INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pani stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 15 lutego 2010r. (data wpływu do tut. Biura 02 marca 2010r.), uzupełnionym w dniu 06 maja 2010r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów z tytułu podnajmowania pomieszczeń użytkowych na cele organizowania imprez okolicznościowych:

• odpisów amortyzacyjnych od zmywarki, chłodni i patelni elektrycznej – jest nieprawidłowe,
• poniesionych wydatków na zakup przedmiotów niezbędnych do wyposażenia sali, środków czyszczących oraz opłat za media i podatek od nieruchomości - jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 02 marca 2010r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie możliwości zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów z tytułu udostępniania pomieszczeń użytkowych na cele organizowania imprez okolicznościowych.

W związku z brakami formalnymi wniosku, pismem z dnia 29 kwietnia 2010r. Znak: IBPB I/1/415-220/10/BK wezwano wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano w dniu 06 maja 2010r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jest osobą zatrudnioną na podstawie umowy o pracę w pełnym wymiarze czasu pracy na czas nieokreślony. W marcu 2009r. wynajęła prywatnie nieruchomość, którą udostępnia klientom np. na pokazy, nieduże imprezy okolicznościowe. Znajdują się tam 2 nieduże sale, toalety, zmywalnia i pomieszczenie, w którym można przyjąć catering. Wnioskodawczyni zakupiła chłodnię (do schłodzenia ciast), patelnię elektryczną (na której można podgrzać mięsa), zmywarkę, stoły, krzesła, obrusy, naczynia, serwetki, świeczki itp. W salach tych odbyły się już 2 pokazy (sala udostępniona na podstawie umowy) oraz parę imprez okolicznościowych (klienci korzystali z cateringu lub mieli własne wyżywienie).

Przed pierwszym udostępnieniem sal, w urzędzie gminy wnioskodawczyni otrzymała informację, że wynajem sali nie musi być rejestrowany jako działalność gospodarcza – może to być przychód z najmu. W związku z powyższym wnioskodawczyni pozyskała informacje w Internecie i fachowej prasie na temat najmu prywatnego i najmu w ramach działalności gospodarczej. Z informacji tych wynika, ze definicja działalności gospodarczej dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych wyraźnie wskazuje, że przychód z działalności gospodarczej to przychód z działalności zorganizowanej i ciągłej, jeżeli nie jest zaliczana m.in. do przychodów z najmu. Ważnym czynnikiem wpływającym na zaliczenie przychodów z najmu do przychodów z działalności gospodarczej jest zdaniem wnioskodawczyni zarejestrowanie działalności w zakresie najmu. Jeżeli podatnik dokona wpisu, podając najem jako przedmiot działalności i jednocześnie będą spełnione kryteria uznania działań podatnika za zorganizowane tj. nastąpi zgłoszenie działalności w urzędzie skarbowym, ZUS, urzędzie statystycznym, nadto podatnik założy rachunek bankowy i zaprowadzi księgi podatkowe, zatrudni pracowników, itp. to przychody z najmu uzyskane w ramach tej działalności należy kwalifikować jako przychody z działalności gospodarczej. Jeżeli nie będą spełnione powyższe kryteria, najem będzie stanowił odrębne źródło przychodów określone w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W efekcie, dopóki podatnik nie uzna udostępniania sal i ruchomości za związane z działalnością gospodarczą, dopóty będzie to wynajem prywatny nie działalność. Ponadto, jak twierdzi wnioskodawczyni, najem lub umowy podobne, ale zawsze umowy o korzystaniu z określonego przedmiotu, oddaje decyzji podatnika zaliczenie przychodu do określonego źródła tj. najmu lub działalności gospodarczej.

W 2010r. wnioskodawczyni zamierzała rozliczyć się z urzędem skarbowy z dochodów uzyskanych z tego udostępniania na formularzu PIT-36 - jako przychód z innych źródeł. W urzędzie skarbowym poinformowano wnioskodawczynię o konieczności wypełnienia załącznika PIT-B. Jak twierdzi wnioskodawczyni skoro nie posiada zarejestrowanej działalności gospodarczej, to nie może ww. załącznika wypełnić.

W części F. poz. 55 wniosku wnioskodawczyni wskazała, iż nie zamierza zatrudniać żadnych pracowników, a uzyskiwany dochód nie jest dochodem, z którego się utrzymuje, gdyż jest bardzo mały.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, iż:

• wnioskodawczyni posiada inne nieruchomości (budynek mieszkalny, zabudowania gospodarcze), lecz nie są one ani wynajmowane ani dzierżawione.
• udostępniana klientom nieruchomość nie stanowi własności wnioskodawczyni, jest ona wynajmowana. - wnioskodawczyni wynajęła tą nieruchomość w celu przyzwyczajenia klientów do korzystania z tego miejsca, które kiedyś może stać się restauracją, bowiem jej chrześnica, która podjęła naukę w technikum gastronomicznym, lubi gotować. Wnioskodawczyni ma nadzieję, że po skończeniu edukacji, po wyremontowaniu dodatkowych pomieszczeń na kuchnię i spiżarnię będzie mogła tam otworzyć lokal gastronomiczny, który może być jej miejscem pracy, a wnioskodawczyni będzie miała satysfakcję, że jej w tym pomogła,-
• wnioskodawczyni nie zamierza uzyskiwać dochodu z udostępniania tych pomieszczeń. Zamierza cały dochód inwestować w zakup potrzebnych urządzeń a nawet dokładać ze swojego wynagrodzenia,-
• dozorowaniem zajmuje się sama, natomiast porządkowaniem, wraz z chrześnicą, która pomaga jej nieodpłatnie,-
• potencjalni klienci dowiadują się o możliwości udostępnienia nieruchomości „pocztą pantoflową” lub zupełnie przez przypadek (np. wynajęcie dla firmy na pokazy). Nigdzie się nie reklamuje, ani nie ogłasza,-
• „przyjęcie cateringu” to odbiór zamówionych potraw od dostawcy,-
• catering jest zamawiany przez organizatorów imprezy,-
• przedmiotem udostępnienia są: sale, toalety, zmywalnia, pomieszczenie do przyjmowania i przygotowywania do podania potraw, chłodnia, patelnia elektryczna, stoły, krzesła, obrusy, zastawa stołowa, materiały do dekorowania stołów,-
• wnioskodawczyni nie świadczy innych usług na rzecz klientów, jedynie ogrzewa pomieszczenia w zimie,-
• podatek, który ponosi wnioskodawczyni to podatek od nieruchomości,-
• dokumenty potwierdzające poniesienie wydatków, które zamierza wnioskodawczyni zaliczyć w ciężar kosztów uzyskania przychodów są wystawione na wnioskodawczynię,-
• odpisów amortyzacyjnych wnioskodawczyni zamierza dokonać od zmywarki, chłodni, patelni elektrycznej,-
• urządzenia te są własnością wnioskodawczyni i w momencie zakupu były kompletne i zdatne do używania,-
• wnioskodawczyni prowadzi ewidencję środków trwałych i urządzenia te zostały ujęte w tej ewidencji.
  
  

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie.

Czy jako koszty uzyskania przychodów można odliczyć amortyzację urządzeń o wartości powyżej 3.500 zł, zakup obrusów, naczyń, środków czyszczących, BHP, papieru toaletowego, serwetek itp. oraz opłat podatku, prądu, wody, śmieci...

Zdaniem wnioskodawczyni, przychody powinna pomniejszać o amortyzację, opłaty i zakup innych środków, które są potrzebne do uporządkowania pomieszczeń po imprezie i opłacać podatek tylko od uzyskanego dochodu.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje.

Niniejsza interpretacja zawiera ocenę stanowiska wnioskodawczyni wyłącznie w zakresie możliwości zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów z tytułu udostępniania pomieszczeń użytkowych na cele organizowania imprez okolicznościowych. Ocena stanowiska w zakresie możliwości nieuznania za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej przychodów uzyskiwanych z tytułu udostępniania pomieszczeń użytkowych na cele organizowania imprez okolicznościowych została zawarta w odrębnej interpretacji.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307), źródłem przychodu jest najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Dochodem z tego źródła jest nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. W odniesieniu do przychodów ze źródła, o którym mowa w ww. art. 10 ust. 1 pkt 6, ma zastosowanie ogólna definicja kosztu podatkowego, zawarta w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. ustawy kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Użyty przez ustawodawcę zwrot „w celu osiągnięcia przychodów” oznacza, iż aby określony wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów, to pomiędzy tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek tego rodzaju, że poniesienie wydatku ma wpływ na osiągnięcie, zachowanie albo zabezpieczenia źródła przychodu.

Kosztem uzyskania przychodów są więc wydatki, których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wskazania owego związku spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• być właściwie udokumentowany.
  
  

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że wnioskodawczyni podnajmuje klientom nieruchomość nie będącą jej własnością, na pokazy oraz imprezy okolicznościowe w celu przyzwyczajenia ich do tego miejsca, które kiedyś może stać się restauracją. W związku z powyższym wnioskodawczyni zakupiła chłodnię, patelnię elektryczną, zmywarkę, stoły, krzesła, obrusy, naczynia, serwetki, świeczki itp. Wnioskodawczyni zamierza do kosztów uzyskania przychodów zaliczyć odpisy amortyzacyjne dokonywane od chłodni, patelni elektrycznej oraz zmywarki, koszt zakupu pozostałych środków, które są potrzebne do wyposażenia i uporządkowania pomieszczeń po imprezie i opłaty.

W myśl art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Z treści cytowanego art. 22a ust. 1 ww. ustawy wynika, że amortyzacji podlegają rzeczy i prawa wskazane w tym przepisie wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1 (umowa leasingu).

Jak wynika z treści wniosku wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej oraz nie oddaje zmywarki, chłodni i patelni elektrycznej innemu podmiotowi do używania na podstawie umów wymienionych w cyt. powyżej art. 22a ust. 1 ww. ustawy. Wnioskodawczyni okresowo udostępnia (podnajmuje) klientom nieruchomość a wymienione wyżej urządzenia stanowią część wyposażenia udostępnianej sali. Wobec tego urządzenia te nie mogą podlegać amortyzacji a co za tym idzie odpisy amortyzacyjne od ich wartości początkowej nie mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodu z najmu.

Z wniosku wynika ponadto, iż przedmiotem udostępniania są: sale, toalety, zmywalnia, pomieszczenie do przyjmowania i przygotowywania do podania potraw, chłodnia, patelnia elektryczna, stoły, krzesła, obrusy, zastawa stołowa, materiały do dekorowania stołów. Jeżeli zatem wydatki poniesione na wyposażenie sali służą wyłącznie osiąganiu przychodu z najmu mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów z tego źródła. Wobec powyższego stanowisko wnioskodawczyni w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów odpisów amortyzacyjnych należało uznać za nieprawidłowe.

Natomiast kosztem uzyskania przychodu w przypadku osiągania przychodów z podnajmu pomieszczeń, nie prowadzonego w ramach działalności gospodarczej jeżeli z umowy najmu wynika, że to wynajmujący jest zobowiązany do ich ponoszenia mogą być opłaty eksploatacyjne (m.in. opłaty za gaz, wodę, energie elektryczną, wywóz śmieci), podatek od nieruchomości oraz środki czyszczące i BHP, papier toaletowy, serwetki, obrusy i naczynia.

Reasumując, przychód uzyskany z podnajmu wnioskodawczyni może pomniejszyć o koszty uzyskania przychodów.

Bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów wnioskodawczyni w momencie poniesienia wydatku może zaliczyć koszt zakupu przedmiotów i urządzeń niezbędnych do wyposażenia i funkcjonowania obiektu oraz opłaty eksploatacyjne (prąd, woda, wywóz śmieci) i podatek od nieruchomości. W tym zakresie stanowisko wnioskodawczyni uznano za prawidłowe.

Koszt zakupu urządzeń (zmywarki, chłodni i patelni elektrycznej) nie może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne, ponieważ nie są spełnione warunki, o których mowa w art. 22a ust. 1 ww. ustawy. Jeżeli jednak urządzenia te stanowią element wyposażenia sali i służą wyłącznie osiąganiu przychodu z najmu, wówczas koszt ich nabycia może zostać bezpośrednio zaliczony do kosztów uzyskania przychodów.

Ponadto należy podkreślić, że ciężar co do prawidłowego udokumentowania przedmiotowych wydatków, jak i wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionymi wydatkami, a uzyskaniem przychodu spoczywa na wnioskodawczyni i jest warunkiem koniecznym dla uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu.

Do wniosku dołączono dokumenty źródłowe. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretację w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawczynię i jej stanowiskiem. Z tej przyczyny treść załączonych do wniosku dokumentów nie podlegała analizie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.