INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 1 czerwca 2010 r. (data wpływu 10 czerwca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania rachunku wystawionego przez przedsiębiorcę nie będącego czynnym podatnikiem VAT za fakturę – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 czerwca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania rachunku wystawionego przez przedsiębiorcę nie będącego czynnym podatnikiem VAT za fakturę.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Od dnia 1 stycznia 2010 r. Wnioskodawca korzysta ze zwolnienia podmiotowego od bycia czynnym płatnikiem podatku VAT na podstawie art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług. Dlatego jako przedsiębiorca telekomunikacyjny, Zainteresowany sprzedając usługę dostępu do sieci Internet wystawia za to rachunki. Osoby fizyczne spośród klientów Wnioskodawcy są zainteresowane możliwością zastosowania w zeznaniu za rok 2010 r. tzw. „ulgi internetowej” z tytułu opłat za użytkowanie Internetu udokumentowanych tymi rachunkami, o której mowa w art. 26 ust. 1 pkt 6a i ust. 7 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy fakturą w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług jest rachunek wystawiany przez przedsiębiorcę korzystającego ze zwolnienia od bycia czynnym płatnikiem podatku VAT z tytułu art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, przedmiotowe rachunki spełniają wymogi udokumentowania wydatków z tytułu korzystania z sieci Internet fakturą w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług na okoliczność zastosowania cytowanej „ulgi internetowej”.

Z art. 106 ust. 8 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług wynika bowiem rozporządzenie Ministra Finansów, które definiuje w § 17 ust. 5, że za fakturę uznaje się również rachunki wystawiane przez podatników niezobligowanych do wystawiania faktur VAT. Wnioskodawca przyjmuje tutaj precyzyjne odczytanie zapisu art. 26 ust. 7 pkt 1 ustawy o podatku od osób fizycznych: „odliczenie stosuje się, jeżeli wysokość wydatków została udokumentowana fakturą w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług”, a zatem „fakturą” mającą swoją szeroką definicję, zawartą w cytowanym rozporządzeniu wynikającym bezpośrednio z ustawy o podatku od towarów i usług, a zatem „w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług” jako sumie dokumentów legislacyjnych dotyczących tego podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Podkreślić należy, iż zgodnie z art. 106 ust. 4 ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 1-3, nie mają obowiązku wystawiania faktur, o których mowa w ust. 1 i 2, osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Jednakże na żądanie tych osób podatnicy są obowiązani do wystawienia faktury.

Na mocy § 4 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 ze zm.), zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami „Faktura VAT”.

Z kolei, w myśl art. 87 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r Nr 8, poz. 60 ze zm.), jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy prowadzący działalność gospodarczą obowiązani są na żądanie kupującego lub usługobiorcy wystawić rachunek potwierdzający dokonanie sprzedaży lub wykonanie usługi.

Stosownie do § 17 pkt 5 ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r., za fakturę uznaję się również rachunki, o których mowa w art. 87 i 88 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa, wystawiane przez podatników nieobowiązanych do wystawiania faktur według zasad określonych w § 4, 5, 7-14, 16-20 i 22.

Mocą § 14 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 sierpnia 2005 r. w sprawie naliczania odsetek za zwłokę oraz opłaty prolongacyjnej, a także zakresu informacji, które muszą być zawarte w rachunkach (Dz. U. Nr 165, poz. 1373 ze zm.) rachunek potwierdzający dokonanie sprzedaży lub wykonanie usługi zawiera co najmniej:

1. imiona i nazwiska (nazwę albo firmę) oraz adresy sprzedawcy i kupującego bądź wykonawcy i odbiorcy usługi;
2. datę wystawienia i numer kolejny rachunku;
3. odpowiednio wyraz „ORYGINAŁ” albo „KOPIA”,
4. określenie rodzaju i ilości towarów lub wykonanych usług oraz ich ceny jednostkowe;
5. ogólną sumę należności wyrażoną liczbowo i słownie;
6. czytelny podpis wystawcy rachunku oraz odcisk pieczęci wystawcy rachunku, jeżeli się nią posługuje.

W myśl art. 88 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, podatnicy wystawiający rachunki są obowiązani kolejno je numerować i przechowywać kopie tych rachunków, w kolejności ich wystawienia, do czasu upływu okresu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, iż od dnia 1 stycznia 2010 r. Wnioskodawca korzysta ze zwolnienia podmiotowego – nie jest czynnym podatnikiem podatku VAT na podstawie art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług. Dlatego jako przedsiębiorca telekomunikacyjny, Zainteresowany sprzedając usługę dostępu do sieci Internet wystawia rachunki.

Wobec powyższego, zgodnie z przywołanymi przepisami prawa podatkowego, rachunki wystawiane przez Wnioskodawcę – przedsiębiorcę korzystającego ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług na podstawie art. 113 ustawy o VAT – uznaje się za faktury, jeśli spełniają one wymogi wskazane w ww. uregulowaniach zawartych w Ordynacji podatkowej oraz w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 22 sierpnia 2005 r.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Dodatkowo, tut. Organ informuje, iż w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.