INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pani stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 06 maja 2010r. (data wpływu do tut. Biura 06 maja 2010r.), uzupełnionym w dniu 24 czerwca 2010r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia nieruchomości w drodze umowy o dożywocie - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 06 maja 2010r. do tut. Biura został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia nieruchomości w drodze umowy o dożywocie.

W związku z brakami formalnymi wniosku, pismem z dnia 15 czerwca 2010r. Znak: IBPB II/2/415-594/10/MM wezwano wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano w dniu 24 czerwca 2010r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego z dnia 07 marca 2008r. nabyła odrębną własność lokali.

Od 1990r. wnioskodawczyni była współwłaścicielem 2/6 nieruchomości. W 1999r. wnioskodawczyni nabyła dodatkowo 1/6 nieruchomości. W 1999r. założyła sprawę o zniesienie współwłasności. Do czasu zniesienia współwłasności wnioskodawczyni była współwłaścicielem 1/2 części nieruchomości lokalowej.

Zniesienie współwłasności nastąpiło na mocy postanowienia Sądu Rejonowego z dnia 07 marca 2008r. zmienionego postanowieniem Sądu Okręgowego z dnia 13 listopada 2008r.

Sąd ustalił, że przedmiotem zniesienia współwłasności była nieruchomość składająca się z działki, zapisana w księdze wieczystej, w której ujawnionymi współwłaścicielami po 1/2 części są wnioskodawczyni i uczestnik postępowania X.

Konsekwencją zniesienia współwłasności było ustanowienie przez Sąd w ww. nieruchomości odrębnej własności lokali. Sąd postanowił przyznać na wyłączną własność wnioskodawczyni lokale nr 1, 2, 3, 4, 5, 11, 14 oraz zasądził od uczestnika postępowania na rzecz wnioskodawczyni kwotę 116 zł tytułem dopłaty wartości udziału w nieruchomości wspólnej.

Obecnie wnioskodawczyni jest właścicielką siedmiu ww. lokali. Ogólny udział w nieruchomości wspólnej związany z własnością tych siedmiu lokali to 379/1000 części. Od 1999r. wnioskodawczyni była właścicielką połowy nieruchomości. W konsekwencji zniesienia współwłasności udział wnioskodawczyni w nieruchomości zmniejszył się w stosunku do udziału posiadanego przed zniesieniem współwłasności.

Wnioskodawczyni zamierza zbyć trzy lokale w drodze umowy o dożywocie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy należy się podatek dochodowy od osób fizycznych w przypadku zbycia nieruchomości (lokali) w drodze umowy o dożywocie w sytuacji, gdy zbywający jest właścicielem tych lokali przez okres krótszy niż 5 lat...

Zdaniem wnioskodawczyni, w przypadku zbycia na podstawie umowy o dożywocie nieruchomości stanowiącej lokal, podatek dochodowy od osób fizycznych nie należy się. Zdaniem wnioskodawczyni, nie należy się podatek dochodowy od osób fizycznych, dlatego że od 1999r. była współwłaścicielem tej nieruchomości w połowie a w 2008r. nastąpiło tylko zniesienie współwłasności tejże nieruchomości poprzez wyodrębnienie lokali.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) źródłem przychodu jest – z zastrzeżeniem ust. 2 – odpłatne zbycie m.in.:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości (w tym lokalu stanowiącego odrębną własność),
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Cytowany powyżej przepis formułuje generalną zasadę, iż odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego.

Należy podkreślić, że cytowane w powyższym przepisie pojęcie „odpłatne zbycie” oznacza każde przeniesienie prawa własności lub innych praw majątkowych w zamian za korzyść majątkową. Tym samym w pojęciu tym mieści się nie tylko umowa sprzedaży, ale każda forma odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych np. umowa dożywocia. Jeżeli więc zbycie nieruchomości następuje na podstawie umowy dożywocia i ma miejsce przed upływem 5 lat od końca roku, w którym nastąpiło nabycie, to stanowi źródło przychodu podlegające opodatkowaniu.

Wobec powyższego w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu przychodu ma moment jej nabycia.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż wnioskodawczyni od 1990r. była współwłaścicielem 2/6 udziału w nieruchomości. W 1999r. nabyła dodatkowo 1/6 udziału w nieruchomości, stając się tym samym właścicielem 1/2 udziału w nieruchomości. Następnie w 2008r. w wyniku zniesienia współwłasności nabyła na wyłączną własność siedem lokali wyodrębnionych z przedmiotowej nieruchomości.

Zgodnie z art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16 poz. 93 ze zm.), współwłasność jest instytucją prawa cywilnego polegającą na tym, że własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom. Współwłaścicielom przysługują części wspólnego prawa własności (tzw. udziały), którymi mogą swobodnie rozporządzać. Dopóki więc istnieje współwłasność można mówić tylko o istnieniu udziałów w tym prawie, o ich nabywaniu i zbywaniu, nigdy – o prawie do części rzeczy, o jej zbywaniu bądź nabywaniu w częściach. Współwłaściciele mają swoje udziały w prawie, ale nie w rzeczy. Zgodnie z art. 210 i nast. Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli w każdym czasie może domagać się zniesienia współwłasności. Zniesienie współwłasności to fizyczny podział rzeczy wspólnej, polegający na przyznaniu każdemu ze współwłaścicieli wyodrębnionej rzeczy wspólnej, a wielkość tej części powinna odpowiadać wielkości udziału we współwłasności. Jeżeli udział danej osoby ulega powiększeniu to traktowany jest w kategorii nabycia, ponieważ w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (nieruchomością), jak i stan jej majątku osobistego. Zatem, jeśli przy dokonaniu zniesienia współwłasności wystąpiło przysporzenie majątku ponad posiadany udział przed zniesieniem współwłasności oznacza to, że dla części nieruchomości nabytej w drodze zniesienia współwłasności dniem nabycia będzie dzień, w którym nastąpiło zniesienie współwłasności.

W przedmiotowej sprawie, jak wskazano we wniosku, udział wnioskodawczyni w nieruchomości nie uległ powiększeniu w wyniku zniesienia współwłasności, tym samym nie nastąpiło dodatkowe przysporzenie majątkowe. Wnioskodawczyni od 1999r. była współwłaścicielką połowy nieruchomości, natomiast w wyniku zniesienia współwłasności wartość otrzymanych lokali była mniejsza niż 1/2 wartości nieruchomości. Powyższe potwierdził sąd, gdyż zasądził na rzecz wnioskodawczyni z tego tytułu dopłatę.

Mając na uwadze powyższe ustalenia należy stwierdzić, że wnioskodawczyni jest właścicielem przyznanych jej siedmiu lokali w części od 1990r. i w części od 1999r., dlatego odpłatne zbycie w drodze dożywocia trzech z przyznanych lokali, zgodnie z ww. art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie będzie stanowić źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu, ponieważ od końca roku kalendarzowego, w którym dokonano ich nabycia upłynęło ponad 5 lat.

Do wniosku wnioskodawczyni dołączyła dokumenty. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem zdarzenia przyszłego przedstawionym przez wnioskodawczynię i jej stanowiskiem. Z tej przyczyny treść załączonych dokumentów nie mogła podlegać analizie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.