INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 1 czerwca 2010 r. (data wpływu 7 czerwca 2010 r.) uzupełnionym w dniu 27 sierpnia 2010 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania z tytułu nabycia wierzytelności - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 czerwca 2010 r. został złożony wniosek uzupełniony w dniu 27 sierpnia 2010 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania z tytułu nabycia wierzytelności.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca zamierza nabyć w formie cesji wierzytelność za cenę niższą niż jej wartość nominalna. Nie ma wątpliwości, iż tego rodzaju czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w stawce 22%, jako usługa wyłączona ze zwolnienia na podstawie art. 41 ust. 1 pkt 1 załącznik 4 poz. 3 – usługi ściągania długów oraz factoringu. Ponadto wskazano, iż sposób wykorzystania nabytej wierzytelności nie jest jeszcze przesądzony – czy wierzytelność zostanie przez Wnioskodawcę windykowana czy też zbyta.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Jaka będzie podstawa opodatkowania podatkiem od towarów i usług czynności nabycia wierzytelności...

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku zakupu wierzytelności każda ze stron tej transakcji dokonuje świadczenia na rzecz drugiej strony. Nabywca wierzytelności w momencie zakupu świadczy na rzecz jej sprzedawcy usługę polegającą na zwolnieniu go z ciężaru jej egzekwowania. Powołując się na wydane interpretacje indywidualne oraz ustawę o podatku od towarów i usług wskazano, iż za podstawę opodatkowania uznaje się różnicę pomiędzy wartością nominalną wierzytelności a ceną jej zakupu. Konsekwentnie w przypadku zakupu wierzytelności za cenę nominalną podstawa opodatkowania powinna wynosić zero, jednak w interpretacji IBPP2/443-345/09 przyjęto cenę zakupu równą wartości nominalnej.

Jeżeli strony w sposób odmienny uregulowały kwestię wynagrodzenia i określiły, że wartość usługi zwolnienia cedenta z długu wynosi przykładowo 10.000 zł i na taką wartość zostanie wystawiona faktura VAT, to kwota 10.000 zł będzie podstawą opodatkowania podatkiem od towarów i usług umowy zakupu wierzytelności. Zdaniem Wnioskodawcy podstawą opodatkowania podatkiem od towarów i usług jest kwota, na jaką umówiły się strony transakcji sprzedaży bądź cesji wierzytelności, jako wynagrodzenie za zwolnienie z długu strony zbywającej wierzytelność.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów, o której mowa powyżej rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 cyt. ustawy).

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 pkt 1 tej ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Umowa cesji wierzytelności wypełnia znamiona określone w art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy, polega bowiem na przeniesieniu prawa do wartości niematerialnych i prawnych, w związku z tym stanowi świadczenie usług w rozumieniu ustawy o VAT.

Kwestia ustalenia podstawy opodatkowania uregulowana została w dziale VI cyt. ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 tej ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

W przypadku nabycia wierzytelności podstawę opodatkowania z tytułu świadczonej usługi finansowej (ściągania długów) stanowić będzie różnica między wartością nominalną wierzytelności, która została przeniesiona na cesjonariusza, a kwotą, którą cesjonariusz zapłacił za przejętą wierzytelność. Różnica ta stanowi bowiem faktyczne wynagrodzenie cesjonariusza z tytułu świadczonej usługi.

W związku z powyższym stwierdzić należy, iż w przypadku - jak wskazano we wniosku – gdy czynność nabycia wierzytelności stanowi u Wnioskodawcy usługę wykonywaną na rzecz zbywcy wierzytelności podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, udokumentowaną przez nabywcę fakturą VAT, podstawą opodatkowania czynności polegającej na nabyciu wierzytelności za cenę niższą od jej wartości nominalnej będzie dyskonto - czyli różnica pomiędzy wartością nominalną wierzytelności, a wartością, którą Wnioskodawca zapłaci wierzycielowi pierwotnemu, pomniejszona o kwotę należnego podatku.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.