INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, reprezentowanej przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 17 grudnia 2009 r. (data wpływu 21.12.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie odliczenia od podstawy opodatkowania wydatków na nabycie nowych technologii – jest:

• prawidłowe w zakresie pytań 1 – 2 oraz 4 - 6,
• nieprawidłowe w zakresie pytania 3.

UZASADNIENIE

W dniu 21 grudnia 2009 r. został złożony ww. wniosek - uzupełnionym pismami z dnia 04 stycznia 2010 r. (data wpływu 11.01.2010 r.) oraz 19 lutego 2010 r. (data wpływu 24.02.2010 r.) - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie odliczenia od podstawy opodatkowania wydatków na nabycie nowych technologii.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Spółka jest przedsiębiorstwem działającym w branży gastronomicznej.

W celu usprawnienia szeroko rozumianego procesu zarządzania sprzedażą, Spółka podjęła decyzję o wdrożeniu innowacyjnego rozwiązania informatycznego POS, w postaci terminali wyposażonych w indywidualne, przygotowane wyłącznie na potrzeby Spółki, oprogramowanie.

Wprowadzone przez Spółkę rozwiązanie informatyczne umożliwia m.in. na poziomie każdej indywidualnej restauracji:

• sprawniejszą i efektywniejszą obsługę indywidualnych zamówień klientów, składanych bezpośrednio w restauracji, jak również przez Internet oraz call center,
• centralne zarządzanie menu i recepturami we wszystkich krajach i językach, dzięki czemu zapewniony jest jednakowo wysoki poziom jakości posiłków we wszystkich krajach lokalizacji restauracji; umożliwia to także prowadzenie spójnej polityki marketingowej, między innymi poprzez centralne zarządzanie cenami produktów oraz ich widzialnością we wszystkich krajach i branżach,
• centralne zarządzanie programami lojalnościowymi dla klientów oraz innymi programami marketingowymi, co pozwala na utrzymanie wspólnej bazy klientów dla wszystkich restauracji obsługiwanych przez Spółkę, w tym także tworzenie własnych programów lojalnościowych;
• rejestrację zużycia surowca - zakładaną i rzeczywistą, na podstawie receptury sporządzanej dla każdego posiłku; pozwala to na kontrolowanie składu i kosztu wytworzenia każdego dania,
• efektywne administrowanie gospodarką magazynową poprzez obsługę przyjęć surowców do magazynu, inwentaryzacji, przesunięć pomiędzy magazynami różnych restauracji, itd.
• rejestrację i zarządzanie kosztami pracy od momentu zatrudnienia nowego pracownika - rejestrację czasu jego pracy, układanie grafików, bieżące raportowanie kosztów pracy,
• generowanie umów o pracę, obsługę zniżek pracowniczych oraz dla stałych klientów, naliczanie urlopów,
• prowadzenie odrębnego rachunku wyników dla każdej restauracji oraz wymianę informacji pomiędzy POS a innymi systemami IT w tym zakresie, dzięki czemu możliwe jest śledzenie rzeczywistych wyników poszczególnych restauracji, z uwzględnieniem wszystkich kosztów.

Należy zaznaczyć przy tym, iż system POS zapewnia wysoki poziom integracji z innymi rozwiązaniami informatycznymi wprowadzanymi przez Spółkę, zarówno na poziomie przetwarzania i wymiany danych, jak i raportowania.

Każda restauracja Spółki posiada kilka lub kilkanaście terminali POS, które umożliwiają obsługę oprogramowania. Terminale stanowią integralną część całego systemu, bez której niemożliwe byłoby wykorzystanie go przez Spółkę w celach gospodarczych (tzn. oprogramowanie dostępne jest wyłącznie poprzez terminale, instalowanie go poza nimi jest niemożliwe, gdyż byłoby wówczas bezużyteczne). Nabycie samego oprogramowania bez terminali nie jest możliwe, tak samo również nie jest możliwe usunięcie istniejącego oprogramowania POS i wykorzystanie terminali do innych celów.

W związku z realizacją projektu wdrożenia rozwiązania informatycznego POS, Spółka poniosła wydatki na zakup:

• licencji na oprogramowanie POS oraz jego wdrożenie,
• terminali komputerowych służących obsłudze przedmiotowego oprogramowania oraz ich instalacji.

Z uwagi na zbliżające się zakończenie procesu wdrożenia, system POS zostanie przyjęty do używania przez Spółkę pod koniec roku 2009 lub w roku 2010, przy czym:

• wydatki poniesione na zakup licencji na oprogramowanie POS, powiększone o koszty jego wdrożenia do momentu przyjęcia przedmiotowego oprogramowania do używania, zostaną wprowadzone do ewidencji jako wartość niematerialna i prawna,
• wydatki poniesione na zakup terminali komputerowych, służących obsłudze oprogramowania POS, powiększone o koszty ich instalacji, utworzą nowe środki trwałe.

Na obecnym etapie Spółka jest w trakcie pozyskiwania opinii niezależnej jednostki naukowej, która potwierdzi, iż technologia, jaką niesie ze sobą wdrożenie przedmiotowego systemu informatycznego, umożliwia wytwarzanie nowych lub udoskonalonych wyrobów lub usług, a także nie jest stosowana na świecie przez okres dłuższy niż ostatnich 5 lat.

Spółka ponosiła wydatki na system POS przede wszystkim w latach 2008 - 2009. W szczególności w roku 2008 Spółka dokonała płatności licencyjnych i płatności związanych z początkowymi etapami wdrożenia. Część płatności za wydatki poniesione w roku 2009 dokonana zostanie w roku 2010, ale na dzień przyjęcia do używania Spółka znać będzie wartość obciążenia, gdyż wynika ono z umowy (mając na uwadze, iż firma wdrożeniowa jest podmiotem zagranicznym, Spółka nie ma jednak pewności, iż faktura zostanie otrzymana przed momentem dokonania przyjęcia do używania) i Spółka zwiększy o ten wydatek wartość początkową wartości niematerialnej i prawnej.

W piśmie z dnia 19 lutego 2010 r. (data wpływu 24.02.2010 r.) stanowiącym uzupełnienie wniosku wskazano, iż Spółka jest już w chwili obecnej w posiadaniu opinii niezależnej jednostki naukowej, która potwierdza, iż technologia, jaką niesie ze sobą wdrożenie systemu informatycznego POS, umożliwia wytwarzanie nowych lub udoskonalonych wyrobów lub usług, a także nie jest stosowana na świecie przez okres dłuższy niż ostatnich 5 lat.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

W odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego oraz przy założeniu, iż Spółka pozyska właściwą opinię niezależnej jednostki badawczej, o której mowa powyżej, Spółka wnosi o wskazanie:

1. Czy Spółka ma prawo do odliczenia od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych wydatków na nabycie licencji na oprogramowanie POS wraz z kosztami ich wdrożenia, w wysokości 50% wartości tych wydatków - jako wydatków na nabycie nowych technologii w rozumieniu art. 18b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z dnia 15 lutego 1992 r....
2. Czy wartość początkową wartości niematerialnych i prawnych w postaci licencji na oprogramowanie powinny zwiększać koszty jej wdrożenia, poniesione do momentu przyjęcia tych licencji do używania...
3. Czy Spółka ma prawo do odliczenia od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych wydatków na nabycie terminali komputerowych (wraz z kosztami związanymi z ich instalacją) służących obsłudze oprogramowania POS, w wysokości 50% wartości tych wydatków - jako wydatków na nabycie nowych technologii w rozumieniu art. 18b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z dnia 15 lutego 1992 r....
4. Czy wartość początkową środków trwałych w postaci terminali komputerowych, służących obsłudze oprogramowania POS, powinny zwiększać koszty ich instalacji...
5. Czy płatności dokonane w roku 2008 (lub odpowiednio 2009) stanowią w rozumieniu art. 18b ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przedpłaty (zadatki) na poczet wydatków określonych w art. 18b ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i dla celów obliczenia wielkości odliczenia należy je uznać za poniesione w roku wprowadzenia licencji do ewidencji, jeżeli rokiem przyjęcia do używania będzie odpowiednio rok 2009 lub 2010...
6. Czy wydatki uwzględnione w wartości początkowej, które zostaną zapłacone w roku 2010 powinny zostać uwzględnione przy ustaleniu wielkości odliczenia w roku 2009, zakładając, że przyjęcie licencji do ewidencji wartości niematerialnych i prawnych nastąpi w roku 2009...

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. Po uzyskaniu odpowiedniej opinii wydanej przez jednostkę naukową, o której mowa w art. 18b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Spółce będzie przysługiwać prawo do odliczenia od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych wydatków na nabycie licencji na oprogramowanie POS oraz jego wdrożenie, w wysokości 50% wartości tych wydatków w deklaracji podatkowej za rok 2009.
2. Wydatki na wdrożenie oprogramowania POS, poniesione przez Spółkę do momentu przyjęcia go do używania, powinny powiększać wartość początkową wartości niematerialnej i prawnej w postaci licencji na oprogramowanie POS,
3. Spółce będzie przysługiwać prawo do obniżenia podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych o wartość wydatków na nabycie terminali komputerowych wraz z ich instalacją, służących obsłudze oprogramowania POS, w wysokości 50% wartości tych wydatków.
4. Wartość początkową środków trwałych w postaci terminali komputerowych, służących obsłudze oprogramowanie POS, powinny powiększać koszty ich instalacji.
5. Płatności dokonane w roku 2008 należy dla celów obliczenia wielkości ulgi technologicznej za rok 2009 uznać za poniesione w roku oddania do używania, tj. w roku 2009, jeżeli oddanie do używania nastąpi w roku 2009, i odpowiednio, płatności dokonane w roku 2009 dla celów obliczenia wielkości ulgi technologicznej za rok 2010 należy uznać za poniesione w roku 2010, jeżeli przyjęcie do używania nastąpi w tym roku.
6. Płatności dokonane w roku 2010, a uwzględnione w wartości początkowej licencji w przypadku przyjęcia ich do ewidencji w roku 2009, stanowią podstawę do ustalenia wielkości odliczenia w roku 2009.

Uzasadnienie.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1.

Regulacje dotyczące ulgi na nabycie nowych technologii zostały zawarte w art. 18b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z art. 18b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, „Od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, odlicza się wydatki poniesione przez podatnika na nabycie nowych technologii”.

Z kolei w art. 18b ust. 2 ustawodawca wskazał, co należy rozumieć przez nową technologię: „Za nowe technologie, w rozumieniu ust. 1, uważa się wiedzę technologiczną w postaci wartości niematerialnych i prawnych, w szczególności wyniki badań i prac rozwojowych, która umożliwia wytwarzanie nowych lub udoskonalonych wyrobów lub usług i która nie jest stosowana na świecie przez okres dłuższy niż ostatnich 5 lat, co potwierdza opinia niezależnej od podatnika jednostki naukowej w rozumieniu ustawy z dnia 8 października 2004 r. o zasadach finansowania nauki”. Definicję tą uzupełnia art. 18b ust. 2a: „Przez nabycie nowych technologii rozumie się nabycie praw do wiedzy technologicznej, o której mowa w ust. 2, w drodze umowy o ich przeniesienie, oraz o korzystanie z tych praw”.

W odniesieniu do przytoczonych wyżej regulacji, stwierdzić należy, iż istnieje 5 zasadniczych przesłanek warunkujących możliwość objęcia poniesionych przez podatnika wydatków ulgą na nabycie nowych technologii.

Zdaniem Spółki, przesłanki te są następujące:

1. podatnik nabywa wiedzę technologiczną w drodze umowy o przeniesienie oraz o korzystanie z tych praw,
2. wiedza technologiczna ma postać wartości niematerialnych i prawnych,
3. nabyta wiedza technologiczna umożliwia wytwarzanie nowych bądź udoskonalonych wyrobów lub usług,
4. wiedza ta nie jest stosowana na świecie przez okres dłuższy niż ostatnich 5 lat,
5. podatnik posiada potwierdzającą powyższe opinię niezależnej od podatnika jednostki naukowej.

Analizując prawo Spółki do skorzystania z ulgi na nowe technologie, o której mowa we wskazanym powyżej art. 18b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należy zatem rozstrzygnąć, czy w przypadku poniesionych przez Spółkę wydatków na zakup systemu POS spełnione zostały wszystkie powyższe przesłanki.

Ad. a)

Jak wskazano w stanie faktycznym, Spółka nabyła licencję na oprogramowanie POS, a zatem zawarta została umowa dotycząca korzystania z praw. W efekcie należy uznać, że pierwsza z przesłanek została spełniona.

Ad. b)

Jak wynika z art. 16b ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nabyte licencje, nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, stanowią wartości niematerialne i prawne.

Tym samym, nabyta przez Spółkę licencja na oprogramowanie POS, wraz z kosztami jej wdrożenia, stanowi wartość niematerialną i prawną w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w związku z czym, spełniona jest druga z wymienionych powyżej przesłanek.

Ad. c)

W odniesieniu do kolejnej przesłanki, Spółka pragnie podkreślić, iż zgodnie z opisanym stanem faktycznym, zastosowanie systemu informatycznego POS pozwoli Spółce na udoskonalenie jakości świadczonych usług, m.in. poprzez kompleksowe podejście do obsługi klienta, co wskazano w stanie faktycznym:

• sprawniejszą i efektywniejszą obsługę indywidualnych zamówień klientów, składanych bezpośrednio w restauracji, jak również przez Internet oraz call center,
• centralne zarządzanie menu i recepturami, co pozwoli na zapewnienie jednakowo wysokiego standardu we wszystkich restauracjach Spółki, bez względu na ich lokalizację,
• centralne zarządzanie programami lojalnościowymi, dzięki stworzeniu jednej, wspólnej bazy klientów dla wszystkich sieci restauracji Spółki, oraz prowadzenie zakrojonych na szeroką skalę akcji marketingowych,
• ilościową i kosztową rejestrację zużycia surowca, co pozwoli na wyeliminowanie braku efektywności w tym zakresie, która mogłaby wiązać się z przerzucaniem nadmiernych kosztów na klienta,
• efektywne zarządzanie gospodarką magazynową - w ramach danej restauracji oraz pomiędzy magazynami różnych restauracji, zapewniające klientom dostęp do pełnej (kompletnej) oferty posiłków, bez względu na okoliczności (czas, liczba klientów aktualnie korzystających z usług restauracji, itp.),
• administrowanie kosztami pracy, tj. m.in. rejestracja czasu pracy i układanie grafików, pozwalające na utrzymanie odpowiedniej liczby osób obsługujących w restauracjach oraz takie organizowanie czasu ich pracy, które pozwoli na szybką i efektywną obsługę klienta.

Ponadto, możliwości wytwarzania udoskonalonych wyrobów i usług, wynikające z wdrożenia systemu informatycznego POS, potwierdzać będzie otrzymana przez Spółkę opinia niezależnej jednostki badawczej.

Ad. d) i e)

Wskazana powyżej opinia niezależnej jednostki badawczej potwierdzać również będzie, że technologia wprowadzona w wyniku wdrożenia przedmiotowego systemu informatycznego nie była stosowana na świecie przez okres dłuższy niż ostatnich 5 lat.

Podsumowując powyższą argumentację, Spółka stoi na stanowisku, iż w przypadku wydatków poniesionych przez Spółkę na nabycie licencji na oprogramowanie POS oraz jego wdrożenie, spełnione zostały wszystkie przesłanki warunkujące objęcie tych wydatków ulgą na nabycie nowych technologii. Tym samym, Spółce przysługuje prawo do odliczenia tych wydatków od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych, jako wydatków na nabycie nowych technologii w rozumieniu art. 18b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2.

Zgodnie z art. 16g ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych „Za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2 - 14, uważa się 1) w razie odpłatnego nabycia cenę ich nabycia”.

Natomiast według ust. 3 ww. przepisu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych „Za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji”.

W związku z powyższym, na wartość początkową wartości niematerialnej i prawnej w postaci licencji na oprogramowanie, składać się powinny także koszty wdrożenia, rozumiane w tym przypadku jako koszty uruchomienia programów oraz systemów komputerowych.

W odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego, należy stwierdzić, iż aby przedmiotowa licencja na oprogramowanie POS nadawała się do gospodarczego wykorzystania, co jest warunkiem koniecznym do uznania jej za wartość niematerialną i prawną zgodnie z art. 16b ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, niezbędne jest przeprowadzenie szeregu działań związanych z jej wdrożeniem. W innym przypadku niemożliwe byłoby bowiem jej użytkowanie na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, a tym samym nie zostałyby spełnione przesłanki zawarte w powyższym przepisie.

Podobny pogląd wyraził Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, w interpretacji indywidualnej z dnia 29 maja 2009 r. (sygn. ITPB3/423-166/09/DK), w której stwierdził On, iż: „Wdrożenie systemu stanowi pewien proces, mający na celu jego zaadaptowanie na potrzeby jednostki. Będą to wszelkie działania polegające na instalacji oprogramowania oraz mające na celu dostosowanie oprogramowania do potrzeb Spółki, sprawdzenie poprawności działania systemu informatycznego u Podatnika, czy też wprowadzenie ewentualnych poprawek przez firmę udzielającą licencji na użytkowanie systemu. Dopiero jego zakończenie spowoduje, iż Spółka uzyskuje możliwość użytkowania oprogramowania w bieżącej działalności. W konsekwencji do wartości początkowej wartości niematerialnej i prawnej jaką jest licencja na program komputerowy zalicza się nie tytko kwotę należną sprzedającemu, ale także inne wydatki związane z zakupem, naliczone do dnia przekazania składnika majątku do używania”.

W związku z powyższym, zdaniem Spółki, wydatki poniesione w związku z wdrożeniem oprogramowania POS, poniesione do momentu jego oddania do używania, powinny powiększać wartość początkową wartości niematerialnej i prawnej w postaci licencji na to oprogramowanie.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3.

Zgodnie z cytowanym już art. 16b ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za wartość niematerialną i prawną uważa się nabyte i nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania licencje, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.

W odniesieniu do powyższego, w myśl ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ażeby składnik majątku w postaci licencji na oprogramowanie można było uznać za wartość niematerialną i prawną, konieczne jest, aby licencja ta nadawała się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania.

Jak wskazano w stanie faktycznym, nabyte przez Spółkę oprogramowanie POS jest instalowane na nośnikach komputerowych w postać terminali POS. Każda restauracja Spółki posiada kilka lub kilkanaście takich terminali, które umożliwiają obsługę oprogramowania. Nośniki te stanowią integralną część całego systemu, bez której niemożliwe byłoby wykorzystanie go przez Spółkę w celach gospodarczych (tzn. oprogramowanie dostępne jest wyłącznie poprzez terminale, instalowanie go poza nimi jest niemożliwe, gdyż byłoby wówczas bezużyteczne). Co więcej, nabycie samego oprogramowania bez terminali nie jest możliwe, jak również usunięcie oprogramowania POS i wykorzystanie terminali do innych celów.

W związku z powyższym, zdaniem Spółki terminale komputerowe z zainstalowanym oprogramowaniem POS, podobnie jak wydatki na nabycie licencji na oprogramowanie oraz jego wdrożenie, powinny podlegać odliczeniu od podstawy opodatkowania, jako wydatki na nabycie nowych technologii.

Podobny pogląd wyraził Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, w interpretacji indywidualnej z dnia 29 grudnia 2008 r. (sygn. IBPB3/423-852/08/MO), wydanej w imieniu Ministra Finansów. Zgodnie ze wspomnianym pismem, Wnioskodawca dokonał nabycia dyspenserów kasjerskich typu ProCash, zawierających oprogramowanie sterujące z recyclingiem oraz oprogramowanie do monitorowania i zarządzania gotówką, które, według Wnioskodawcy, stanowią integralną część dyspenserów. W odniesieniu do wskazanego w piśmie stanu faktycznego Dyrektor uznał za prawidłowe stanowisko Wnioskodawcy, iż wydatki na przedmiotowe dyspensery kasjerskie spełniają wszystkie niezbędne warunki, aby skorzystać z prawa do odliczenia związanego z nabyciem nowych technologii w wysokości 50% poniesionych wydatków, w myśl art. 18b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym, Spółka stoi na stanowisku, iż wydatki na zakup przedmiotowych terminali, będących integralną częścią systemu POS, stanowią nową technologię w rozumieniu art. 18b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w związku z czym powinny podlegać odliczeniu od podstawy opodatkowania w wysokości 50% wartości tychże wydatków.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 4.

Zgodnie z art. 16g ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych „Za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2 - 14, uważa się 1) w razie odpłatnego nabycia cenę ich nabycia”.

Natomiast według ust. 3 ww. przepisu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, „Za cenę nabycia uważa się kwotę należna zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji”.

W związku z powyższym, na wartość początkową środków trwałych w postaci terminali komputerowych z zainstalowanym oprogramowaniem POS, składać się powinny także koszty ich montażu i instalacji, poniesione do dnia oddania przedmiotowych urządzeń do używania.

Ponadto, zgodnie z art. 16a ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za środki trwałe uważa się urządzenia stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania – o przewidywanym okresie używania dłuższym niż jeden rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.

W odniesieniu do powyższego, należy wnioskować, iż aby przedmiotowe terminale komputerowe z zainstalowanym oprogramowaniem POS spełniały przedstawioną powyżej definicję środków trwałych, konieczne jest przeprowadzenie szeregu działań związanych z ich właściwym montażem i instalacją. W innym przypadku bowiem niemożliwe byłoby ich wykorzystanie na potrzeby związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą.

Zatem, zdaniem Spółki, wydatki poniesione w związku z montażem i instalacją terminali komputerowych z zainstalowanym oprogramowaniem POS, poniesione do momentu ich oddania do używania, powinny powiększać wartość początkową tych terminali.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 5 i nr 6.

Zgodnie z art. 18b ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podstawą ustalenia wielkości odliczenia jest kwota wydatków poniesionych przez podatnika na nabycie nowej technologii, uwzględnionych w wartości początkowej, w części, w jakiej została zapłacona podmiotowi uprawnionemu w:

• roku podatkowym, w którym nową technologię wprowadzono do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, lub
• w roku następującym po tym roku,

oraz w której nie została zwrócona podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

W rezultacie, zdaniem Spółki, przysługuje Jej prawo do odliczenia od podstawy opodatkowania, w ramach ulgi technologicznej, wydatków poniesionych na zakup licencji dotyczących systemu telekomunikacyjnego w przypadku przyjęcia ich do używania w roku 2009, które:

• zostały poniesione i zapłacone w roku 2009, jako roku, w którym nastąpiło wprowadzenie licencji do ewidencji wartości niematerialnych i prawnych,
• zostały poniesione w 2009 i uwzględnione w wartości początkowej, ale zostaną zapłacone w roku 2010, jako roku następującym po roku wprowadzenia licencji do wspomnianej ewidencji.

Wynika to z literalnego brzmienia przytoczonego przepisu art. 18b ust. 4, który uwzględnia sposób w jaki uwzględniane są w wartości początkowej wydatki poniesione przez podatnika na zakup wartości niematerialnej i prawnej. Wydatki poniesione, a które nie zostały jeszcze zapłacone przez podatnika, są uwzględniane w wartości początkowej wartości niematerialnej i prawnej, która może zostać przyjęta do używania przez podatnika, jeżeli nadaje się do gospodarczego wykorzystania.

W myśl natomiast art. 18b ust. 5 ustawy, jeżeli podatnik dokonał przedpłat (zadatków) na poczet wydatków określonych w ust. 4 w roku poprzedzającym rok, w którym wprowadził nową technologię do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, uznaje się je za poniesione w roku jej wprowadzenia do tej ewidencji.

Zdaniem Spółki, przytoczone powyżej przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy łącznie interpretować w ten sposób, że:

• w przypadku wprowadzenia licencji jako wartości niematerialnych i prawnych do ewidencji w roku 2009, podstawę ustalenia wielkości odliczenia stanowią te wydatki uwzględnione w wartości początkowej, które zostały zapłacone w latach 2008, 2009 oraz które Spółka uiści w 2010,
• w przypadku wprowadzenia licencji jako wartości niematerialnych i prawnych do ewidencji w roku 2010, podstawę ustalenia wielkości odliczenia stanowią wydatki uwzględnione w wartości początkowej, które zostały zapłacone w roku 2009 i roku 2010 jako roku, w którym nastąpiło przyjęcie licencji jako wartości niematerialnych i prawnych do używania.

Odpowiedź w zakresie pytania nr 1.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego, w części dotyczącej pytania nr 1, uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Odpowiedź w zakresie pytania nr 2.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego, w części dotyczącej pytania nr 2, uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Odpowiedź w zakresie pytania nr 3.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego, w części dotyczącej pytania nr 3, uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 18b ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, odlicza się wydatki poniesione przez podatnika na nabycie nowych technologii.

Natomiast z treści art. 18b ust. 2 i 2a ww. ustawy wynika, iż za nowe technologie, w rozumieniu ust. 1, uważa się wiedzę technologiczną w postaci wartości niematerialnych i prawnych, w szczególności wyniki badań i prac rozwojowych, która umożliwia wytwarzanie nowych lub udoskonalonych wyrobów lub usług i która nie jest stosowana na świecie przez okres dłuższy niż ostatnich 5 lat, co potwierdza opinia niezależnej od podatnika jednostki naukowej w rozumieniu ustawy z dnia 8 października 2004 r. o zasadach finansowania nauki (Dz. U. Nr 238, poz. 2390 i Nr 273, poz. 2703 oraz z 2005 r. Nr 85, poz. 727 i Nr 179, poz. 1484), zaś przez nabycie nowej technologii rozumie się nabycie praw do wiedzy technologicznej, o której mowa w ust. 2, w drodze umowy o ich przeniesienie, oraz korzystanie z tych praw.

Stosownie do brzmienia art. 16b ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

1. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
2. spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
3. prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
4. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
5. licencje,
6. prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117, z późn. zm.),
7. wartość stanowiącą równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)

nbspnbspnbsp - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy wskazać, iż aby korzystać z możliwości odliczania wydatków, o których mowa w art. 18b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych muszą być spełnione warunki określone w tym przepisie. W szczególności podatnik powinien nabyć wiedzę technologiczną w postaci wartości niematerialnej i prawnej. Przez wartość niematerialną i prawną rozumie się natomiast enumeratywnie wymienione w art. 16b powołanej ustawy składniki majątkowe. Tymczasem z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca nabył urządzenia, które zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych jako środki trwałe. W konsekwencji, nabyte urządzenia nie spełniają wymogu, o którym mowa w art. 18b uprawniającego do zastosowania odliczenia w nim określonego.

Powyższe stanowisko potwierdza Spółka, wskazując, iż nie nabyła Ona praw autorskich, licencji, prawa własności przemysłowej, wiedzy w dziedzinie przemysłowej, czyli stwierdza de facto, iż nie nabyła żadnego składnika majątkowego, który stanowiłby wartość niematerialną i prawną.

Reasumując, Spółce nie przysługuje prawo do odliczenia z tytułu nabycia nowych technologii, o którym mowa w art. 18b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wydatków na nabycie terminali komputerowych.

Odpowiedź w zakresie pytania nr 4.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego, w części dotyczącej pytania nr 4, uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Odpowiedź w zakresie pytania nr 5.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego, w części dotyczącej pytania nr 5, uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Odpowiedź w zakresie pytania nr 6.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego, w części dotyczącej pytania nr 6, uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Ponadto należy zauważyć, że powołane przez Spółkę interpretacje indywidualne są rozstrzygnięciami wydanymi w konkretnych sprawach, osadzonych w określonym stanie faktycznym i tylko do nich się odnoszących, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.