INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 08.07.2010r. (data wpływu do Izby Skarbowej w Warszawie 19.07.2010r., data wpływu do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku 26.07.2010r.), uzupełnione pismem z dnia 17.08.2010r. (data wpływu 18.08.2010r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie prawidłowości w wystawianiu faktur VAT na świadczone usługi tłumaczenia – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26.07.2010r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości w wystawianiu faktur VAT na świadczone usługi tłumaczenia. Wniosek zawierał braki w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym. W związku z powyższym tut. Organ podatkowy pismem z dnia 06.08.2010r., znak IPPP2/443-549/10-2/MM wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku o powyższe braki. Wniosek został uzupełniony w terminie prawidłowym.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni jest tłumaczem przysięgłym i prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług tłumaczenia. Usługi świadczy na rzecz osób prawnych, osób fizycznych / innych jednostek, w tym na rzecz sądów, prokuratury i policji.

Kwestią sporną dla tych ostatnich podmiotów jest źródło przychodu Wnioskodawczyni, oceniane jako przychody z działalności wykonywanej osobiście (art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), a nie z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Będąc czynnym podatnikiem VAT Wnioskodawczyni jest zobowiązana do wystawiania faktur VAT. Jednak część sądów, prokuratura i policja prezentują trzy sposoby wyliczenia kwoty do zapłaty: od wartości kwoty netto podanej w fakturze obliczają ryczałtowe koszty uzyskania przychodów (art. 22 ust. 9 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) - 20% i pobierają zaliczkę na podatek dochodowy w wysokości 18% (art. 41 ust.1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Do tak wyliczonej kwoty dodają podatek VAT wynikający z faktury i tę należność niezgodną z wystawionym dokumentem, przekazują na rachunek bankowy. Innym sposobem reakcji sądów na otrzymaną fakturę VAT jest pisemne wezwanie do jej anulowania lub korekty i zalecenie wypełnienia oświadczenia o zaliczkach na podatek dochodowy. Złożenie oświadczenia, że wykonywane usługi wchodzą w zakres działalności gospodarczej, jest nieskuteczne. Istnieje jeszcze nieliczna grupa odbiorców z kręgu sądów, prokuratury i policji regulująca w całości kwotę wynikającą z wystawionej faktury VAT. Faktura jest dokumentem księgowym podlegającym wpisowi do podatkowej księgi przychodów i rozchodów, dokumentującym obrót gospodarczy w zakresie podatku VAT i przychodu w podatku dochodowym. Opisana sytuacja, w której sądy dowolnie interpretują przepisy podatkowe i przekazują kwoty niezgodne z wystawionym dokumentem powoduje podwójne opodatkowanie podatkiem dochodowym - raz przez sądy, a drugi raz przez Wnioskodawczynię, deklarując zaliczkę na podatek dochodowy.

Ta różnorodność interpretacyjna jest dużym utrudnieniem w prowadzonej działalności i komplikuje rozliczenia podatkowe.

W uzupełnieniu do przedmiotowego wniosku Wnioskodawczyni wskazała, co następuje:

Faktury VAT wystawiane przez Wnioskodawczynię na rzecz sądów, prokuratury i policji, dokumentujące sprzedaż usług tłumaczenia zawierają następujące elementy, zgodnie z par. 5 ust. 1 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28-11-2008r:

• nazwę nabywcy i sprzedawcy oraz ich adresy
• numery identyfikacji podatkowej
• numer kolejny faktury oznaczonej ”Faktura VAT”
• dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury
• nazwę usługi i zakres wykonanych usług
• cenę jednostkową netto (bez kwoty podatku)
• wartość wykonanych usług (bez kwoty podatku)
• stawki podatku
• sumę wartości sprzedaży netto wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatku
• kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku
• kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wystawiane przez Wnioskodawczynię, osobę prowadzącą działalność gospodarczą w zakresie usług tłumaczenia i będącą czynnym podatnikiem VAT – faktur VAT – na usługi tłumaczenia dla sądów, prokuratury i policji, tak jak dla innych odbiorców tych usług jest właściwe...

Zdaniem Wnioskodawczyni (uzupełnionym pismem z dnia 17.08.2010r.):

Na mocy ustawy o VAT czynny podatnik VAT jest zobowiązany wystawić fakturę na wykonane usługi. Obowiązek podatkowy w przypadku świadczenia usług na rzecz sądów powszechnych, administracyjnych, wojskowych i prokuratury na ich zlecenie powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty (Roz. MF z dnia 24.12.2009r. § 3 pkt 2).

Sprzedaż świadczonych przez Wnioskodawczynię usług tłumaczenia przysięgłego dla sądów, prokuratury i policji podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jak każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, prawnej, jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, w tym również świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub nakazem wynikającym z mocy prawa (art. 8 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT)

W ocenie Wnioskodawczyni właściwą formą rozliczeń jest dokumentowanie sprzedaży dla wymienionych podmiotów poprzez wystawienie faktur VAT, podobnie, jak dla innych odbiorców. Natomiast nie ma tutaj zastosowania art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT.

Status prawny, zasady wykonywania zawodu oraz odpowiedzialność tłumacza przysięgłego regulują przepisy ustawy z dnia 25.11.2004r. o zawodzie tłumacza przysięgłego (Dz. U. Nr 273, poz. 2702). Tłumaczenie dokumentu sporządzone przez tłumacza przysięgłego na zlecenie sądu jest dowodem w postępowaniu – nie może być mowy o przejęciu przez sąd odpowiedzialności za wykonane tłumaczenie.

Zamieszczenie we wniosku o wydanie interpretacji podatkowej z 08.07.2010r. momentu powstania obowiązku podatkowego w przypadku świadczenia usług na rzecz sądów powszechnych, administracyjnych, wojskowych i prokuratury na ich zlecenie (Roz. MF z dnia 24.12.2009r. § 3 pkt 2) miało wskazywać, że ustawodawca precyzuje w rozporządzeniu warunki świadczenia usług dla tych podmiotów, co czyni bezspornym dokumentowanie sprzedaży poprzez wystawianie faktur VAT dla wymienionych podmiotów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zmianami), zwana dalej „ustawą o VAT”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zakres tych czynności został zdefiniowany w art. 7 i art. 8 ustawy o VAT. Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wtedy, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie o VAT różni się od definicji działalności gospodarczej zawartych w ustawie z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (t. j. Dz. U. z 2007 r. Nr 155, poz. 1095 ze zm.) oraz ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) i innych ustawach podatkowych. Powyższa definicja ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Trzeba przyjąć, że działalnością gospodarczą jest tylko aktywność wykonywana w sposób profesjonalny. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie podmiotu za podatnika podatku od towarów i usług w zakresie tych czynności.

Według art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT, za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 1, nie uznaje się czynności, z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Aby uznać, że dana czynność, zaliczona do wymienionych w punktach 2-9 art. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie podlega ustawie o VAT musi ona być wykonywana po spełnieniu łącznie wszystkich warunków określonych przepisem art. 15 ust. 3 ustawy o VAT. Oceny zakresu stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług w odniesieniu do czynności wykonywanych na zlecenie organów wymiaru sprawiedliwości i administracji państwowej przez tłumaczy przysięgłych należy dokonywać w świetle uregulowań zawartych w art. 15 ust. 3 pkt 3 tej ustawy, pod kątem kryterium decydującego o uznaniu tych osób za podatników podatku od towarów i usług.

Tłumaczenie wykonane na zlecenie organu wymiaru sprawiedliwości i administracji państwowej w żadnym razie nie może być utożsamiane ze świadczeniem usługi, której odbiorcą jest uczestnik postępowania i również w tym przypadku nie może być mowy o przyjęciu przez w/w instytucje odpowiedzialności za wykonane tłumaczenie (w rozumieniu art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT). Tłumaczenie dokumentu sporządzone przez tłumacza przysięgłego na zlecenie np. sądu jest dowodem w postępowaniu sądowym.

Mając na względzie powyższe należy stwierdzić, iż czynności wykonywane na zlecenie organów wymiaru sprawiedliwości i administracji państwowej przez tłumaczy przysięgłych, nie korzystają z wyłączenia z zakresu ustawy o VAT, gdyż nie jest spełniony jeden z warunków określonych w art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT odnośnie odpowiedzialności zlecającego wykonanie czynności za ich wykonanie przez zleceniobiorcę. Tym samym czynności te podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach ogólnych.

Stosownie do art. 106 ust. 1 ustawy o VAT podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Zgodnie z art. 106 ust. 8 pkt 1 ustawy o VAT Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia określi szczegółowe zasady wystawiania faktur, dane, które powinny zawierać, oraz sposób i okres ich przechowywania.

W myśl § 4 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 ze zm.), zwanego dalej „rozporządzeniem”, zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami „FAKTURA VAT”.

Zgodnie z § 5 ust. 1 rozporządzenia faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

1. imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;
2. numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11;
3. numer kolejny faktury oznaczonej jako "FAKTURA VAT";
4. dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku, gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury;
5. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
6. miarę i ilość sprzedanych towarów lub zakres wykonanych usług;
7. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
8. wartość towarów lub wykonanych usług, których dotyczy sprzedaż, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
9. stawki podatku;
10. sumę wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatku i zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu;
11. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
12. kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem.
    
    

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług tłumaczenia. Zainteresowana świadczy usługi na rzecz osób prawnych, osób fizycznych oraz innych jednostek, w tym na rzecz sądów, prokuratury i policji. Podatniczka jest czynnym podatnikiem podatku VAT zobowiązanym z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej do wystawiania faktur VAT. W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawczyni wskazała, iż faktura wystawiana na rzecz sądów, policji i prokuratury zawiera wszystkie elementy, których istnienie przewiduje obligatoryjnie § 5 rozporządzenia. Mimo to część sądów, policja i prokuratura prezentują trzy różne sposoby w zakresie wystawiania faktur VAT wyliczając odmienne zasady kwoty do zapłaty. Przedmiotem zapytania Wnioskodawczyni jest czy wystawianie przez nią faktur VAT na usługi tłumaczenia dla sądów, prokuratury i policji, tak jak dla innych odbiorców tych usług jest właściwe.

Odnosząc stan faktyczny przedstawiony przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku do przepisów prawa podatkowego przywołanych powyżej należy stwierdzić, iż czynności tłumaczenia wykonywane na zlecenie sądów, prokuratury czy policji podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach ogólnych, tj. Wnioskodawczyni jako czynny podatnik podatku VAT świadcząca usługi tłumaczenia winna dokumentować świadczone usługi za pomocą faktur VAT wystawianych zgodnie z powołanymi powyżej przepisami prawa podatkowego.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do tak przedstawionego stanu faktycznego należało uznać za prawidłowe.

Końcowo tut. Organ podatkowy informuje, iż przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej nie była analiza zagadnienia momentu powstania obowiązku podatkowego w podatku VAT w przypadku świadczenia usług na rzecz sądów powszechnych, administracyjnych, wojskowych i prokuratury na ich zlecenie, bowiem Wnioskodawca w tym zakresie nie zadał pytania będącego przedmiotem wniosku o interpretację indywidualną.

Ponadto tut. Organ podatkowy informuje, że w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych sprawa została rozpatrzona odrębnie (interpretacja indywidualna z dnia 03.09.2010r., znak IPPB1/415-676/10-2/EC).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-ego Maja 10, 09-402 Płock.