INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o. o., przedstawione we wniosku z dnia 24 września 2008r. (data wpływu 26 września 2008r.), uzupełnionym pismami z dnia 26 listopada 2008r. (data wpływu 4 grudnia 2008r.) oraz z dnia 11 grudnia 2008r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wypłacanych premii pieniężnych, prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z otrzymanych faktur dokumentujących premie pieniężne oraz w zakresie sposobu dokumentowania wypłacanych premii pieniężnych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 września 2008r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wypłacanych premii pieniężnych, prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z otrzymanych faktur dokumentujących premie pieniężne oraz w zakresie sposobu dokumentowania wypłacanych premii pieniężnych. Ww. wniosek został uzupełniony pismami z dnia 26 listopada 2008r. (data wpływu 4 grudnia 2008r.) oraz z dnia 11 grudnia 2008r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca w ramach łączących go z kontrahentami stosunków handlowych sprzedaje i dostarcza im towary, które są następnie przez te podmioty odsprzedawane klientom. Podstawą współpracy są umowy handlowe regulujące kompleksowo te relacje. Przewidują one między innymi szczególne instrumenty mające na celu intensyfikację obrotów między stronami. Do instrumentów tych należą między innymi premie pieniężne.

Postanowienia umów zawartych przez wnioskodawcę z kontrahentami przewidują dwa rodzaje premii pieniężnych.

Pierwsza wypłacana jest z tytułu wsparcia działań marketingowych przez kontrahenta. Obowiązek świadczenia usług marketingowych wynika przy tym bezpośrednio z postanowień umownych. Premia z tego tytułu jest wypłacana za promowanie wyrobów Wnioskodawcy, umieszczanie ich w gazetkach reklamowych, wystawianie wyrobów w dobrze eksponowanych miejscach. Premie przyznawane z tytułu wsparcia działań marketingowych są przyznawane niezależnie od osiąganych obrotów czy wielkości sprzedaży.

Obowiązek wspierania działań marketingowych dotyczy wszystkich zawieranych umów (tzn. wszystkie umowy handlowe regulujące premie pieniężne zawierają postanowienia dotyczące wypłaty premii z tytułu wsparcia działań marketingowych, z tytułu przekroczenia obrotu w określonej wysokości).

Drugi rodzaj premii uzależniony jest od przekroczenia określonej wartości obrotu netto. Konkretną podstawą wypłaty tych premii są postanowienia umów handlowych.

Wysokość premii przewidzianych w umowie określona jest w sposób następujący:

• w przypadku premii z tytułu wsparcia działań marketingowych kontrahenta kwota ustalona jest w formie procentowej od osiąganego obrotu w roku kalendarzowym. Nie jest zależna od jakichkolwiek innych czynników;
• w przypadku premii za przekroczenie obrotu w określonej wysokości, jej kwota ustalona jest procentowo od wartości rocznych obrotów netto. Premia ta liczona jest od wartości obrotów wynikających z faktur wystawionych przez Wnioskodawcę z tytułu wszystkich dostaw dokonanych w okresie od 1 stycznia do 31 grudnia roku kalendarzowego i ustalona jest procentowo. Przyjęto przy tym rozwiązanie, iż wielkość przelicznika rośnie wraz z wielkością obrotu. Należy dodatkowo wskazać, iż premia roczna płatna jest zaliczkowo, jednak rozliczenie następuje po zakończeniu roku kalendarzowego na podstawie rzeczywiście osiągniętych w tym roku obrotów.
  
  

Wnioskodawca nadmienia, iż wypłacanych przez niego premii nie da się powiązać z żadną konkretną dostawą towarów.

Wypłacane premie stanowią po stronie Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym, gdyż stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. są kosztami poniesionymi w celu osiągnięcia przychodów i nie są wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy. Jako takie stanowią podstawę do określenia dochodu uzyskanego przez Wnioskodawcę w danym roku podatkowym na płaszczyźnie podatku dochodowego od osób prawnych. Związek premii z uzyskanym lub racjonalnie spodziewanym przychodem jest bezsprzeczny. Z postanowień umów zawieranych z kontrahentami wynika, iż premie są formą działania w zakresie intensyfikacji sprzedaży towarów i mają charakter motywacyjny. Wypłata premii pieniężnej jest formą dzielenia się z kontrahentem wypracowanym przy jego udziale zyskiem. Przyznanie tego swoistego bonusu obrotowego jest uregulowane w pisemnej umowie o współpracy zawartej z kontrahentem i jest dokumentowane wystawianą przez niego fakturą. Należy też uznać, iż przedmiotowe premie pieniężne pozostają w związku z wykonywanymi przez Wnioskodawcę czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT, w tym przypadku - dostawą towarów.

Dokumentowanie premii pieniężnych odbywa się w oparciu o faktury VAT wystawiane przez kontrahentów Wnioskodawcy. Faktury te wykazują jako tytuł usługi marketingowego wspierania sprzedaży, bądź usługi informacji marketingowej. W dotychczasowej praktyce Wnioskodawca dokonywał z tego tytułu odliczenia podatku naliczonego od należnego. Opierał się przy tym na przepisie art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT, przyznającym uprawnienie do odliczenia w przypadku transakcji nieopodatkowanych lub zwolnionych od opodatkowania, o ile kwota wskazana w fakturze została uregulowana. Premia pieniężna bowiem na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług nie stanowi świadczenia usług podlegającego opodatkowaniu, nie jest ona bowiem czynnością odpłatną, ani nie jest nieodpłatną usługą, której wykazanie łączyłoby się w świetle ustawy z obowiązkiem uiszczenia podatku. Takie stanowisko zajął Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 22 maja 2007r. (III SA/Wa 4080/2006). W związku jednak z ostatnią zmianą treści przepisu art. 88 ust. 3a pkt 2 zachodzi wątpliwość czy podatnikowi przysługuje nadal takie uprawnienie.

Kontrahenci Wnioskodawcy dotychczas traktowali swe świadczenie jako usługę "maksymalizacji sprzedaży" w rozumieniu ustawy o VAT i z tego tytułu dokumentowali je fakturami VAT. W tytule otrzymywanych od kontrahentów faktur wskazane są bądź to usługi marketingowego wspierania sprzedaży, bądź to usługi informacji marketingowej.

Wnioskodawca z kolei w swej dotychczasowej praktyce dokonywał w zakresie tych faktur odliczenia podatku naliczonego od należnego, przyjmując, iż obecne brzmienie art. 88 ust 3a pkt 2 ustawy nie pozbawia go tego prawa wobec faktu, iż przewidziane w nim ograniczenie zostało wprowadzone przez polskiego ustawodawcę wbrew postanowieniom VI dyrektywy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania, w ostatecznym kształcie wynikające zarówno z wniosku o interpretację jak i dokonanego uzupełnienia:

1. Czy w opisanym stanie faktycznym premie pieniężne podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT ...
2. Czy w opisanym stanie faktycznym możliwe jest dokumentowanie wypłacanych premii pieniężnych fakturami VAT...
3. Czy, w razie twierdzącej odpowiedzi na powyższe pytanie (Czy w opisanym stanie faktycznym możliwe jest dokumentowanie wypłacanych premii pieniężnych fakturami VAT...), Wnioskodawca uprawniony jest w obecnym stanie prawnym do odliczania naliczonego podatku VAT od podatku należnego w oparciu o wystawione przez kontrahentów faktury VAT ...
4. Jakie powinno być prawidłowe (z punktu widzenia przepisów prawa) zachowanie kontrahentów i wnioskodawcy w razie ewentualnej negatywnej odpowiedzi na pytanie pierwsze, w szczególności w jaki sposób powinno następować dokumentowanie wypłacanych premii pieniężnych...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy w opisanej sytuacji faktycznej, niezależnie czy uznać świadczenie kontrahentów za podlegające podatkowi VAT, czy też nie, przysługuje mu prawo do odliczenia podatku należnego od naliczonego.

Wykładnia przepisów wskazuje wszakże, iż świadczenie kontrahentów Wnioskodawcy nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, zgodnie bowiem z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 (odpłatne świadczenie usług) rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

• przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
• zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
• świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
  
  

Cytowany przepis wyraźnie przewiduje, iż usługą jest świadczenie, które nie stanowi dostawy towaru. Oznacza to tym samym, że nie może wystąpić sytuacja faktyczna, która jednocześnie stanowiłaby dostawę towaru i świadczenie usługi. Jak wskazał NSA w uzasadnieniu wyroku z dnia 6 lutego 2007r. : "Nie można więc uznać <...> zrealizowania na rzecz sprzedającego określonego z góry pułapu obrotu, jak i terminowego wykonania świadczenia pieniężnego - za świadczenie usługi. Zauważyć należy, że na określony pułap obrotów składa się odpowiednia liczba transakcji sprzedaży - dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT. Czynności stanowiące dostawę towaru nie mogą jednocześnie poprzez ich zsumowanie stanowić usług. Przeszkodą do takiej konstatacji <...> jest treść art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, z której to wynika, że dostawa nie może być jednocześnie usługą". Nadto NSA wyraził również opinię, iż "opodatkowanie - jako usługi świadczonej przez nabywcę towaru - nabycia określonej ilości towaru, będzie prowadziło do podwójnego opodatkowania tej samej czynności, pierwszy raz, jako sprzedaży (dostawy towarów) drugi, jako zakupu (świadczenia usług) przez nabywcę tego samego towaru, w ramach tej samej transakcji". Taka kwalifikacja prawna stałaby nadto w sprzeczności z konstytutywną zasadą równości i powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 84 oraz art. 217 Konstytucji, jak również z wspólnotowym porządkiem prawnym.

W związku z zaprezentowanym poglądem, w ocenie Wnioskodawcy należy uznać, iż premie wypłacane kontrahentom nie stanowią usługi w rozumieniu ustawy o podatku VAT i nie podlegają też na jej gruncie opodatkowaniu.

Wobec faktu, iż kontrahenci Wnioskodawcy dokumentowali swe działania za pomocą faktur VAT, Spółce, jako wypłacającemu premie, przysługuje prawo do odliczenia w oparciu o te faktury podatku naliczonego od należnego. Prawo to przysługuje mu pomimo zmiany w treści art. 88 ust. 3a pkt 2, jakiej dokonano ustawą o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym z dnia 19 września 2007r.

Wniosek taki wynika z faktu, iż podstawa prawna restrykcji podatkowej, takiej jak brak możliwości odliczenia podatku naliczonego od podatku należnego VAT musi wynikać bezpośrednio z przepisów prawa. Za taką podstawę nie można uznać art. 88 ust. 3a pkt 2 w brzmieniu nadanym mu nowelizacją z dnia 19 września 2007r. Uzasadnienia dla tego poglądu należy upatrywać w prawie wspólnotowym, w szczególności VI dyrektywie, która obowiązywała w chwili przystąpienia Polski do UE. Polski ustawodawca mógł mianowicie utrzymać wyłącznie te odstępstwa od regulacji dyrektywy VAT-owskiej i dodatkowe restrykcje w zakresie odliczenia podatku naliczonego, które były częścią porządku prawnego Polski na dzień akcesji (czyli 1 maja 2004r.). Nie było możliwe natomiast wprowadzenie w tym zakresie nowych ograniczeń. Potwierdzają to wyroki Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (m.in. z 8 stycznia 2002 r., C-409/99, oraz z 14 czerwca 2002r., C-40/00). Wynika to również z wyroków polskich sądów (np. WSA we Wrocławiu z 4 kwietnia 2007r., I SA/Wr 1852/06). Tymczasem na dzień akcesji ograniczenie odliczenia od faktur dokumentujących czynności niepodlegające lub zwolnione nie było w ogóle częścią polskiego porządku prawnego. Przepisy rozporządzenia z 2004r. były bowiem sprzeczne z konstytucją. Przepisy te jednak zostały przeniesione do ustawy o podatku od towarów i usług 1 czerwca 2005r. Działanie to było niewątpliwie naruszeniem zasady stałości wynikającej z art. 17 ust. 6 VI dyrektywy. Polska ograniczyła bowiem w ten sposób prawo do odliczenia podatku naliczonego w porównaniu ze stanem na 1 maja 2004r. Późniejsze zmiany przepisu zaostrzające wymogi co do możliwości dokonania odliczenia podatku VAT należy w tym stanie rzeczy uznać za nieskuteczne.

W związku z powyższym w obowiązującym porządku prawnym brak bezpośredniej i wiążącej podstawy prawnej do uznania, iż podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony VAT. Powyższe stanowisko potwierdza wyrok z 18 września 2007r. (I SA/Gd 576/07) WSA w Gdańsku, który odmówił zastosowania przepisu ograniczającego prawo do odliczenia z faktur dokumentujących czynności zwolnione lub niepodlegające VAT, z uwagi na niezgodność przepisu ograniczającego prawo nabywcy do odliczenia podatku naliczonego z prawem wspólnotowym.

Zdaniem Wnioskodawcy w opisanym stanie faktycznym możliwe jest dokumentowanie wypłacanych premii pieniężnych fakturami VAT.

Zachowanie kontrahentów i Wnioskodawcy w razie ewentualnej negatywnej odpowiedzi na pytanie „Czy w opisanym stanie faktycznym możliwe jest dokumentowanie wypłacanych premii pieniężnych fakturami VAT...” powinno polegać na dokumentowaniu premii pieniężnych notami księgowymi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że interpretację niniejszą oparto na przepisach dotyczących podatku VAT obowiązujących do dnia 30 listopada 2008r., gdyż złożony wniosek dotyczy zaistniałego stanu faktycznego.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 ustawy o VAT), natomiast przez świadczenie usług, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Uwzględniając powyższe, każde odpłatne świadczenie polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czy określonym zachowaniu mieści się w definicji usługi. Pojęcie usługi według ustawy o podatku od towarów i usług jest bowiem szersze od definicji usługi w rozumieniu klasyfikacji statystycznych. Oznacza to, że w definicji tej mieszczą się również określone zachowania, które nie zostały sklasyfikowane w PKWiU, o której mowa w art. 8 ust. 3 powoływanej ustawy.

Stosownie do art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Natomiast zgodnie z art. 29 ust. 4 ustawy o VAT, obrót zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, a także kwot wynikających z dokonanych korekt faktur.

Podatnicy podejmują różnorodne działania w zakresie intensyfikacji sprzedaży towarów, w efekcie których wypłacane są tzw. premie pieniężne nabywcom. Skutki podatkowe wypłaconych premii pieniężnych nabywcom uzależnione są od wielu czynników, tj. m.in. od ustalenia za co faktycznie premie pieniężne zostały wypłacone, tzn. czy dotyczą konkretnych dostaw, czy też odnoszą się do wszystkich dostaw w określonym czasie itp.

W przypadkach, gdy wypłacona premia pieniężna jest związana z konkretną dostawą, nawet jeżeli jest to premia wypłacona po dokonaniu zapłaty, powinna być traktowana jak rabat, o którym mowa w cyt. art. 29 ust. 4 ustawy o VAT, ponieważ ma bezpośredni wpływ na wartość tej dostawy i w efekcie prowadzi do obniżenia wartości (ceny) dostawy. W tym przypadku zastosowanie będzie miał przepis § 16 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, zasad wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798 ze zm.).

W praktyce występują również sytuacje, gdzie premia pieniężna jest wypłacana z tytułu dokonywania przez nabywcę nabyć określonej wartości czy ilości towarów w określonym czasie lub też dokonywania terminowych płatności za zrealizowane dostawy w pewnym okresie i w określony sposób i premia ta nie jest związana z żadną konkretną dostawą. W takiej sytuacji należy uznać, że wypłacona premia pieniężna związana jest z określonymi zachowaniami nabywcy, a zatem ze świadczeniem usług przez nabywcę otrzymującego taką premię, które to usługi podlegają opodatkowaniu na ogólnych zasadach. Świadczeniem usług jest bowiem każde zachowanie się podmiotu w wykonaniu stosunku zależności, które niekoniecznie polega na fizycznym wykonaniu jakiejkolwiek czynności lub podjęciu działania.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca udziela swoim kontrahentom premii pieniężnych z tytułu wsparcia działań marketingowych oraz za przekroczenie obrotu w określonej wysokości.

Obowiązek świadczenia usług marketingowych wynika bezpośrednio z postanowień umownych. Premia z tego tytułu jest wypłacana za promowanie wyrobów Wnioskodawcy, umieszczanie ich w gazetkach reklamowych, wystawianie wyrobów w dobrze eksponowanych miejscach. Premie przyznawane z tytułu wsparcia działań marketingowych są przyznawane niezależnie od osiąganych obrotów czy wielkości sprzedaży. Obowiązek wspierania działań marketingowych dotyczy wszystkich zawieranych umów (tzn. wszystkie umowy handlowe regulujące premie pieniężne zawierają postanowienia dotyczące wypłaty premii z tytułu wsparcia działań marketingowych, z tytułu przekroczenia obrotu w określonej wysokości).

Drugi rodzaj premii uzależniony jest od przekroczenia określonej wartości obrotu netto. W przypadku premii za przekroczenie obrotu w określonej wysokości, jej kwota ustalona jest procentowo od wartości rocznych obrotów netto.

Jak wskazał Wnioskodawca odniesienie premii do pojedynczych transakcji nie jest możliwe.

Stwierdzić zatem należy, iż w przedmiotowej sprawie zarówno jedna jak i druga premia pieniężna jest ściśle uzależniona od określonego zachowania kupującego. Otrzymanie premii pieniężnej jest rodzajem wynagrodzenia za określone zachowanie się nabywcy w stosunku do sprzedawcy stanowiące w tym przypadku świadczenie usługi za wynagrodzeniem na rzecz sprzedającego. Jako zapłatę za wykonaną usługę kontrahent otrzymuje premię pieniężną.

Jak podkreśla Wnioskodawca związek premii z uzyskanym lub racjonalnie spodziewanym przychodem jest bezsprzeczny.

W opisanym stanie faktycznym mamy do czynienia z sytuacją, w której Wnioskodawca podpisał umowy handlowe z kontrahentami, w celu zmotywowania ich do zintensyfikowania zakupu swoich towarów. Sprzedawca zobowiązuje się do przyznania kupującemu wynagrodzenia (premii za działania marketingowe, premii za przekroczenie obrotu w określonej wysokości) z tytułu świadczenia ww. usługi. Premia ta nie będzie mieć więc charakteru dobrowolnego, ale uzależniona będzie od określonego zachowania kupującego. Usługobiorcą będzie dostawca, który realizuje swój interes ekonomiczny poprzez tworzenie sytuacji, w której kupujący decyduje się na zakup u niego, a nie u innego dostawcy.

Otrzymanie przedmiotowych premii pieniężnych jest rodzajem wynagrodzenia za określone zachowanie się nabywcy w stosunku do sprzedawcy. Zachowanie nabywcy stanowi w tym przypadku świadczenie usługi za wynagrodzeniem na rzecz sprzedającego. Jako zapłatę za wykonaną usługę kontrahent otrzymuje bonus w postaci premii pieniężnej (za działania marketingowe, za osiągnięcie obrotu w określonej wysokości – intensyfikacja sprzedaży).

Zatem pomiędzy stronami istnieje więź o charakterze zobowiązaniowym, która na gruncie ustawy o VAT stanowi świadczenie usługi za wynagrodzeniem.

W świetle powyższego, zachowanie nabywcy towarów polegające na osiągnięciu określonego w umowie obrotu czy też za działania marketingowe należy uznać za świadczenie usług zgodnie z cyt. art. 8 ust. 1 ustawy, podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach ogólnych.

Tut. Organ zwraca uwagę na fakt, iż dostawa towarów zachowuje swój charakter przez cały czas trwania umowy, na podstawie której Wnioskodawca prowadzi współpracę ze swoim kontrahentem. Stosunek, na podstawie którego wypłacana jest premia pieniężna jest odrębną relacją zobowiązaniową wynikającą z innej umowy. Wobec powyższego, jeżeli mamy do czynienia z dwoma stosunkami prawnymi, nie można mówić o podwójnym opodatkowaniu.

W świetle powyższego ww. zachowanie kontrahenta należy uznać za świadczenie usług zgodnie z cyt. art. 8 ust. 1 ustawy o VAT i opodatkować podatkiem od towarów i usług wg stawki 22% zgodnie z art. 41 ust. 13 ustawy o VAT, który stanowi, że towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, nie wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej podlegają opodatkowaniu stawką w wysokości 22%, z wyjątkiem tych, dla których w ustawie lub przepisach wykonawczych określono inną stawkę.

Ponadto, zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o VAT podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

W związku z powyższym w przedmiotowej sytuacji otrzymanie premii pieniężnej stanowi wynagrodzenie za świadczenie usług podlegających opodatkowaniu według 22% stawki podatku VAT, oraz winno być udokumentowane poprzez wystawienie przez świadczącego usługę – kontrahenta Wnioskodawcy - faktury VAT na rzecz nabywcy usług – Wnioskodawcy wypłacającego premię pieniężną.

Jeśli chodzi natomiast o kwestie związane z prawem do odliczenia przez Wnioskodawcę podatku naliczonego zawartego w otrzymanych od kontrahentów fakturach dokumentujących świadczone przez kontrahentów usługi za wynagrodzeniem wypłacanym przez Wnioskodawcę w postaci premii pieniężnych, to obowiązuje zasada, zgodnie z którą prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Zgodnie bowiem z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest zatem bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Jeżeli zatem w przedmiotowej sprawie premie pieniężne są wynagrodzeniem za usługi nabyte w związku z wykonywaniem czynności opodatkowanych podatkiem VAT, to Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących świadczenie usług i wypłaty premii pieniężnych.

Ustawodawca stworzył podatnikom prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego że zakupy towarów i usług będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy o VAT.

Zatem Wnioskodawca będzie miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony w fakturze otrzymanej od kontrahenta z tytułu świadczenia usług za które zapłatą jest udzielona przez Wnioskodawcę premia pieniężna, pod warunkiem spełnienia przesłanek pozytywnych określonych w art. 86 ust. 1 tej ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Odnośnie natomiast powołanych we wniosku orzeczeń tut. organ zauważa, iż wyroki zapadają w indywidualnych sprawach i nie stanowią źródła powszechnie obowiązującego prawa, zatem tut. organ nie jest nimi związany przy dokonywaniu oceny prawnej stanowiska Wnioskodawców w indywidualnych sprawach dotyczących podobnej tematyki. Rozstrzygnięcia dokonane przez Sąd wiążą bowiem wyłącznie w konkretnych sprawach, w których zostały wydane.

W związku z powyższym, mając na uwadze fakt, że otrzymanie przez kontrahentów od Wnioskodawcy premii pieniężnej w opisanym stanie faktycznym jest wynagrodzeniem za świadczenie usługi, która podlega opodatkowaniu, stanowisko Wnioskodawcy oceniane całościowo należało uznać za nieprawidłowe.

W świetle powyższego należy zaznaczyć, że odpowiedź na pytanie 4 jest bezprzedmiotowa.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.