INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 30 czerwca 2010 r. (data wpływu 5 lipca 2010 r.), uzupełnionym w dniach 16 września oraz 14 października 2010 r. (daty wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji dostawy niezabudowanych nieruchomości gruntowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 lipca 2010 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniach 16 września 2010 r. oraz 14 października 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji dostawy niezabudowanych nieruchomości gruntowych.

W przedmiotowym wniosku, oraz jego uzupełnieniach, przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Nie jest Pani zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT. W dniu 1 grudnia 1992 r. kupiła Pani działkę rolną o powierzchni 2,33 ha, a w dniu 5 kwietnia 1993 r. kolejną o takim samym charakterze, o powierzchni 2,19 ha. Przedmiotowe działki stanowią grunty rolnicze. Nieruchomości nabyła Pani „do własnego korzystania zgodnie z ich charakterem”. Od dnia ich nabycia do momentu podjęcia decyzji o zbyciu były wykorzystywane „zgodnie z ich charakterem”, nie służyły i nie służą do prowadzenia działalności rolniczej, nie były i nie są przedmiotem najmu, dzierżawy, bądź innych umów. Z pierwszej nieruchomości wydzieliła Pani 2 działki (o powierzchni 0,3002 ha oraz 2,0021 ha), natomiast drugą podzieliła na 7 mniejszych (o areale od 0,3046 ha do 0,3162 ha). Zamierza Pani dokonać kliku transakcji sprzedaży działek o powierzchni ok. 0,3 ha, oprócz tej o areale 2,0021 ha. Działki w chwili zbycia nie będą zabudowane. Nie zamierza Pani dokonać innych czynności mających na celu przygotowanie ich do sprzedaży. Będą one oferowane przez biuro pośrednictwa handlu nieruchomościami.

Rozważa Pani dwa warianty transakcji, tj.:

• dostawę działek o charakterze rolnym bez decyzji o prawie do zabudowy;
• dostawę działek po uzyskaniu takiej decyzji.

W przeszłości dokonała Pani transakcji zbycia własnego domu mieszkalnego. Nie planuje Pani sprzedaży innych niż wymienione we wniosku nieruchomości.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

• Czy będę musiała płacić podatek od towarów i usług od sprzedaży działek bez decyzji o prawie do zabudowy...
• Czy będę musiała płacić podatek od towarów i usług od sprzedaży działek, jeżeli uzyskam decyzję o prawie do zabudowy...

Zdaniem Wnioskodawcy, dotychczasowa praktyka skarbowa na terenie całego kraju oraz przepisy ustawy o podatku od towarów usług jednoznacznie wskazują, że zarówno w pierwszym, jak i drugim przypadku, nie powinna Pani płacić podatku od towarów i usług, co oznacza, że w związku z planowaną sprzedażą nie uzyska statusu podatnika i czynności te nie będą podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami - w świetle art. 2 pkt 6 ustawy - są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki, budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

W art. 7 ust. 1 ustawy postanowiono, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja podatnika obejmuje więc również osoby fizyczne, pod warunkiem wykonywania przez nie samodzielnej działalności gospodarczej bez względu na jej cel i rezultat. Odpowiednio definicja działalności gospodarczej ma uniwersalny charakter, obejmując wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym także rolników. Tym samym wskazuje ona na ciągły i zorganizowany charakter tych czynności, cechujący się stałością i powtarzalnością.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług podmiot, który jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, np. zbycia majątku osobistego.

Zatem wykonywanie określonych czynności incydentalnie, mimo, że obiektywnie mieszczą się w zakresie przedmiotowym podatku nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Z powołanych przepisów wynika więc, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży nieruchomości gruntowych, nabytych do celów osobistych, przy czym czynność ta wykonywana jest jednorazowo lub okazjonalnie, w warunkach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie jest działalnością gospodarczą, w rozumieniu cytowanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Jednocześnie wskazuje się, że zgodnie z zapisem art. 2 pkt 15 ustawy, działalność rolnicza obejmuje produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarnianą i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodkowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin: „in vitro”, fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego i drzew tropikalnych (PKWiU 02.01.13) oraz bambusa (PKWiU 02.01.42-00.11), a także świadczenie usług rolniczych.

W myśl pkt 16 ww. artykułu, pod pojęciem gospodarstwo rolne - należy rozumieć gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów o podatku rolnym.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż nie będąc zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT planuje Pani dokonać dostawy 8 niezabudowanych działek, stanowiących grunty rolnicze. Nieruchomości nabyła Pani w latach 1992-1993 „do własnego korzystania zgodnie z ich charakterem”. Od dnia ich nabycia do momentu podjęcia decyzji o zbyciu były wykorzystywane „zgodnie z ich charakterem”, nie służyły i nie służą do prowadzenia działalności rolniczej, nie były i nie są przedmiotem najmu, dzierżawy, bądź innych umów. Rozważa Pani dostawę ww. działek bez decyzji o pozwoleniu na budowę lub też po uzyskaniu takiej decyzji. W przeszłości dokonała Pani transakcji zbycia własnego domu mieszkalnego. W przyszłości nie planuje sprzedaży innych niż wymienione we wniosku nieruchomości.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego prowadzi do wniosku, iż w tym konkretnym przypadku o ile faktycznie - jak wynika z treści wniosku - dokona Pani zbycia części swojego majątku prywatnego w postaci niezabudowanych działek, które nie były wykorzystywane w działalności rolniczej, jak również nie były przedmiotem najmu, dzierżawy, bądź innych umów, transakcje te nie mogą być uznane za działalność gospodarczą, zdefiniowaną w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, a Pani nie uzyska statusu podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 tej ustawy.

Ponadto wskazuje się, iż bez znaczenia dla rozstrzygnięcia w sprawie pozostaje fakt, czy uzyska Pani dla przedmiotowych nieruchomości decyzje o pozwoleniu na budowę.

Podkreślić należy, iż niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe, co oznacza, iż w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.