INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 10.03.2010 r. (data wpływu 11.03.2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania podatkiem akcyzowym odsprzedaży energii elektrycznej, od której został zapłacony podatek akcyzowy - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11.03.2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania podatkiem akcyzowym odsprzedaży energii elektrycznej, od której został zapłacony podatek akcyzowy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka jawna z siedzibą w W. jest właścicielem lokali użytkowych oraz nieruchomości, które są przez nią wynajmowane dla podmiotów prowadzących działalność gospodarczą oraz dla osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej. W ramach zawartych umów najmu nieruchomości Spółka od miesiąca sierpnia 2009 r. z uwagi na fakt, iż brak jest w niektórych budynkach możliwości technicznych instalacji odrębnych liczników energii elektrycznej na rzecz każdego najemcy dokonuje - poza obciążeniem najemcy za czynsz oraz usługi dodatkowe - sprzedaży (refakturowania) udokumentowanego fakturami VAT kosztów zużytej przez najemcę z danego obiektu handlowego oraz usługowego energii elektrycznej zaewidencjonowanej na podlicznikach, który to najemca jest też faktycznie nabywcą końcowym zużywanej energii elektrycznej. Spółka do chwili obecnej nie jest zarejestrowana jako podatnik podatku akcyzowego oraz nie posiada do chwili obecnej koncesji na obrót energią elektryczną wydanej na podstawie art. 32 ustawy z dnia 10 kwietnia l997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2006 r. Nr 89, poz. 625 ze zm.). Refakturowaną (sprzedawaną) najemcom lokali energię elektryczną Spółka nabywa od zakładów energetycznych zajmujących się koncesjonowanym obrotem energią elektryczną oraz od innych podmiotów gospodarczych prowadzących samodzielną działalność gospodarczą.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka sprzedając (refakturując) od miesiąca sierpnia 2009 r. najemcom lokali użytkowych energię elektryczną była zobowiązana do zarejestrowania się we właściwym urzędzie celnym jako podatnik podatku akcyzowego oraz zobowiązana jest do składania deklaracji za okresy miesięczne dla podatku akcyzowego i wpłacania należnego podatku akcyzowego...

Zdaniem Wnioskodawcy, obowiązek podatkowy w podatku akcyzowym w przypadku energii elektrycznej powstaje wyłącznie od czynności wymienionych w art. 9 ustawy o podatku akcyzowym. Skoro zatem ustawodawca nie wymienił w art. 9 ustawy o podatku akcyzowym, iż sprzedaż (refakturowanie) najemcom lokali użytkowych energii elektrycznej przez bezpośredniego nabywcę energii elektrycznej stanowi przedmiot opodatkowania podatkiem akcyzowym należy uznać, iż Spółka nie była zobowiązana od miesiąca sierpnia 2009 r. do zarejestrowania się we właściwym urzędzie celnym jako podatnik podatku akcyzowego oraz nie jest zobowiązana do składania deklaracji za okresy miesięczne dla podatku akcyzowego i wpłacania należnego podatku akcyzowego od udokumentowanej fakturami VAT sprzedaży energii elektrycznej. Natomiast bez znaczenia w przedmiotowej sprawie jest fakt, iż najemca lokalu użytkowego jest końcowym nabywcą sprzedawanej energii elektrycznej oraz bez znaczenia jest fakt, iż Spółka dokonując sprzedaży (refakturowania) energii elektrycznej do chwili obecnej nie posiada koncesji na obrót energią elektryczną.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 roku o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2009 r. Nr 3, poz. 11), wyrobami akcyzowymi są wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe oraz wyroby tytoniowe, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ww. ustawy w przypadku energii elektrycznej przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1. nabycie wewnątrzwspólnotowe energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
2. sprzedaż energii elektrycznej, w tym przez podmiot nieposiadający koncesji na przesyłanie, dystrybucję lub obrót tą energią w rozumieniu ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne, który wyprodukował tę energię, nabywcy końcowemu na terytorium kraju;
3. zużycie energii elektrycznej przez podmiot posiadający koncesję, o której mowa w pkt 2;
4. zużycie energii elektrycznej przez podmiot nieposiadający koncesji, o której mowa w pkt 2, który wyprodukował tę energię;
5. import energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
6. zużycie energii elektrycznej przez nabywcę końcowego, jeżeli nie została od niej zapłacona akcyza w należnej wysokości i nie można ustalić podmiotu, który dokonał sprzedaży tej energii elektrycznej nabywcy końcowemu.
   
   

Jednocześnie należy wskazać, iż w świetle ust. 2 ww. artykułu za zużycie energii elektrycznej nie uznaje się strat powstałych w wyniku przesyłania lub dystrybucji energii elektrycznej, z wyłączeniem energii zużytej w związku z jej przesyłaniem lub dystrybucją.

Z kolei w myśl art. 13 ust. 1 cyt. ustawy podatnikiem akcyzy jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą lub wobec której zaistniał stan faktyczny podlegający opodatkowaniu akcyzą, w tym podmiot:

1. nabywający lub posiadający wyroby akcyzowe znajdujące się poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy, jeżeli od wyrobów tych nie została zapłacona akcyza w należnej wysokości a w wyniku kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego albo postępowania podatkowego nie ustalono, że podatek został zapłacony;
2. będący nabywcą końcowym zużywającym energię elektryczną, jeżeli od tej energii nie została zapłacona akcyza w należnej wysokości i nie można ustalić podmiotu, który dokonał sprzedaży tej energii elektrycznej nabywcy końcowemu;
3. u którego powstają ubytki wyrobów akcyzowych, również gdy nie jest właścicielem tych wyrobów akcyzowych;
4. będący przedstawicielem podatkowym;
5. będący zarejestrowanym handlowcem - z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego wyrobów akcyzowych na rzecz osoby trzeciej.
   
   

W świetle art. 11 ww. ustawy w przypadku energii elektrycznej obowiązek podatkowy powstaje z dniem:

1. nabycia wewnątrzwspólnotowego energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
2. wydania energii nabywcy końcowemu, w przypadku sprzedaży energii elektrycznej na terytorium kraju;
3. zużycia energii elektrycznej, w przypadkach, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3, 4 i 6;
4. powstania długu celnego, w przypadku importu energii elektrycznej przez nabywcę końcowego.
   
   

Jednocześnie należy wskazać, iż zgodnie z art. 2 pkt 19 ww. ustawy nabywca końcowy to podmiot nabywający energię elektryczną, nieposiadający koncesji na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót tą energią w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2006 r. Nr 89, poz. 625, z późn. zm.4)), z wyłączeniem spółki prowadzącej giełdę towarową w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000r. o giełdach towarowych (Dz. U. z 2005 r. Nr 121, poz. 1019, z późn. zm.5)) nabywającej energię elektryczną z tytułu pełnienia funkcji opisanej w art. 5 ust. 3a ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych.

Wyjaśnić zatem należy, iż cyt. powyżej art. 2 pkt 19 ustawy, jako nabywcę końcowego traktuje podmiot dokonujący nabycia energii elektrycznej, który nie posiada koncesji na przesyłanie, dystrybucję lub obrót tą energią.

W sytuacji, gdy podmiot sprzedaje energię elektryczną podmiotowi nie posiadającemu żadnej z koncesji wymienionych w art. 2 pkt 19 ustawy o podatku akcyzowym, spełnione zostają przesłanki, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 2 ustawy, zgodnie z którym przedmiotem opodatkowania jest sprzedaż energii elektrycznej, w tym przez podmiot nieposiadający koncesji na przesyłanie, dystrybucję lub obrót tą energią w rozumieniu ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne, który wyprodukował tę energię, nabywcy końcowemu na terytorium kraju. Zatem sprzedaż ta podlega opodatkowaniu podatkiem akcyzowym, a podatnikiem jest w przedmiotowej sprawie podmiot dokonujący danej sprzedaży. Z punktu widzenia przepisów o podatku akcyzowym wystarczającym do opodatkowania takiej sprzedaży jest fakt zakupu tej energii przez podmiot, który nie posiada określonych prawem koncesji, bowiem w ten sposób został zdefiniowany nabywca końcowy. Przy czym nieistotne jest z punktu widzenia tych przepisów, w jaki sposób nabywca końcowy wykorzysta tą energię, bowiem od tej energii został już uiszczony podatek akcyzowy. W związku z tym dokonanie odsprzedaży energii elektrycznej przez nabywcę końcowego (podmiot nieposiadający koncesji), od której został zapłacony podatek, nie jest opodatkowane podatkiem akcyzowym. W przeciwnym wypadku mogłoby dojść do wielokrotnego opodatkowania akcyzą, podczas gdy przedmiot opodatkowania jest tak skonstruowany, aby do opodatkowania dochodziło tylko na jednym etapie obrotu.

Z treści art. 16 ust. 1 ustawy wynika natomiast, że podmiot prowadzący działalność gospodarczą jest obowiązany, przed dniem wykonania pierwszej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą lub pierwszej czynności z wykorzystaniem wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, złożyć zgłoszenie rejestracyjne właściwemu naczelnikowi urzędu celnego.

Zgodnie natomiast z art. 24 ustawy, w przypadku energii elektrycznej podatnik jest obowiązany, bez wezwania organu podatkowego, składać właściwemu naczelnikowi urzędu celnego deklaracje podatkowe według ustalonego wzoru oraz obliczać i wpłacać akcyzę na rachunek właściwej izby celnej, w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym:

1. upłynął termin płatności wynikający z faktury, a jeżeli termin ten nie został określony – po miesiącu, w którym wystawiono fakturę – w przypadku nabycia wewnątrzwspólnotowego energii elektrycznej przez nabywcę końcowego,
2. upłynął termin płatności określony w umowie właściwej dla rozliczeń z tytułu dostaw energii elektrycznej albo, jeżeli termin ten nie został określony w umowie – upłynął termin płatności wynikający z faktury, a jeżeli termin płatności nie został określony w umowie ani w fakturze – po miesiącu, w którym wystawiono fakturę – w przypadku sprzedaży energii elektrycznej nabywcy końcowemu na terytorium kraju,
3. nastąpiło zużycie energii elektrycznej – w przypadkach, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3, 4 i 6.
   
   

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest właścicielem lokali użytkowych oraz nieruchomości, które wynajmuje podmiotom prowadzącym działalność gospodarczą oraz osobom fizycznym nie prowadzącym działalności gospodarczej. W ramach zawartych umów najmu nieruchomości Spółka dokonuje sprzedaży (refakturowania) kosztów zużytej przez najemcę z danego obiektu handlowego oraz usługowego energii elektrycznej zaewidencjonowanej na podlicznikach. Refakturowaną (sprzedawaną) najemcom lokali energię elektryczną Spółka nabywa od zakładów energetycznych zajmujących się koncesjonowanym obrotem energią elektryczną oraz od innych podmiotów gospodarczych prowadzących samodzielną działalność gospodarczą. Zainteresowany wskazuje, iż do chwili obecnej nie jest zarejestrowany jako podatnik podatku akcyzowego oraz nie posiada koncesji na obrót energią elektryczną wydanej na podstawie art. 32 ustawy z dnia 10 kwietnia l997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2006 r. Nr 89, poz. 625 ze zm.).

W kontekście powyższego należy stwierdzić, że przedmiotowa energia elektryczna - na podstawie art. 9 ust. 1 pkt 2 ustawy - podlega opodatkowaniu podatkiem akcyzowym na etapie sprzedaży niniejszej energii elektrycznej przez jej dostawcę Wnioskodawcy. Tym samym Wnioskodawca będący nabywcą końcowym, który refakturuje energię elektryczną, od której został zapłacony podatek akcyzowy nie jest podatnikiem podatku akcyzowego. Sprzedaż opodatkowanej energii przez nabywcę końcowego kolejnym podmiotom nie rodzi obowiązku podatkowego. W związku z tym, ze wskazanych powyżej względów, Wnioskodawca w opisanym we wniosku stanie faktycznym nie będzie podatnikiem podatku akcyzowego. Wobec powyższego Zainteresowany, który dokonuje refakturowania zużytej przez najemców energii elektrycznej, gdy została od tej energii zapłacona akcyza w należnej wysokości, nie jest zobowiązany do zarejestrowania się jako podatnik podatku akcyzowego i składania deklaracji podatkowych.

Należy zatem stwierdzić, iż stanowisko Wnioskodawcy dotyczące obowiązku rejestracji jako podatnik podatku akcyzowego oraz składania deklaracji podatkowych jest prawidłowe, ale w ocenie tutejszego Organu, nie można zgodzić się z wszystkimi twierdzeniami zawartymi w uzasadnieniu własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.