INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 22.03.2010 r. (data wpływu 26.03.2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 07.06.2010 r. (data wpływu) będącym odpowiedzią na wezwanie z dnia 25.05.2010 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania udzielanych rabatów, prawa do obniżenia podstawy opodatkowania o wartość udzielanych rabatów oraz okresu, w jakim należy dokonać przedmiotowej czynności - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26.03.2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania udzielanych rabatów, prawa do obniżenia podstawy opodatkowania o wartość udzielanych rabatów oraz okresu, w jakim należy dokonać przedmiotowej czynności.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca organizuje akcję promocyjną adresowaną do ostatecznych nabywców jego towarów, tzn. osób, które nabywają towary w charakterze konsumenta (Klientów). Wnioskodawca podkreśla, iż co do zasady nie sprzedaje swoich towarów na rzecz Klientów. Towary sprzedawane są przedsiębiorcom, którzy następnie dokonują ich dalszej odsprzedaży Klientom lub innym jeszcze przedsiębiorcom, którzy sprzedają nabyty towar ostatecznym użytkownikom Klientom. Możliwe jest również występowanie w łańcuchu dostawy dalszych dystrybutorów.

Schemat dystrybucji przedstawia się więc następująco:

1. Wnioskodawca -> sprzedawca detaliczny -> Klient lub
2. Wnioskodawca -> dystrybutor -> sprzedawca detaliczny -> Klient lub
3. Wnioskodawca -> dystrybutor -> dalszy dystrybutor -> sprzedawca detaliczny -> Klient
   
   

Organizowana akcja promocyjna ma na celu zwiększenie przez Wnioskodawcę sprzedaży poprzez oddziaływanie na popyt na jego towary. Każdy Klient który nabędzie ściśle określone towary objęte akcją promocyjną znajdujące się w ofercie Wnioskodawcy (Produkty), otrzymuje od Wnioskodawcy rabat pieniężny w określonej w regulaminie kwocie. Klient by otrzymać powyższy rabat pieniężny musi wypełnić dostępny na stronie internetowej formularz, który umożliwia identyfikację sprzedanego wcześniej przez Wnioskodawcę Produktu. Formularz jest następnie wysyłany wraz z kopią dowodu zakupu na wskazany adres. Po pozytywnej weryfikacji nadesłanego formularza, Klient otrzymuje przelewem na rachunek bankowy kwotę udzielonego rabatu pieniężnego. Możliwa jest także inna formuła weryfikacji nabycia przez Klienta Produktu.

W każdym przypadku mechanizm promocji, opisany w Regulaminie akcji promocyjnej, umożliwia pełną weryfikację, czy Klient nabył Produkt Wnioskodawcy, co jest warunkiem przyznania rabatu pieniężnego.

Część czynności faktycznych, w szczególności weryfikację formularzy oraz dokonanie przelewu kwoty rabatu pieniężnego Wnioskodawca zleca profesjonalnemu podmiotowi, pomagającemu Wnioskodawcy przeprowadzić całą akcję promocyjną (podmiot ten wykonuje tym samym część zobowiązań Wnioskodawcy działając w jego imieniu). Wnioskodawca nie wyklucza również organizowania akcji promocyjnej bez udziału podmiotu zewnętrznego.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy w związku z art. 29 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.; dalej: ustawa o VAT), Wnioskodawca może obniżyć podstawę opodatkowania o wartość rabatów pieniężnych przyznanych uczestnikom opisanej akcji promocyjnej i w rezultacie obniżyć kwotę należnego podatku VAT związanego ze sprzedażą Produktów...
2. Jaki dokument jest podstawą do obniżenia podatku VAT należnego, o którym mowa w pytaniu nr 1...
3. Za jaki okres należy dokonać obniżenia podatku należnego VAT, o którym mowa w pytaniu nr 1...
   
   

Ad. 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, ma on prawo do obniżenia podstawy opodatkowania o kwotę zapłaconych w ramach akcji promocyjnej rabatów pieniężnych, a w konsekwencji prawo do obniżenia podatku VAT należnego z tytułu sprzedanych Produktów.

Zgodnie z przepisem art. 29 ust. 4 ustawy o VAT obrót zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, a także kwot wynikających z dokonanych korekt faktur. W judykaturze Naczelnego Sądu Administracyjnego (zob. wyrok NSA z dnia 15 stycznia 2009 r., sygn. akt I FSK 1653/07) z podkreśla się, iż „powołany przepis stanowi realizację zasad wynikających z VI Dyrektywy, przede wszystkim z jej art. 11 część A ust. 1 lit. a/ (obecnie art. 73 dyrektywy 2006/112/WE), że podstawa opodatkowania stanowiąca podstawę obliczenia podatku od wartości dodanej nie może być wyższa od faktycznej ceny zapłaconej przez ostatecznego odbiorcę w ostatnim stadium obrotu. Kwestia ta była już rozpatrywana przez Europejski Trybunał Sprawiedliwości w (...) wyroku z dnia 24 października 1996 r. w sprawie Elida Gibbs, C-317/94, zapadłym na tle podobnego stanu faktycznego jak w rozpatrywanej sprawie; chodziło również o akcję promocyjną polegającą na zwracaniu przez podmiot wprowadzający określone towary na dany rynek (...) ostatecznym nabywcom (konsumentom) tych towarów, zakupionych od detalistów, kwot obniżki ceny towarów na podstawie kuponów. Trybunał, podkreślając prymat podstawowych zasad podatku od wartości dodanej (zasady neutralności) nad formalnotechnicznymi aspektami funkcjonowania systemu tego podatku (wystawianie faktur korygujących), uznał, że przepisy powołanego art. 11 część A ust. 1 lit. a/ oraz art. 11 część C ust. 1 (dotyczącego pomniejszenia podstawy opodatkowania m.in. o rabaty potransakcyjne) VI Dyrektywy należy interpretować w taki sposób, aby w przypadku, gdy:

• w ramach programu promocyjnego producent sprzedaje towary po „cenie producenta” bezpośrednio detaliście (z tym, że Trybunał także uznał, że dotyczy to również sytuacji, gdy dostawa pierwotna została dokonana przez producenta hurtownikowi, a nie bezpośrednio detaliście),
• kupon na kwotę określoną na opakowaniu towarów uprawnia klienta do przedstawienia go producentowi w zamian za zwrot określonej kwoty pod warunkiem, że klient udowodni zakup jednego z tych towarów i spełni pozostałe warunki określone w kuponie,
• klient nabędzie taki towar od detalisty, przedstawi kupon producentowi i otrzyma określoną kwotę, podstawa opodatkowania jest równa cenie sprzedaży naliczonej przez producenta, pomniejszonej o kwotę wskazaną na kuponie i faktycznie zwróconą.
  
  

Jednocześnie Trybunał uznał, że interpretacja ta nie ma niekorzystnego wpływu na system podatku od wartości dodanej, gdyż nie powoduje potrzeby korygowania podstawy opodatkowania w transakcjach pośrednich; podkreślił, powołując się na zasadę neutralności, że kwoty te pozostają niezmienione (p. ust. 33 tego wyroku za J. Martini, Ł. Karpiesiuk: VAT w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, Warszawa 2005, s. 282). Stanowisko to zostało w pełni potwierdzone w wyroku Trybunału z dnia 15 października 2002 r. w sprawie Komisja Europejska przeciwko Republice Federalnej Niemiec, C-427/98, powołanym w odpowiedzi na skargę kasacyjną. Oznacza to, że Trybunał dopuścił możliwość zmniejszenia podstawy opodatkowania w wyniku udzielenia przez podatnika rabatu potransakcyjnego nie bezpośredniemu nabywcy towaru bez konieczności wystawienia faktury korygującej”.

Jak podkreślił WSA w Warszawie w wyroku z dnia 7 sierpnia 2007 r., sygn. akt III SA/Wa 3856/06, „orzeczenie ETS wskazuje, że przepisy dotyczące podstawy opodatkowania (w tym zasad udzielania rabatów) to jeden z ważniejszych elementów harmonizacji podatku VAT we Wspólnocie Europejskiej. Poszczególne państwa członkowskie zasadniczo recypują do własnych systemów prawnych zasady ustalania podstawy opodatkowania dla celów VAT, zgodnie z regulacjami określonymi w VI Dyrektywie. Powstające zaś wątpliwości w tym zakresie rozstrzygane są przez ETS, który powołując się na fundamentalne zasady wspólnego systemu VAT wskazał również podstawowe zasady interpretacji przepisów dotyczących podstawy opodatkowania dla celów VAT. Powołane orzeczenie ETS jest niewątpliwie jednym z najważniejszych orzeczeń dotyczących rabatów, które nie były udzielane przez podatnika bezpośrednim nabywcom, ale przez producenta ostatecznemu nabywcy. ETS uznał że przy tego rodzaju akcjach promocyjnych nie jest wymagane dokonywanie korekt w całym łańcuchu dostaw”.

Mając powyższe na uwadze jako pozostające poza sporem należy uznać prawo Wnioskodawcy do obniżenia podatku VAT należnego w związku z zapłaconymi na rzecz Klientów rabatami pieniężnymi.

Ad. 2.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z powoływanym powyżej wyrokiem NSA w przypadku udzielenia rabatu potransakcyjnego nie bezpośredniemu nabywcy produktu można obniżyć podstawę opodatkowania bez konieczności wystawienia faktury korygującej. Powyższe znajduje również potwierdzenia w wyroku WSA w Warszawie z dnia 7 sierpnia 2007 r. sygn. akt III SA/Wa 3856/06. Zdaniem Sądu „z treści art. 29 ust. 4 ustawy o VAT wynika, iż warunkiem zmniejszenia obrotu o udzielone rabaty jest ich udokumentowanie, przy czym oczywistym jest (...)„ że przepisy te w sposób rozłączny traktują kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów oraz kwoty wynikające z dokonanych korekt, co świadczy o tym że jego intencją było dopuszczenie możliwości dokumentowania rabatów w sposób inny niż przez wystawienie faktury korygującej. Wynika to z literalnego brzmienia ust. 4 art. 29 ustawy o VAT, w którym stanowiąc wymóg udokumentowania kwot o które zmniejsza się obrót z tytułu udzielonych rabatów, użyto wyrazów „a także” przed wyrazami „kwot wynikających z dokonanych korekt faktur”. Przepis ten stanowi realizację zasad wynikających z VI Dyrektywy, których interpretacji dokonał ETS w powołanym orzeczeniu” (pogląd ten znalazł potwierdzenie w powoływanym już wyroku NSA z dnia 15 stycznia 2009 r., sygn. akt I FSK 1653/07).

W świetle powyższego, zdaniem Wnioskodawcy należy uznać, że podstawa opodatkowania, a w konsekwencji obniżenie podatku VAT należnego odbywa się w związku z faktyczną zapłatą rabatu pieniężnego. Wnioskodawca może dokonać takiego obniżenia bez konieczności wystawienia faktury korygującej. Podstawą obniżenia jest fakt zapłacenia kwoty rabatu pieniężnego Wnioskodawca musi zatem dysponować dokumentami, które będą potwierdzały fakt zapłaty rabatu pieniężnego na rzecz Klientów.

Dokumentami tymi będą w istocie dokumenty gromadzone w toku akcji promocyjnej, a w szczególności formularze wraz z załącznikami oraz dowody zapłaty (ze względów operacyjnych mogą być także przygotowywane zestawienia z powyższymi danymi, których prawidłowość może być weryfikowana w oparciu o dokumenty źródłowe).

Ad. 3.

Zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli udzielenie rabatu pieniężnego stanowi samodzielną podstawę do obniżenia podstawy opodatkowania, a w konsekwencji podatku VAT należnego, to zgodnie z literalnym brzmieniem art. 29 ust. 4 ustawy o VAT, obniżenie podatku może mieć miejsce za miesiąc w którym faktycznie zapłacono na rzecz Klientów rabat pieniężny. Oznacza to, że za poszczególne okresy rozliczeniowe podstawa opodatkowania będzie podlegała obniżeniu o kwoty faktycznie zapłaconych w tych okresach rabatów pieniężnych. Odpowiednio do obniżenia podstawy opodatkowania będzie podlegał obniżeniu podatek VAT należny. Z przyczyn technicznych za dzień zapłaty należy uznać dzień obciążenia rachunku bankowego Wnioskodawcy lub podmiotu dokonującego zapłaty w imieniu Wnioskodawcy rabatu pieniężnego (nie jest bowiem możliwe ustalenie dnia uznania rachunku bankowego Klienta).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W świetle art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm.) – zwanej dalej ustawą, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku. Obrót, na mocy art. 29 ust. 4 ustawy, zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia „bonifikata”, ani „rabat”, w związku z powyższym pojęcie to należy interpretować stosując przede wszystkim wykładnię językową. Przyjmując za „Słownikiem języka polskiego”, (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005, str. 825), „rabat” to „zniżka, opust od sumy należnej za towar przyznawany, np. przy kupnie dużej ilości towarów”. Zatem, rabat finansowy polega na pomniejszeniu ustalonej wcześniej ceny towaru lub usługi. Jeżeli rabat jest udzielony w momencie sprzedaży towarów, wówczas na fakturze podatnik powinien zmniejszyć cenę sprzedaży o kwotę udzielonego rabatu.

W przypadku udzielenia rabatu po dokonaniu sprzedaży należy wystawić fakturę korygującą. Przy czym zarówno wykazanie na fakturze rabatu udzielonego w momencie sprzedaży jak i wystawienie faktury korygującej po wystawieniu faktury z tytułu udzielenia rabatu po dokonaniu sprzedaży możliwe jest, zgodnie z § 13 i § 14 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2008 r. Nr 212, poz. 1337 ze zm.), wyłącznie w sytuacji udzielenia rabatu bezpośredniemu nabywcy towarów lub usług.

Zgodnie bowiem z § 13 ust. 1 ww. rozporządzenia w przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą. Przy czym faktura korygująca powinna zawierać dane wskazujące na fakturę, której faktura korygująca dotyczy (§ 13 ust. 2). Są to m.in. – jak wskazuje § 5 ust. 1 w związku z § 13 ust. 2 pkt 2 ww. rozporządzenia – dane sprzedawcy i nabywcy, numer i datę wystawienia faktury korygowanej. Zatem wystawienie faktury korygującej może dotyczyć tylko kontrahentów bezpośrednio uczestniczących w rzeczywistej transakcji potwierdzonej wystawieniem faktury. Nie można wystawić faktury korygującej w sytuacji, kiedy między kontrahentami nie miała miejsca dostawa i w konsekwencji nie było wystawionej faktury VAT.

Uregulowania krajowej ustawy o podatku od towarów i usług stanowią implementację przepisów wspólnotowych i są konsekwencją przystąpienia Polski do Unii Europejskiej. I tak art. 29 ustawy implementuje przepis art. 79 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, zgodnie z którym podstawa opodatkowania nie obejmuje następujących elementów:

1. obniżek cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
2. opustów i obniżek cen udzielonych nabywcy lub usługobiorcy i uwzględnionych w momencie transakcji;
3. kwot otrzymanych przez podatnika od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy, a zaksięgowanych przez podatnika na koncie przejściowym.
   
   

Podatnik musi przedstawić dowód na rzeczywistą kwotę kosztów, o których mowa w akapicie pierwszym lit. c), i nie może odliczyć VAT, który w danym przypadku mógł zostać naliczony.

Zgodnie z ww., przepisem Dyrektywy, przesłanką wystarczającą dla ustalenia podstawy opodatkowania jest zaistnienie samego faktu zmniejszenia obrotu, bez konieczności wykazywania go w jeden konkretny sposób.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca dokonuje dostaw produktów (towarów) na rzecz przedsiębiorców, którzy następnie dokonują ich dalszej odsprzedaży klientom. Wnioskodawca zorganizował akcję promocyjną adresowaną do ostatecznych nabywców – klientów. Każdy klient, który nabędzie towar objęty akcją promocyjną otrzyma od Wnioskodawcy rabat pieniężny w określonej kwocie. Aby otrzymać rabat klient winien wypełnić dostępny na stronie internetowej formularz, który umożliwi identyfikację sprzedanego wcześniej przez Wnioskodawcę produktu. Formularz jest następnie wysyłany wraz z kopią dowodu zakupu na wskazany adres. Po weryfikacji formularza klient otrzymuje przelewem na rachunek bankowy kwotę udzielonego rabatu.

W świetle powołanych wyżej definicji „bonifikaty” i „rabatu” uznać należy, że w opisanym przypadku mamy do czynienia z pomniejszeniem czy odstępstwem od ustalonej ceny towarów przez Wnioskodawcę, który co prawda nie sprzedaje bezpośrednio towarów klientom, ale w ramach akcji promocyjnej udziela im rabatu, co powoduje w istocie zwrot części ceny towarów. W przypadku kiedy klient otrzyma od Wnioskodawcy zwrot części ceny zakupionego towaru, wówczas dla sprzedającego (Wnioskodawca) i dla klienta nastąpi rzeczywiste obniżenie ceny towaru. Takie obniżenie ceny nie dotyczy dystrybutora (przedsiębiorcy), który zapłacił Wnioskodawcy i otrzymał od klienta cenę należną w pełnej wysokości. Podmiotem uprawnionym do obniżenia kwoty podatku należnego staje się Wnioskodawca, który dokonał sprzedaży ostatecznie po obniżonej cenie, tj. udzielił rabatu pieniężnego. U Wnioskodawcy nastąpi zatem obniżenie wartości obrotu i kwoty podatku należnego. W związku z tym rzeczywiście Wnioskodawca posiada prawo do korekty obrotu i należnego od niego podatku.

Jednakże rzeczywisty obrót gospodarczy winien mieć odzwierciedlenie w prowadzonej dokumentacji. Do obowiązków uczestników obrotu gospodarczego należy uwiarygodnienie dokonanych transakcji. Podmiot udzielający rabatu powinien posiadać dla celów dowodowych dokumenty świadczące o rzeczywistym rabacie na rzecz finalnego odbiorcy – w tym przypadku klienta. Posiadanie takich dokumentów jest warunkiem potwierdzającym prawo do obniżenia podatku należnego po stronie sprzedawcy. Z przedstawionych okoliczności wniosku wynika, iż Wnioskodawca w celu obliczenia kwoty rabatu będzie miał do dyspozycji następujące dokumenty gromadzone w toku akcji promocyjnej: formularze wraz z załącznikami oraz dowody zapłaty (ze względów operacyjnych mogą być przygotowane zestawienia z powyższymi danymi, których prawidłowość może być weryfikowana w oparciu o dokumenty źródłowe).

Ze względu na brak bezpośredniej transakcji pomiędzy Spółką a klientem udokumentowanej fakturą VAT, faktu udzielenia rabatu nie można potwierdzić fakturą korygującą określoną w § 13 i § 14 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. Bowiem, faktura korygująca może dotyczyć tylko dostawcy i bezpośredniego nabywcy uczestniczących w pierwotnej transakcji. Nie można wystawić faktury korygującej na podatnika, który odkupił towar od nabywcy.

Mając na uwadze powyższe oraz zasadę uregulowaną w art. 29 ust. 4 ustawy w odniesieniu do przepisów dyrektywy 2006/112/WE stwierdzić należy, że w rozpatrywanym przypadku zmniejszenie obrotu jest także możliwe w oparciu o inne dokumenty które zawierać będą wszelkie dane potrzebne dla zobrazowania wysokości udzielonego rabatu. Zatem udzielone przez Spółkę rabaty należy udokumentować notą księgową, na podstawie której Wnioskodawca jest uprawniony do obniżenia kwoty obrotu i podatku należnego o kwoty udzielonych rabatów. Zapis art. 29 ust. 4 ustawy zobowiązuje podatnika do posiadania wiarygodnych dokumentów potwierdzających, iż finalny odbiorca uzyskał obniżenie ceny nabytych towarów. Posiadane dokumenty winny umożliwiać identyfikację ilości i cen produktów zakupionych w danym okresie. W oparciu o tę dokumentację Wnioskodawca przygotuje kalkulację rabatu i przekaże klientom notę księgową. Jednocześnie Wnioskodawca nabędzie prawo do obniżenia wcześniej wykazanego obrotu.

Z powyższego wynika, że Spółka udziela klientom rabatów pieniężnych. Posiadając stosowne dokumenty potwierdzające rzeczywistą wartość swojej sprzedaży wystawi notę księgową i nabędzie prawo do obniżenia kwoty obrotu i kwoty podatku należnego.

Spółka nabędzie prawo do obniżenia podstawy opodatkowania w rozliczeniu za okres w którym faktycznie zapłacono na rzecz klienta rabat pieniężny – dzień przekazania przelewem kwoty przyznanego rabatu na rachunek bankowy klienta. Jednakże, jak wykazano wyżej Wnioskodawca winien posiadać stosowne dokumenty, które umożliwią precyzyjne określenie w jakim okresie rozliczeniowym dokonano przekazania klientowi należnego rabatu pieniężnego.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę wyroków Trybunału Sprawiedliwości w sprawie C-317/94 z dnia 24.10.1996r. i C-427/98 z dnia 15.10.2002r. w których Trybunał dopuścił możliwość zmniejszenia podstawy opodatkowania w wyniku udzielenia przez podatnika rabatu potransakcyjnego nie bezpośredniemu nabywcy towaru bez konieczności wystawiania faktury korygującej należy zauważyć, że w wydanej interpretacji Dyrektor Izby Skarbowej jako organ upoważniony przez Ministra Finansów do wydawania interpretacji indywidualnych podzielił stanowisko przyjęte przez Trybunał Sprawiedliwości w powołanych wyżej orzeczeniach.

Tożsame stanowisko z zaprezentowanym w wydanej interpretacji przyjął również Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 15.01.2009r. sygn. I FSK 1653/07 oraz Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 07.08.2007r. sygn. III SA/Wa 3856/06, powyższe orzeczenia we własnym stanowisku przytoczył również Wnioskodawca.

Interpretacja dotyczy zaistniałego zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.