INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 16 czerwca 2010 r. (data wpływu 21 czerwca 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 5 sierpnia 2010 r. (data wpływu 10 sierpnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 czerwca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek . Wniosek został doprecyzowany pismem z dnia 5 sierpnia 2010 r. (data wpływu 10 sierpnia 2010 r.) o brakujące informacje dotyczące wykorzystywania posiadanych działek.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT w związku z prowadzoną działalnością rolniczą. Jest właścicielem gospodarstwa rolnego, które w roku 1988 otrzymał w darowiźnie od rodziców. Z części działki rolnej Zainteresowany wydzielił 4 działki rolne po około 1000 m^² każda. Dwie działki rolne, z czterech dla, których została wydana decyzja o warunkach zabudowy, zostały sprzedane. Za sprzedane działki Wnioskodawca zapłacił podatek VAT. Jednak teraz ma wątpliwości, czy postąpił słusznie płacąc podatek w związku z przeczytaną interpretacją indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie zamieszczoną w Internecie. Ponadto, zamiarem Zainteresowanego jest dalsza sprzedaż posiadanych działek, która w ocenie Wnioskodawcy nie rodzi obowiązku podatkowego.

W uzupełnieniu wniosku Pan poinformował, iż z posiadanych działek sprzedawał produkty rolne. Działki od chwili ich posiadania, tj. od 4 maja 1988 r. zawsze, były uprawiane rolniczo, nikomu nie były udostępniane, ani użyczane. Zbycie czterech działek nastąpiło: 5 stycznia 2010 r. (dwie działki), 5 lipca 2010 r. i 4 sierpnia 2010 r.

Wnioskodawca oświadczył także, iż sprzedał:

• w dniu 18 czerwca 2003 r. działkę, która stanowiła rolę pod zalesienie, łąki, pastwiska, lasy i grunty leśne oraz nieużytki o powierzchni 1,7 ha,
• w dniu 4 października 2000 r. działkę rolną zalesioną i nieużytki o powierzchni 8.100 m^²,
• w dniu 6 maja 2008 r. działkę stanowiącą drogę o powierzchni 0,15.00 ha.

Ponadto, dnia 30 kwietnia 2009 r. Pan przekazał synowej grunty orne o łącznej powierzchni 14,24 ha.

Z pisma Wnioskodawcy wynika, iż na terenie miejscowości nie obowiązuje miejscowy plan ogólny zagospodarowania przestrzennego Gminy X uchwalony przez Gminną Radę Narodową w uchwałą Nr (…) z dnia 28 kwietnia 1989 r., ogłoszoną w Dzienniku Urzędowym Województwa Nr 11, poz. 100 z dnia 16 czerwca 1989 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż działek podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, grunty na terytorium kraju są towarami w rozumieniu ustawy o VAT, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów, jednak w opisanej sytuacji Zainteresowany nie powinien zapłacić podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z ww. przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – na mocy ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Ustalenie czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży gruntu jest podatnikiem podatku od towarów i usług, jest jednoznaczne ze stwierdzeniem, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów powołanej ustawy.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie o VAT, jednoznacznie wskazuje, że działalność wykonywana przez rolników mieści się w katalogu pojęć działalności gospodarczej.

Przez działalność rolniczą rozumie się – na mocy art. 2 pkt 15 ustawy – produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin „in vitro”, fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (PKWiU 02.01.13) oraz bambusa (PKWiU 02.01.42 -00.11), a także świadczenie usług rolniczych.

W myśl art. 2 pkt 16, ustawy pod pojęciem gospodarstwa rolnego należy rozumieć gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów o podatku rolnym.

Zgodnie z zapisem pkt 20 ww. artykułu, przez produkty rolne rozumie się artykuły wymienione w załączniku nr 2 do ustawy w tym (np. zboża, ziemniaki, rośliny przemysłowe, zwierzęta żywe i produkty pochodzenia zwierzęcego).

Stosownie do pkt 21 cyt. artykułu, przez usługi rolnicze rozumie się usługi wymienione w załączniku nr 2 do ustawy (np. usługi związane z rolnictwem oraz chowem i hodowlą zwierząt).

Pojęcie gospodarstwa rolnego zdefiniowano również w przepisach ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). W ustawie tej zdefiniowano także pojęcie przedsiębiorstwa.

Zgodnie z art. 55¹ powołanej ustawy, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników materialnych i niematerialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Stanowi zatem zorganizowany kompleks majątkowy przeznaczony do prowadzenia działalności produkcyjnej, handlowej lub usługowej.

Natomiast w myśl art. 55³ ustawy Kodeks cywilny, za gospodarstwo rolne uważa się grunty rolne wraz z gruntami leśnymi, budynkami lub ich częściami, urządzeniami i inwentarzem, jeżeli stanowią lub mogą stanowić zorganizowaną całość gospodarczą oraz prawami związanymi z prowadzeniem gospodarstwa rolnego.

Biorąc pod uwagę powyższe należy przyjąć, że gospodarstwo rolne spełnia określone w Kodeksie cywilnym wymogi właściwe dla przedsiębiorstwa. Celem przedsiębiorstwa, którym jest gospodarstwo rolne, zawsze jest produkcja rolnicza, bez względu na to w jaki sposób zostaną wykorzystane pożytki z tej działalności.

Podkreślenia wymaga, że rolnicy wykonujący działalność gospodarczą, w myśl regulacji prawnych zawartych w ustawie o podatku od towarów i usług, są podatnikami tego podatku, z tym że dokonując dobrowolnej rejestracji uzyskują status czynnego podatnika, a w przypadku braku rejestracji – są podatnikami zwolnionymi – rolnikami ryczałtowymi.

Biorąc pod uwagę przytoczone regulacje prawne oraz fakt, że działalność gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, obejmuje wszelką działalność, w tym wykonywaną przez rolników, należy przyjąć, iż gospodarstwo rolne (pomimo jego odrębnego zdefiniowania w ustawie o podatku od towarów i usług), stanowi analogiczną do przedsiębiorstwa jednostkę organizacyjną, w ramach której prowadzona jest działalność gospodarcza. W efekcie rolnik sprzedający działki wykorzystywane w działalności rolniczej nie zbywa majątku osobistego, ale jeden ze składników gospodarstwa rolnego (przedsiębiorstwa).

W przypadku, gdy rolnik wytwarza produkty rolne czyniąc to na gruntach wchodzących w skład gospodarstwa rolnego, wówczas sprzedaż przez niego gruntu, który stanowi integralny składnik majątkowy gospodarstwa rolnego, jest czynnością dokonywaną w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Pomimo, że sprzedaż działek gruntu nie mieści się w definicji działalności rolniczej oraz nie można ich uznać za produkty rolnicze, to – jak już wcześniej wskazano – prowadzenie działalności rolniczej i wytwarzanie produktów rolnych musi się odbywać na gruntach rolnych stanowiących składnik gospodarstwa rolnego. Tym samym, aby rolnik mógł dokonywać produkcji roślinnej i zwierzęcej oraz innej wskazanej w art. 2 pkt 15 ustawy, a także uzyskiwać towary wymienione w załączniku nr 2 do ustawy o podatku od towarów i usług (np. zboża, ziemniaki, rośliny przemysłowe, zwierzęta żywe i produkty pochodzenia zwierzęcego), niezbędny jest mu do tych czynności przedmiotowy grunt rolny, który należy traktować jako warsztat produkcyjny.

Z informacji wynikających z wniosku o indywidualną interpretację oraz dodatkowych wyjaśnień dołączonych do ww. wniosku wynika, iż Wnioskodawca jest od roku 1988 właścicielem gospodarstwa rolnego otrzymanego w drodze darowizny od rodziców. Zainteresowany jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług w związku z prowadzoną przez siebie działalnością rolniczą. Użytkowane grunty zawsze były uprawiane rolniczo, a płody rolne uzyskiwane z nich sprzedawane. Ponadto, Wnioskodawca dokonywał sprzedaży działek wchodzących w skład przedsiębiorstwa rolnego, czyli czynności, która jednoznacznie wywołuje skutki podatkowo-prawne, gdyż sprzedaż działek jest czynnością stanowiącą dostawę towaru zgodnie z cyt. wyżej art. 7 ustawy, natomiast grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy.

Stosownie do powołanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy stwierdzić należy, że dokonujący dostawy działek Wnioskodawca działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług wykonującego czynności podlegające opodatkowaniu zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W art. 43 ustawy, zawarto katalog czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług. Stosownie do ust. 1 pkt 9 powołanego artykułu, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Z powyższego przepisu wynika, iż opodatkowaniu podlegają te dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych, tylko te, które stanowią tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących na przykład gruntami rolnymi, czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione od podatku od towarów i usług.

Zatem dostawa działek będących przedmiotem wniosku, nie może korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, bowiem została wydana dla przedmiotowych działek decyzja o warunkach zabudowy.

Biorąc pod uwagę przytoczone przepisy oraz opis sprawy stwierdzić należy, że dokonana przez Zainteresowanego dostawa gruntów wykorzystywanych uprzednio w działalności rolniczej, jest czynnością podlegającą uregulowaniom zawartym w ustawie o podatku od towarów i usług i jako taka, podlega opodatkowaniu tym podatkiem. Wskazać ponadto należy, iż ww. transakcja zbycia nieruchomości dla, których została wydana decyzja o warunkach zabudowy nie może korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. W konsekwencji, dostawę przedmiotowych działek należy opodatkować, stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy, 22% stawką podatku.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.