INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 09.06.2010 r. (data wpływu 21.06.2010 r.), uzupełnionym w dniu 02.08.2010r. (data wpływu do BKIP w Płocku) o dokument potwierdzający prawo do reprezentacji Spółki przez Pana Romana Z. (Dyrektora Finansowego) oraz Pana Janusza N. (Dyrektora Generalnego) na wezwanie z dnia 15.07.2010 r. Nr IPPB3/423-366/10-2/MS (data doręczenia 26.07.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kalkulacji wysokości zwolnienia przewidzianego w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w oparciu o kwotę wydatków inwestycyjnych poniesionych po uzyskaniu Zezwolenia na budowę obiektów zlokalizowanych poza terenem Strefy, ale ściśle związanych z inwestycją w Strefie – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21.06.2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kalkulacji wysokości zwolnienia przewidzianego w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w oparciu o kwotę wydatków inwestycyjnych poniesionych po uzyskaniu Zezwolenia na budowę obiektów zlokalizowanych poza terenem Strefy, ale ściśle związanych z inwestycją w Strefie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Sp. z o.o. (przed zmianą nazwy: I. Sp. z o.o., dalej: Spółka), prowadzi działalność gospodarczą na terenie Tarnobrzeskiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: Strefa) na podstawie zezwolenia z dnia 27 grudnia 2006 r. (dalej: Zezwolenie).

Jednym z warunków zezwolenia jest „poniesienie wydatków inwestycyjnych w rozumieniu § 6 ust. 1 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14.09.2004r. w sprawie T. Specjalnej Strefy Ekonomicznej (Dz. U. nr 226, poz. 2286 z późn. zm.):

1. nie mniej niż 26 975 000 PLN do dnia 31 marca 2008r.
2. narastająco nie mniej niż 40 636 000 PLN do dnia 31 marca 2009r.”
   
   

Spółka wybudowała na terenie Strefy fabrykę farb i poniosła nakłady inwestycyjne w wysokościach oraz terminach, o których mowa w Zezwoleniu. Część kosztów Spółka poniosła na infrastrukturę ściśle związaną z inwestycją na terenie Strefy, ale znajdującą się w całości bądź w części poza terenem Strefy. Są to m.in. koszty budowy przyłącza do kotłowni (kotłownia znajduje się poza Strefą), przyłącza kanalizacyjne, budowy drogi dojazdowej do fabryki oraz oświetlenie tej drogi.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka może skalkulować wysokość zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w oparciu o kwotę wydatków inwestycyjnych poniesionych po uzyskaniu Zezwolenia na budowę obiektów zlokalizowanych poza terenem Strefy, ale ściśle związanych z inwestycją w Strefie i niezbędnych dla funkcjonowania fabryki zIokaIizowanej na terenie Strefy a tym samym prowadzenia podstawowej działalności gospodarczej określonej w Zezwoleniu...

Zdaniem Wnioskodawcy

Wysokość zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych może być kalkulowana w oparciu o kwotę wydatków inwestycyjnych poniesionych po uzyskaniu Zezwolenia na budowę obiektów zlokalizowanych poza terenem Strefy, ale ściśle związanych z inwestycją w Strefie i niezbędnych dla funkcjonowania fabryki zIokaIizowanej na terenie Strefy a tym samym prowadzenia podstawowej działalności gospodarczej określonej w Zezwoleniu.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wolne od podatku są dochody „uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia (…) przy czym wielkość pomocy publicznej udzielonej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.”

Spółka otrzymała Zezwolenie dnia 27 grudnia 2006r., a zatem w trakcie obowiązywania rozporządzenia w sprawie tarnobrzeskiej specjalnej strefy ekonomicznej (Dz.U. nr 215 poz. 1581; dalej: „Rozporządzenie”).

Zgodnie z § 6 ust. 1 Rozporządzenia, w brzmieniu obowiązującym w dniu wydania Zezwolenia (brzmienie tego przepisu jest tożsame z brzmieniem § 6 ust. 1 rozporządzenia w sprawie tarnobrzeskiej specjalnej strefy ekonomicznej z dnia 14.09.2004r., o którym mowa w Zezwoleniu), za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione w trakcie obowiązywania zezwolenia w związku z realizacją inwestycji na terenie strefy na:

1. zakup albo wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub ich spłatę określoną w umowie leasingu lub innej umowie o podobnym charakterze z wyłączeniem środków transportu nabywanych przez przedsiębiorcę prowadzącego działalność gospodarczą w sektorze transportu, pod warunkiem zaliczenia ich zgodnie z odrębnymi przepisami - do składników majątku podatnika,
2. rozbudowę lub modernizację istniejących środków trwałych
   - zaliczone do wartości początkowej tych środków trwałych zgodnie z przepisami o podatku dochodowym.”
   
   

Z literalnego brzmienia ww. przepisu wynika, że za wydatki kwalifikujące (tj. wydatki, które następnie stanowią podstawę do obliczenia dopuszczalnej pomocy publicznej) muszą zostać poniesione w związku z realizacją inwestycji na terenie strefy.

Zdaniem Spółki, wyżej wymieniony warunek, decydujący o możliwości uznania wydatku za kwalifikowany, w odniesieniu do nakładów poniesionych przez Spółkę na infrastrukturę zlokalizowaną poza Strefą ale ściśle związaną z realizacją inwestycji na terenie Strefy należy uznać za spełniony. Wszystkie wydatki będące przedmiotom niniejszego wniosku poniesione zostały bowiem w trakcie obowiązywania Zezwolenia i są nierozerwalnie związane z inwestycją realizowaną w Strefie (spełniają również pozostałe warunki określono w analizowanym przepisie). Funkcjonowanie fabryki, a tym samym prowadzenie działalności gospodarczej określonej w Zezwoleniu bez drogi dojazdowej, przyłączenia kanalizacji i ogrzewania nie jest możliwe. Dlatego też związek tych wydatków z realizacją inwestycji jest ścisły i bezpośredni a co za tym idzie warunek postawiony przez § 6 ust. 1 Rozporządzenia został przez Spółkę spełniony.

Wykładnia literalna wyrażanie wskazuje na to, że nie wszystkie koszty muszą dotyczyć infrastruktury fizycznie (i w całości) zlokalizowanej na terenie strefy. Gdyby celem ustawodawcy było ograniczenie wydatków kwalifikowanych do tych poniesionych wyłącznie na terenie strefy, w Rozporządzeniu użyto by sformułowania „koszty poniesione na terenie strefy”. Na taki sposób rozumienie togo przepisu wskazuje zmiana Rozporządzenia, jaka nastąpiła od 24 lutego 2007 r. Zgodnie z nowym brzmieniem § 6 Rozporządzenia „za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji <...> poniesione na terenie strefy w trakcie obowiązywania zezwolenia <...>”.

Zakładając racjonalność ustawodawcy, należy przyjąć, iż zmiana ta nie byłaby potrzebna, gdyby interpretacja poprzedniego brzmienia przepisu byłaby taka sama jak jego nowej wersji. W ocenie Spółki zmianą tą ustawodawca wyraźne chciał ograniczyć pomoc publiczną do wydatków poniesionych wyłącznie na terenie strefy. Powyższe oznacza jednocześnie, iż w przepisach obowiązujących w dniu wydania Zezwolenia - uznanie wydatku za koszt kwalifikujący się do objęcia pomocą warunkował jego związek z inwestycją realizowaną na terenie strefy, a nie konieczność poniesienie na obiekt fizycznie zlokalizowany w Strefie.

Jednocześnie należy podkreślić, iż omawiana zmiana Rozporządzenie nie ma zastosowania do Spółki, gdyż zgodnie z § 2 rozporządzenia zmieniającego Rozporządzenie z dniem 24 lutego 2007 r. „do przedsiębiorcy, który posiada zezwolenie wydane przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, stosuje się dotychczasowe warunki udzielania pomocy regionalnej”.

Porównanie brzmienia przepisu sprzed 24 lutego 2007r. i po tej dacie wyraźnie wskazuje, że do momentu zmiany decydujące dla uznania danego wydatku za koszt kwalifikowany było wyłącznie istnienie związku z realizacją inwestycji, do której Spółka zobowiązała się w Zezwoleniu. Zatem sama inwestycja musiała być zlokalizowana na terenie strefy (i tak jest w przypadku Spółki) ale ustawodawca dopuścił możliwość ponoszenia części kosztów poza terenem strefy, pod warunkiem ich związku z tą inwestycją. Dlatego Spółka stoi na stanowisku, iż wydatki poniesione po uzyskaniu zezwolenia na środki trwałe znajdujące się poza terenem Strefy, które są integralnie związane z inwestycją prowadzoną na terenie Strefy, należy uznać wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą, o której mowa w § 6 Rozporządzenia.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje:

Specjalne Strefy Ekonomiczne są częścią terytorium kraju wyodrębnioną administracyjnie, na której możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach. Rada Ministrów, zgodnie z art. 4 ust.1 ustawy z dnia 20 października 1994r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz. U z 2007r. Nr 42, poz. 274 ze zm.) , na wniosek ministra właściwego do spraw gospodarki, ustanawia strefę w drodze rozporządzenia. W rozporządzeniu tym określa się: 1) nazwę, teren i granice strefy, 2)zarządzającego strefą, zwanego dalej "zarządzającym", 3) okres, na jaki ustanawia się strefę - biorąc pod uwagę potrzebę zapewnienia realizacji celów, o których mowa w art. 3, na terenie obejmowanym strefą. Jednocześnie stosownie do ust. 4 , Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia: 1) przedmioty działalności gospodarczej, na które nie będzie wydawane zezwolenie, o którym mowa w art. 16 ust.1, 2) maksymalną wielkość pomocy publicznej, którą można udzielić przedsiębiorcy prowadzącemu działalność gospodarczą na terenie strefy na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust.1, 3) warunki udzielania pomocy publicznej przedsiębiorcy prowadzącemu działalność gospodarczą na terenie strefy na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust.1, 4) warunki uznawania wydatków za wydatki poniesione na inwestycję na terenie strefy, a także ich minimalną wysokość, 5) koszty inwestycji uwzględniane przy obliczaniu wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorców, którzy uzyskali zezwolenie, o którym mowa w art. 16 ust. 1, po dniu 31 grudnia 2000 r., 6) sposób dyskontowania kosztów inwestycji i wielkości pomocy publicznej na dzień uzyskania zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 - biorąc pod uwagę konieczność zapewnienia zgodności udzielonej pomocy z prawem Unii Europejskiej.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) w związku z § 3 ust. 1 oraz § 6 ust.1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 22 listopada 2006r. w sprawie tarnobrzeskiej specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. z 2006, nr 215, poz. 1581- tekst pierwotny, który wszedł w życie z dniem 13 grudnia 2006r.) w brzmieniu obowiązującym w dniu wydania zezwolenia , tj. w dniu 27 grudnia 2006r. - jest to nowy akt prawny, zastępujący rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 14 września 2004 r. w sprawie tarnobrzeskiej specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 226, poz. 2286, z późn. zm.), w którym zmianie uległ obszar strefy, natomiast utrzymane zostały dotychczasowe zasady funkcjonowania strefy.

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 34 wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust.1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami. Natomiast w myśl art. 17 ust. 4 ww. ustawy stanowi, iż zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 34 przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na ternie strefy.

Pomocą publiczną udzielaną przedsiębiorcy prowadzącemu działalność na terenie specjalnej strefy jest niezapłacony przez tego przedsiębiorcę podatek obliczony od dochodu osiąganego wyłącznie na terenie strefy na podstawie właściwego zezwolenia. Zezwolenie określa przedmiot działalności gospodarczej oraz warunki dotyczące w szczególności:

1. zatrudnienia przez przedsiębiorcę przy prowadzeniu działalności gospodarczej na terenie strefy przez określony czas określonej liczby pracowników,
2. dokonania przez przedsiębiorcę inwestycji na terenie strefy o wartości przewyższającej określoną kwotę. Rodzaj tych wydatków został określony przez Radę Ministrów w rozporządzeniach ustanawiających poszczególne strefy ekonomiczne.
   
   

Zezwolenie może być udzielone, jeżeli na terenie strefy istnieją warunki do prowadzenia działalności, którą zamierza podjąć przedsiębiorca, w szczególności zakres zamierzonej działalności jest zgodny z planem rozwoju strefy i może przyczynić się do osiągnięcia celów określonych w tym planie, a zarządzający strefą dysponuje wolnymi terenami, obiektami lub pomieszczeniami, które są niezbędne do prowadzenia takiej działalności.

Jednocześnie zgodnie z § 3 ust 1 rozporządzenia, pomoc regionalna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych albo na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 63a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm.) stanowi pomoc regionalną z tytułu:

1. kosztów nowej inwestycji, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą, określonych w § 6, lub
2. tworzenia nowych miejsc pracy, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników, obejmujących koszty płacy brutto tych pracowników, powiększone o obowiązkowe składki na ubezpieczenia społeczne, ponoszone przez przedsiębiorcę od dnia zatrudnienia tych pracowników.
   
   

§ 6 ust. 1 rozporządzenia stanowi, iż za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione w trakcie obowiązywania zezwolenia w związku z realizacją inwestycji na terenie strefy na:

1. zakup albo wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub ich spłatę określoną w umowie leasingu lub innej umowie o podobnym charakterze, z wyłączeniem środków transportu nabywanych przez przedsiębiorcę prowadzącego działalność gospodarczą w sektorze transportu, pod warunkiem zaliczenia ich - zgodnie z odrębnymi przepisami - do składników majątku podatnika,
2. rozbudowę lub modernizację istniejących środków trwałych
   - zaliczone do wartości początkowej tych środków trwałych zgodnie z przepisami o podatku dochodowym.
   
   

W świetle powyższego należy podkreślić, że zarówno postanowienia ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych jak też ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jednoznacznie odwołują się do geograficznych granic Specjalnych Stref Ekonomicznych. Oba akty wskazują na bezwarunkowy związek miejsca uzyskiwania dochodu z prowadzenia działalności określonej zezwoleniem, lokalizacji nowych inwestycji oraz tworzenia nowych miejsc pracy określonych w zezwoleniach z możliwością nabycia uprawnień do korzystania ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym.

Fundamentalną zasadą w ustawodawstwie jest, iż rozporządzenie, jako akt normatywny, wydawane jest na podstawie szczegółowego upoważnienia zawartego w ustawie i w celu jej wykonania. Rozporządzenie musi więc zmierzać do wykonania ustawy, nie może być zatem ani sprzeczne z ustawą (np. przez wprowadzenie rozwiązań nieznanych ustawie), nie może też wykraczać poza zakres delegacji. W konsekwencji, rozporządzenia Rady Ministrów wydawane w sprawie tarnobrzeskiej specjalnej strefy ekonomicznej mimo wielokrotnej nowelizacji, nigdy nie zawierały postanowień, których treść byłaby odmienna od postanowień zawartych w omówionych powyżej ustawach. W szczególności na aprobatę nie zasługuje argumentacja Spółki, że zmiana rozporządzenia w sprawie tarnobrzeskiej specjalnej strefy ekonomicznej, która weszła w życie z dniem 24 lutego 2007 r. miała na celu ograniczenie pojęcia wydatków kwalifikowanych do tych poniesionych wyłącznie na terenie strefy, ponieważ żaden z aktów prawnych dotyczących Specjalnych Stref Ekonomicznych, w tym Tarnobrzeskiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej – począwszy od tekstów pierwotnych do aktualnie obowiązujących, nie dopuszczał możliwości realizacji nowej inwestycji, o której mowa w uzyskanym przez przedsiębiorcę zezwoleniu - poza terenem Strefy, choćby poprzez zlokalizowanie poza granicami Strefy obiektów infrastruktury towarzyszącej. Nowelizacja m.in. § 6 rozporządzenia w sprawie tarnobrzeskiej specjalnej strefy ekonomicznej przede wszystkim miała na celu usunięcie szeregu wątpliwości, jakie zgłaszane były w związku z interpretacją dotychczasowych przepisów poprzez np.: ujęcie w katalogu wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną wydatków na nabycie gruntów lub prawa ich wieczystego użytkowania, zliberalizowanie warunków skorzystania ze zwolnienia od podatku dochodowego z tytułu kosztów nowej inwestycji przez małych i średnich przedsiębiorców, odwołanie się do „ceny nabycia” i „kosztu wytworzenia środków trwałych” w rozumieniu ustawy z dnia 29 września 1994r. o rachunkowości, określenie minimalnej wysokości kosztów inwestycyjnych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca uzyskał zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Tarnobrzeskiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej z dnia 27 grudnia 2006r. Przedmiotem zwolnienia jest realizacja nowej inwestycji polegającej na wybudowaniu fabryki farb na określonych tym zezwoleniem warunkach. Realizacja nowej inwestycji zlokalizowanej na terenie strefy wymagała poniesienia wydatków na budowę obiektów zlokalizowanych poza terenem strefy, ale ściśle związanych z inwestycją w strefie i niezbędnych dla funkcjonowania fabryki.

Podstawowym warunkiem przyznania pomocy regionalnej przedsiębiorcy jest fakt przeprowadzenia nowej inwestycji na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, a więc na oznaczonym terytorialnie obszarze kraju. Zatem fakt, iż realizacja inwestycji na terenie strefy wymaga poniesienia wydatków na infrastrukturę towarzyszącą zlokalizowaną na terenie Strefy jak i poza nią, nie uprawnia Wnioskodawcy do uznania ich, jako kwalifikujących się w całości do objęcia pomocą publiczną.

Rozstrzygając kwestię czy wydatki poniesione na obiekty zlokalizowane poza strefą będą mogły być ujęte w kwocie stanowiącej podstawę wyliczenie pomocy publicznej lub w jakiej części - należy zwrócić uwagę na fakt, iż zwolnienia podatkowe są odstępstwem od zasady powszechności i sprawiedliwości opodatkowania, przepisy dotyczące zwolnień powinny być interpretowane ściśle, zgodnie przede wszystkim z ich wykładnią językową. Wychodząc z tego założenia należy uznać, że aby Spółka mogła skorzystać ze zwolnienia określonego w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, musi ponieść wydatki inwestycyjne kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną tylko i wyłącznie na terenie strefy. Zgodnie bowiem ze słownikiem języka polskiego PWN (wersja internetowa) „prowadzić” to znaczy: „wytyczać, budować coś w jakimś miejscu”, „wykonywać, kontynuować jakąś czynność, działalność”, „być odpowiedzialnym za funkcjonowanie i przebieg czegoś, zajmować się czymś”.

W konsekwencji, Wnioskodawca dokonując wyliczenia kwoty wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną, może uwzględnić wartość wydatków poniesionych na infrastrukturę ściśle związaną z realizacją nowej inwestycji na terenie Strefy, tj. fabryki farb, o której mowa w zezwoleniu, w tej części w jakiej znajdują się one na terenie Strefy. Odnosząc się do opisu stanu faktycznego proporcją należy rozliczyć wydatki poniesione na budowę przyłączeń do kotłowni, przyłączeń kanalizacyjnych, drogę dojazdową do fabryki oraz jej oświetlenia. Natomiast brak jest podstaw do uznania wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną wydatków na budowę kotłowni znajdującej się w całości poza terenem Strefy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.