INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 15 października 2007r. (data wpływu 18 października 2007r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku podatkowego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 października 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku podatkowego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Sp. z o.o. (L.) planuje zorganizowanie i prowadzenie w Polsce multipartnerskiego programu promocyjnego („Partnerzy”). Celem tego programu ma być zwiększanie satysfakcji i lojalności konsumentów oraz zwiększanie obrotów firm partnerskich biorących udział w programie. Firmy te będą usługobiorcami w stosunku do L. sp. z o. o.

W programie będą brały udział następujące podmioty:

• L. – podmiot organizujący program i zarządzający nim,

• Partnerzy – spółki korzystające z programu „Partnerzy”,

• Konsumenci – klienci indywidualni (osoby fizyczne, które ukończyły 18 lat, posiadają pełną zdolność do czynności prawnych, a ich miejsce zamieszkania znajduje się na terenie Polski, dokonujące zakupów na cele nie związane z ewentualnie prowadzoną działalnością gospodarczą), do których program będzie skierowany („Konsumenci”).
  
  

Mechanizm promowania lojalności konsumentów oparty jest na wynagradzaniu konsumentów za zakupy dokonane u partnerów programu. Aby móc wziąć udział w programie konsumenci otrzymują kartę programu, którą następnie rejestrują na siebie. Partner, u którego konsument dokonuje zakupów, przyznaje konsumentowi, który przedłoży kartę programu, określoną liczbę punktów (liczba punktów zależy od wartości dokonanych zakupów). Jedynym warunkiem, który muszą spełnić konsumenci biorący udział w programie, aby zebrać punkty u partnerów, jest dokonanie u nich zakupu. Punkty, które konsumenci otrzymują od różnych partnerów księgowane są na osobistych kontach punktowych konsumentów. Zebranie określonej liczby punktów uprawnia konsumentów do wymiany tych punktów na nagrody. Ponieważ punkty uzyskane w zamian za zakupy dokonane u różnych partnerów sumują się, program jest dla konsumentów szczególnie atrakcyjny – premia może być otrzymana za zakupy u różnych partnerów, a nie tylko jednego. Konsument ma do wyboru kilka sposobów wymiany punktów na nagrody:

• Może wymienić punkty na nagrodę w punkcie sprzedaży L. Konsument ma możliwość wyboru spośród wielu nagród oferowanych w katalogu L. obejmujących: nagrody rzeczowe, usługi lub możliwość ofiarowania punktów na organizację charytatywną.

• Może wymienić punkty u partnera na nagrodę rzeczową lub na bon zakupowy tj. bon uprawniający konsumenta do bezgotówkowego dokonania zakupów u partnera do kwoty, na którą bon opiewa. Wartość pojedynczych bonów nie będzie przekraczała kwoty, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 68 Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (760 zł).

• Konsument może otrzymać nagrodę w całości w zamian za zebrane punkty, lub też wymienić na nagrodę za dopłatą. Wprowadzając tę drugą opcję, L. umożliwia konsumentom otrzymanie atrakcyjnej nagrody rzeczowej wybranej z katalogu sklepu L., nawet w przypadku, gdy konsument nie zbierze wystarczającej liczby punktów. Aby otrzymać taką nagrodę konsument wymienia zebrane przez siebie punkty oraz wnosi odpowiednią dopłatę na rzecz L..

• Konsument może również wymienić punkty na nagrodę przeznaczoną na darowiznę. W takim przypadku L. przeleje odpowiednią kwotę pieniężną na polecenie konsumenta na konto podanej przez niego organizacji.
  
  

Konsument może wymienić zebrane przez siebie punkty na nagrody w ciągu trzech lat od ich uzyskania od partnera. Co do zasady, po upływie tego okresu, niewykorzystane punkty tracą ważność i nie podlegają wymianie przez klienta na nagrody. Z chwilą wymiany punktów na nagrody dochodzi do umorzenia punktów (punkty tracą ważność). Regulamin uczestnictwa będzie przewidywał minimalną liczbę punktów, jaką należy zebrać, aby móc wymienić je na nagrodę. Umorzone punkty stanowią podstawę do rozliczeń między L. a partnerami (usługobiorcami L.), tj. do uzyskania przez L. wynagrodzenia od partnera za określony etap prowadzenia programu (umownie przyjęty okres rozliczeniowy).

W ramach usług świadczonych na rzecz partnerów, L. będzie zarządzało działalnością całego programu, prowadziło stosowną administrację, pozwalającą m.in. na określenie przez jakiego partnera konkretne punkty zostały wydane, a w konsekwencji, punkty wydane przez którego partnera są umarzane w każdym konkretnym przypadku. Spółka będzie także prowadziła indywidualne konta konsumentów, pozwalające im na bieżący wgląd w liczbę zgromadzonych punktów. Dodatkowo, L. zajmie się odpowiednią oprawą marketingową programu, zapewni wszechstronne materiały promocyjne, komunikację medialną oraz techniczną i operacyjną stronę obsługi programu. W ramach świadczonych usług L. będzie również zapewniało nagrody oraz przekazywało je konsumentom w zamian za umarzane punkty. W tym celu L. będzie kupowało nagrody i usługi wykorzystywane w programie od dostawców zewnętrznych. W przypadku gdy nagrody, stanowiące własność partnerów, będą wydawane konsumentom przez partnerów (nagrody rzeczowe, usługi lub bony zakupowe), L. będzie prowadziło stosowne rozliczenia, tak aby koszt nagród lub bonów ponosili odpowiednio partnerzy, których punkty są umarzane, a nie partnerzy fizycznie wydający nagrody lub bony. W zamian za nabywaną od L. usługę całościowej obsługi programu lojalnościowego, partnerzy będą wypłacali spółce stosowne wynagrodzenie. W przypadku, gdy wydawane nagrody będą stanowiły własność L., wynagrodzenie to będzie obejmowało m.in. koszty nagród zakupionych przez L. i wydanych konsumentom w ramach świadczonej usługi, wraz z kosztami ewentualnej wysyłki nagród do konsumentów. Tym samym, partnerzy (usługobiorcy) będą finansowali koszty nagród, które L. będzie wydawało konsumentom w zamian za punkty zebrane u partnerów. Wynagrodzenie L. nie będzie obejmowało również wartości nagród – darowizn przekazanych na rzecz organizacji charytatywnej w imieniu konsumentów z racji, iż L. nie będzie angażowana w finansowanie tych nagród – będą one finansowane bezpośrednio ze środków partnerów zgromadzonych na rachunkach powierniczych.

W celu zagwarantowania otrzymania przez L. i przez innych partnerów biorących udział w multipartnerskim programie lojalnościowym od danych partnerów zapłaty za wyświadczone usługi, partnerzy będą wpłacali określone środki pieniężne na bankowe rachunki powiernicze, których posiadaczem będzie L. jako powiernik (rachunek bankowy typu „escrow”). Zgodnie z zasadami funkcjonowania rachunku powierniczego określonymi w art. 59 Prawa bankowego, rachunki te będą otwierane na mocy umów zawieranych pomiędzy L. a bankiem (umowa rachunku powierniczego) oraz w oparciu o umowy zawierane pomiędzy L. i danym partnerem (umowa powierzenia). Rachunek powierniczy zostanie otwarty w imieniu L. ale na rzecz danego powierzającego partnera. Rachunek powierniczy sprzyja zwiększeniu pewności pomiędzy stronami, poprzez zabezpieczenie powierzającego (partnera) przed ryzykiem przedwczesnej lub nieuzasadnionej zapłaty za nabywany towar lub usługę oraz zabezpieczenie powiernika (L.) i innego partnera biorącego udział w multipartnerskim programie lojalnościowym przed ryzykiem odmowy zapłaty przez nabywcę towaru lub usługi (partnera) lub braku możliwości zapłaty (np. w przypadku upadłości partnera). W przypadku rachunków powierniczych zabezpieczających płatności w ramach programu, wartość środków wpłaconych na rachunek będzie równa wartości (lub jej części) punktów wydanych przez określonego partnera w danym okresie rozliczeniowym. Zgodnie z umową powierzenia, jedynym podmiotem upoważnionym do dysponowania środkami zgromadzonymi na danym rachunku powierniczym będzie partner, którego środki są na niego wpłacane (dyspozycje te lub też sposób ich wykonywania będą określone w umowie powierzenia). Jednocześnie środki wpłacane przez partnerów na rachunki powiernicze będą zwalniane na ich rzecz w określonym terminie, po wygaśnięciu punktów (w wysokości odpowiadającej wartości wygasłych punktów), bądź też po ich umorzeniu (np. w przypadku gdy partner wywiąże się w terminie ze swoich zobowiązań finansowych wynikających z umowy pomiędzy partnerem a L., lub też w inny sposób odpadnie przyczyna, dla której dokonywane było zabezpieczenie płatności poprzez wpłatę środków na rachunek powierniczy). Odsetki od środków wpłaconych na rachunek powierniczy należą się w każdym przypadku partnerom.

Program służyć ma budowaniu lojalności konsumentów względem firm partnerskich biorących w nim udział i wzorowany jest na programie prowadzonym przez L. GmbH w Niemczech.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy środki wpłacane przez partnerów na rachunki powiernicze, których posiadaczem będzie L. sp. z o. o. nie stanowią należności otrzymanych przez L. sp. z o.o. na poczet świadczonych w przyszłości usług w rozumieniu art. 19 ust. 11 Ustawy o podatku od towarów i usług i w konsekwencji nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług...

Zdaniem wnioskodawcy środki wpłacane przez partnerów na rachunki powiernicze z powodu wydania (emisji) punktów nie będą stanowiły części należności, o których mowa w art. 19 ust. 11 Ustawy o podatku od towarów i usług, na poczet usług świadczonych przez L. sp. z o.o. , w związku z czym ich otrzymanie przez L. sp. z o.o. nie spowoduje powstania obowiązku podatkowego w zakresie podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U z 2004r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm) – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (art. 8 ust. 1 cyt. ustawy).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że wnioskodawca będzie zawierał z partnerami umowy cywilnoprawne na świadczenie usług . W celu zagwarantowania otrzymania od partnerów zapłaty za wyświadczone usługi, będą oni dokonywali wpłat określonych środków pieniężnych na bankowe rachunki powiernicze, których posiadaczem będzie spółka jako powiernik.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 Ustawy o podatku od towarów i usług - „obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2 – 21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust 1.” Jest to jednak zasada ogólna. Art. 19 ust. 11 ww. ustawy stanowi, że „jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę - obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w tej części.

W omawianej sprawie wnioskodawca będzie otwierał w banku rachunki powiernicze, na które partnerzy będą wpłacali środki na poczet świadczonych dla nich w przyszłości usług. Z istoty rachunku powierniczego, zawartej w art. 59 ust. 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe wynika, iż środki przeznaczone na poczet świadczonych w przyszłości usług, wpłacane na ten rachunek posiadaczowi tego rachunku (w tym przypadku L.), przez osoby trzecie (w tym przypadku firmy partnerskie), nie stanowią środków, którymi posiadacz rachunku (powiernik) może zacząć dysponować z chwilą tej wpłaty.

Z uwagi na specyfikę funkcjonowania rachunku powierniczego - środków wpływających na rachunki powiernicze prowadzone przez L. od firm partnerskich nie będzie można zaliczyć do przedpłat, zaliczek, zadatków, rat wymienionych w art. 19 ust. 11 ustawy o podatku od towarów i usług. Należy zwrócić szczególną uwagę na fakt, iż z umów, jakie L. sp. z o.o. ma zamiar zawierać z firmami partnerskimi będzie wynikało, że wyżej wymieniona spółka będzie nabywała prawo do dysponowania środkami wpłacanymi przez te firmy na rachunki powiernicze dopiero po zakończeniu świadczenia usług przez ww. spółkę na rzecz tych firm.

Środki te nie będą należnościami dla spółki L. w rozumieniu art. 19 ust. 11 ww. ustawy, gdyż z chwilą wpłacenia ich na rachunki powiernicze spółka ta nie będzie miała możliwości rozporządzania nimi. Należnościami byłyby środki otrzymane za świadczone przyszłe usługi, z możliwością ewentualnego dysponowania nimi według woli wierzyciela (L) począwszy od momentu wpłacenia ich na rachunek. W omawianym przypadku środki te będą jedynie, jak słusznie zauważa wnioskodawca - gwarancją przyszłej zapłaty za wyświadczone usługi, gdyż posiadacz rachunków powierniczych nie będzie mógł obracać środkami na nich zgromadzonymi (wpłacanymi przez firmy partnerskie) przed wykonaniem usługi.

Do momentu zakończenia świadczenia usług przez L., jedynymi podmiotami uprawnionymi do dysponowania środkami zgromadzonymi na tych rachunkach będą partnerzy, którzy będą je na te rachunki wpłacali. Także odsetki od środków wpłacanych na rachunki powiernicze należeć się będą w całości tylko i wyłącznie partnerom.

Wobec powyższego środki wpłacane przez partnerów na rachunki powiernicze nie będą stanowiły należności otrzymanych na poczet świadczonych w przyszłości usług w rozumieniu art. 19 ust. 11 ustawy o podatku od towarów i usług i w związku z tym – nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem VAT.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock