Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/415-858/12-2/AP
z 18 września 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 4 września 2012 r. (data wpływu 6 września 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie wyceny otrzymanego bezpłatnie odpadu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 września 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie wyceny otrzymanego bezpłatnie odpadu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Firma Wnioskodawcy działa od 12 maja 2011 r. Zainteresowany jest osobą fizyczną zarejestrowaną jako podatnik VAT, a jako formę opodatkowania wybrał podatek dochodowy od osób fizycznych według skali progresywnej. Firma zajmuje się handlem różnego rodzaju odpadami z tworzyw sztucznych. Obecnie firma buduje sortownie i będzie posiadała kontenery do odbioru odpadów. Kontenery te będą wstawiane w firmach, gdzie firmy będą wrzucać do tych kontenerów różnego rodzaju odpady, a następnie będą one sortowane na sortowni. Cześć tych odpadów firma Wnioskodawcy będzie otrzymywać bezpłatnie. Odpady te po przesortowaniu będą belowane i sprzedawane jako gotowy towar.

Problemem staje się odpad otrzymany bezpłatnie w kontenerach. Jego wartość rynkową będzie można ocenić dopiero po przesortowaniu odpadu, chociaż i to jest raczej niemożliwe ze względu na szybki ciąg technologiczny linii sortowniczej. Na linii tej będą się znajdowały zarówno te odpady, które zostały zakupione, jak i te otrzymane bezpłatnie.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy zgodnie z art. 11 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych trzeba wycenić ten odpad, chociaż Wnioskodawca nie zna jego wartości rynkowej na dzień odbioru, a po przesortowaniu praktycznie będzie niemożliwe jego oddzielenie od pozostałych towarów?
2. Kiedy trzeba wycenić odpad - w momencie otrzymania kontenera, czy po przesortowaniu (jeśli oczywiście nie będzie można pominąć tej czynności całkowicie)?
3. Czy można całkowicie pominąć wycenę otrzymanego bezpłatnie odpadu, ponieważ w momencie sprzedaży otrzymanego bezpłatnie odpadu wartość, którą Wnioskodawca wpisałby w przychód z tytułu wyceny zgodnie z art. 11 ust. 2 w momencie sprzedaży jest kosztem podatkowym?
4. Według jakich wartości na koniec roku należy wycenić otrzymany bezpłatnie towar wysegregowany z odpadów otrzymanych bezpłatnie (czy może to być cena zakupu takiego samego towaru, który firma Wnioskodawcy kupuje od innych kontrahentów, czy może to być cena sprzedaży, a może inna cena)?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, ze względu na specyfikę działalności można nie wyceniać odpadów otrzymanych bezpłatnie ze względu na to, iż trudno jest określić ich wartość rynkową przed sortowaniem, jak i po sortowaniu. Poza tym jeśliby dokonano wyceny zgodnie z art. 11 ust. 2, to i tak w momencie sprzedaży już wysortowanych gotowych towarów wartość, która zostałaby wpisana w przychód podatkowy może być kosztem podatkowym. Pominięcie tej czynności nie rodzi żadnych skutków powodujących zaniżenie podatku dochodowego do budżetu państwa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), jednym ze źródeł przychodów jest określona w pkt 3 tego przepisu pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z ogólną regułą zawartą w art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Natomiast w myśl art. 14 ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z działalności gospodarczej jest również wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczonych zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 1 pkt 125.

Cytowany wyżej art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawiera ogólną definicję przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej, natomiast w art. 14 ust. 2 tej ustawy wymienione zostały jedynie przykładowe zdarzenia powodujące powstanie tego przychodu.

Przez nieodpłatne świadczenie należy rozumieć wszystkie zdarzenia prawne i gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie w majątku podatnika, mające konkretny wymiar finansowy. Istotą nieodpłatnego świadczenia jest więc otrzymanie rzeczy do bezpłatnego używania, jednakże „bezpłatność” musi dotyczyć wszelkich elementów umowy, nie może zatem nakładać na biorącego do używania rzeczy obowiązku jakichkolwiek świadczeń na rzecz dającego do bezpłatnego używania.

W ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych rozgraniczono wyraźnie świadczenia w naturze od innych nieodpłatnych świadczeń. Za świadczenia w naturze uznaje się nieodpłatne przekazanie rzeczy lub praw.

Sposób ustalenia wartości pieniężnej świadczeń w naturze wynika z art. 11 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ten traktuje, iż wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że firma Wnioskodawcy zajmuje się handlem różnego rodzaju odpadami z tworzyw sztucznych. Obecnie firma buduje sortownie i będzie posiadała kontenery do odbioru odpadów. Kontenery te będą wstawiane w firmach, gdzie firmy będą wrzucać do tych kontenerów różnego rodzaju odpady, a następnie będą one sortowane na sortowni. Część tych odpadów firma Wnioskodawcy będzie otrzymywać bezpłatnie. Odpady te po przesortowaniu będą belowane i sprzedawane jako gotowy towar. Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą konieczności wyceny odpadu otrzymanego bezpłatnie w kontenerach.

Mając na uwadze informacje przedstawione we wniosku oraz przytoczone regulacje prawne należy stwierdzić, że odpad otrzymany bezpłatnie na dzień odbioru należy wycenić zgodnie z art. 11 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

W treści wniosku Zainteresowany wskazał, że tylko część odpadów będzie otrzymywał bezpłatnie, a zatem Wnioskodawcy znana będzie cena zakupu pozostałych odpadów. W związku z tym nie można się zgodzić z Wnioskodawcą, iż nie ma możliwości ustalenia wartości rynkowej odpadów otrzymanych w kontenerach nieodpłatnie, bowiem może to uczynić zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 11 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ustalona w powyższy sposób wartość stanowić będzie przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia w naturze, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 8 cyt. ustawy, bowiem Wnioskodawca uzyskuje przysporzenie majątkowe w postaci nabytych na własność rzeczy (odpadów), bez konieczności świadczenia jakiegokolwiek ekwiwalentu ze swego majątku.

Zatem w momencie otrzymania bezpłatnie kontenerów z odpadami Wnioskodawca zobowiązany będzie dokonać wyceny ich wartości, a po Jego stronie powstanie przychód z działalności gospodarczej.

Należy jednocześnie zauważyć, iż w momencie zbycia przez Zainteresowanego otrzymanych nieodpłatnie odpadów po Jego stronie również powstanie przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej. Przychód ten należy pomniejszyć o koszty jego uzyskania.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Natomiast stosownie do treści art. 22 ust. 1d ww. ustawy, w przypadku odpłatnego zbycia nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie nabytych rzeczy lub praw, a także innych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie nabytych świadczeń, w związku z którymi, stosownie do art. 11 ust. 2-2b, określony został przychód, kosztem uzyskania przychodów z ich odpłatnego zbycia, z uwzględnieniem aktualizacji zgodnie z odrębnymi przepisami, jest:

1. wartość przychodu określonego w art. 11 ust. 2 i 2a albo
2. wartość przychodu określonego w art. 11 ust. 2b, powiększona o wydatki na nabycie częściowo odpłatnych rzeczy lub praw albo innych świadczeń

   - pomniejszona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1.

Zatem wartość otrzymanych bezpłatnie odpadów, ustalona w momencie ich otrzymania na podstawie art. 11 ust. 2 cyt. ustawy, stanowić będzie koszt uzyskania przychodu z tytułu ich odpłatnego zbycia.

Jednocześnie należy wskazać, że zgodnie z art. 24 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, u podatników, którzy prowadzą księgi rachunkowe, za dochód z działalności gospodarczej uważa się dochód wykazany na podstawie prawidłowo prowadzonych ksiąg, zmniejszony o dochody wolne od podatku i zwiększony o wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów, zaliczone uprzednio w ciężar kosztów uzyskania przychodów.

W myśl art. 28 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t. j. Dz. U. z 2009 r., Nr 152, poz. 1223 ze zm.), zapasy - jako rzeczowe składniki aktywów obrotowych - wycenia się nie rzadziej niż na dzień bilansowy według cen nabycia lub kosztów wytworzenia nie wyższych od cen ich sprzedaży netto na dzień bilansowy.

Cena nabycia, o której mowa w ust. 1, to cena zakupu składnika aktywów, obejmująca kwotę należną sprzedającemu, bez podlegających odliczeniu podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego, a w przypadku importu powiększona o obciążenia o charakterze publicznoprawnym oraz powiększona o koszty bezpośrednio związane z zakupem i przystosowaniem składnika aktywów do stanu zdatnego do używania lub wprowadzenia do obrotu, łącznie z kosztami transportu, jak też załadunku, wyładunku, składowania lub wprowadzenia do obrotu, a obniżona o rabaty, opusty, inne podobne zmniejszenia i odzyski. Jeżeli nie jest możliwe ustalenie ceny nabycia składnika aktywów, a w szczególności przyjętego nieodpłatnie, w tym w drodze darowizny - jego wyceny dokonuje się według ceny sprzedaży takiego samego lub podobnego przedmiotu (art. 28 ust. 2 ustawy o rachunkowości).

Natomiast w myśl art. 24 ust. 2 zd. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, u podatników osiągających dochody z działalności gospodarczej i prowadzących księgi przychodów i rozchodów dochodem z działalności jest różnica pomiędzy przychodem w rozumieniu art. 14 a kosztami uzyskania powiększona o różnicę pomiędzy wartością remanentu końcowego i początkowego towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadków, jeżeli wartość remanentu końcowego jest wyższa niż wartość remanentu początkowego, lub pomniejszona o różnicę pomiędzy wartością remanentu początkowego i końcowego, jeżeli wartość remanentu początkowego jest wyższa.

Stosownie do treści § 27 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. z 2003 r. Nr 152, poz. 1475 ze zm.), podatnicy są obowiązani do sporządzenia i wpisania do księgi spisu z natury towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadów, zwanego dalej „spisem z natury”, na dzień 1 stycznia, na koniec każdego roku podatkowego, na dzień rozpoczęcia działalności w ciągu roku podatkowego, a także w razie zmiany wspólnika, zmiany proporcji udziałów wspólników lub likwidacji działalności.

Towary handlowe objęte spisem z natury winny być wycenione według cen zakupu lub nabycia albo według cen rynkowych z dnia sporządzenia spisu z natury, jeżeli są one niższe od cen zakupu lub nabycia – zgodnie z § 29 ust. 1 ww. rozporządzenia.

W myśl § 3 pkt 2 ww. rozporządzenia przez cenę zakupu rozumie się cenę, jaką nabywca płaci za zakupione składniki majątku, pomniejszoną o podatek od towarów i usług, podlegający odliczeniu zgodnie z odrębnymi przepisami, a przy imporcie powiększoną o należne cło, podatek akcyzowy oraz opłaty celne dodatkowe, obniżoną o rabaty opusty, inne podobne obniżenia, w przypadku zaś otrzymania składnika majątku w drodze darowizny lub spadku – wartość odpowiadającą cenie zakupu takiego samego lub podobnego składnika.

Reasumując, w momencie otrzymania nieodpłatnie kontenerów z odpadami stanowiącymi towar w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, Zainteresowany zobowiązany będzie dokonać ich wyceny zgodnie z treścią art. 11 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto towary handlowe na koniec roku należy wyceniać stosując odpowiednio zasady wynikające z ustawy o rachunkowości (według ceny sprzedaży takiego samego lub podobnego przedmiotu) bądź wskazane w rozporządzeniu w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (według wartości odpowiadającej cenie zakupu takiego samego lub podobnego składnika).

Końcowo należy zauważyć, że pomimo ciążącego na Wnioskodawcy obowiązku ujęcia odpadów (towarów handlowych) w remanencie początkowym, jak i końcowym, wartość towarów wynikająca z wyceny tych remanentów nie może być brana pod uwagę przy ustaleniu dochodu rocznego z prowadzonej działalności gospodarczej, stanowiącego podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Skoro nabycie towarów nastąpiło w sposób nieodpłatny, wartość tych towarów nie może być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, gdyż nie zostanie spełniona przesłanka wynikająca z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.