INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 8 kwietnia 2010 r. (data wpływu 12 kwietnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego użyczenia lokalu użytkowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 kwietnia 2010 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m. in. podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego użyczenia lokalu użytkowego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Prowadzi Pani działalność gospodarczą w formie karty podatkowej, polegającą na świadczeniu usług w zakresie elektromechaniki, z wyjątkiem dźwigowej, chłodniczej i pojazdowej, tj. usług wymienionych w zał. nr 4 pod poz. 20 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. Do prowadzonej działalności gospodarczej wykorzystywany jest budynek użytkowy, stanowiący własność Pani i męża. W 2006 r. i 2007 r. budynek został rozbudowany, a od materiałów budowlanych zużytych do rozbudowy odliczyła Pani w całości podatek naliczony. Dokonana rozbudowa, która nie uniemożliwia korzystania z tego budynku, nie została jeszcze odebrana przez Państwowy Inspektorat Nadzoru Budowlanego. W dniu 14 września 2006 r. zawarła Pani umowę użyczenia z synem, któremu użyczyła lokal znajdujący się w ww. budynku. Użyczony lokal, syn wykorzystuje dla celów prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. Ponadto w tym samym dniu podpisała Pani z synem protokół ustalający wysokość wydatków ponoszonych na utrzymanie całego budynku, jakie będą związane z użyczonym lokalem. Do ustalenia wysokości kosztów przypadających na użyczony lokal przyjęto:

• dla rozliczenia ścieków, wody, monitoringu, opału – wskaźnik w wysokości 30% poniesionych kosztów przypadających na cały budynek, przy obliczaniu wskaźnika uwzględniono udział powierzchni lokalu użyczonego do powierzchni całego budynku,
• dla energii elektrycznej – w wysokości 40% poniesionego kosztu przypadającego na cały budynek, przy obliczaniu wskaźnika uwzględniono energochłonność użytkowanych przez syna maszyn oraz energię zużytą do oświetlenia użyczonego lokalu.

Wszelkie koszty związane z eksploatacją i utrzymaniem budynku ponosi Pani, odliczając w całości podatek VAT naliczony z faktur dokumentujących ponoszone wydatki. Jednocześnie w ewidencji sprzedaży ujmuje Pani fakturę VAT wewnętrzną, zawierającą dane odpowiadające tej części kosztów, które przypadają na lokal użyczony synowi i które zostały obliczone zgodnie z ww. protokołem z dnia 14 września 2006 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku użyczenia synowi lokalu użytkowego znajdującego się w budynku wykorzystywanym w działalności gospodarczej Wnioskodawca ma obowiązek opodatkowania podatkiem VAT należnym tej części kosztów, które przypadają na lokal użytkowy użyczony synowi...

Zdaniem Wnioskodawcy, użyczenie synowi lokalu użytkowego znajdującego się w budynku wykorzystywanym w działalności gospodarczej powoduje powstanie obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 8 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Użyczenie jako czynność cywilnoprawna zostało uregulowane w art. 710-719 Kodeksu cywilnego. Zgodnie z art. 710 Kc przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nieoznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy. Na gruncie prawa podatkowego powyższe oznacza, iż użyczenie nie jest bezpośrednio związane z działalnością prowadzoną przez Wnioskodawcę w zakresie świadczenia usług elektromechaniki, a więc z prowadzonym przedsiębiorstwem. Zatem w tym przypadku użyczenie jako czynność bezpłatna zostało zrównane z czynnością sprzedaży, tym samym wystąpi opodatkowane świadczenie usług w rozumieniu ustawy o VAT. Zgodnie z art. 29 ust. 12 podstawą opodatkowania w tym przypadku jest koszt świadczenia tych usług prawidłowo uwzględniający faktyczne koszty związane z utrzymaniem budynku tj. energii elektrycznej, ścieków, wody, monitoringu i opału przy ustalonym procentowym wskaźniku odpowiadającym powierzchni użyczonego lokalu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Oznacza to, że opodatkowaniu co do zasady, podlegają czynności wykonane odpłatnie.

Przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 ww. ustawy), natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy, należy rozumieć każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Jednocześnie należy zwrócić uwagę, iż ustawodawca zgodnie z art. 8 ust. 2 cyt. ustawy traktuje jako odpłatne świadczenie usług także nieodpłatne świadczenie usług niebędące dostawą towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług, jeżeli nie są one związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, a podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami, w całości lub w części.

Za usługi niezwiązane z prowadzonym przedsiębiorstwem należy uznać wszelkie usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej.

Z powyższych zapisów wynika, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatne świadczenie usług, a nieodpłatne ich świadczenie traktuje się jako odpłatne przy łącznym spełnieniu następujących warunków: świadczone usługi nie są związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, a podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami (w całości lub części).

Umowa użyczenia jest jedną z umów nazwanych, obok najmu i dzierżawy, regulujących zasady używania rzeczy. Zgodnie z zapisem art. 710 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nieoznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy. Istotnymi cechami tej umowy są zatem dwa elementy: oddanie rzeczy do używania na pewien czas oraz nieodpłatność. Umowa użyczenia nie przenosi własności rzeczy.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że użyczyła Pani synowi lokal użytkowy do prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Lokal znajduje się w budynku stanowiącym Pani własność, jako świadczącej usługi w zakresie elektromechaniki. Należy stąd wnioskować, iż świadczenie to nie jest związane z prowadzeniem przez Panią przedsiębiorstwa.

Ponadto ze złożonego wniosku wynika, że przysługiwało Pani prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z rozbudową przedmiotowej nieruchomości mającej być przedmiotem umowy użyczenia i dokonał tych odliczeń.

Odnosząc treść powołanych przepisów prawa do przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego należy stwierdzić, iż skoro użyczenie lokalu użytkowego dla celów prowadzenia działalności synowi, nie jest związane z prowadzeniem przez Wnioskodawcę przedsiębiorstwa oraz przysługiwało Pani prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z rozbudową przedmiotowej nieruchomości, to spełnione zostały tym samym warunki wynikające z art. 8 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, aby uznać nieodpłatne użyczenie lokalu użytkowego za odpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu.

Jednocześnie wskazać należy, iż zgodnie z art. 29 ust. 12 ustawy w przypadku świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2, podstawą opodatkowania jest koszt świadczenia tych usług poniesiony przez podatnika. Zatem nie oceniając prawidłowości wskazanych w stanie faktycznym wyliczeń dotyczących wysokości kosztów, sposób określenia podstawy opodatkowania można uznać za prawidłowy, przy założeniu, że uwzględnia rzeczywiste koszty związane z utrzymaniem budynku (tj. faktyczne koszty świadczenia tych usług).

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.