlenie budynków i budowli w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009r. nastąpiło zatem 1 czerwca 2010 roku, od kiedy to cała nieruchomość stała się przedmiotem umowy dzierżawy.

Wydatki na ulepszenie budynku zakładu pierzarskiego, stacji transformatorowej, dróg i parkingów nie przekroczyły 30% wartości początkowej żadnego z tych obiektów.

Kontrahent zakupił nieruchomości gruntowe (w momencie nabycia obie były niezabudowane) na podstawie aktów notarialnych w 1998r. (numer działki 1286/2) oraz w 2000r. (numer działki 1293/4). Na mocy obowiązującej do końca kwietnia 2004r. ustawy o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym grunty nie były uznane za towar, dlatego też sprzedaż gruntu nie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

W latach 1998-1999 Spółka ponosiła wydatki inwestycyjne na budowę budynku zakładu pierzarskiego i budowli (stacja transformatorowa, drogi dojazdowe i parkingi) i odliczała podatek naliczony zawarty w fakturach dokumentujących poniesienie wydatków.

Od momentu oddania budynku zakładu pierzarskiego i budowli (stacja transformatorowa, drogi dojazdowe i, parkingi) do używania kontrahent ponosił wydatki na remonty i modernizacje, nieprzekraczające jednak 30% wartości początkowej tych obiektów.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 22 września Wnioskodawca wskazał, iż transakcja pomiędzy Wnioskodawcą a kontrahentem planowana jest po otrzymaniu interpretacji indywidualnej, do końca 2010r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

W związku ze wskazanym zdarzeniem przyszłym, Spółka zwraca się z następującymi pytaniami, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa w indywidualnej sprawie w związku z planowaną transakcją sprzedaży:

Czy transakcja będzie stanowiła czynność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług, oraz czy Wnioskodawca będzie miał prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu opodatkowania transakcji podatkiem od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, planowana transakcja sprzedaży będzie czynnością opodatkowaną podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawca będzie miał zatem prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu opodatkowania transakcji podatkiem od towarów i usług.

Uzasadnienie:

Dla rozstrzygnięcia, czy transakcja będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, oraz czy w związku z tym Wnioskodawca będzie miał prawo do odliczenia podatku naliczonego, kluczowa pozostaje ocena kwalifikacji przedmiotu transakcji. W ocenie Wnioskodawcy, przedmiotu transakcji nie można uznać za przedsiębiorstwo, ani za zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Definicję przedsiębiorstwa zawiera artykuł 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm., dalej: kc), który stanowi, że przedsiębiorstwo to zespół składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, obejmujący w szczególności składniki wymienione w tym przepisie. Definicja ta jest powszechnie stosowana dla określenia przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy o VAT. Zasadność stosowania powołanego przepisu kodeksu cywilnego w kontekście przepisu art. 6 ustawy o VAT potwierdzają również wyroki sądów administracyjnych, np. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 29 stycznia 2009r. (I SA/KE 465/08), w którego sentencji stwierdził sąd, iż: „na potrzeby przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (ale też innych ustaw podatkowych), należy stosować definicję przedsiębiorstwa zawartą w art. 551 k.c. W kontekście stosowania art. 6 ustawy o podatku od towarów i usług, art. 551 k.c. stał się przepisem prawa podatkowego”. Odwołując się do cywilistycznego rozumienia przedsiębiorstwa, należy uwzględnić całokształt regulacji kodeksu cywilnego dotyczących pojęcia przedsiębiorstwa, a także dorobek nauki prawa cywilnego w tym zakresie. W kontekście rozstrzygnięcia, czy wskazany przedmiot planowanej transakcji stanowi przedsiębiorstwo, zasadne jest przywołanie definicji przedsiębiorstwa z art. 551 kc: przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

1. Oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
2. Własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;Prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
3. Wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
4. Koncesje, licencje i zezwolenia;
5. Patenty i inne prawa własności przemysłowej;
6. Majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
7. Tajemnice przedsiębiorstwa;
8. Księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

W doktrynie prawa cywilnego powszechnie przyjmuje się, że w przedsiębiorstwie można wyróżnić składniki podstawowe i podrzędne, a zbycie przedsiębiorstwa musi obejmować owe elementy podstawowe.

Należy zatem stwierdzić, iż czynność prawna dotycząca przedsiębiorstwa - z uwagi na funkcjonalną jedność wszystkich elementów - powinna odnosić się, jeżeli nie do całego przedsiębiorstwa, to przynajmniej do tej jego części, która kształtuje jego określoną działalność. Poza nawiasem czynności nie mogą pozostać zatem te jego elementy, bez których istota działalności przedsiębiorstwa nie mogłaby się odbywać na tych samych zasadach, tracąc swój aktualny obraz.

Odnosząc powyższe rozważania do analizowanego stanu faktycznego należy stwierdzić, że w wyniku sprzedaży nie przejdą na nabywcę składniki podstawowe, które niezbędne są do tego aby uznać, że przedmiotem transakcji jest przedsiębiorstwo. W wyniku sprzedaży Wnioskodawca nie nabędzie własności wszystkich nieruchomości i ruchomości (część maszyn i urządzeń zostanie sprzedana przez kontrahenta podmiotom trzecim, natomiast inna część majątku pozostanie własnością kontrahenta, przy czym planowana jest ich sprzedaż w przyszłości podmiotom trzecim). Wnioskodawca nie odkupi znaków towarowych i licencji, do jakich prawa ma kontrahent. Wnioskodawca nie nabędzie należności i zobowiązań, ani nazwy pod którą działa przedsiębiorstwo kontrahenta. Po dokonaniu sprzedaży kontrahent będzie prowadził dalej (przynajmniej przez pewien czas) działalność handlową.

Wnioskodawca pragnie ponadto zwrócić uwagę, iż przedmiot transakcji nie powinien być również uznany za zorganizowaną część przedsiębiorstwa. Zorganizowaną cześć przedsiębiorstwa - w myśl art. 2 pkt 27e ustawy o VAT - stanowi organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Z powołanego przepisu wynika, iż podstawowym warunkiem uznania określonego zespołu składników za zorganizowaną część przedsiębiorstwa jest to, aby wystąpiły w nim zarówno składniki materialne jak i niematerialne, w tym zobowiązania. Zespół ten powinien umożliwiać prowadzenie na jego bazie niezależnego przedsiębiorstwa samodzielnie realizującego określone zadania. Ponadto powinien być on wydzielony organizacyjnie i finansowo w ramach istniejącego przedsiębiorstwa. Zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest zatem jedynie „prostą” sumą składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań. Istotne jest to, aby te składniki były odpowiednio powiązane i umożliwiały samodzielne prowadzenie działalności gospodarczej.

Wskazane cechy zorganizowanej części przedsiębiorstwa wskazują na ścisłe powiązanie tego zespołu składników majątkowych z przedsiębiorstwem w rozumieniu art. 551 kc. Istotą każdego z wymienionych tworów prawnych jest bowiem zapewnienie ich właścicielowi możliwości realizacji w oparciu o nie samodzielnej działalności gospodarczej.

Na uwagę zasługuje interpretacja indywidualna z dnia 18 marca 2010r. Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie (sygn. IPPP1-443-83/10-4/PR), zgodnie z którą „zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których w przyszłości, będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz pewnym zorganizowanym zespołem tych składników. Podstawowym wymogiem jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Warunkiem niezbędnym jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie, które to wydzielenie ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej.

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa występuje w strukturze organizacyjnej podatnika. Ocena ta musi być dokonywana według podstawowego kryterium tj. ustalenia jaką rolę składniki majątkowe i związane z nimi prawa materialne odgrywały w funkcjonowaniu dotychczasowego przedsiębiorstwa (na ile stanowiły wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Wyodrębnienie finansowe oznacza sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa. W sytuacji wyodrębnienia finansowego możliwe jest oddzielenie finansów przedsiębiorstwa od finansów jego zorganizowanej części.

Odnośnie wyodrębnienia funkcjonalnego to kryterium to sprowadza się do ustalenia czy wyodrębniona organizacyjnie całość jest w stanie przejąć zadania oraz samodzielnie funkcjonować na rynku.”

Wnioskodawca jest świadomy tego, że nie wystarczy zorganizowanie jakiejkolwiek masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać odpowiednią odrębnością organizacyjną i finansową z możliwością samodzielnego funkcjonowania w razie zaistnienia takiej potrzeby w obrocie gospodarczym.

W analizowanej sytuacji należy zwrócić uwagę, że Wnioskodawca nabędzie jedynie wybrane składniki majątkowe, niewyodrębnione organizacyjnie, finansowo, czy funkcjonalnie. Wyłączone ze sprzedaży będą natomiast składniki niematerialne, a także należności i zobowiązania. Nie ulega zatem wątpliwości, że nabywane składniki faktycznie przestaną stanowić jednolity zespół, a w związku z tym przedmiotem transakcji nie będzie ani przedsiębiorstwo, ani zorganizowana część przedsiębiorstwa.

Wnioskodawca stoi zatem na stanowisku, iż planowana transakcja sprzedaży będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, prawo do obniżenia kwoty VAT należnego o kwotę VAT naliczonego przysługuje w zakresie, w jakim nabyte towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Na podstawie art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot VAT określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Jednocześnie, na podstawie art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT, nie stanowią podstawy do odliczenia VAT faktury w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Planowana transakcja sprzedaży stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i jednocześnie nie jest zwolniona od tego podatku. Jednocześnie Wnioskodawca będzie wykorzystywał nabyte składniki majątkowe w prowadzonej przez siebie działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług.

W związku z tym, biorąc pod uwagę, że Wnioskodawca będzie posiadał prawidłowo wystawioną fakturę VAT dokumentującą sprzedaż składników majątkowych oraz będzie wykorzystywał nabyte składniki majątkowe do działalności opodatkowanej VAT, będzie uprawniony do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturze dokumentującej sprzedaż składników majątkowych.

Potwierdzenie takiego stanowiska można znaleźć w interpretacjach organów podatkowych (np. interpretacja indywidualna z dnia 12 stycznia 2010r. (sygn. IPPP1/443-1034/09-2/IC)).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami natomiast, w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy o VAT definiuje pojęcie dostawy towarów za wynagrodzeniem. W myśl tego przepisu, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na mocy art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 grudnia 2008r., z zakresu opodatkowania podatkiem od towarów i usług wyłączono transakcje zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Przepis art. 6 ustawy o VAT wskazuje zatem te czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszcząc się w zakresie odpłatnej dostawy towarów czy też odpłatnego świadczenia usług, z uwagi jednakże na stosowne wyłączenie, do czynności tych - chociaż można je zakwalifikować jako odpłatną dostawę towarów czy też odpłatne świadczenie usług - nie stosuje się przepisów ustawy o VAT.

Pojęcie „transakcji zbycia”, należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawy towarów”, w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem zbycia jak właściciel np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego (aportu).

Przepisy ustawy o VAT nie definiują terminu „przedsiębiorstwo”. Z tej przyczyny dla celów określenia zakresu pojęcia „przedsiębiorstwo” należy odwołać się do regulacji zawartej w art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), który to przepis stanowi, że przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.

Pojęcie zorganizowanej części przedsiębiorstwa zostało zdefiniowane w art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, zgodnie z którym zorganizowana część przedsiębiorstwa to organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca zamierza odkupić od kontrahenta (Spółki) część jego majątku (część maszyn i urządzeń zostanie sprzedana przez kontrahenta na rzecz podmiotów trzecich - niepowiązanych, część majątku pozostanie własnością kontrahenta, z tym że planowana jest ich sprzedaż w przyszłości podmiotom trzecim). Przedmiotem transakcji będą składniki materialne. Kontrahent zamierza zbyć na rzecz Wnioskodawcy majątek trwały, tj. część maszyn i urządzeń oraz grunt i nieruchomości budynkowe.

Przedmiotem transakcji nie będą składniki niematerialne. Spółka nie dokona zbycia znaków towarowych i licencji, do jakich ma prawa. Obce znaki towarowe, na których korzystanie Spółka posiada licencje również nie będą przedmiotem transakcji. Wnioskodawca nie nabędzie również należności i zobowiązań kontrahenta. Ponadto Wnioskodawca nie nabędzie i nie będzie wykorzystywał do swojej działalności nazwy kontrahenta.

Wnioskodawca zaprezentował stanowisko, że „nabywane składniki faktycznie przestaną stanowić jednolity zespół, a w związku z tym przedmiotem transakcji nie będzie ani przedsiębiorstwo, ani zorganizowana część przedsiębiorstwa”. Zdaniem Wnioskodawcy wynika to z tego, że nabędzie jedynie wybrane składniki majątkowe, niewyodrębnione organizacyjnie, finansowo, czy funkcjonalnie. Wyłączone ze sprzedaży będą natomiast składniki niematerialne, a także należności i zobowiązania. Nie zostaną zatem spełnione wszystkie przesłanki pozwalające na uznanie, że przedmiotem transakcji jest przedsiębiorstwo lub zorganizowana część przedsiębiorstwa.

Jeśli zatem w przedstawionym zdarzeniu przyszłym przedmiotem dostawy nie jest ani przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 551 ustawy Kodeks cywilny ani zorganizowana część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, to czynność ta nie podlega wyłączeniu od opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 6 pkt 1 powołanej ustawy.

W związku z powyższym sprzedaż przez kontrahenta na rzecz Wnioskodawcy majątku trwałego opisanego we wniosku stanowi odpłatną dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT i w konsekwencji podlega opodatkowaniu podatkiem VAT na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

W dalszej kolejności, aby odpowiedzieć na pytanie Wnioskodawcy czy transakcja będzie czynnością opodatkowaną podatkiem VAT należy ustalić właściwe stawki VAT dla przedmiotów dostawy oraz zbadać przesłanki uzasadniające lub wykluczające zastosowanie zwolnienia z opodatkowania.

W kwestii zatem zastosowania właściwej stawki podatku VAT dla czynności dostawy nieruchomości w postaci gruntów oraz posadowionych na nich obiektów budowlanych należy wskazać, że w myśl art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, podstawowa stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże, zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie z podatku.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Ponadto stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30 % wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Zgodnie z art. 2 pkt 14 ww. ustawy, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30 % wartości początkowej.
   
   

Zgodnie z art. 43 ust. 7a ustawy o VAT, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Zatem jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części może korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a staje się bezzasadne.

Jak stwierdzono powyżej ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług może korzystać dostawa budynków i budowli.

Zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych (PKOB) wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999r. (Dz. U. Nr 112 poz. 1316 ze zm.) przez obiekt budowlany rozumie się konstrukcję połączoną z gruntem w sposób trwały, wykonany z materiałów budowlanych i elementów składowych będący wynikiem prac budowlanych. Budynki natomiast to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych, przystosowane do przebywania ludzi, zwierząt lub ochrony przedmiotów.

W myśl art. 3 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 roku Prawo budowlane (t.j. Dz. U. z 2006r. Nr 156, poz. 1118 ze zm.) ilekroć w ustawie jest mowa o:

1. obiekcie budowlanym - należy przez to rozumieć:
   1. budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi,
   2. budowlę stanowiącą całość techniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami,
   3. obiekt małej architektury;
2. budynku - należy przez to rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.
   
   

Natomiast zgodnie z art. 3 pkt 3 ww. ustawy pod pojęciem budowli należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

W świetle powyższego, jeżeli opisane we wniosku obiekty mające być przedmiotem sprzedaży stanowią budynki i budowle trwale z gruntem związane w rozumieniu wyżej cyt. ustawy Prawo budowlane oraz rozporządzenia w sprawie PKOB, zastosowanie znajdą cyt. przepisy art. 43 i art. 2 pkt 14 cyt. ustawy o podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż przedmiotem transakcji mają być następujące nieruchomości:

1. nieruchomość gruntowa, numer działki 1286/2, zakupiona przez kontrahenta w lipcu 1998r.
   Nieruchomość ta została zabudowana przez kontrahenta trwałym budynkiem zakładu pierzarskiego (funkcja budynku przemysłowa, PKOB - 1251). Budynek został oddany do użytku w 1999r.
   Obok budynku zakładu pierzarskiego na działce znajdują się:
   • stacja transformatorowa, trwale związana z gruntem, wybudowana przez kontrahenta, oddana do użytku w 1999r., PKOB – 2224.
   • drogi dojazdowe i parkingi z kostki brukowej, trwale związane z gruntem, część z nich została oddana do użytku w 1999r. a cześć w 2000r., PKOB - 2112. Obiekty te zostały wybudowane przez kontrahenta.
   
   
2. nieruchomość gruntowa niezabudowana, niezagospodarowana, numer działki 1293/4, zakupiona przez kontrahenta w 2000r.
   
   

Na obszarze, na którym znajduje się nieruchomość obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, przewidujący funkcję przemysłową - lokowanie obiektów przemysłowych, wytwórczych, składów, baz i hurtowni. Nieruchomość położona jest w strefie przemysłowej, zagospodarowana jest zgodnie z przeznaczeniem.

Wobec powyżej powołanych przepisów, koniecznym dla rozstrzygnięcia, czy sprzedaż ww. budynku i budowli stanowi czynność opodatkowaną podatkiem VAT, czy też korzysta ze zwolnienia przedmiotowego wynikającego z powiązania art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a oraz art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, jest w pierwszej kolejności zbadanie, czy przedmiotowa dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim, oraz czy pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Opierając się na definicji wynikającej z przepisu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT należy przyjąć, iż z punktu widzenia pierwszego zasiedlenia, pierwszym nabywcą lub użytkownikiem budynku, budowli lub ich części będzie podmiot, który stanie się takim nabywcą lub użytkownikiem w następstwie czynności podlegającej opodatkowaniu.

Jak wynika z treści wniosku, kontrahent jest pierwszym użytkownikiem budynków i budowli po ich oddaniu do użytkowania (po wybudowaniu przez kontrahenta). Pierwsze zasiedlenie budynków i budowli w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009r. nastąpiło – zgodnie ze wskazaniem Wnioskodawcy – w dniu 1 czerwca 2010 roku, od kiedy to cała nieruchomość stała się przedmiotem umowy dzierżawy.

Wydatki na ulepszenie budynku zakładu pierzarskiego, stacji transformatorowej, dróg i parkingów nie przekroczyły 30% wartości początkowej żadnego z tych obiektów.

W świetle powyższego, w niniejszej sprawie dostawa ww. obiektów budowlanych nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, gdyż kontrahent od 1 czerwca 2010r. wydzierżawia te obiekty w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu i nie ponosił wydatków na ich ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które stanowiły co najmniej 30% ich wartości początkowej.

Zgodnie ze wskazaniem Wnioskodawcy, transakcja pomiędzy kontrahentem a Wnioskodawcą planowana jest po otrzymaniu interpretacji indywidualnej, do końca 2010r.

Z powyższego wynika zatem, iż pomiędzy pierwszym zasiedleniem ww. nieruchomości oddanych w dzierżawę, a planowaną dostawą przedmiotowego budynku i budowli upłynie okres krótszy niż 2 lata.

Oznacza to, że w stosunku do zamierzonej dostawy budynku zakładu pierzarskiego i budowli (stacji transformatorowej, dróg i parkingów) nie znajdzie zastosowania zwolnienie określone w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, z uwagi na zaistnienie przesłanki, o której mowa w lit. b tegoż przepisu, wyłączającej możliwość korzystania z tego zwolnienia.

Z konstrukcji katalogu zwolnień wymienionego w art. 43 ustawy o VAT wynika, że jeżeli nie znajduje zastosowania zwolnienie z podatku od towarów i usług wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, konieczna jest weryfikacja, czy dana czynność nie podlega zwolnieniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

Z treści wniosku wynika, że w latach 1998-1999 kontrahent ponosił wydatki inwestycyjne na budowę budynku zakładu pierzarskiego i budowli (stacja transformatorowa, drogi dojazdowe i parkingi) i odliczał podatek naliczony zawarty w fakturach dokumentujących poniesienie wydatków (należy w tym miejscu zaznaczyć, że tut. organ dla celów niniejszej interpretacji przyjął, że kontrahentowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego).

Od momentu oddania budynku zakładu pierzarskiego i budowli (stacja transformatorowa, drogi dojazdowe i parkingi) do używania kontrahent ponosił wydatki na remonty i modernizacje, nieprzekraczające jednak 30% wartości początkowej tych obiektów.

W świetle powyższego uznać należy, iż dostawa opisanego we wniosku budynku i budowli nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT z uwagi na zaistnienie przesłanki wyłączającej, wskazanej w ust. 1 pkt 10a lit. a tegoż przepisu.

Zatem planowana dostawa budynku zakładu pierzarskiego i budowli (stacja transformatorowa, drogi dojazdowe i parkingi) podlegać będzie opodatkowaniu według stawki podstawowej zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, tj. 22%.

W powyższej sprawie przedmiotem transakcji będzie również dostawa nieruchomości gruntowej obejmującej działkę o numerze 1286/2, stanowiącej teren zabudowany, na którym posadowione są: budynek zakładu pierzarskiego i budowle (stacja transformatorowa, drogi dojazdowe i parkingi).

Zgodnie z art. 29 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli albo ich części trwale związanych z gruntem.

Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku VAT, ze zwolnienia korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony. Jeżeli natomiast dostawa budynku podlega opodatkowaniu 22% stawką podatku VAT, to taką stawką należy opodatkować również grunt.

Wobec powyższego należy stwierdzić, iż planowana przez kontrahenta sprzedaż nieruchomości obejmującej: budynek zakładu pierzarskiego i budowle (stacja transformatorowa, drogi dojazdowe i parkingi) wraz z działką, na której są one posadowione (o numerze 1286/2), będzie opodatkowana według podstawowej stawki podatku VAT, tj. stawki 22%.

Odnosząc się natomiast do kwestii związanej z dostawą działki o numerze 1293/4 stanowiącej nieruchomość niezabudowaną, należy powołać przepis art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którym zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy stwierdza się, iż opodatkowaniu podlegają dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe, zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych opodatkowane 22% stawką podatku są tylko te, których przedmiotem są tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących np. gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione z podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż na obszarze, na którym znajduje się nieruchomość obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, przewidujący funkcję przemysłową - lokowanie obiektów przemysłowych, wytwórczych, składów, baz i hurtowni. Nieruchomość położona jest w strefie przemysłowej, zagospodarowana jest zgodnie z przeznaczeniem.

Wobec powyższego, kontrahent dokonując dostawy przedmiotowej działki niezabudowanej o numerze 1293/4 nie może skorzystać ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, zatem powyższa czynność podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki podstawowej w wysokości 22%, stosownie do powołanego wyżej przepisu art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że przedmiotem transakcji są również ruchomości (maszyny i urządzenia). Zgodnie z zasadami obowiązującymi w Spółce kontrahenta, wszelkie nabywane składniki majątku ruchomego były wykorzystywane w prowadzonej działalności a Spółka korzystała z przysługującego jej prawa do odliczania podatku naliczonego w związku z ich zakupem. Przedmioty te były użytkowane zgodnie z ich przeznaczeniem. Okres użytkowania ruchomości w Spółce przekracza pół roku.

Towary w ustawie zostały zdefiniowane jako rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty – cyt. wyżej art. 2 ust. 6 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, pod warunkiem że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W myśl art. 43 ust. 2 ustawy o VAT, przez towary używane, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się ruchomości, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel.

Odnosząc przedstawione zdarzenie przyszłe do powołanych przepisów prawa należy stwierdzić, że w zaistniałej sytuacji dostawa ruchomości użytkowanych przez kontrahenta w sposób zgodny z ich przeznaczeniem przez okres przekraczający pół roku nie może korzystać ze zwolnienia wynikającego z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT przewidzianego dla dostawy towarów używanych, gdyż kontrahent korzystał z przysługującego mu prawa do odliczania podatku naliczonego w związku z zakupem ww. ruchomości.

Tak więc dostawę przedmiotowych ruchomości należy opodatkować stawkami właściwymi dla poszczególnych towarów będących przedmiotem sprzedaży.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, iż „planowana transakcja sprzedaży będzie czynnością opodatkowaną podatkiem od towarów i usług” należało uznać za prawidłowe.

Odnosząc się natomiast do kwestii dotyczącej prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury VAT dokumentującej planowaną transakcję dostawy majątku trwałego opisanego we wniosku na rzecz Wnioskodawcy, należy przytoczyć przepis art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Jak stanowi art. 15 ust. 1 i 2 ww. ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z powyższego wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy również podkreślić, iż możliwość odliczenia podatku naliczonego nie stanowi żadnego przywileju dla podatnika, lecz jest podstawowym i fundamentalnym uprawnieniem, wynikającym z samej konstrukcji podatku od wartości dodanej. System odliczeń podatku oznacza całkowite uwolnienie przedsiębiorcy od obciążeń z tytułu VAT zapłaconego lub należnego (do zapłaty) w prowadzonej działalności gospodarczej. Wspólny system podatku od wartości dodanej zapewnia, że jakakolwiek działalność gospodarcza, bez względu na jej cel oraz rezultat, o ile sama jest opodatkowana VAT, jest opodatkowana w sposób całkowicie neutralny. Pozwala to na zachowanie zasady potrącalności, która powinna być na gruncie ustawy o VAT rozumiana możliwie najszerzej. Oznacza to, że zawsze ma ona zastosowanie przy nabyciu towarów dokonanym z zamiarem wykorzystania ich w działalności opodatkowanej.

Ustawodawca stworzył podatnikom prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego że zakupy towarów i usług będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Stosownie do art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Cytowany wyżej przepis art. 88 ust. 3a pkt 2 ww. ustawy nie ogranicza prawa Wnioskodawcy do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktury dokumentującej opisaną we wniosku transakcję.

Tut. organ wykazał bowiem w przedmiotowej interpretacji, iż dostawa składników majątku trwałego przedsiębiorstwa kontrahenta w postaci gruntu wraz z posadowionymi na nim obiektami budowlanymi, gruntu niezabudowanego oraz ruchomości (maszyn i urządzeń) stanowią transakcję opodatkowaną podatkiem VAT oraz niekorzystającą ze zwolnienia od podatku.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż zarówno Wnioskodawca, jak i kontrahent są zarejestrowanymi podatnikami VAT czynnymi. Składniki, które zamierza nabyć Wnioskodawca będą związane wyłącznie z wykonywanymi przez Wnioskodawcę czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT.

Wobec powyższego stwierdzić należy, iż Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktury dokumentującej przedmiotową transakcję dostawy składników majątku trwałego przedsiębiorstwa kontrahenta, w zakresie, w jakim nabywane towary (składniki majątku trwałego) będą miały związek z wykonywanymi przez Wnioskodawcę czynnościami opodatkowanymi, pod warunkiem oczywiście niezaistnienia innych przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, iż „planowana transakcja sprzedaży będzie czynnością opodatkowaną podatkiem od towarów i usług, Wnioskodawca będzie miał zatem prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu opodatkowania transakcji podatkiem od towarów i usług” należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy jednak zauważyć, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Końcowo należy podkreślić, że niniejsza interpretacja nie dotyczy transakcji sprzedaży zapasów, gdyż Wnioskodawca przedmiotem zapytania uczynił jedno zdarzenie przyszłe i wskazał, że przedmiotem transakcji będą składniki materialne tj. część maszyn i urządzeń oraz grunt i nieruchomości budynkowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.