INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz.770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej przedstawione we wniosku z dnia 28 grudnia 2009 r. (data wpływu 29.12.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie powstania przychodu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 grudnia 2009 r. został złożony ww. wniosek – uzupełniony pismem z dnia 03 lutego 2010 r. (data wpływu 09.02.2010 r.) – o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie powstania przychodu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 17 kwietnia 2008 r. Spółka zawarła umowę ze Spółką X, na mocy której dokonała nabycia 100% udziałów w Spółce Y. Płatność ceny zakupu udziałów została szczegółowo określona w Umowie sprzedaży udziałów i zapłacona przez Spółkę w ustalonych ratach.

W celu zabezpieczenia roszczeń X z tytułu zbycia udziałów (tzn. zapłaty ceny nabycia przez Spółkę) oraz po stronie Spółki i Y wynikających ze zobowiązania X do pokrycia ewentualnych roszczeń dostawców Y związanych z niezwróconymi przez Y paletami i innymi opakowaniami zwrotnymi, strony umowy zobowiązały się do zawarcia umowy rachunku zastrzeżonego.

Zgodnie z Umową sprzedaży udziałów, rachunek zastrzeżony został założony przez X. Na podstawie ustaleń umownych, Spółka złożyła część drugiej raty należności X za zbycie udziałów w Y w wysokości 2.600.000 USD na wskazanym powyżej rachunku zastrzeżonym (rachunku escrow). Zgodnie z Umową, część powyższej kwoty (600.000 USD) została złożona na rachunku zastrzeżonym w celu zabezpieczenia potencjalnych roszczeń dostawców Y wobec Y z tytułu opłat za palety i opakowania zwrotne, które nie zostały przez Y zwrócone dostawcom. Jednocześnie, zgodnie z postanowieniami Umowy sprzedaży udziałów, X zobowiązał się ponieść odpowiedzialność finansową w związku z roszczeniem dostawców do wysokości nieprzekraczającej 600.000 USD, poprzez ewentualne pokrycie tej kwoty ze środków zdeponowanych na rachunku zastrzeżonym prowadzonym przez bank dla X.

Zgodnie z zapisami Umowy, kwota złożona na rachunku escrow – po pomniejszeniu o kwotę 600.000 USD związaną z faktycznie zaistniałymi roszczeniami dostawców wobec Y – została postawiona do dyspozycji X w terminie przewidzianym w umowie. Jednocześnie, kwota 600.000 USD została zwrócona z rachunku escrow na rachunek bankowy Spółki.

Jako, że roszczenia dostawców względem Y związane z opłatami za palety i opakowania zwrotne przekroczyły równowartość powyższego zabezpieczenia, przekazana Spółce z rachunku escrow prowadzonego dla X kwota 600.000 EUR została (w związku z ponoszoną przez X odpowiedzialnością finansową za roszczenia pokryte przez Y) za pośrednictwem Spółki przekazana na rzecz Y.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny, w celu wyeliminowania wątpliwości co do konsekwencji powstających na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w związku z realizacją przez X technicznego transferu środków na rzecz Y za pośrednictwem Spółki, Spółka pragnie potwierdzić Jej rozumienie art. 12 ust. 1 i ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Pismem uzupełniającym, Spółka wyjaśniła, iż przedmiotem wniosku jest zaistniały stan faktyczny jednocześnie doprecyzowując, iż:

1. W dniu 11 lipca 2008 r. została zawarta Umowa Rachunku Zastrzeżonego, której stronami zostały Spółka, X oraz Bank. Umowa została zawarta w celu ułatwienia oraz zabezpieczenia ostatecznych rozliczeń wynikających z Umowy Sprzedaży Udziałów z dnia 17 kwietnia 2008 r. zawartej w wykonaniu Przedwstępnej Umowy Sprzedaży Udziałów z dnia 05 grudnia 2007 r. Zgodnie z postanowieniami Umowy, rachunek zastrzeżony escrow służył wyłącznie przechowaniu i wypłacaniu środków pieniężnych wpłaconych zgodnie z Umową i nie mógł być wykorzystany w innym celu. Umowa została zawarta w celu realizacji postanowień Umowy Sprzedaży Udziałów, na mocy której strony ustaliły, że część 2 raty ceny za udziały posiadane przez X w Y w wysokości 2.600,000 USD zostanie złożona przez Spółkę na rachunku zastrzeżonym. Spółka dokonała złożenia ww. kwoty, tj. 2.600,000 USD na rachunku zastrzeżonym. Ze względu na fakt, że Y nie było stroną Umowy, a rachunek nie mógł być wykorzystany dla innych celów, X nie mogło dokonać bezpośredniego zwrotu kwoty 600.000 USD na rzecz Y ze środków złożonych na rachunku zastrzeżonym escrow. W konsekwencji, kwota stanowiąca zabezpieczenie roszczeń dostawców wobec Y, w związku z opłatami za palety i opakowania zwrotne niezwrócone dostawcom, za które X była odpowiedzialna została zwrócona drugiej stronie Umowy rachunku zastrzeżonego, tj. Spółce, a nie Y. Ponadto, zachowanie przez Spółkę, jako wspólnika Y faktycznej kontroli nad środkami zdeponowanymi na rachunku zastrzeżonym (i związany z tym późniejszy techniczny transfer środków zrealizowany przez Spółkę na rzecz Y) w praktyce umożliwiło wyłączenie ryzyka potencjalnej konieczności dochodzenia ww. płatności przez Y od X w przypadku uchylania się przez X wypłaty środków z tytułu roszczeń dostawców na rzecz Y.
2. Na rachunku zastrzeżonym, Spółka złożyła kwotę w wysokości 2.600.000 USD, przy czym kwota w wysokości 2.000.000 USD stanowiła zabezpieczenie roszczeń Spółki względem X wynikających ze złamania lub niedotrzymania warunków lub zobowiązań określonych w § 5 Umowy Przedwstępnej Sprzedaży Udziałów. Natomiast kwota 600.000 USD stanowiła zabezpieczenie roszczeń dostawców wobec Y, w związku z opłatami za palety i opakowania zwrotne, które nie zostały zwrócone dostawcom.

Dodatkowo Spółka wyjaśniła, iż kwota przekazana Spółce z rachunku escrow prowadzonego dla X została wyrażona w USD i wyniosła 600.000 USD. Wskazanie kwoty 600.000 EUR w przedstawionym stanie faktycznym było omyłką pisarską.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Spółka pragnie potwierdzić Jej rozumienie art. 12 ust. 1 i ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w szczególności, w odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego, Spółka pragnie potwierdzić, że z perspektywy obowiązujących przepisów tej ustawy, przedstawiony w stanie faktycznym transfer do Y środków pieniężnych X za pośrednictwem Spółki nie skutkuje po stronie Spółki powstaniem przychodu...

Zdaniem Wnioskodawcy, na gruncie obowiązujących przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w szczególności art. 12 ust. 1 i ust. 3 tej ustawy, Spółka nie jest obowiązana do rozpoznania przychodu, w związku z technicznym transferem środków na rzecz Y za pośrednictwem Spółki.

Jak wynika z treści art. 12 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Stosownie do postanowień zawartych w art. 12 ust. 3 tej ustawy, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Mając na uwadze brzmienie zacytowanych powyżej przepisów, zdaniem Spółki, do przychodów podatkowych należy zaliczyć tylko takie przychody, które stanowią przysporzenie majątkowe powodujące po stronie podatnika przyrost jego aktywów (bez jednoczesnego zwiększenia zobowiązań) lub zmniejszenie zobowiązań, przy czym z perspektywy omawianych przepisów decydujące znaczenie ma charakter uzyskanego przysporzenia, w tym w szczególności fakt, czy dane przysporzenie wpływa na powiększenie aktywów podatnika i związany z tym przyrost jego majątku w sposób trwały i bezzwrotny.

Dodatkowo, Spółka pragnie zauważyć, że w świetle przywołanego powyżej art. 12 ust. 3, podatnik jest zobligowany do rozpoznania przychodów, które są mu należne. Przy czym, zdaniem Spółki, przychody należne stanowią przychody będące efektem prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej. Innymi słowy, przychody należne to wyłącznie przychody, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do ich otrzymania, w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, które stanowią jego przysporzenie majątkowe o trwałym i bezzwrotnym charakterze.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny, Spółka pragnie zauważyć, że pod względem ekonomicznym, transfer środków został zrealizowany przez X na rzecz Y i jako taki stanowi przychód należny Y, powstały w związku z prowadzoną przez Y działalnością gospodarczą. Rola Spółki w omawianej transakcji została ograniczona do pośrednictwa przy technicznej realizacji transferu środków przez X na rzecz Y. Ze względu na fakt, że powyższe środki podlegały zwrotowi na rzecz Y nie można uznać, że otrzymanie ich przez Spółkę w celu dalszego transferu ma charakter trwały i bezzwrotny.

Przeprowadzony transfer środków na rzecz Spółki stanowi jedynie techniczny proces przekazania środków przez X na rzecz Y, w którym Spółka pełni rolę pośrednika.

W związku z powyższym, omawianego transferu nie można uznać za przysporzenie majątkowe, które skutkowałoby obowiązkiem rozpoznania przychodu.

Spółka pragnie zauważyć, że w przedstawionej sytuacji, ze względu na charakter transferu środków nie doszło do jakiegokolwiek przysporzenia majątkowego po stronie Spółki, co z kolei oznacza, że nie osiągnęła Ona z tego tytułu przychodu, z którego dochód mógłby podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Potwierdzenie stanowiska Spółki ugruntowaną praktyką organów podatkowych.

Powyżej zaprezentowane stanowisko Spółki znajduje również potwierdzenie w następujących orzeczeniach:

• orzeczeniu NSA (SA/Sz 1305/97) wydanym 14 maja 1998 r., w którym Sąd orzekł, że: „... Z istoty podatku dochodowego wynika, że jest on ciężarem publicznoprawnym od przyrostu majątku (dochodu), a zatem przychodem - jako źródłem dochodu - jest tylko taka wartość, która wchodząc do majątku podatnika może powiększyć jego aktywa. Otrzymanymi pieniędzmi lub wartościami pieniężnymi są zatem w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 ze zm.) tylko takie wartości, które powiększają aktywa majątkowe podatnika, a więc takie, którymi może on rozporządzać jak własnymi”.
• orzeczeniu NSA (III SA 3382/02) wydanym 27 listopada 2003 r., w którym Sąd stwierdził, że: „... Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 oraz art. 12 ust. 3 PDOPrU, do przychodów zaliczyć można tylko takie wartości, które określają definitywny przyrost majątku podatnika”.

Konkludując, zdaniem Spółki, przeprowadzenie technicznego transferu środków przez X, na rzecz Y za pośrednictwem Spółki stanowi transakcję, która nie skutkuje po stronie Spółki przysporzeniem majątkowym o charakterze trwałym, bezzwrotnym i definitywnym, wobec czego, z perspektywy przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie powoduje ona po stronie Spółki obowiązku rozpoznania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

W odniesieniu do powołanych przez Spółkę wyroków sądów administracyjnych stwierdzić należy, iż rozstrzygnięcia w nich zawarte zapadły w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.