INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 28 maja 2010 r. (data wpływu do tut. BKIP 09 czerwca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy, przy wyliczaniu wysokości zwolnienia od podatku dochodowego od osób prawnych, należy przyjąć faktyczną wysokość wydatków kwalifikowanych poniesionych w trakcie obowiązywania zezwolenia na realizację inwestycji, nawet wówczas gdyby wydatki te przewyższały kwotę minimalnych nakładów inwestycyjnych w nim określonych, przy uwzględnieniu wskaźnika maksymalnej intensywności pomocy publicznej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 09 czerwca 2010 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy, przy wyliczaniu wysokości zwolnienia od podatku dochodowego od osób prawnych, należy przyjąć faktyczną wysokość wydatków kwalifikowanych poniesionych w trakcie obowiązywania zezwolenia na realizację inwestycji, nawet wówczas gdyby wydatki te przewyższały kwotę minimalnych nakładów inwestycyjnych w nim określonych, przy uwzględnieniu wskaźnika maksymalnej intensywności pomocy publicznej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka prowadzi działalność gospodarczą na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: Strefa) w szczególności na podstawie Zezwolenia strefowego z 28 lipca 2006 r. („Zezwolenie"). Działalność gospodarcza Spółki obejmuje działalność produkcyjną, handlową i usługową w zakresie wyrobów i usług wytworzonych na terenie Strefy.

Na podstawie art. 17 ust 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych („ustawa o PDOP") oraz w związku z uzyskanym Zezwoleniem, dochód Spółki powstający w wyniku wyżej określonej działalności strefowej, podlega zwolnieniu od opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych („PDOP").

Spółka korzysta ze zwolnienia w PDOP z tytułu kosztów nowej inwestycji. Konsekwentnie Spółka obowiązana jest do kalkulacji przysługującej jej maksymalnej kwoty zwolnienia podatkowego, tzw. limitu pomocy publicznej, jako iloczynu maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą.

Ponadto stosownie do § 9 Rozporządzenia Rady Ministrów z 14 września 2004 r. w sprawie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: Rozporządzenie o SSE) dla prawidłowego ustalenia maksymalnej kwoty zwolnienia podatkowego, koszty inwestycji (wydatki kwalifikowane) oraz wielkość pomocy publicznej podlegają obowiązkowi dyskontowania na dzień uzyskania zezwolenia.

Spółka jednocześnie podkreśla, że korzysta ze zwolnienia od PDOP w ramach zezwolenia, zgodnie z zasadami wskazanymi w Rozporządzeniu o SSE, w brzmieniu obowiązującym na koniec 2006 r. Powyższe wynika z brzmienia § 10 rozporządzenia Rady Ministrów z 31 stycznia 2007 r. w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej, zgodnie z którym do przedsiębiorcy, który posiada zezwolenie wydane przed dniem wejścia w życie tego rozporządzenia, stosuje się dotychczasowe warunki udzielania pomocy regionalnej. Stąd w treści powołano się na przepisy i numerację Rozporządzenia o SSE.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zgodnie z zasadami przyznawania przedsiębiorcom pomocy regionalnej oraz przepisami ustawy o PDOP, w analizowanym stanie faktycznym, przy wyliczaniu wysokości kwoty dochodu wolnej od PDOP należy przyjąć faktyczną wysokość wydatków kwalifikowanych poniesionych w trakcie obowiązywania zezwolenia na realizację inwestycji, w związku z którą uzyskano to zezwolenie, nawet wówczas gdyby wydatki te przewyższały kwotę minimalnych nakładów inwestycyjnych w nim określonych, przy uwzględnieniu wskaźnika maksymalnej intensywności pomocy publicznej...

Zdaniem Spółki, do obliczenia maksymalnej dopuszczalnej wielkości pomocy publicznej uwzględnia się wszystkie wydatki kwalifikowane, tzn. także tę ich cześć, która przewyższa minimalną wielkość określoną w Zezwoleniu. Spółka opiera swoje stanowisko na analizie przepisów prawa, treści udzielonego jej Zezwolenia, a także na jednolitym w tym zakresie stanowisku organów podatkowych w analogicznych sprawach.

Brzmienie przepisów rozporządzenia o SSE.

Pomoc publiczna udzielana podatnikom działającym w Strefie w postaci zwolnienia od PDOP przyjmuje formę pomocy regionalnej, która udzielana jest w celu wspierania nowych inwestycji lub tworzenia nowych miejsc pracy związanych z daną inwestycją. Zgodnie z § 3 ust. 1 Rozporządzenia o SSE, pomoc regionalna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o PDOP stanowi pomoc regionalną z tytułu:

1. kosztów nowej inwestycji, której wielkość jest liczona, jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą (tak jak w przypadku Spółki), lub
2. tworzenia nowych miejsc pracy, której wielkość jest liczona, jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników, obejmujących koszty płacy brutto tych pracowników, powiększone o obowiązkowe płatności związane z ich zatrudnieniem, ponoszone przez przedsiębiorcę od dnia zatrudnienia tych pracowników.
   
   

Odnosząc się do definicji „kosztów nowej inwestycji” wskazać należy, iż zgodnie z § 6 ust. 1 Rozporządzenia o SSE, za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione w trakcie obowiązywania zezwolenia w związku z realizacją inwestycji na terenie strefy na:

1. zakup albo wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub ich spłatę określoną w umowie leasingu lub innej umowie o podobnym charakterze, z wyłączeniem środków transportu nabywanych przez przedsiębiorcę prowadzącego działalność gospodarczą w sektorze transportu, pod warunkiem zaliczenia ich - zgodnie z odrębnymi przepisami - do składników majątku podatnika,
2. rozbudowę lub modernizację istniejących środków trwałych

-zaliczone do wartości początkowej tych środków trwałych zgodnie z przepisami o podatku dochodowym.

W świetle przytoczonych powyżej przepisów, w szczególności z uwagi na brak przepisów ograniczających wielkość wydatków kwalifikowanych wyłącznie do wielkości wskazanej w zezwoleniu, jako wielkości minimalnej, Spółka stoi na stanowisku, iż uprawniona jest do obliczania limitu maksymalnej pomocy publicznej w oparciu o wszystkie wydatki kwalifikowane w rozumieniu Rozporządzenia o SSE, poniesione w terminie od daty uzyskania zezwolenia.

Argumentacja z zezwolenia

Powyższą tezę potwierdza również treść zezwolenia. Zgodnie bowiem z art. 16 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych (dalej: ustawa o SSE), zezwolenie stanowi podstawę do korzystania z pomocy publicznej, udzielanej zgodnie z ustawą. Z kolei stosownie do ust. 2 przywołanego przepisu zezwolenie określa przedmiot działalności gospodarczej oraz warunki, pod jakimi zostało ono wydane, dotyczące w szczególności:

1. zatrudnienia przez przedsiębiorcę przy prowadzeniu działalności gospodarczej na terenie strefy przez określony czas określonej liczby pracowników,
2. dokonania przez przedsiębiorcę inwestycji na terenie strefy o wartości przewyższającej określoną kwotę.
   
   

Przywołany przepis wskazuje zatem, iż dokument ten ma za zadanie określenie warunków, których wypełnianie gwarantuje prawo do zwolnienia podatkowego. Treść zezwolenia, w stanie prawnym obowiązującym Spółkę, nie określa natomiast maksymalnej kwoty wartości pomocy publicznej.

Sama treść Zezwolenia potwierdza również w praktyce, iż wskazana w nim wartość jest wielkością minimalną świadczy o tym literalne brzmienie treści zezwolenia, w którym posłużono się zwrotem „poniesienie na terenie strefy wydatków inwestycyjnych, w rozumieniu § 6 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 września 2004 r. w sprawie k. specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. z 2004 r. Nr 220, poz. 2232 z późn. zm.) w terminie do dnia 31 grudnia 2017 r.”

Tym samym, zezwolenie określa poziom wydatków kwalifikowanych, do poniesienia których Spółka jest zobowiązana. Spółka uprawniona jest zarazem do poniesienia wydatków kwalifikowanych w kwocie przekraczającej wielkość wskazaną w zezwoleniu, które będą stanowić wydatek inwestycyjny, zwiększający dostępny dla Spółki limit pomocy publicznej.

Dostępne stanowiska organów podatkowych

Stanowisko Spółki, zgodnie z którym warunki wskazane w zezwoleniu, określają jedynie minimalną wielkość wydatków kwalifikowanych, niezbędnych do uzyskania prawa do zwolnienia do PDOP, nie limitują w żaden sposób maksymalnego limitu kwoty pomocy publicznej, potwierdzają liczne interpretacje indywidualne przepisów prawa podatkowego.

W szczególności Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 12 października 2009 r. uznał za prawidłowe stanowisko podatnika w odniesieniu do analogicznego stanu faktycznego, który argumentował, że „w sytuacji wiec, gdy Spółka poniesie koszty inwestycji w kwocie wyższej od wskazanej w zezwoleniu przy spełnieniu pozostałych warunków określonych w przepisach rozporządzenia w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej, uprawnia ją to do dalszego korzystania z tej pomocy, ale tylko do wysokości uwzględniającej zasady przyznawania przedsiębiorcom pomocy regionalnej. Jednocześnie należy podkreślić, iż wartość pomocy publicznej udzielonej przedsiębiorcy na działalność w specjalnej strefie ekonomicznej nie może przekroczyć wartości dopuszczalnej regionalnej pomocy publicznej w związku z realizacją danej inwestycji.”

Podobnie Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 8 października 2009 r. potwierdził, że „(...) w przypadku ponoszenia wydatków inwestycyjnych związanych z prowadzeniem działalność gospodarczej określonej w zezwoleniu, maksymalną wysokość zwolnienia z opodatkowania w PDOP należy obliczyć w oparciu o wydatki faktycznie poniesione od dnia uzyskania zezwolenia do ostatniego dnia jego obowiązywania, nawet gdyby wydatki przewyższały kwotę minimalnych nakładów inwestycyjnych określonych w zezwoleniu (...)”.

Tożsame stanowisko wyraził Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 30 września 2008 r., gdzie stwierdził, że „(...) W sytuacji więc, gdy Spółka poniesie wydatki w kwocie wyższej od wskazanej w zezwoleniu przy spełnieniu pozostałych wydatków określonych w przepisach rozporządzenia, będzie miała prawo do dalszego korzystania z tej pomocy, ale tylko do wysokości uwzględniającej zasady przyznawania przedsiębiorcom pomocy regionalnej".

Zbliżone do wyżej przywołanych, stanowisko organów podatkowych zostało także wyrażone w kilku wcześniejszych interpretacjach indywidualnych, czego przykładem mogą być interpretacje indywidualne:

• Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 7 października 2008 r. (Znak ILPB3/423-434/08-4/DS),
• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 21 maja 2008 r. (Znak IP-PB3-423-327/08-2/KB) oraz
• Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 2 października 2008 r. (Znak ITPB3/423-390/08/AM).
  
  

Mając na uwadze przedstawione argumenty, a w szczególności biorąc pod uwagę jednolite stanowisko organów podatkowych w przedmiotowym zakresie, Spółka uznaje, że uzyskane przez nią zezwolenie określa jedynie minimalną wielkość wydatków kwalifikowanych, które wpływają na wielkości dostępnego limitu pomocy publicznej (kwotę zwolnienia od PDOP). W związku z powyższym Spółka wnosi o potwierdzenie prawidłowości przedstawionego powyżej stanowiska.

Dodatkowo Spółka wskazuje, iż zgodnie z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z 08 maja 2007 r. (sygn. I SA/Rz 254/07), przepisy rozporządzenia regulujące szczegółowe kwestie związane z korzystaniem ze zwolnienia z PDOP (w tym kalkulacji limitu pomocy publicznej) stanowią normy prawa podatkowego, do których zastosowanie winny mieć przepisy art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

1. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 12 października 2008 r.. Znak ILPB3/423-552/09-2/ŁM,
2. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 8 października 2008 r., Znak IPPB3/423-494/09-2/MS,
3. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 30 września 2008 r., Znak IBPB3/423-571/08/AM.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Specjalne strefy ekonomiczne są częścią terytorium kraju wyodrębnioną administracyjnie, na której możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach, a w szczególności korzystania ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych, o czym wyraźnie stanowi art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz. u z 2007 r. Nr 42, poz. 274 ze zm.). Podstawą do korzystania ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej (art. 16 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych).

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm., określanej w dalszej części skrótem „updop”), wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274 ze zm.), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Stosownie do treści art. 17 ust. 4 updop, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 34, przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy. Tak więc warunkiem korzystania z przedmiotowego zwolnienia jest uzyskanie dochodu z działalności gospodarczej, prowadzonej w zakresie przedmiotowym określonym w zezwoleniu, przy czym działalność gospodarcza ma być prowadzona na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

W myśl art. 16 ust. 1 ww. ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych, podstawą do korzystania z pomocy publicznej, udzielanej zgodnie z ustawą, jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej strefy, uprawniające do korzystania z pomocy publicznej.

Z dniem 30 grudnia 2008 r. weszło w życie:

• rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 15 grudnia 2008 r. w sprawie k. specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 232, poz. 1552) oraz
• rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (Dz. U. Nr 232, poz. 1548).
  
  

Jednakże w myśl § 8 ww. rozporządzenia z dnia 10 grudnia 2008 r., do przedsiębiorcy, który posiada zezwolenie wydane przed dniem wejścia w życie tego rozporządzenia, stosuje się dotychczasowe warunki udzielania pomocy regionalnej.

Natomiast zgodnie z § 10 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 31 stycznia 2007 r. w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. 17, poz. 97 ze zm.) do przedsiębiorcy, który posiada zezwolenie wydane przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, stosuje się dotychczasowe warunki udzielania pomocy regionalnej.

W związku z powyższym do podmiotu prowadzącego działalność na terenie SSE w oparciu o zezwolenie wydane 28 lipca 2006 r. r. zastosowanie ma rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 14 września 2004 r. w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 220, poz. 2232 ze zm.).

Pomocą publiczną udzielaną przedsiębiorcy prowadzącemu działalność gospodarczą na terenie strefy jest niezapłacony przez tego przedsiębiorcę podatek obliczony od dochodu osiąganego wyłącznie z działalności prowadzonej na terenie strefy na podstawie właściwego zezwolenia. Wielkość tego zwolnienia jest uzależniona od wysokości poniesionych przez przedsiębiorcę wydatków inwestycyjnych. Rodzaj tych wydatków został określony przez Radę Ministrów w rozporządzeniach ustanawiających poszczególne strefy ekonomiczne.

W myśl § 3 ust. 1 ww. rozporządzenia, pomoc regionalna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych albo na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 63a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi pomoc regionalną z tytułu:

1. kosztów nowej inwestycji, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą, określonych w § 6, lub
2. tworzenia nowych miejsc pracy, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników, obejmujących koszty płacy brutto tych pracowników, powiększone o obowiązkowe składki na ubezpieczenia społeczne, ponoszone przez przedsiębiorcę od dnia zatrudnienia tych pracowników.
   
   

Zgodnie § 6 ust. 1 ww. rozporządzenia, za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione w trakcie obowiązywania zezwolenia w związku z realizacją inwestycji na terenie strefy na:

1. zakup albo wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub ich spłatę określoną w umowie leasingu lub innej umowie o podobnym charakterze, z wyłączeniem środków transportu nabywanych przez przedsiębiorcę prowadzącego działalność gospodarczą w sektorze transportu, pod warunkiem zaliczenia ich - zgodnie z odrębnymi przepisami - do składników majątku podatnika,
2. rozbudowę lub modernizację istniejących środków trwałych

-zaliczone do wartości początkowej tych środków trwałych zgodnie z przepisami o podatku dochodowym.

Przytoczone powyżej przepisy, które znajdują zastosowanie w odniesieniu do zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Spółkę, określają następujące warunki, aby dany wydatek zakwalifikować do objęcia pomocą:

1. musi to być koszt inwestycji,
2. musi być faktycznie poniesiony w trakcie obowiązywania zezwolenia,
3. musi być poniesiony w związku z realizacją inwestycji na terenie strefy,
4. musi być przeznaczony na cele określone w § 6 ust. 1 rozporządzenia,
5. wydatki muszą być zaliczone do wartości początkowej środków trwałych, przy czym należy przyjąć, że przez koszty inwestycji należy rozumieć koszty „nowej inwestycji”, o której mowa w § 3 ust. 4 rozporządzenia.
   
   

Jeżeli poniesione przez Spółkę nakłady inwestycyjne spełniają wskazane warunki, stanowią one tym samym wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną.

W związku z powyższym, minimalną kwotę wydatków inwestycyjnych koniecznych do poniesienia przez Spółkę w związku z działalnością na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej określa zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Kwota ta stanowi dolny limit, w związku z którym Spółka jest uprawniona do korzystania z pomocy publicznej, co oznacza, że rzeczywiste nakłady inwestycyjne nie mogą być niższe niż określone w zezwoleniu. W sytuacji więc, gdy Spółka poniesie koszty inwestycji w kwocie wyższej od wskazanej w zezwoleniu przy spełnieniu pozostałych warunków określonych w przepisach rozporządzenia w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej, uprawnia jest do dalszego korzystania z tej pomocy w ww. zakresie. Jednocześnie należy podkreślić, iż wartość pomocy publicznej udzielonej przedsiębiorcy na działalność w specjalnej strefie ekonomicznej nie może przekroczyć wartości dopuszczalnej regionalnej pomocy publicznej w związku z realizacją danej inwestycji.

W świetle powyższego stanowisko Spółki jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego , po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.