INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku, który wpłynął do tut. organu w dniu 15 marca 2010r., uzupełnionym pismem z dnia 7 czerwca 2010r. (data wpływu 9 czerwca 2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczania podatku naliczonego przy zakupie, opisanych we wniosku, samochodów w pełnej wysokości oraz prawa do odliczania podatku naliczonego przy zakupie paliwa do tych pojazdów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 marca 2010r. został złożony ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczania podatku naliczonego przy zakupie, opisanych we wniosku, samochodów w pełnej wysokości oraz prawa do odliczania podatku naliczonego przy zakupie paliwa do tych pojazdów.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 7 czerwca 2010r. (data wpływu 9 czerwca 2010r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 31 maja 2010r., znak: IBPP2/443-239/10/RSz.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Podatnik, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, jako czynny podatnik VAT, planuje zakup używanych samochodów ciężarowych o nadwoziu kombi i SUV, pochodzących z importu indywidualnego. Pojazdy posiadają niemieckie dokumenty (dowody) rejestracyjne z wykazaną w nich klasyfikacją, jako samochody ciężarowe (LKW) oraz ładownością przekraczającą 500 kg. Z uwagi, że nabywane pojazdy są towarem używanym, dostawca nie załącza do dokumentów sprzedaży wyciągów ze świadectwa homologacji. Przed dokonaniem rejestracji samochodów w Polsce przeprowadzane jest pierwsze badanie techniczne w Okręgowej Stacji Kontroli Pojazdów, która potwierdza rodzaj pojazdu, jako ciężarowy i jego ładowność powyżej 500 kg. Pojazdy będą rejestrowane w Polsce, jako ciężarowe o ładowności 500 kg.

Ponadto w uzupełnieniu wniosku z dnia 7 czerwca 2010r. Wnioskodawca wyjaśnił, iż:

1. Klasyfikacja pojazdu, wg rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 27 września 2003r. w sprawie szczegółowych czynności organów w sprawach związanych z dopuszczeniem pojazdów do ruchu to samochód ciężarowy, VAN.
2. Jako nabywca pojazdu Wnioskodawca będzie w posiadaniu oryginału dokumentu nabycia (w przypadku zakupu gotówkowego) ewentualnie oryginał faktury zakupu będzie w posiadaniu firmy leasingowej w przypadku wyboru takiej formy finansowania zakupu.
3. Samochody nie będą spełniać wymagań, o których mowa w obecnie obowiązującym art. 86 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług.
   Spełniają one jednak wymogi, jakie przewidywały przepisy w zakresie podatku od towarów i usług w brzmieniu obowiązującym przed 1 maja 2004r. co ma związek z wyrokiem Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z dnia 22 grudnia 2008r. w części dotyczącej zakwestionowanych zmian w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług.
4. Dopuszczalna masa całkowita samochodów wynosi 2.945 kg.
5. Liczba miejsc siedzących (wraz z kierowcą) wynosi: 5.
6. Samochody będą wykorzystywane wyłącznie do działalności opodatkowanej.
7. Samochody będą stanowić środek trwały w przypadku zakupu gotówkowego ewentualnie użytkowane będą na mocy umów leasingu operacyjnego gdzie pojazd będzie własnością firmy leasingowej.
8. Potwierdzenie ładowności pojazdu (przekraczającej 500 kg) znajduje się w polskim dowodzie rejestracyjnym samochodu, jak również w badaniach technicznych wydanych przez uprawnioną Okręgową Stację Diagnostyczną.
9. Dla danego typu zakupionych pojazdów zostało wydane świadectwo homologacji.
10. Zarówno wydział komunikacji rejestrujący pojazd na podstawie dokumentów jego pochodzenia oraz Okręgowa Stacja Diagnostyczna jednoznacznie określa w dokumentach, iż przedmiotowy samochód jest samochodem ciężarowym o ładowności przekraczającej 500 kg.

Samochody będące przedmiotem wniosku będą rejestrowane w Polsce jako samochody ciężarowe o ładowności przekraczającej 500 kg.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy podatnik ma prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego przy zakupie opisanych pojazdów oraz paliwa do tych pojazdów, na podstawie dokumentów rejestracyjnych pojazdów oraz zaświadczenia z Okręgowej Stacji Kontroli Pojazdów potwierdzającego ich ładowność oraz rodzaj, jako ciężarowe...

Zdaniem Wnioskodawcy, na gruncie obowiązujących przepisów prawa podatkowego, uwzględniając treść wyroku ETS z dnia 22 grudnia 2008r., podatnik jest uprawniony do odliczenia całego podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodów ciężarowych o nadwoziu kombi i SUV, pochodzących z importu indywidualnego, posiadających dokumenty pierwszego badania technicznego w Okręgowej Stacji Kontroli Pojazdów, potwierdzające rodzaj pojazdu jako ciężarowy i ich ładowności powyżej 500 kg i zarejestrowane w Polsce jako samochody ciężarowe. W przedmiotowym wyroku Trybunał orzekł, że „... art. 17 ust. 6 akapit drugi (art. 176 obecnie obowiązującej dyrektywy) Szóstej Dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej (obecnie Dyrektywa Rady 2006/112/we z dnia 28 listopada 2006r.) stoi na przeszkodzie temu, by państwo członkowskie, przy dokonywaniu transpozycji tej dyrektywy do prawa wewnętrznego, uchyliło całość przepisów krajowych, dotyczących ograniczeń prawa do odliczenia podatku od wartości naliczonej, zastępując je, w dniu wejścia w życie dyrektywy na swym terytorium, przepisami ustanawiającymi nowe kryteria w tym przedmiocie, jeżeli - co winien ocenić sąd krajowy - te ostatnie przepisy powodują rozszerzenie zakresu zastosowania wskazanych ograniczeń".

Dokonując analizy treści art. 25 ust. 1 pkt 2 Ustawy z dnia 8 stycznia 1993r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11 poz. 50 ze zm.) oraz treści art. 86 ust. 3 i 4 ustawy z dnia 11 marca 2004r. (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm.), w szczególności w brzmieniu obowiązującym od 22 sierpnia 2005r., zasadne jest twierdzenie, iż ustawodawca, wprowadzając stosowną zmianę w zakresie prawa do odliczania podatku naliczonego przy zakupach towarów i usług związanymi z czynnościami opodatkowanymi, rozszerzył zakres tychże ograniczeń, co stanowi naruszenie zasady „stand still”, obowiązującej w prawie wspólnotowym. Powyższa okoliczność stanowi podstawę do pominięcia przez podatnika w całości zakwestionowanych przez ETS przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Wobec tego, brak wyciągu ze świadectwa homologacji, przy posiadaniu przez podatnika potwierdzenia przez Okręgową Stację Kontroli Pojazdów rodzaju pojazdu, jako ciężarowego oraz jego ładowności powyżej 500 kg, w aktualnej sytuacji prawnej nie stanowi podstawy do ograniczenia prawa podatnika do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie samochodów, wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych, zgodnie z treścią art. 86 ust. 1 obowiązującej ustawy o podatku od towarów i usług. Podobne stanowisko przedstawia Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 24 marca 2009r. (ILPP1/443-41/09-2/AI) oraz Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 7 maja 2009r. (IPPP1-443-110/09-4/IZ).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej również ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego, na podstawie zapisu art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z dniem akcesji Polski do Unii Europejskiej, tj. z dniem 1 maja 2004r. wprowadzony został przepis art. 86 ust. 3 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem (w brzmieniu obowiązującym od dnia 22 sierpnia 2005r.), w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł.

Jednocześnie, stosownie do zapisów art. 86 ust. 4 ustawy o VAT, przepis art. 86 ust. 3 nie dotyczy:

1. pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;
2. pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;
3. pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;
4. pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
5. pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku nr 9 do ustawy tj.: agregat elektryczny/spawalniczy, bankowóz, do prac wiertniczych, koparka, koparkospycharka, ładowarka, oczyszczanie dróg, podnośnik do prac konserwacyjno – montażowych, pomoc drogowa, zimowego utrzymania dróg, żuraw samochodowy;
6. pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą - jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
7. przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:
1. odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub
2. oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ww. ust. 4 pkt 1–4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań - art. 86 ust. 5 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 86 ust. 7 ustawy o VAT, w przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w ust. 3, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6.000 zł.

Ponadto, stosownie do art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy (również w brzmieniu obowiązującym od dnia 22 sierpnia 2005r.), obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3 ustawy o VAT.

Natomiast na gruncie poprzednio obowiązującej ustawy dotyczącej podatku od towarów i usług, tj. ustawy z dnia 8 stycznia 1993r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.), ograniczenie w prawie do odliczenia podatku dotyczące samochodów zawarte było w art. 25 ust. 1 pkt 2, który posiadał treść: „Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika samochodów osobowych oraz innych samochodów o dopuszczalnej ładowności do 500 kg, z wyjątkiem przypadków, gdy odprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie na podstawie umów leasingu tych samochodów stanowi przedmiot działalności podatnika”.

Z kolei art. 25 ust. 1 pkt 3a tej ustawy, ograniczający prawo do odliczenia w związku z nabywaniem paliwa do samochodów, brzmiał następująco: „Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych benzynowych, oleju napędowego oraz gazu wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych lub innych samochodów o dopuszczalnej ładowności do 500 kg”.

Jednocześnie, zgodnie z przepisem § 10 ust. 1 rozporządzenia z dnia 22 marca 2002r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 27, poz. 268 ze zm.), obowiązującym do dnia 30 kwietnia 2004r., usługobiorcom użytkującym samochody osobowe lub inne samochody o dopuszczalnej ładowności do 500 kg na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub umowy o podobnym charakterze nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego oraz do zwrotu różnicy podatku o kwotę podatku naliczonego od czynszu (raty) i innych odpłatności wynikających z zawartej umowy.

Nadmienia się, że zgodnie z przepisem § 10 ust. 3 cyt. rozporządzenia, podatnikom nabywającym samochody inne niż osobowe, które nie posiadają homologacji producenta lub importera wymaganej dla tego rodzaju samochodów, nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego oraz do zwrotu różnicy podatku, o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem tych samochodów.

Z powyższych przepisów nie wynika jednak, aby sam brak u podatnika odpisu świadectwa homologacji skutkował uznaniem pojazdu za samochód osobowy lub inny określony w art. 25 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993r., co jednocześnie uniemożliwi odliczenie całości lub części podatku naliczonego. Istotne jest aby z homologacji wydanej dla danego samochodu wynikało jaka jest ładowność przedmiotowego samochodu i czy jest to typ samochodu, który uprawnia do odliczenia i w jakiej części.

Podstawowym aktem, w prawie unijnym, określającym ramy prawne opodatkowania podatkiem od wartości dodanej od dnia 1 stycznia 2007r. jest Dyrektywa Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1, ze zm.), a wcześniej Szósta Dyrektywa Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977r. w sprawie harmonizacji przepisów dotyczących podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku – 77/388/EWG (Dz. Urz. WE L Nr 145, str. 1 ze zm.).

Zgodnie z art. 17 (6) Szóstej Dyrektywy (oraz art. 176 obowiązującej Dyrektywy) podatek od wartości dodanej nie może być odliczany od wydatków niebędących wydatkami ściśle związanymi z prowadzoną działalnością. Do czasu przyjęcia przez Radę Unii Europejskiej przepisów określających kategorie wydatków niekwalifikujących się do odliczenia podatku od wartości dodanej, państwa członkowskie mogą zachować wyłączenia przewidziane w ich prawie krajowym w dniu ich przystąpienia. Wyłączenia te mogą dotyczyć podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych oraz nabywanych paliw. Istnieje zatem możliwość na gruncie prawa Unii Europejskiej stosowania ograniczeń w odliczaniu podatku naliczonego, pod warunkiem, iż ograniczenia te istniały w prawie krajowym w momencie przystąpienia do Unii Europejskiej. Tym samym omawiany przepis art. 17 (6) Szóstej Dyrektywy formułuje zasadę „stand still” (klauzula stałości), przewidującą utrzymanie w mocy krajowych wyłączeń prawa do odliczenia podatku naliczonego, które obowiązywały przed wejściem w życie Szóstej Dyrektywy.

Z uwagi na cel przepisu art. 17 (6) Szóstej Dyrektywy pojęcie „prawo krajowe” odnosi się do krajowego systemu odliczenia podatku od wartości dodanej obowiązującego i rzeczywiście stosowanego w chwili wejścia w życie tejże Dyrektywy. Klauzula „stand still” nie ma bowiem na celu umożliwienie nowym państwom członkowskim dokonania zmian swych wewnętrznych przepisów w związku z przystąpieniem do Unii Europejskiej w sposób, który oddalałby te przepisy od celów Dyrektywy.

W tym kontekście utrata mocy ustawy z dnia 8 stycznia 1993r. o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym w dniu akcesji Polski do struktur Unii Europejskiej i wprowadzenie przepisów nowych, zawierających ograniczenia w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego, samo w sobie nie może stanowić podstawy do stwierdzenia naruszenia art. 17 ust. 6 Szóstej Dyrektywy. Istotne jest bowiem ustalenie, czy nowe przepisy krajowe nie doprowadziły do rozszerzenia zakresu wcześniejszych krajowych wyłączeń prawa do odliczenia podatku.

W podobny sposób do opisanej kwestii odniósł się Europejski Trybunał Sprawiedliwości w wyroku z dnia 22 grudnia 2008r. w sprawie C-414/07. Należy przy tym zaznaczyć, że ze względu na zbieżność w tym względzie regulacji Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej z regulacją Szóstej Dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977r., uwagi powyższe odnoszą się również do treści art. 176 tego aktu prawnego.

Analiza przytoczonych przepisów pozwala na stwierdzenie, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie samochodów oraz paliwa do ich napędu, obowiązujące w Polsce po dniu akcesji do Unii Europejskiej, w niektórych przypadkach rozszerzają zakres wcześniejszych krajowych wyłączeń tego prawa. W art. 86 ust. 3 i ust. 7 oraz art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT pojawiło się bowiem pojęcie pojazd samochodowy, którym może być m.in. samochód osobowy, samochód ciężarowy jak i motocykl.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż Podatnik, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, jako czynny podatnik VAT, planuje zakup używanych samochodów ciężarowych o nadwoziu kombi i SUV, pochodzących z importu indywidualnego. Pojazdy posiadają niemieckie dokumenty (dowody) rejestracyjne z wykazaną w nich klasyfikacją, jako samochody ciężarowe (LKW) oraz ładownością przekraczającą 500 kg. Z uwagi, że nabywane pojazdy są towarem używanym, dostawca nie załącza do dokumentów sprzedaży wyciągów ze świadectwa homologacji. Przed dokonaniem rejestracji samochodów w Polsce przeprowadzane jest pierwsze badanie techniczne w Okręgowej Stacji Kontroli Pojazdów, która potwierdza rodzaj pojazdu, jako ciężarowy i jego ładowność powyżej 500 kg. Pojazdy będą rejestrowane w Polsce, jako ciężarowe o ładowności 500 kg.

Ponadto w uzupełnieniu wniosku z dnia 7 czerwca 2010r. Wnioskodawca wyjaśnił, iż:

1. Klasyfikacja pojazdu, wg rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 27 września 2003r. w sprawie szczegółowych czynności organów w sprawach związanych z dopuszczeniem pojazdów do ruchu to samochód ciężarowy, VAN.
2. Jako nabywca pojazdu Wnioskodawca będzie w posiadaniu oryginału dokumentu nabycia (w przypadku zakupu gotówkowego) ewentualnie oryginał faktury zakupu będzie w posiadaniu firmy leasingowej w przypadku wyboru takiej formy finansowania zakupu.
3. Samochody nie będą spełniać wymagań, o których mowa w obecnie obowiązującym art. 86 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług.
   Spełniają one jednak wymogi, jakie przewidywały przepisy w zakresie podatku od towarów i usług w brzmieniu obowiązującym przed 1 maja 2004r. co ma związek z wyrokiem Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z dnia 22 grudnia 2008r. w części dotyczącej zakwestionowanych zmian w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług.
4. Dopuszczalna masa całkowita samochodów wynosi 2.945 kg.
5. Liczba miejsc siedzących (wraz z kierowcą) wynosi: 5.
6. Samochody będą wykorzystywane wyłącznie do działalności opodatkowanej.
7. Samochody będą stanowić środek trwały w przypadku zakupu gotówkowego ewentualnie użytkowane będą na mocy umów leasingu operacyjnego gdzie pojazd będzie własnością firmy leasingowej.
8. Potwierdzenie ładowności pojazdu (przekraczającej 500 kg) znajduje się w polskim dowodzie rejestracyjnym samochodu, jak również w badaniach technicznych wydanych przez uprawnioną Okręgową Stację Diagnostyczną.
9. Dla danego typu zakupionych pojazdów zostało wydane świadectwo homologacji.
10. Zarówno wydział komunikacji rejestrujący pojazd na podstawie dokumentów jego pochodzenia oraz Okręgowa Stacja Diagnostyczna jednoznacznie określa w dokumentach, iż przedmiotowy samochód jest samochodem ciężarowym o ładowności przekraczającej 500 kg.

Samochody będące przedmiotem wniosku będą rejestrowane w Polsce jako samochody ciężarowe o ładowności przekraczającej 500 kg.

Należy w tym miejscu zauważyć, iż w świetle aktualnie obowiązujących przepisów o podatku od towarów i usług w kwestii podatku naliczonego (art. 86 ust. 3 i ust. 7 ustawy o VAT) Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł, względnie 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartych umów leasingu operacyjnego, nie więcej jednak niż 6.000 zł w całym okresie użytkowania samochodów. A ponadto, zgodnie z art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT, nie przysługuje mu prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu paliwa przeznaczonego do napędu tych samochodów.

Tymczasem w świetle przepisów ww. ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, obowiązujących do dnia 30 kwietnia 2004r., w odniesieniu do przedstawionej w przedmiotowym wniosku sytuacji, Wnioskodawcy przysługiwałoby prawo do odliczenia całej kwoty podatku naliczonego od nabytych samochodów ciężarowych czy też całej kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z umów leasingu operacyjnego oraz paliwa do ich napędu, gdyż ograniczenia wynikające z ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 marca 2002r. oraz przepisów art. 25 ust. 1 pkt 2 i art. 25 ust. 1 pkt 3a tej ustawy, nie mają tu zastosowania. A jedynym ograniczeniem byłby warunek, aby te nabycia związane były z opodatkowaną działalnością Wnioskodawcy.

A zatem przepisy obecnie obowiązującej ustawy o VAT, w odniesieniu do sytuacji opisanej we wniosku, rozszerzyły, w ocenie tut. organu, ograniczenia w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego, w porównaniu do przepisów dotyczących podatku od towarów i usług obowiązujących do dnia 30 kwietnia 2004r.

Tak więc, mając na uwadze przepisy prawa wspólnotowego i krajowego oraz powołany wyżej wyrok ETS z dnia 22 grudnia 2008r. w sprawie C-414/07, przy ocenie prawa do odliczenia podatku naliczonego od nabycia przedmiotowych samochodów a także podatku naliczonego od czynszu (rat) oraz paliwa przeznaczonego do ich napędu, Wnioskodawca winien kierować się przepisami podatku od towarów i usług obowiązującymi przed dniem 1 maja 2004r.

W świetle powołanych wyżej przepisów prawa wspólnotowego i krajowego oraz biorąc pod uwagę opis przedstawionego zdarzenia przyszłego, tut. organ stwierdza, iż o ile faktycznie przedmiotowe samochody będą samochodami ciężarowymi, posiadającymi homologację ciężarową oraz dopuszczalną ładowność powyżej 500 kg, a także wykorzystywane będą przez Wnioskodawcę wyłącznie do prowadzonej działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT, Wnioskodawcy przysługiwać będzie prawo do odliczenia całej kwoty podatku naliczonego z faktur VAT dokumentujących zakup przedmiotowych samochodów, względnie rat leasingowych oraz paliwa do ich napędu.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.