INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 04 marca 2010 r. (data wpływu do Biura KIP w Lesznie 22.03.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów podatku od czynności cywilnoprawnych od dopłat do kapitału – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 marca 2010 r. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością złożyła do Izby Skarbowej w Warszawie BKIP w Płocku wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów podatku od czynności cywilnoprawnych od dopłat do kapitału.

Pismem z dnia 19 marca 2010 r. nr IPIA/071-22/10-2/MM, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając na podstawie art. 170 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 1 i 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 19 grudnia 2008 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 236, poz. 1632) – przekazał wg właściwości wniosek Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością do rozpatrzenia Dyrektorowi Izby Skarbowej w Poznaniu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji barwników i pigmentów. Spółka prowadzi pełną księgowość. W związku z faktem, że Spółka została zawiązana we wrześniu 2009 r. i jest w początkowej fazie rozwoju, wspólnicy podjęli uchwałę o dopłatach do kapitału (uchwała z 30/01/2010) w wysokości 4.000.000 zł, które mają być zrealizowane do końca kwietnia 2010 r.

Dopłaty zasilą Spółkę w środki pieniężne i ułatwią Jej prowadzenie działalności gospodarczej.

Wniesienie dopłat do kapitału podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych w wysokości 0,5%.

Wątpliwość na tle wymienionego stanu faktycznego dotyczy możliwości zaliczenia kosztów podatku od czynności cywilnoprawnych do kosztów podatkowych Spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wydatki poniesione przez Wnioskodawcę w postaci podatku od czynności cywilnoprawnych od dopłat do kapitału wniesionych przez wspólników można zakwalifikować jako koszt uzyskania przychodów Spółki...

Zdaniem Wnioskodawcy, poprzez dopłaty wspólników kapitał Spółki uległ zwiększeniu. Zdaniem Spółki, wydatek związany z podwyższeniem kapitału (podatek od czynności cywilnoprawnych) stanowi koszt uzyskania przychodu. Środki z podwyższonego kapitału przeznaczone są na działalność Spółki związaną z uzyskiwaniem przychodów. Uzyskane środki sprawią, że Spółka będzie mogła poszerzyć swoją działalność, co doprowadzi do zwiększenia przychodów. Wydatki związane ze zwiększeniem kapitału służą także zabezpieczeniu źródeł przychodów. Nie można pominąć także faktu, że wysokość kapitału w Spółce stanowi także o sile ekonomicznej Spółki i o Jej zdolnościach kredytowych. Skutek ekonomiczny dopłat do kapitału podobny jest zatem do skutków zaciągnięcia kredytu. W sytuacji zaciągnięcia kredytu koszty kredytu są uznawane za koszty uzyskania przychodu.

Związek przyczynowy między kosztami uzyskania przychodów a przychodami stanowił przedmiot wielu rozstrzygnięć sądowych. I tak, w wyroku NSA (II FPS 8/06) stwierdzono: „(…) ustawodawca nieprzypadkowo posłużył się pojęciem „przychodów” a nie „przychodu”. Liczba mnoga, w której użyto tego słowa, wskazuje, że aby jakiś wydatek uznać za koszt w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, nie trzeba wykazywać zależności między nim a powstaniem lub powiększeniem konkretnego, poddającego się kwantyfikacji (mierzalnego) przychodu. W myśl dominującego w orzecznictwie sądowym poglądu, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą zmierzającą do stworzenia, zabezpieczenia i zachowania źródła przychodów”.

W innych wyrokach (III SA 30/94 i I SA/Gd 329/99) Sąd stoi na stanowisku, że norma wynikająca z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wymaga jedynie, aby z uwzględnieniem zasady ryzyka gospodarczo, obiektywnie i racjonalnie rzecz ujmując poniesienie określonego kosztu mogło doprowadzić z dużym prawdopodobieństwem do uzyskania przychodu. Koszty poniesione przez podatnika należy oceniać pod kątem celowości a nie niezbędności rezultatu, w postaci konieczności osiągnięcia konkretnego przychodu”. Podobne stanowiska prezentujące pogląd, że wydatki związane z podwyższeniem kapitału stanowią koszty uzyskania przychodów, przy założeniu, że środki z podwyższenia przeznaczone są na działalność Spółki związaną z uzyskiwaniem przychodów podatkowych przedstawiane były w następujących wyrokach sądów administracyjnych:

• wyrok WSA w Warszawie z 01.04.2008 r. sygn. akt III SA/Wa 44/08,

• wyrok WSA w Gliwicach z 07.04.2008 r. sygn. akt I SA/Gl 44/08,

• wyrok WSA w Warszawie z 12.09.2008 r. sygn. akt III SA/Wa 873/08,

• wyrok WSA w Opolu z 11.02.2009 r. sygn. akt I SA/Op 414/08,

• wyrok WSA we Wrocławiu z 27.03.2009 r. sygn. akt I SA/Wr 1246/08,

• wyrok WSA w Poznaniu z 20.05.2009 r. sygn. akt I SA/Po 309/09,

• wyrok WSA w Olsztynie z 18.06.2009 r. sygn. akt I SA/0l 288/09.
  
  

Posiłkując się wskazanymi wyżej wyrokami, Spółka jest zdania, że poniesiony przez Nią koszt w postaci podatku od czynności cywilnoprawnych od dopłat wniesionych przez wspólników stanowi koszt uzyskania przychodu, na gruncie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zasady wnoszenia dopłat unormowane zostały w przepisach ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 ze zm.). Zgodnie z art. 177 § 1 Kodeksu, umowa spółki może zobowiązywać wspólników do dopłat w granicach liczbowo oznaczonej wysokości w stosunku do udziału.

Wysokość i terminy dopłat oznaczane są w miarę potrzeby uchwałą wspólników. Jeżeli umowa spółki nie stanowi inaczej, do dopłat tych stosuje się przepisy § 2 oraz art. 179 (art. 178 § 1 ww. Kodeksu).

W myśl art. 179 § 1 Kodeksu, dopłaty mogą być zwracane wspólnikom, jeżeli nie są wymagane na pokrycie straty wykazanej w sprawozdaniu finansowym.

Dopłaty ze swojej istoty nie stanowią wkładu wspólnika do spółki na pokrycie jego udziałów, tak więc nie powodują one ani zwiększenia udziału wspólnika w spółce, ani konsekwentnie nie zwiększają kapitału zakładowego. Niewątpliwie powodują jednak zwiększenie majątku Spółki.

O możliwości zaliczenia wydatków poniesionych w związku z wniesieniem dopłat do kosztów uzyskania przychodów osoby prawnej decydują przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.).

Stosownie do treści przepisu art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W świetle tego przepisu, ocena prawna konkretnego wydatku poniesionego przez podatnika wymaga odniesienia się do kryterium celowości jego poniesienia oraz uwzględnienia wyłączeń z kategorii kosztów uzyskania przychodów określonych w art. 16 ust. 1 powołanej ustawy.

Odnosząc się do przesłanki celowości wydatku, należy podkreślić, że kosztem uzyskania przychodów są zarówno wydatki, których poniesienie bezpośrednio przekłada się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i te, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia. W każdym przypadku konieczne jest jednak zaistnienie związku pomiędzy poniesionym kosztem a uzyskiwaniem bądź też szansą uzyskiwania przychodów przez podmiot ponoszący ten koszt.

Jak wskazano powyżej, ocena prawna danego wydatku wymaga również uwzględnienia unormowań art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż wspólnicy Spółki podjęli uchwałę o dopłatach do kapitału. W konsekwencji, Spółka poniosła wydatek w postaci podatku od czynności cywilnoprawnych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych określa przychody neutralne podatkowo, a więc niestanowiące podstawy ustalania dochodu podatnika podlegającego opodatkowaniu, które wymienia przepis art. 12 ust. 4 ustawy, dokonując ich wyczerpującego wyliczenia. Przepis powyższy tworzy katalog zamknięty, którego zakres nie podlega rozszerzeniu czy też zawężeniu poprzez stosowanie analogii, czy wykładni rozszerzającej. Stosownie do art. 12 ust. 4 pkt 11 ww. ustawy, do przychodów nie zalicza się dopłat wnoszonych do spółki, jeżeli ich wniesienie następuje w trybie i na zasadach określonych w odrębnych przepisach, kwot i wartości stanowiących nadwyżkę ponad wartość nominalną udziałów (akcji), otrzymanych przy ich wydaniu i przekazanych na kapitał zapasowy, oraz w spółdzielniach i ich związkach - wartości wpisowego, przeznaczonych na fundusz zasobowy.

Z powyższego przepisu art. 12 ust. 4 pkt 11 ustawy wyraźnie wynika, iż dopłaty wniesione do Spółki nie stanowią Jej przychodu podatkowego.

Skoro więc, przychód w postaci dopłat wniesionych na kapitał rezerwowy nie stanowi przychodu dla celów podatkowych, to koszty jego uzyskania, nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie bowiem z tym przepisem nie stanowią kosztów podatkowych wydatki, co prawda nie wymienione w art. 16 ust. 1 ww. ustawy, ale związane z przysporzeniami nie uważanymi za przychód przez ustawodawcę (art. 12 ust. 4 pkt 11 tej ustawy).

Tym samym, w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nieistotny jest zatem cel ani konsekwencje (efekty) wniesienia dopłat do Spółki. Jeżeli określone wydatki w sposób jednoznaczny wiążą się bowiem z osiągnięciem przysporzenia, zidentyfikowanego przez ustawodawcę jako konkretny rodzaj przychodu, to bez względu na możliwość wywiedzenia pośredniego związku tych wydatków z ewentualnymi innymi przychodami, zaliczenie ich do kosztów uzyskania przychodów oceniane być musi w kontekście tego przychodu, z którym wydatki te są bezpośrednio związane.

Odnosząc powyższe uwarunkowania prawne do przedstawionego staniu faktycznego, stwierdzić należy, iż skoro przychód w postaci dopłat nie stanowi przychodu dla celów podatkowych, to wydatków z tym związanych (podatek od czynności cywilnoprawnych) nie można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Ponadto, z dyspozycji zawartej w art. 7 ust. 3 pkt 1 i 3 ww. ustawy wynika, że przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku. Związane z tymi przychodami koszty nie mogą, stosownie do pkt 3 tego przepisu, pomniejszać przychodów uzyskiwanych z innych źródeł.

A zatem, z podatkowego punktu widzenia wnoszenie dopłat jest podatkowo obojętne – nie są bowiem przychodem i kosztem uzyskania przychodów.

Reasumując, wydatek poniesiony przez Spółkę w postaci podatku od czynności cywilnoprawnych, związany z wniesieniem przez wspólników dopłat, mający charakter uboczny w stosunku do świadczenia głównego, jako związany z przychodem niepodlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych (art. 12 ust. 4 pkt 11 tej ustawy), nie stanowi kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15 ust. 1 ww. ustawy.

W tym miejscu należy również wskazać, iż dopłaty wniesione do Spółki stanowią odrębne zdarzenie gospodarcze (wynikające z Kodeksu spółek handlowych), tym samym nie można ich utożsamiać ze zdarzeniem związanym z pozyskaniem przez Spółkę środków finansowych np. w formie kredytu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie należy wskazać, iż powołane w treści wniosku orzeczenia sądów administracyjnych nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tych orzeczeń, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego należy stwierdzić, iż zdaniem organu podatkowego tezy badanych rozstrzygnięć nie mają zastosowania w przedmiotowym postępowaniu. Przy zaistniałym podobieństwie stanu faktycznego oraz rozważań prawnych organ podatkowy uważa, iż w badanej sprawie należy jednak uznać stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.