INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 28 czerwca 2009 r. (data wpływu do tut. Biura 8 lipca 2010 r.), uzupełnionym w dniu 13 września 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 lipca 2010 r. do tut. Biura wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych dlatego też, pismem z dnia 1 września 2010 r. Znak: IBPBI/2/423-905/10/JD, wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełniony wniosek wpłynął 13 września 2010 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Składowisko odpadów zgodnie z wydanym pozwoleniom na budowę posiadać ma powierzchnię 12 ha. Składać się ma z trzech kwater:

1. kwatera -3,8 ha ,
2. kwatera -4,2 ha,
3. kwatera -4 ha.
   
   

Ze względu na ochronę środowiska oraz rozłożenie w czasie kosztów budowy w pozwoleniu tym wyrażono zgodę na etapowanie prac budowlanych. Aktualnie Spółka zaprzestała składowania odpadów na I kwaterze i rozpoczęła je składować na kwaterze nr II, zaś po jej zapełnieniu wybuduje kwaterę nr III.

Zamknięcie składowiska odbywa się w drodze uzyskania decyzji Marszałka Województwa w której określone jest:

• techniczny sposób jego zamknięcia,
• termin zaprzestania składowania odpadów,
• harmonogram działań związanych z rekultywacją,
• monitoring po jego zakończeniu.
  
  

Zgodnie z obowiązującymi przepisami monitoring ten należy prowadzić 30 lat po zamknięciu składowiska. Sprawozdania z jego wyników należy składać corocznie do Wojewódzkiego Inspektora Ochrony Środowiska.

Realizacja tych działań określonych w decyzji Marszałka wymaga znacznych nakładów finansowych. Aby je uzyskać, zgodnie z ustawą o odpadach, do ceny za unieszkodliwianie odpadów na składowisku należy doliczyć koszt jego eksploatacji, zamknięcia, rekultywacji i monitoringu.

Na stan środków trwałych I kwatera została wprowadzona w październiku 2001r, zamknięta zaś 31 grudnia 2009 r. Zgodnie z wykazem rocznych stawek amortyzacyjnych (załącznik nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) jest to grupa 291, która ma przyporządkowaną stawkę amortyzacyjną 4,5%.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku z zamknięciem i zaprzestaniem przyjmowania odpadów na I kwaterę składowiska odpadów w dniu 31 grudnia 2009r., amortyzacja od 2010r będzie stanowiła koszt uzyskania przychodu...

Zdaniem Spółki, amortyzacja od 2010 roku od zamkniętej kwatery składowiska odpadów powinna stanowić koszt uzyskania przychodu.

Zgodnie z ustawą z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach (art. 61), która mówi, że cena za przyjęcie odpadów na składowiska powinna zawierać w szczególności koszty budowy, eksploatacji, zamknięcia, rekultywacji i monitorowania, Spółka będzie ponosić te koszty jeszcze przez min. 30 lat

Zgodnie z załącznikiem nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wysypiska śmieci i miejsca składowania odpadów mieszczące się w grupie 291 "Obiekty inżynierii wodnej i lądowej pozostałe, gdzie indziej niesklasyfikowane" mają przyporządkowaną stawkę 4,5% i nie ma możliwości skrócenia okresu ich amortyzacji.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. u. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Z powyższego przepisu wynika, że nie wszystkie wydatki poniesione przez podatnika są kosztami. Kosztami uzyskania przychodów są, po wyłączeniu kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy, wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Ponoszone koszty należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu.

Co do zasady, wydatki na nabycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie są kosztem uzyskania przychodów, chyba że dochodzi do odpłatnego zbycia tych wartości (art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Wydatki te mogą być odniesione w koszty podatkowe poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane zgodnie z przepisami podatkowymi (art. 15 ust. 6 ww. ustawy).

Jak stanowi art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Brzmienie powołanego przepisu wskazuje, że aby możliwe było dokonywanie odpisów amortyzacyjnych koniecznym jest, aby środek ten wykorzystywany był przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą. Jeżeli zatem, co wynika ze stanu faktycznego, Spółka nie wykorzystuje kwatery nr I w prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, w związku z jej zamknięciem, nie może od tego środka trwałego dokonywać odpisów amortyzacyjnych.

Stanowisko Spółki dot. dalszej możliwości naliczania odpisów amortyzacyjnych dot. zamkniętej kwatery jest zatem nieprawidłowe.

Należy jednakże zwrócić uwagę, że w myśl art. 16 ust. 1 pkt 5 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat w środkach trwałych oraz wartościach niematerialnych i prawnych w części pokrytej sumą odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.

Z zastosowania wykładni a contrario tego przepisu przyjąć należy, że kosztem uzyskania przychodów będą straty w środkach trwałych oraz wartościach niematerialnych i prawnych, w części, w jakiej nie zostały zamortyzowane.

Natomiast, stosownie do treści art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli środki te utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności.

Z treści powyższego przepisu jednoznacznie wynika, iż decydującą przesłanką dla niezaliczenia do kosztów uzyskania przychodów tego określonego rodzaju strat jest wystąpienie zmiany rodzaju działalności powodującej utratę przez likwidowane środki trwałe przydatności gospodarczej.

Dla podatkowej kwalifikacji strat powstałych w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych decydującym pozostaje zatem ustalenie, czy utracenie przez te środki przydatności gospodarczej spowodowane zostało rezygnacją przez podatnika z prowadzenia określonego rodzaju działalności, w której to działalności wykorzystywany był likwidowany środek trwały.

Z przedstawionego przez Spółkę stanu faktycznego należy wnioskować, iż obowiązek utrzymania i monitorowania zlikwidowanego (zamkniętego i zasypanego) środka trwałego w postaci podsektora (kwatery) składowiska odpadów został podyktowany nałożonym obowiązkiem ustawowym i nie jest związany ze zmianą rodzaju działalności.

W związku z powyższym, Wnioskodawcy przysługuje prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów straty związanej z likwidacją tego środka trwałego, w części niepokrytej sumą odpisów amortyzacyjnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, ul. Prosta 10, 25-366 Kielce po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.