INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 12 listopada 2009r. (data wpływu 16 listopada 2009r.), uzupełnionym pismami z dnia 21 stycznia 2010r. (data wpływu 22 stycznia 2010r.), oraz z dnia 13 lutego 2010r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku opodatkowania sprzedaży działki – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 listopada 2009r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku opodatkowania sprzedaży działki.

W odpowiedzi na wezwanie z dnia 13 stycznia 2010r. wniosek został uzupełniony pismami z dnia 21 stycznia 2010r. (data wpływu 22 stycznia 2010r.), oraz z dnia 13 lutego 2010r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny (zdarzenie przyszłe):

Wnioskodawca jest rolnikiem gospodarującym z żoną w gospodarstwie rolnym położonym w miejscowości Z. Gospodarstwo rolne otrzymał wraz z małżonką w darowiźnie od rodziców w kwietniu 2001r. Wnioskodawca jest rolnikiem ryczałtowym, czyli nie rozlicza w urzędzie skarbowym podatku VAT.

Nadarzyła się okazja sprzedaży działki rolnej o powierzchni 0,62 ha prywatnemu inwestorowi. Działka wchodzi w skład gospodarstwa, jest położona przy głównej drodze i znajduje się obok targowiska.

Obecnie działka jest dzierżawiona przez inną osobę, która na 10 arach tej działki prowadzi parking dla klientów targowiska. Z tych 10 arów Wnioskodawca płaci do urzędu marszałkowskiego opłatę czasowego wyłączenia z produkcji rolnej.

Wnioskodawca, jak już uprzednio zaznaczył, jest rolnikiem ryczałtowym. Nie odlicza podatku VAT z zakupionych środków do produkcji (paliwo, nawozy, środki ochrony roślin), ponadto zakupił nowy ciągnik rolniczy marki „John Deree” o wartości 240 tys. zł, również nie odliczył podatku VAT. Podobnie było przy zakupie nowego siewnika, prasy do słomy, pługa, z żadnych tych nowo zakupionych maszyn Wnioskodawca nie odliczył podatku VAT.

Wnioskodawca nie jest podatnikiem VAT z żadnego tytułu, jest „ryczałtowcem”. Wnioskodawca nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej, prowadzi tylko gospodarstwo rolne.

Wnioskodawca nie wydzielał geodezyjnie działki, działka była wyodrębniona w momencie otrzymania darowizny gospodarstwa. O podjęciu decyzji o sprzedaży przedmiotowej działki zadecydowała atrakcyjna cena, możliwość rozwoju gospodarstwa za otrzymane środki ze sprzedaży.

Działka jest niezabudowana. W momencie sprzedaży działka będzie niezabudowana.

Wnioskodawca wskazał, iż obecnie w Urzędzie Gminy trwa ustalanie i uzgadnianie planu przestrzennego zagospodarowania. W momencie sprzedaży teren działki może być wykorzystany jako teren do budowy.

Działka nie była przedmiotem dzierżawy ani innych umów, oprócz uprzednio wymienionej, dotyczącej parkingu.

Gospodarstwo rolne Wnioskodawca wraz z żoną otrzymał w 2001r. W skład tego gospodarstwa wchodzi ta działka. Całe gospodarstwo wraz z tą działką Wnioskodawca przejął aby kontynuować prace na roli w gospodarstwie po rodzicach. Działka była wykorzystywana tylko rolniczo jako pole orne. Działka nie została w żaden sposób uatrakcyjniona.

Wnioskodawca posiada grunty orne w gospodarstwie, ale tylko i wyłącznie przeznaczone do produkcji rolniczej, nie zamierza w przyszłości nic sprzedawać.

Wnioskodawca wskazał, iż wcześniej zabrane zostało 0,5 ha gruntów ornych pod obwodnicę prowadzącą do Ch. Pomimo sprzeciwów Generalna Dyrekcja Dróg i Autostrad wykupiła część ziemi dzieląc działki na połówki. Ze sprzedaży tych kawałków gruntów Wnioskodawca nie odprowadzał podatku VAT, nie składał deklaracji VAT-7.

Środki uzyskane ze sprzedaży działki Wnioskodawca chce przeznaczyć na rozwój gospodarstwa, tj. zakup ziemi, maszyn i sprzętu do produkcji rolnej.

Dodatkowo Wnioskodawca wskazał, iż w momencie sprzedaży działka, o której mowa, w planie zagospodarowania przestrzennego gminy będzie miała przeznaczenie jako teren pod budownictwo usługowo-mieszkaniowe.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy ze sprzedaży opisywanej działki Wnioskodawca będzie musiał odprowadzić podatek VAT do urzędu skarbowego...

Zdaniem Wnioskodawcy, przy incydentalnej sprzedaży działki nie powinien dotyczyć go podatek VAT. Wnioskodawca jest rolnikiem ryczałtowym i przy zakupie sprzętu, środków do produkcji nie odlicza podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Czynności te podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa, o czym stanowi art. 5 ust. 2 ww. ustawy.

Przepisy art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług definiują pojęcie dostawy towarów i świadczenia usług za wynagrodzeniem. W myśl tych przepisów przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

W myśl art. 2 ust. 6 ww. ustawy towarami są rzeczy ruchome, wszelkie postacie energii, budynki, budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Ustawodawca w ww. przepisach poza wskazaniem, że przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, wskazał ponadto, że za świadczenie usług uznawana jest każda transakcja, która nie stanowi dostawy towarów.

Przyjęcie podziału na dostawę towaru oraz świadczenie usług oznacza w praktyce, że wolą ustawodawcy było określenie maksymalnie szeroko przedmiotu opodatkowania podatkiem od towarów i usług, jeżeli nawet wykazane zostałoby w konkretnym przypadku, że nie występuje dostawa towarów to i tak z reguły należy opodatkować czynność kwalifikowaną wówczas jako świadczenie usług.

Głównym celem wprowadzenia takiej konstrukcji jest zagwarantowanie, aby każda transakcja, która nie mogłaby zostać uznana za dostawę towarów była opodatkowana jako świadczenie usług, za wyjątkiem tych transakcji, które zostały taksatywnie wyłączone lub zwolnione z opodatkowania.

Powyższe regulacje wynikające z ustawodawstwa wspólnotowego dotyczącego harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych, wprowadzono w tym celu, aby nie dopuścić do:

1. podwójnego opodatkowania,
2. braku opodatkowania,
3. zakłócenia konkurencji.
   
   

Podstawowe bowiem znaczenie dla kształtu i funkcjonowania wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (podatku od towarów i usług) mają fundamentalne cechy tego podatku, tj.:

1. powszechność opodatkowania,
2. faktyczne opodatkowanie konsumpcji,
3. stosowanie podatku od wartości dodanej na wszystkich etapach obrotu towarami i usługami.
   
   

Realizację powyższych fundamentalnych cech podatku od towarów i usług, o których mowa wyżej, gwarantują nie tylko przepisy określające zakres przedmiotowy podatku VAT, tj. cyt. wyżej art. 5, 7 i 8 ww. ustawy, lecz również przepisy regulujące zakres podmiotowy podatku od towarów i usług, czyli przepisy art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ww. ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Przedstawiony wyżej art. 15 ust. 2 ustawy definiuje działalność gospodarczą znacznie szerzej, niż to wynika z ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (t.j. Dz. U. z 2007r. Nr 155, poz. 1095 ze zm.). Powołana ustawa o swobodzie działalności gospodarczej za działalność gospodarczą uznaje bowiem zarobkową działalność wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodową wykonywaną w sposób zorganizowany i ciągły.

O ile ustawa o swobodzie działalności gospodarczej za działalność gospodarczą uznaje jedynie czynności wykonywane w sposób ciągły, zorganizowany i profesjonalny, o tyle ustawa o podatku VAT katalog podatników poszerza o podmioty, które mimo, że czynność wykonały jednorazowo, jednak działały z zamiarem jej powtarzania. Z działalnością gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku VAT mamy do czynienia jeżeli podmiot wykonując określone czynności działa w charakterze producenta, handlowca lub usługodawcy i ma zamiar wykonywać tego typu czynności częstotliwie.

Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia „częstotliwości”, przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności. O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat) ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne było dokonywanie tej czynności wielokrotnie (więcej niż jeden).

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż każdy, kto dokonuje czynności, które są konieczne do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ww. ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym wykorzystywanie majątku prywatnego przez osobę fizyczną stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Rozstrzygające o kwestii opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży gruntów są okoliczności, w jakich sprzedaż zostaje dokonana. Aby z powyższego tytułu stać się podatnikiem podatku od towarów i usług należy między innymi we własnym imieniu i na własny rachunek wykonywać czynności sprzedaży w okolicznościach wskazujących na zamiar ich wykonywania w sposób częstotliwy, nawet jeśli zostały one wykonane jednorazowo. O częstotliwym zaś zamiarze wykonywania czynności świadczyć mogą takie okoliczności jak chociażby wszystkie działania (cel i środki) ukierunkowane dla zbycia danej nieruchomości gruntowej.

Z przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) wynika, iż Wnioskodawca jest rolnikiem ryczałtowym prowadzącym gospodarstwo rolne, które wraz z małżonką otrzymał w kwietniu 2001r. w darowiźnie od rodziców. Wnioskodawca zamierza dokonać sprzedaży działki rolnej o powierzchni 0,62 ha prywatnemu inwestorowi. Przedmiotowa działka wchodzi w skład gospodarstwa, choć obecnie – z uwagi na jej usytuowanie przy głównej drodze i obok targowiska - jest dzierżawiona przez inną osobę, która na jej terenie prowadzi parking dla klientów targowiska, w związku z czym Wnioskodawca płaci do urzędu marszałkowskiego opłatę czasowego wyłączenia z produkcji rolnej.

Całe gospodarstwo wraz z ww. działką Wnioskodawca przejął, aby kontynuować prace na roli w gospodarstwie po rodzicach. Działka była wykorzystywana tylko rolniczo jako pole orne. Działka nie została w żaden sposób uatrakcyjniona.

Działka nie była przedmiotem dzierżawy ani innych umów, oprócz uprzednio wymienionej, dotyczącej parkingu.

Wnioskodawca nie jest podatnikiem VAT z żadnego tytułu, jest „ryczałtowcem”. Wnioskodawca nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej, prowadzi tylko gospodarstwo rolne.

Wnioskodawca nie wydzielał geodezyjnie działki, działka była wyodrębniona w momencie otrzymania darowizny gospodarstwa. O podjęciu decyzji o sprzedaży przedmiotowej działki zadecydowała atrakcyjna cena, możliwość rozwoju gospodarstwa za otrzymane środki ze sprzedaży.

Wnioskodawca posiada grunty orne w gospodarstwie, ale tylko i wyłącznie przeznaczone do produkcji rolniczej, nie zamierza w przyszłości nic sprzedawać.

Wnioskodawca wskazał, iż wcześniej zabrane zostało 0,5 ha gruntów ornych pod obwodnicę prowadzącą do Ch. Pomimo sprzeciwów Generalna Dyrekcja Dróg i Autostrad wykupiła część ziemi dzieląc Wnioskodawcy działki na połówki. Ze sprzedaży tych kawałków gruntów Wnioskodawca nie odprowadzał podatku VAT, nie składał deklaracji VAT-7.

Środki uzyskane ze sprzedaży działki Wnioskodawca chce przeznaczyć na rozwój gospodarstwa, tj. zakup ziemi, maszyn i sprzętu do produkcji rolnej.

Odnosząc się do przedstawionego wyżej stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) należy w pierwszej kolejności zauważyć, iż działka przeznaczona do sprzedaży jest obecnie przedmiotem dzierżawy. Należy zatem odwołać się do regulacji wynikających z art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks Cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), zgodnie z którym przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Tak więc dzierżawa jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wydzierżawiającego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania i pobierania pożytków, jest świadczenie dzierżawcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Wobec powyższego oddanie w ramach umowy dzierżawy innemu podmiotowi nieruchomości skutkuje uzyskiwaniem korzyści majątkowej po stronie Wnioskodawcy.

Zatem, biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że dzierżawa jako usługa wymieniona w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywana jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych (zawierane umowy dzierżawy mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe), bez względu na to, czy dzierżawa jest prowadzona w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji dzierżawa nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ww. ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

W sprawie będącej przedmiotem wniosku nie można zatem stwierdzić, iż mamy do czynienia ze sprzedażą nieruchomości wykorzystywanej na cele niezwiązane z działalnością gospodarczą. Należy bowiem zauważyć, iż przedmiotowy grunt ze względu na jego położenie przy głównej drodze i obok targowiska - jest dzierżawiony przez inną osobę, która na jego terenie prowadzi parking dla klientów targowiska. Tym samym dzierżawienie ww. działki przez osobę trzecią jednoznacznie wyklucza wykorzystywanie przedmiotowej nieruchomości dla celów osobistych przez Wnioskodawcę. Nie można zatem uznać, aby opisane działania w postaci dzierżawienia i planowanej odsprzedaży na rzecz prywatnego inwestora podejmowane były przez Wnioskodawcę wyłącznie dla realizacji prawa do rozporządzania swoim majątkiem osobistym.

Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej, prowadzi tylko gospodarstwo rolne. Należy jednak zauważyć, że podejmowane przez niego działania polegające na oddaniu przedmiotowej nieruchomości w dzierżawę są niczym innym jak właśnie prowadzeniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Zgodnie bowiem z definicją działalności gospodarczej zawartą w powołanym wyżej przepisie, obejmuje ona również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych. W przedmiotowej sprawie oddanie ww. nieruchomości w ramach umowy dzierżawy innemu podmiotowi bezsprzecznie wskazuje na wykorzystywanie przez Wnioskodawcę przedmiotowej działki w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Biorąc pod uwagę powyższe uregulowania prawne oraz fakt, że działalność gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług obejmuje wszelką działalność gospodarczą (w tym działalność polegającą na dzierżawie nieruchomości), ewentualna sprzedaż przedmiotowego gruntu winna być traktowana jako sprzedaż majątku związanego z działalnością gospodarczą.

Zatem fakt, iż Wnioskodawca nie nabył przedmiotowej działki w celu dalszej odsprzedaży, lecz wszedł w jej posiadanie w drodze darowizny (jako wchodzącej w skład gospodarstwa rolnego), pozostaje w tym przypadku bez znaczenia, gdyż przedmiotowa nieruchomość wykorzystywana jest dla celów prowadzenia działalności gospodarczej.

Ponadto należy wskazać na związek nieruchomości gruntowej przeznaczonej do sprzedaży z działalnością rolniczą prowadzoną przez Wnioskodawcę. Należy w tym miejscu zauważyć, iż prowadzenie działalności rolniczej, zgodnie z cytowanym wyżej przepisem art. 15 ust. 2 ww. ustawy, również jest uznawane jest za wykonywanie działalności gospodarczej w rozumieniu ww. przepisu. Nie można zatem zgodzić się z Wnioskodawcą, iż nie prowadzi on żadnej działalności gospodarczej, bowiem prowadzenie gospodarstwa rolnego (wykorzystywanie gruntów ornych dla celów „produkcji rolniczej”) jest uznawane za wykonywanie działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 2 pkt 15 ustawy o VAT, działalność rolnicza obejmuje produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin „in vitro”, fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (PKWiU 02.01.13) oraz bambusa (PKWiU 02.01.42-00.11), a także świadczenie usług rolniczych.

Natomiast stosownie do art. 2 pkt 19 ww. ustawy przez rolnika ryczałtowego rozumie się rolnika dokonującego dostawy produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej lub świadczącego usługi rolnicze, korzystającego ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3, z wyjątkiem rolnika obowiązanego na podstawie odrębnych przepisów do prowadzenia ksiąg rachunkowych.

Z treści wniosku wynika, iż gospodarstwo rolne, w skład którego wchodziła również przedmiotowa działka, zostało przejęte przez Wnioskodawcę – jak sam podkreśla - w celu kontynuowania pracy na roli w gospodarstwie. Działka przeznaczona do sprzedaży była wykorzystywana rolniczo jako pole orne. Zaznaczyć również należy, że w przedmiotowej sprawie środki uzyskane ze sprzedaży działki Wnioskodawca zamierza przeznaczyć na rozwój gospodarstwa, tj. zakup ziemi, maszyn i sprzętu do produkcji rolnej.

Zgodnie ze wskazaniem Wnioskodawcy, o podjęciu decyzji o sprzedaży przedmiotowej działki zadecydowała atrakcyjna cena oraz możliwość rozwoju gospodarstwa za otrzymane środki ze sprzedaży.

Tym samym stwierdzić należy, iż nabycie działki jako wchodzącej w skład gospodarstwa rolnego w celu kontynuowania prowadzenia działalności rolniczej, wykorzystywanie jej rolniczo jako pole orne oraz zamiar przeznaczenia środków pieniężnych uzyskanych ze sprzedaży działki w atrakcyjnej cenie na zakup ziemi, maszyn i sprzętu do produkcji rolnej wskazuje jednoznacznie na zarobkowy charakter podejmowanych przez Wnioskodawcę czynności oraz definitywnie wyklucza możliwość zakwalifikowania takiego działania do sfery osobistej, pozagospodarczej. Ponadto Wnioskodawca zamierza uzyskane w ten sposób środki zainwestować w rozwój prowadzonego przez siebie gospodarstwa rolnego, a zatem przeznaczyć na dalsze prowadzenie działalności gospodarczej (rolniczej).

Wobec powyższego stwierdzić należy, iż Wnioskodawca podejmując ewentualne czynności zmierzające do sprzedaży gruntu, rozporządza swoim majątkiem (majątkiem stanowiącym element składowy specyficznego przedsiębiorstwa jakim jest gospodarstwo rolne i majątkiem będącym przedmiotem dzierżawy) w celu osiągnięcia zysku. W takiej sytuacji dostawa wskazanej we wniosku działki kwalifikuje te czynności jako działalność gospodarczą podejmowaną w celach zarobkowych.

Wnioskodawca ponadto podnosi, że jest rolnikiem ryczałtowym. Nie odlicza podatku VAT z zakupionych środków do produkcji (paliwo, nawozy, środki ochrony roślin), ponadto przy nabyciu nowego ciągnika rolniczego o wartości 240 tys. zł również nie odliczył podatku VAT. Podobnie z tytułu zakupu innych maszyn (nowego siewnika, prasy do słomy, pługa) Wnioskodawca również nie odliczył podatku VAT.

Odnosząc się do powyższego należy jednak zauważyć, iż rolnik, w świetle ustawy o podatku od towarów i usług, posiada status podatnika prowadzącego działalność gospodarczą (działalność rolniczą). Jednakże korzysta ze zwolnienia od podatku na mocy art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy, zgodnie z którym zwalnia się od podatku dostawę produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej, dokonywaną przez rolnika ryczałtowego oraz świadczenie usług rolniczych przez rolnika ryczałtowego.

Jeśli więc rolnik wykonuje inne czynności mieszczące się w zakresie przedmiotowym opodatkowania podatkiem od towarów i usług, brak jest podstaw prawnych do uznania, iż nie podlegają one opodatkowaniu.

Należy również zauważyć, iż Wnioskodawca dokonywał już transakcji związanych z obrotem nieruchomościami, sprzedając 0,5 ha gruntów ornych pod obwodnicę prowadzącą do Ch. na rzecz Generalnej Dyrekcji Dróg i Autostrad. Ze sprzedaży ww. gruntów Wnioskodawca nie odprowadzał podatku VAT i nie składał deklaracji VAT-7.

Podsumowując stwierdzić należy, iż wymienione powyżej okoliczności sprawy jednoznacznie wskazują, iż Wnioskodawca w czasie posiadania gruntu podjął działania wskazujące na zamiar związania zakupionej nieruchomości z działalnością gospodarczą. Istotnym elementem w aspekcie opodatkowania powyższej czynności zbycia nieruchomości jest fakt, że przedmiotowy grunt został nabyty celem prowadzenia działalności gospodarczej jaką jest działalność rolnicza a także wykorzystywany jest przez Wnioskodawcę do prowadzonej działalności gospodarczej w zakresie dzierżawy. W efekcie planowaną przez Wnioskodawcę dostawę przedmiotowego gruntu, który był wykorzystywany w działalności gospodarczej należy uznać za działalność gospodarczą w rozumieniu przepisu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, natomiast Wnioskodawca dla tej czynności występuje w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT.

Wobec powyższego planowaną sprzedaż gruntu należy traktować jako dostawę towaru, która w oparciu o regulację zawartą w art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Ponadto należy wskazać, iż przepis art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. d powołanej ustawy o VAT wskazuje, iż podatnicy dokonujący dostawy terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę nie mogą korzystać ze zwolnienia od tego podatku niezależnie od wielkości obrotów. Oznacza to, że podatnicy dokonujący dostaw tych towarów niezależnie od wielkości swoich obrotów, są podatnikami tego podatku i stosownie do zapisu art. 96 ust. 1 ustawy o VAT, obowiązani są przed dniem wykonania pierwszej dostawy gruntów, złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne.

Nadmienić należy ponadto, że dostawa przedmiotowych nieruchomości nie może korzystać ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 9 cyt. ustawy. Zgodnie z tym przepisem zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

W niniejszej sprawie Wnioskodawca wskazał, iż w momencie sprzedaży przedmiotowa działka w planie zagospodarowania przestrzennego gminy stanowić będzie teren przeznaczony pod budownictwo usługowo-mieszkaniowe. W momencie sprzedaży działka będzie niezabudowana.

Wobec powyższego dostawa gruntu przeznaczonego pod zabudowę, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki w wysokości 22%, stosownie do przepisów art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.