INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 23 lutego 2010r. (data wpływu 25 lutego 2010r.), uzupełnionym pismem z dnia 18 maja 2010r. (data wpływu 21 maja 2010r.) oraz pismem z dnia 31 maja 2010r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wystawiania faktur oraz odprowadzania podatku do Urzędu Skarbowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 lutego 2010r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wystawiania faktur oraz odprowadzania podatku do Urzędu Skarbowego

Wniosek został uzupełniony pismami z dnia 18 maja 2010r. (data wpływu 21 maja 2010r.) oraz z dnia 31 maja 2010r. będącymi odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 5 maja 2010r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Gmina jest zarejestrowana jako podatnik podatku od towarów i usług. Gmina podpisała umowę z Miejskim Przedsiębiorstwem Gospodarki Komunalnej na zarządzanie budynkami i lokalami mieszkalnymi, socjalnymi i użytkowymi. Faktury wystawiane są przez MPGK w imieniu Gminy (Sprzedawca widnieje Gmina, natomiast wystawca wspomniana spółka). Raz na miesiąc wpływy (w kwotach brutto) z tytułu czynszów pobrane przez Spółkę są wpłacane na rachunek budżetu gminy. MPGK jest spółką komunalną z udziałami w 100% Gminy.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca podał, że jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym. Spółka jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym.

W zakresie podatku od towarów i usług z Urzędem Skarbowym rozlicza się Spółka oraz Gmina. Spółka składając deklaracje nie ujmuje czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w imieniu Gminy.

Właścicielem budynków, lokali mieszkalnych, socjalnych i użytkowych jest Gmina. Spółka zarządza w imieniu Gminy budynkami i lokalami odpłatnie. Spółka działa w imieniu i na rzecz Gminy.

Zgodnie z podpisaną umową Spółka wystawia faktury VAT. Nie została upoważniona odrębnym pismem do wystawiania faktur. Rejestr sprzedaży VAT prowadzi Gmina. Spółka jedną kopię faktury przekazuje Gminie celem wprowadzenia ich do rejestru sprzedaży VAT.

Umowy najmu z najemcami budynków, lokali mieszkalnych, socjalnych i użytkowych zawarła Spółka w imieniu Gminy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Kto powinien ujmować w rejestrze sprzedaży te faktury, które są wystawiane przez Spółka, czy Gmina, czy też Spółka ...

Kto powinien odprowadzać VAT do Urzędu Skarbowego, czy Gmina, czy też Spółka...

Czy Spółka nie powinna odprowadzać wpływów na rachunek budżetu w kwotach netto, natomiast VAT do Urzędu Skarbowego...

Zdaniem Wnioskodawcy, Gmina powinna otrzymywać kopie faktur od Spółki i wprowadzać je do rejestru sprzedaży VAT, mimo, że całą ewidencję księgową w tym zakresie prowadzi Spółka, która otrzymuje wynagrodzenie zgodnie z podpisaną umową.

W uzupełnieniu stanowiska Wnioskodawca podał, że Gmina powinna ujmować w rejestrze sprzedaży te faktury, które są wystawiane przez Spółkę.

VAT powinien być odprowadzany do Urzędu Skarbowego przez Gminę. Spółka powinna odprowadzać na rachunek budżetu kwoty brutto.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…) – art. 8 ust. 1 ustawy.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Zgodnie z art. 29 ust. 1 powołanej ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

W myśl art. 2 pkt 22 sprzedażą jest m.in. odpłatna dostawa towarów i świadczenie usług na terytorium kraju. Zatem w zestawieniu z zapisem art. 29 ust. 1, obrotem jest kwota należna m.in. z tytułu świadczenia usług.

Biorąc pod uwagę zapis art. 29 ust. 1 ustawy, należy wskazać, że kwotą należną z tytułu dokonanej sprzedaży, a więc np. wyświadczonej usługi, jest wartość wykazana na fakturze stanowiąca wynagrodzenie za dokonaną sprzedaż.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Na mocy delegacji ustawowej zawartej w art. 106 ust. 8 ustawy o VAT Minister Finansów w rozporządzeniu z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 ze zm.) określił w rozdziale 3 szczegółowe zasady wystawiania faktur, dane, które powinny zawierać, oraz sposób i okres ich przechowywania. Zgodnie z § 4 ust. 1 tego rozporządzenia, zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami "FAKTURA VAT".

Stosownie do § 5 ust. 1 rozporządzenia, faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

1. imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;
2. numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11;
3. numer kolejny faktury oznaczonej jako „FAKTURA VAT”;
4. dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku, gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury;
5. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
6. miarę i ilość sprzedanych towarów lub zakres wykonanych usług;
7. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
8. wartość towarów lub wykonanych usług, których dotyczy sprzedaż, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
9. stawki podatku;
10. sumę wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatku i zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu;
11. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
12. kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem.
    
    

Z powyższych przepisów wynika zatem, że fakturę wystawia sprzedawca będący podatnikiem podatku od towarów i usług, w celu udokumentowania dokonanej sprzedaży towarów lub świadczonych usług.

Faktura VAT jest więc dokumentem potwierdzającym zaistnienie zdarzenia gospodarczego (potwierdzeniem nabycia określonych towarów lub usług). Wystawienie faktury należy rozumieć jako sporządzenie ww. dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi, a przez to wprowadzenie faktury do obrotu prawnego.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca (Gmina) jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca podpisał umowę z Miejskim Przedsiębiorstwem Gospodarki Komunalnej na zarządzanie budynkami i lokalami mieszkalnymi, socjalnymi i użytkowymi. Właścicielem budynków, lokali mieszkalnych, socjalnych i użytkowych jest Gmina. Spółka jest spółką komunalną z udziałami w 100 % Gminy i jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym. Faktury wystawiane są przez Spółkę w imieniu Gminy (Sprzedawca widnieje Gmina, natomiast wystawca wspomniana spółka). Spółka zarządza w imieniu i na rzecz Gminy budynkami i lokalami odpłatnie. Raz na miesiąc wpływy (w kwotach brutto) z tytułu czynszów pobrane przez Spółkę są wpłacane na rachunek budżetu gminy.

W zakresie podatku od towarów i usług z Urzędem Skarbowym rozlicza się Spółka oraz Gmina. Spółka składając deklaracje nie ujmuje czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w imieniu Gminy.

Zgodnie z podpisaną umową Spółka wystawia faktury VAT. Nie została upoważniona odrębnym pismem do wystawiania faktur. Rejestr sprzedaży VAT prowadzi Gmina. Spółka jedną kopię faktury przekazuje Gminie celem wprowadzenia ich do rejestru sprzedaży VAT. Umowy najmu z najemcami budynków, lokali mieszkalnych, socjalnych i użytkowych zawarła Spółka w imieniu Gminy.

Należy również podkreślić, że przepisy krajowe, w tym przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług, powinny być interpretowane w zgodzie z przepisami prawa wspólnotowego. Wynika to z zasady dokonywania wykładni prawa krajowego w taki sposób, aby jego normom nadawać znaczenie, jakie zapewni mu zgodność z prawem wspólnotowym.

Wymagania dotyczące wystawiania faktur zostały określone w Sekcji 3 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 s. 1 ze zm.).

Przepis art. 220 Dyrektywy stanowi, że każdy podatnik upewnia się, że faktura została wystawiona przez niego, nabywcę lub usługobiorcę, lub w jego imieniu i na jego rzecz, przez osobę trzecią, w następujących przypadkach:

1. dostaw towarów lub świadczenia usług dokonywanych przez niego na rzecz innego podatnika lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2. dostaw towarów, o których mowa w art. 33;
3. dostaw towarów dokonanych na warunkach przewidzianych w art. 138;
4. wszelkich zaliczek wpłaconych przed dokonaniem jednej z dostaw towarów, o których mowa w pkt 1, 2 i 3;
5. wszelkich zaliczek wpłaconych na jego rzecz przez innego podatnika lub przez osobę prawną niebędącą podatnikiem przed zakończeniem świadczenia usług.
   
   

Stosownie do art. 224 ust. 1 ww. Dyrektywy, faktury mogą być wystawiane przez nabywcę lub usługobiorcę w odniesieniu do dostaw towarów lub świadczenia usług dokonywanych na ich rzecz przez podatnika, jeżeli istnieje wcześniejsze porozumienie między tymi dwiema stronami i pod warunkiem, że istnieje określona procedura zatwierdzania poszczególnych faktur przez podatnika dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługi.

Państwa członkowskie, na terytorium których dokonywana jest dostawa towarów lub świadczenie usług, ustalają zasady i warunki takiego wcześniejszego porozumienia i procedury zatwierdzania faktur między podatnikiem a nabywcą lub usługobiorcą (art. 224 ust. 2 Dyrektywy).

Nie ulega wątpliwości, że brzmienie przytoczonego przepisu wskazuje, że przepisy Dyrektywy dopuszczają wystawianie faktur przez osobę trzecią w imieniu i na rzecz innego podmiotu. W konsekwencji należy uznać, że w sytuacji braku jasnych uregulowań na gruncie prawa krajowego w zakresie możliwości wystawiania faktur przez osobę trzecią, należy przyjąć interpretację spójną z treścią Dyrektywy. Oznacza to, że nie można kwestionować prawa podatnika do wystawiania faktur w imieniu i na rzecz innego podmiotu.

W myśl art. 109 ust. 3 ustawy, podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 i art. 82 ust. 3 oraz zwolnionych od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą: kwoty określone w art. 90, dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego oraz kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, a w przypadkach określonych w art. 120 ust. 15, art. 125, 134, 138 - dane określone tymi przepisami niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej.

Przepisy ustawy o VAT nie narzucają określonej formy prowadzenia ewidencji. Ważne jest tylko, aby zawierała ona wszystkie elementy wymienione w art. 109 ust. 3 ustawy oraz inne dane, które są niezbędne do prawidłowego wypełnienia deklaracji VAT. Zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133.

Stosownie do art. 103 ust. 1 ustawy o VAT podatnicy oraz podmioty wymienione w art. 108 są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 33 i 33b.

Biorąc pod uwagę przytoczone przepisy prawa oraz stan faktyczny przedstawiony we wniosku, stwierdzić należy, że pobierane w imieniu i na rzecz Gminy kwoty należne z tytułu czynszów przekazywane raz na miesiąc na rachunek bankowy Gminy, nie są kwotami należnymi spółki, o których mowa w art. 29 ust. 1, gdyż Spółka nie świadczy usług w zakresie wynajmu lokali.

Spółka jedynie zarządza tymi lokalami w imieniu i na rzecz Gminy i za te usługi otrzymuje wynagrodzenie. Zatem wystawienie faktur VAT przez Spółkę w imieniu i na rzecz Gminy jest równoznaczne z ich wystawieniem przez Wnioskodawcę. Wnioskodawca po dokonaniu sprzedaży, będzie zobowiązany zaewidencjonować w prowadzonej przez siebie ewidencji dokonaną sprzedaż i wykazać tę sprzedaż w deklaracji podatkowej VAT.

Kwoty przekazywane przez Spółkę Wnioskodawcy powinny być w kwocie brutto, bowiem podatnikiem podatku VAT z tytułu pobieranych opłat czynszowych jest Wnioskodawca i to on powinien rozliczać z urzędem skarbowym pobrane kwoty czynszu zgodnie z ww. art. 103 ust. 1 ustawy o VAT na podstawie ewidencji, która powinna zawierać wszystkie elementy wymienione w art. 109 ust. 3 ustawy oraz inne dane, które są niezbędne do prawidłowego wypełnienia deklaracji VAT.

W przypadku natomiast czynności zarządu, za które Spółka otrzymuje wynagrodzenie, należy zauważyć, iż dotyczą one usług bezpośrednio świadczonych przez Spółkę (usług zarządzania) na rzecz Gminy. Wobec powyższego kwotą należną dla Spółki, jest wyłącznie ta kwota jaka stanowi wynagrodzenie za świadczone przez nią usługi w zakresie zarządzania lokalami i obowiązek rozliczenia podatku VAT z tytułu tych usług z urzędem skarbowym spoczywa na Spółce.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zaznaczyć należy, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.