INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pani stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 10 sierpnia 2010r. (data wpływu do Organu 12 sierpnia 2010r.), uzupełnionym w dniach 13 października 2010r. oraz 10 listopada 2010r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 sierpnia 2010r. wpłynął do Organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

W związku ze stwierdzonymi brakami formalnymi, pismami z dnia 28 września 2010r. oraz 20 października 2010r. Znak: IBPB II/2/415-889/10/MW wezwano wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano w dniach 13 października 2010r oraz 10 listopada 2010r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Rodzice wnioskodawczyni byli właścicielami nieruchomości. Po śmierci ojca wnioskodawczyni w 1983r. została przeprowadzona sprawa spadkowa, w wyniku której matka wnioskodawczyni została właścicielką nieruchomości, w której udział należał do spadku po ojcu – w wysokości 4/6, natomiast wnioskodawczyni i jej brat nabyli udziały w nieruchomości wynoszące po 1/6 każdy.

Po śmierci matki w 2009r., na podstawie testamentu wnioskodawczyni nabyła należący do niej udział w wysokości 4/6, a więc w posiadaniu wnioskodawczyni był udział wynoszący 5/6, natomiast jej brat posiadał udział w wysokości 1/6. Postanowienie sądu stwierdzające nabycie spadku zostało wydane w dniu 25 marca 2009r.

Następnie umową darowizny brat wnioskodawczyni zrzekł się swojego udziału w wysokości 1/6 na rzecz wnioskodawczyni, a więc wnioskodawczyni została jedyną właścicielką nieruchomości.

W dniu 26 maja 2010r. wnioskodawczyni sprzedała ww. nieruchomość, w związku z czym musi odprowadzić podatek dochodowy, chyba że przeznaczy ten przychód na cele mieszkaniowe, na co ma 2 lata (PIT-39).

1/2 kwoty przychodu ze sprzedaży wnioskodawczyni zamierza umową darowizny przekazać bratu. W umowie tej wnioskodawczyni chce zastrzec przeznaczenie darowanych pieniędzy na cele mieszkaniowe (rozbudowa i remont domu).

W związku z powyższym z kwoty przychodu pozostanie wnioskodawczyni 1/2, którą faktycznie będzie dysponować i będzie mogła ją rozliczyć na cele mieszkaniowe. Natomiast kwota darowizny, którą brat zgłosi do urzędu skarbowego nie będzie we władaniu wnioskodawczyni, więc nie będzie mogła jej faktycznie wydatkować na cele mieszkaniowe.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy wnioskodawczyni ma zapłacić podatek od całości przychodu lub całość przeznaczyć na cele mieszkaniowe, skoro nie dysponuje całą kwotą przychodu...
2. Czy darowizna, którą wnioskodawczyni chce przekazać bratu podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym...
3. Czy darowizna może być dla wnioskodawczyni kosztem uzyskania przychodu...
4. Czy jeżeli brat remontując dom będzie mógł udokumentować rozchód tej darowizny fakturami na siebie, to czy wówczas wnioskodawczyni będzie zwolniona z podatku dochodowego z jego 1/2 części kwoty...
5. Czy przekazując darowiznę bratu w 1/2 kwoty przychodu ze sprzedaży nieruchomości od części przekazanej darowizny wnioskodawczyni też musi zapłacić podatek dochodowy...
6. Czy pozostałą część czyli 1/2 kwoty uzyskanej ze sprzedaży nieruchomości wnioskodawczyni może rozliczyć na własne cele mieszkaniowe...
   
   

Zdaniem wnioskodawczyni, skoro kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości nie pozostaje w jej dyspozycji w całości, to podatek dochodowy powinna zapłacić od tej części, która jest w jej dyspozycji. Do wyliczenia podstawy opodatkowania należałoby więc przyjąć kwotę przychodu ze sprzedaży nieruchomości pomniejszoną o wartość darowizny przekazanej bratu i tak wyliczony dochód należałoby opodatkować.

W opinii wnioskodawczyni, kwoty uzyskane ze sprzedaży nieruchomości są zwolnione z podatku dochodowego, ponieważ uzyskane w ten sposób środki zostaną przekazane na własne cele mieszkaniowe (zarówno przez wnioskodawczynię jak i osobę obdarowaną – jej brata).

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) źródłem przychodu jest, z zastrzeżeniem ust. 2, odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Przepis cytowanego art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych formułuje generalną zasadę, że nie płaci się podatku dochodowego, jeśli od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości lub ich części lub udziału w nieruchomości upłynęło 5 lat. W związku z tym, jeśli od końca roku, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości lub ich części lub udziału w nieruchomości do dnia sprzedaży upłynęło 5 lat, sprzedaż tej nieruchomości nie podlega w ogóle opodatkowaniu.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż wnioskodawczyni w drodze spadku po ojcu zmarłym w 1983r. nabyła udział w nieruchomości wynoszący 1/6, natomiast po matce zmarłej w 2009r. na podstawie testamentu nabyła udział w wysokości 4/6. Następnie brat wnioskodawczyni podarował jej swój udział w ww. nieruchomości wynoszący 1/6 w związku z czym wnioskodawczyni została jedyną właścicielką przedmiotowej nieruchomości.

W myśl art. 924 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. - Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 Kodeksu cywilnego). Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z kolei postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku potwierdza jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia. Istotny zatem dla podatku dochodowego jest dzień otwarcia spadku, czyli data śmierci spadkodawcy (spadkodawców).

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż dokonane w 2010r. odpłatne zbycie ww. nieruchomości w części odpowiadającej udziałowi nabytemu w spadku po zmarłym w 1983r. ojcu nie będzie w ogóle podlegało opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na upływ pięcioletniego terminu, o którym mowa w powołanym wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy.

Natomiast dokonując oceny skutków podatkowych sprzedaży w 2010r. przedmiotowej nieruchomości w części odpowiadającej udziałowi nabytemu w spadku po zmarłej w 2009r. matce oraz udziałowi nabytemu w darowiźnie od brata należy zastosować przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od dnia 01 stycznia 2009r. Z wniosku nie wynika co prawda kiedy dokładnie brat darował wnioskodawczyni swój udział, jednakże mając na względzie przedstawioną chronologię zdarzeń uznać należy, iż zdarzenie to miało miejsce po dniu 01 stycznia 2009r. Bez znaczenia dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy pozostaje informacja czy umowa darowizny z bratem została zawarta w 2009r., czy w 2010r.

Ustawą z dnia 06 listopada 2008r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316 ze zm.) zmieniono m.in. zasady opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nowe zasady opodatkowania, zgodnie z art. 14 ustawy zmieniającej, mają zastosowanie do uzyskanych dochodów (poniesionej straty) od dnia 01 stycznia 2009r.

I tak w myśl art. 30e ust. 1 i 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w ww. brzmieniu, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku i jest płatny w terminie złożenia zeznania za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy podstawą obliczenia podatku, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw. Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn (art. 22 ust. 6d ww. ustawy).

Wysokość tych nakładów, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ww. ustawy).

W myśl art. 30e ust. 4 ww. ustawy po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

Jednakże stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Stosownie do art. 21 ust. 25 pkt 1 i 2 ww. ustawy, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się:

1. wydatki poniesione na:
   1. nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
   2. nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
   3. nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
   4. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
   5. rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego
   -położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej,
2. wydatki poniesione na:
   1. spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na cele określone w pkt 1,
   2. spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na spłatę kredytu (pożyczki), o którym mowa w lit. a),
   3. spłatę każdego kolejnego kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w lit. a) lub b)
   -w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, mających siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej, z zastrzeżeniem ust. 29 i 30.
   
   

Natomiast stosownie do art. 21 ust. 28 ww. ustawy za wydatki, o których mowa w ust. 25, nie uważa się wydatków poniesionych na:

1. nabycie gruntu lub udziału w gruncie, prawa wieczystego użytkowania gruntu lub udziału w takim prawie, budynku, jego części lub udziału w budynku, lub
2. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę, adaptację lub remont budynku albo jego części

-przeznaczonych na cele rekreacyjne.

Dodatkowo ustawodawca w art. 21 ust. 29 ww. ustawy wskazuje, iż w przypadku gdy kredyt (pożyczka), o którym mowa w ust. 25 pkt 2 lit. a)-c), stanowi część kredytu (pożyczki) przeznaczonego na spłatę również innych niż wymienione w tych przepisach zobowiązań kredytowych (pożyczkowych) podatnika, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki przypadające na spłatę kredytu (pożyczki) określonego w ust. 25 pkt 2 lit a)-c) oraz zapłacone odsetki od tej części kredytu (pożyczki), która proporcjonalnie przypada na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w ust. 25 pkt 2 lit. a)-c).

Należy również wskazać, iż przepis ust. 1 pkt 131 nie ma zastosowania do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, które podatnik uwzględnił korzystając z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym oraz do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, którymi sfinansowane zostały wydatki określone w ust. 25 pkt 1, uwzględnione przez podatnika korzystającego z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym (art. 21 ust. 30 ww. ustawy). Innymi słowy przepis ten ma zapobiec podwójnemu odliczaniu tych samych wydatków – raz jako spłaty kredytu, za drugim razem zaś jako wydatków np. na budowę i nabycie nieruchomości i lokali przy czym jeśli to nabycie sfinansowane było kredytem, którego spłatę podatnik też sobie odlicza.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy oraz przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe stwierdzić należy, iż dokonane w 2010r. odpłatne zbycie ww. nieruchomości w części odpowiadającej udziałowi nabytemu w spadku po zmarłym w 1983r. ojcu nie będzie w ogóle podlegało opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na upływ pięcioletniego terminu, o którym mowa w powołanym wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach obowiązujących od dnia 01 stycznia 2009r. podlegał będzie natomiast przychód odpowiadający udziałowi nabytemu w 2009r. w spadku po matce oraz udziałowi nabytemu w darowiźnie od brata. Podstawą opodatkowania będzie cały ww. przychód określony zgodnie z art. 19 ww. ustawy pomniejszony o koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 6d ww. ustawy. Wbrew twierdzeniom wnioskodawczyni uzyskany przychód nie może zostać pomniejszony o dokonaną na rzecz brata darowiznę ponieważ art. 22 ust. 6d ww. ustawy w sposób jednoznaczny wskazuje, iż kosztem uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości nabytej w drodze spadku czy darowizny mogą być wyłącznie udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość nieruchomości, poczynione w czasie jej posiadania oraz kwota zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej nieruchomości przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Darowizna na rzecz innej osoby w żadnym wypadku nie jest nakładem na nieruchomość. Wnioskodawczyni zarówno udział po matce jak i udział od brata nabyła nieodpłatnie. Nie ma zatem ceny nabycia tych udziałów. Jeśli nie dysponuje fakturami VAT o ile ponosiła na nieruchomość nakłady zwiększające jej wartość lub korzystała ze zwolnienia w podatku od spadków i darowizn, to uzyskane ze sprzedaży 5/6 przychodu nie będzie podlegało obniżeniu o żadne kwoty kosztów. Kosztem zaś z pewnością nie jest dla wnioskodawczyni darowizna, co potwierdza art. 23 ust. 1 pkt 11 zdanie pierwsze ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów darowizn i ofiar wszelkiego rodzaju.

Za niedopuszczalne uznać należy twierdzenia wnioskodawczyni jakoby nie dysponowała ona całą kwotą przychodu albowiem dokona darowizny na rzecz brata. To właśnie darowizna na rzecz brata jest formą zadysponowania przez wnioskodawczynię środkami pochodzącymi ze sprzedaży nieruchomości. Skoro wnioskodawczyni dokonała sprzedaży nieruchomości za określoną kwotę a następnie planuje połowę tej kwoty przekazać bratu w formie darowizny to oznacza, że wnioskodawczyni wydatkuje na tę darowiznę przychód ze sprzedaży. Dysponuje zatem całą kwotą ze sprzedaży. Każdy podatnik samodzielnie decyduje w jaki sposób zechce wydatkować swoje własne pieniądze. Wnioskodawczyni chce część przekazać bratu i jest to jak najbardziej jej autonomiczna decyzja. Nie może jednak twierdzić, że nie dysponuje tymi pieniędzmi – oczywiście, że nimi dysponuje, skoro to ona sama podejmuje decyzję o tym co zrobić z pieniędzmi, które należą się jej jako sprzedawcy z tytułu ceny. Za błędną należy uznać również sugestię jakoby podatkiem dochodowym w takiej sytuacji opodatkowana była darowizna na rzecz brata. Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlega 5/6 przychodu ze sprzedaży nieruchomości czyli 5/6 ceny. Bez znaczenia jest to, jaką część tej kwoty wnioskodawczyni przekaże później bratu. Organ podatkowy nie opodatkuje bowiem z tytułu sprzedaży darowizny, lecz przychód ze sprzedaży jaki bez wątpienia uzyskuje wnioskodawczyni.

Własnymi celami mieszkaniowymi wnioskodawczyni, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie będą natomiast wydatki poniesione przez jej brata na rozbudowę i remont jego domu, sfinansowane środkami pochodzącymi z darowizny od wnioskodawczyni. Nie można bowiem uznać, iż brat rozbudowując i remontując swój dom będzie realizował własne cele mieszkaniowe wnioskodawczyni. Ustawa zaś nie przewiduje zwolnienia dla podatnika, który umożliwił realizację cudzych celów mieszkaniowych a nie swoich.

W związku z powyższym stwierdzić należy, iż zwolnieniem z podatku dochodowego od osób fizycznych może zostać objęta tylko i wyłącznie ta część uzyskanego dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe wnioskodawczyni w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych. Wydatkowanie środków na własne cele mieszkaniowe musi nastąpić w ciągu dwóch lat licząc od końca roku podatkowego, w którym miało miejsce odpłatne zbycie nieruchomości.

Jeżeli zatem wnioskodawczyni przekaże bratu określoną kwotę pieniędzy, co uniemożliwi jej tym samym jak podnosi – wydatkowanie tej kwoty na swoje własne cele mieszkaniowe, to bezspornym jest, że kwota ta na własne cele mieszkaniowe wnioskodawczyni wydatkowana nie została a zatem nie korzysta ze zwolnienia. Tym samym do obliczenia dochodu zwolnionego w sposób określony w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy wnioskodawczyni winna wykazać 5/6 całkowitego przychodu ze sprzedaży i tylko tę kwotę, którą zamierza wydatkować na własne cele mieszkaniowe. Pozostały dochód, który ze zwolnienia nie korzysta należy opodatkować.

W świetle powyższego stanowisko wnioskodawczyni uznać należało za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.