INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 17.05.2010 r. (data wpływu 19.05.2010 r.) uzupełnione pismem z dnia 27.07.2010 r. (data nadania 30.07.2010 r., data wpływu 03.08.2010 r.) na wezwanie z dnia 22.07.2010 r. Nr IPPB4/415-416/10-2/SP (data nadania 22.07.2010 r., data doręczenia 26.07.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodu uzyskanego na podstawie umowy o świadczenie usług audytorskich – jest:

• prawidłowe – w części dotyczącej ustalenia zasad, według których należy opodatkować dochód z tytułu świadczenia usług audytorskich, zastosowania 20% kosztów uzyskania przychodu i obowiązku odprowadzania miesięcznych zaliczek,

• nieprawidłowe – w części dotyczącej wskazania źródła przychodu w zeznaniu podatkowym PIT – 36.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 19.05.2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodu uzyskanego na podstawie umowy o świadczenie usług audytorskich.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni zawarła umowę zatytułowaną: „Umowa dotycząca świadczenia usług auditorskich” ze spółką, I. S.A. z siedzibą w Mediolanie. Z treści umowy wynika, że Wnioskodawczyni będzie wykonywała poniższe działania:

1. ocena dokumentów dotyczących systemów i procesów;
2. przeprowadzania auditów w ramach certyfikacji Systemów Zarządzania;
3. przeprowadzania auditów na zgodność ze specyfikacjami technicznymi, uregulowaniami, metodologiami, zgodnie ze zdefiniowanymi przez I. procedurami oraz w zgodności z mającymi zastosowanie przepisami prawa.
   
   

Wnioskodawczyni wykonuje działania w ramach kontraktu samodzielnie bez jakiegokolwiek stosunku podporządkowania mając nienormowany czas pracy i obecności oraz z pominięciem jakichkolwiek relacji hierarchicznych i regulaminowych ze strony I.. Ponadto Wnioskodawczyni będzie mogła każdorazowo odmówić lub przyjąć poszczególne zlecenie, które I. uzna że może mu powierzyć. Po zakończeniu działania Wnioskodawczyni musi sporządzić raport, przy czym wszystkie dokumenty sporządzone przez Wnioskodawczynię w ramach umowy są wyłączną własnością I.

Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej w ramach świadczenia usług audytorskich. Świadczenie usług audytorskich następuje w ramach umowy o dzieło. Umowa dotycząca świadczenia usług audytorskich została zawarta po raz pierwszy w 2006 roku.

Wnioskodawczyni zabrania się zawierania umów z podwykonawcą – całości lub części – na przedmiot niniejszej umowy powierzone działania muszą zostać wykonane osobiście przez Wnioskodawczynię.

I. przyznaje Wnioskodawczyni wynagrodzenie za wykonywane w ramach umowy działania w kwotach określonych zgodnie z warunkami podanymi w Załączniku do umowy. Zgodnie z treścią Załącznika zatytułowanego Wynagrodzenie za usługi auditorskie – Wnioskodawczyni będzie przyznana kwota równa: xxx PLN netto, jeśli chodzi o VAT i brutto jeśli chodzi o ewentualne potrącenia podatków i składek ubezpieczeniowych prawnie przewidzianych. Wypłacenie przyznanej kwoty jest uzależnione od otrzymania przez I. następującej dokumentacji

• certyfikat wydany przez polskie władze podatkowe potwierdzający, że Wnioskodawczyni lub jej firma ma siedzibę w Polsce.
• certyfikat wydany przez polskie władze podatkowe zapobiegający podwójnemu opodatkowaniu Włochy/Polska (art. 14 wolne zawody).
  
  

Przystępując do umowy Wnioskodawczyni zgodnie z żądaniem I. przedstawiła certyfikat rezydencji. Wnioskodawczyni jest obywatelką polską mającą miejsce zamieszkania w Polsce. Czynności określone w ww. umowie są wykonywane wyłącznie na terytorium Polski. Oprócz dochodów uzyskiwanych na podstawie niniejszej umowy uzyskuje dochody ze stosunku pracy w Polsce.

Spółka I. SA ma siedzibę we Włoszech i nie posiada zakładu na terytorium Polski.

Pismem z dnia 22.07.2010 r. Nr IPPB4/415-416/10-2/SP wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia braków formalnych poprzez doprecyzowanie stanu faktycznego.

Powyższe zostało uzupełnione w terminie.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy dochody uzyskiwane na podstawie umowy o świadczenie usług audytorskich, należy opodatkować na zasadach ogólnych, tj. wg skali podatkowej, stosując 20% koszty uzyskania przychodu, wpłacając zaliczki na podatek w trakcie roku i dokonać rocznego rozliczenia w PIT-36, część D.1 pkt 8 – łącznie z dochodami ze stosunku pracy ...
2. Czy dochody uzyskiwane na podstawie umowy o świadczenie usług audytorskich, należy opodatkować z uwzględnieniem zasad o unikaniu podwójnego opodatkowania jako dochody uzyskane ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i dokonać rocznego rozliczenia w PIT-36 z załącznikiem PIT/ZG...
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni:

Dochody uzyskane na podstawie umowy o świadczenie usług audytorskich, należy opodatkować na zasadach ogólnych, tj. wg skali podatkowej, stosując 20% koszty uzyskania przychodu, wpłacając zaliczki na podatek w trakcie roku i dokonać rocznego rozliczenia w PIT-36, część D1 pkt 8 – łącznie z dochodami ze stosunku pracy.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm. – zwana dalej ustawa), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy). Stosownie do art. 4a ww. ustawy przepisy art. 3 ust. 1, 1 a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W umowie zawartej między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Włoskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania, sporządzona w Rzymie dnia 21 czerwca 1985 r. (Dz. U. z 1989 r. Nr 62 poz. 375 – zwana dalej umową międzynarodowa), przyjęto metodę unikania podwójnego opodatkowania, nazwaną metodą wyłączenia z progresją – art. 23.

W myśl art. 14 ww. umowy, dochody, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z wykonywania wolnego zawodu albo z innej samodzielnej działalności o podobnym charakterze, będą opodatkowane tylko w tym Państwie, chyba że dla wykonywania swojej działalności w drugim Umawiającym się Państwie dysponuje ona zwykle stałą placówką.

Podobnie uregulowana została kwestia dochodów z tzw. pracy najemnej – pensje, płace i podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej, będą podlegać opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to osiągane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w drugim Państwie – art. 15 umowy międzynarodowej.

Z treści analizowanych przepisów oraz umowy o świadczenie usług audytorskich wynika, że przychody uzyskiwane z tego tytułu należy zaliczyć do źródła przychodów, jakim jest działalność wykonywana osobiście – art. 10 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 13 pkt 8 ustawy. Za twierdzeniem tym przemawia zapis, że Wnioskodawczyni wykonuje działania w ramach kontraktu samodzielnie, bez jakiegokolwiek stosunku podporządkowania, mając nienormowany czas pracy i obecności oraz z pominięciem jakichkolwiek relacji hierarchicznych i regulaminowych ze strony I. Ponadto Wnioskodawczyni zabrania się zawierania umów z podwykonawcą – całości lub części – na przedmiot niniejszej umowy, powierzone działania muszą zostać wykonane osobiście przez Wnioskodawczynię. Wydaje się, że zarówno zakwalifikowanie dochodów do kategorii przychodów z tytułu działalności zbliżonej do wolnego, tj. „inny rodzaj samodzielnej działalności o podobnych charakterze” (art. 14 umowy międzynarodowej), czy do dochodów z pracy najemnej (art. 15 umowy międzynarodowej), nie zmienia sposobu ich opodatkowania. W obu przypadkach działalność Wnioskodawczyni będzie opodatkowana w Polsce. Zatem należy stwierdzić, że prawidłowe jest opodatkowanie przychodów z przedmiotowej umowy o świadczenie usług audytorskich na zasadach ogólnych zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy.

W kwestii dotyczącej kosztów uzyskania przychodów, należy zastosować regułę wyrażoną w art. 22 ustawy – kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Koszty uzyskania przychodów z działalność wykonywanej osobiście określa w wysokości 20 % uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, których podstawę wymiaru stanowi ten przychód – art. 22 ust. 9 ustawy. Jeżeli podatnik udowodni, że koszty uzyskania przychodów były wyższe niż wynikające z zastosowania wyżej podanej normy procentowej (20%), koszty uzyskania przyjmuje się w wysokości kosztów faktycznie poniesionych.

Działania wykonywane w ramach umowy o świadczenie usług audytorskich, mają bez wątpienia charakter działalności wykonywanej osobiście. Jednakże raport z audytu, będący „wytworem” działalności Wnioskodawczyni, nie stanowi dzieła w stosunku, do którego jego twórcy przysługują prawa autorskie. Z umowy wynika, że wszystkie dokumenty sporządzone przez Wnioskodawczynię w ramach umowy są wyłączną własnością I.”. Zatem błędem byłoby zastosowanie 50% kosztów uzyskania przychodów. Koszty uzyskania przychodów z tej działalność należy określić w wysokości 20% uzyskanego przychodu.

Podatnicy osiągający dochody bez pośrednictwa płatników z działalności wykonywanej osobiście są obowiązani bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dochód był uzyskany, a za grudzień w terminie złożenia zeznania podatkowego. Wpłacając zaliczki miesięczne, stosują do uzyskanego dochodu najniższą stawkę podatkową określoną w skali podatkowej na dany rok. Za dochód, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody po odliczeniu miesięcznych kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz zapłaconych w danym miesiącu składek, o których mowa art. 26 ust. 1 pkt 2 lub 2a – art. 44 ust. 1a i 3a ustawy. W umowie o świadczenie usług audytorskich wyraźnie stwierdzono, że „Wnioskodawczyni będzie przyznana kwota równa: xxx PLN netto, jeśli chodzi o VAT i brutto, jeśli chodzi o ewentualne potrącenia podatków i składek ubezpieczeniowych prawnie przewidzianych”. Zlecający – spółka I. S.A. – nie pobiera i nie odprowadza zaliczek na podatek od wypłacanych kwot. Zatem obowiązek obliczenia i wpłacenia zaliczek na podatek, spoczywa za Wnioskodawczyni. W terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, – art. 45 ustawy.

Wydaje się prawidłowe rozliczenie analizowanej kategorii przychodu w PIT-36, część D.1 pkt 8. Wnioskodawczyni uzyskuje przychody ze stosunku pracy w Polsce, które mogłaby rozliczyć w PIT – 37, jednakże w deklaracji tej nie przewidziano rozliczenia przychodów z działalności wykonywanej osobiście, od których płatnik nie odprowadzał zaliczek. Zaliczki były obliczane i wpłacane przez Wnioskodawczynię samodzielnie w trakcie roku z adnotacją na przelewie PIT – 53 (już nieobowiązujący). Z analizy treści broszury informacyjnej do zeznania PIT – 36, str. 13 (www.mf.goy.pl): Wiersz 8”.,, Inne źródła, niewymienione w wierszach od 1 do 7 (w tym emerytury – renty z zagranicy)” wypełniają podatnicy, którzy: 6) uzyskali przychody ze źródeł, od których płatnik i podatnik nie miał obowiązku odprowadzania zaliczek na podatek w ciągu roku” – można wysnuć wniosek, że pole to (PIT – 36, część D.1 pkt 8) również nie odpowiada całkowicie kategorii omawianych przychodów. O ile płatnik nie miał obowiązku poboru zaliczek na podatek w trakcie roku, to obowiązek taki spoczywa bez wątpienia na Wnioskodawczyni. Wydaje się jednak, że należy rozliczyć przychody z analizowanej umowy w PIT – 36, część D.1 pkt 8.

Reasumując należy stwierdzić, że prawidłowe jest zaliczenie dochodów z umowy o świadczenie usług audytorskich, świadczonych na rzecz spółki I. S.A. z siedzibą we Włoszech, wykonywanych przez Wnioskodawczynię wyłącznie na terytorium Polski, do dochodów uzyskiwanych w kraju i opodatkowanie ich według zasadach wyżej opisanych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe w części dotyczącej ustalenia zasad, według których należy opodatkować dochód z tytułu świadczenia usług audytorskich, zastosowania 20% kosztów uzyskania przychodu i obowiązku odprowadzania miesięcznych zaliczek oraz nieprawidłowe w części dotyczącej wskazania źródła przychodu w zeznaniu podatkowym PIT – 36.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 4a ww. ustawy przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawczyni świadczy usługi audytorskie na terytorium Polski w ramach umowy o dzieło. Umowa ta została zawarta z firmą z siedzibą w Mediolanie. W związku z powyższym w przedmiotowej sprawie znajdą uregulowania zawarte w polsko – włoskiej umowie o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 umowy miedzy Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Włoskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania, sporządzonej w Rzymie dnia 21.06.1985 r. (Dz. U. z 1989 r. Nr 62, poz. 374), dochody, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z wykonywania wolnego zawodu albo z innej samodzielnej działalności o podobnym charakterze, będą opodatkowane tylko w tym Państwie, chyba że dla wykonywania swojej działalności w drugim Umawiającym się Państwie dysponuje ona zwykle stałą placówką. Jeżeli dysponuje ona taką stałą placówką, to dochody mogą być opodatkowane w tym drugim Umawiającym się Państwie, jednak tylko w takiej wysokości, w jakiej mogą być przypisane tej stałej placówce.

W myśl ust. 2 ww. przepisu, określenie "wolny zawód" obejmuje w szczególności samodzielnie wykonywaną działalność naukową, literacką, artystyczną, wychowawczą lub oświatową, jak również samodzielnie wykonywaną działalność lekarzy, prawników, inżynierów, architektów, stomatologów oraz księgowych.

Użyty powyżej zwrot „w szczególności” oznacza, że wymienione kategorie wolnego zawodu zostały wymienione jedynie przykładowo. W związku z powyższym, usługi audytorskie wykonywane przez Wnioskodawczynię w sposób samodzielny, bez jakiegokolwiek podporządkowania, przy nienormowanym czasie pracy i obecności, z pominięciem jakichkolwiek relacji hierarchicznych i regulaminowych, należy zakwalifikować do wolnego zawodu.

Biorąc powyższe pod uwagę, stwierdzić należy, iż uzyskane przez Wnioskodawczynię wynagrodzenie z tytułu świadczenia usług audytorskich podlegają opodatkowaniu tylko w Polsce jako przychody z działalności wykonywanej osobiście.

W art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zostały wymienione rodzaje źródeł przychodów. Zgodnie z tym przepisem źródłami przychodów jest m.in. stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy (pkt 1), działalność wykonywana osobiście (pkt 2) oraz kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a)-c) (pkt 7).

W myśl art. 13 pkt 8 lit. a) ww. ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej – z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów uzyskanych na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze.

Zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodów z tytułów określonych w art. 13 pkt 2, 4, 6 i 8 określa się w wysokości 20% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Na podstawie art. 22 ust. 10 ww. ustawy, jeżeli podatnik udowodni, że koszty uzyskania przychodów były wyższe niż wynikające z zastosowania normy procentowej określonej w ust. 9 pkt 1-4, koszty uzyskania przyjmuje się w wysokości kosztów faktycznie poniesionych.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, iż uzyskane przez Wnioskodawczynię wynagrodzenie z tytułu usług audytorskich podlega opodatkowaniu tylko w Polsce. Obowiązek odprowadzenia miesięcznej zaliczki od tego wynagrodzenia ciąży na Wnioskodawczyni.

Jak stanowi art. 44 ust. 1a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy osiągający dochody bez pośrednictwa płatników z tytułów określonych w art. 13 pkt 2, 4 i 6-9, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 1, są obowiązani bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy, według zasad określonych w ust. 3a.

Stosownie do art. 44 ust. 3a ww. ustawy podatnicy uzyskujący dochody, o których mowa w ust. 1a, są obowiązani w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dochód był uzyskany, a za grudzień – w terminie złożenia zeznania podatkowego, wpłacać zaliczki miesięczne, stosując do uzyskanego dochodu najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. Za dochód, o którym mowa w zdaniu pierwszym, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody po odliczeniu miesięcznych kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 lub 9 oraz zapłaconych w danym miesiącu składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lub 2a. Przy obliczaniu zaliczki podatnik może stosować wyższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Zgodnie z art. 44 ust. 3c ww. ustawy, zaliczkę obliczoną w sposób określony w ust. 3a zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, zapłaconej w danym miesiącu ze środków podatnika.

Art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 7 i 8.

W zeznaniu rocznym PIT – 36 przychody z działalności wykonywanej osobiście należy wykazać w części D.1. wierszu 5, który jest zatytułowany „Działalność wykonywana osobiście, o której mowa w art. 13 ustawy (w tym umowa o dzieło i zlecenia).”

Wobec powyższego nie można zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawczyni, iż uzyskane wynagrodzenie z tytułu świadczenia usług audytorskich winna wykazać w wierszu 8 „Inne źródła”. Jak wynika z powołanego przez Wnioskodawczynię opisu zawartego w broszurce do zeznania PIT – 36 pozycję tę wypełniają podatnicy, którzy uzyskali przychody ze źródeł, od których płatnik i podatnik nie miał obowiązku odprowadzania zaliczek na podatek w ciągu roku. Należy wyjaśnić, iż płatnik nie miał obowiązku odprowadzania zaliczek, jednak obowiązek taki ciążył, zgodnie z art. 44 ust. 1a pkt 3 na Wnioskodawczyni jako na podatniku.

Reasumują, należy stwierdzić, iż dochody uzyskiwane na podstawie umowy o świadczenie usług audytorskich, Wnioskodawczyni winna opodatkować na zasadach ogólnych, tj. wg skali podatkowej, stosując 20% koszty uzyskania przychodu, wpłacając zaliczki na podatek w trakcie roku i dokonać rocznego rozliczenia w PIT – 36, część D.1 pkt 5 – łącznie z dochodami ze stosunku pracy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.