INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 17 grudnia 2009 r. (data wpływu 18.12.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie wydatków inwestycyjnych poniesionych na terenie specjalnej strefy ekonomicznej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 grudnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• wydatków inwestycyjnych poniesionych na terenie specjalnej strefy ekonomicznej,

• momentu zaliczenia wydatków inwestycyjnych kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną w postaci zaliczki w celu nabycia środka trwałego,

• uznania za wydatki kwalifikowane do objęcia pomocą publiczną zakupu wartości niematerialnych i prawnych.
  
  

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi działalność na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej na podstawie zezwolenia wydanego 12 października 2005 r.

Warunkami uzyskania Zezwolenia było m.in.:

• poniesienie na terenie SSE wydatków inwestycyjnych w wysokości co najmniej 20.000.000 PLN nie później niż do dnia 31 grudnia 2009 r.,
• zatrudnienie na terenie SSE co najmniej 256 osób, z czego 40 osób po dniu uzyskania zezwolenia w terminie do dnia 31 grudnia 2009 r. i utrzymanie zatrudnienia 256 osób do dnia 31 grudnia 2014 r.

Oba powyższe warunki zostaną wypełnione przed upływem wskazanego w Zezwoleniu terminu.

Spółka ustalając dostępną kwotę limitu pomocy publicznej uwzględnia wydatki inwestycyjne w momencie ich poniesienia w znaczeniu kasowym, także wówczas, gdy na dzień poniesienia takich wydatków, środki trwałe będące ich przedmiotem nie zostały jeszcze oddane do używania (a nakłady są ewidencjonowane na kontach środków trwałych w budowie lub płatności zaliczkowych).

Działalność Spółki koncentruje się na produkcji leków, suplementów diety, produktów medycznych i kosmetycznych oraz na prowadzeniu prac badawczo - rozwojowych, mających m.in. na celu udoskonalenie receptur leków, suplementów diety, produktów medycznych i kosmetycznych. W ramach procesu inwestycyjnego wyposażone zostały działy produkcyjne Spółki, jak również wybudowane zostały budynki biurowo - administracyjne, należy jednak zaznaczyć, iż proces inwestycyjny nie został jeszcze w pełni ukończony.

W ramach prowadzonego procesu inwestycyjnego istnieje możliwość, iż Spółka poniesie wydatki inwestycyjne w wysokości przekraczającej wartość wskazaną w Zezwoleniu.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy w przypadku poniesienia wydatków inwestycyjnych przewyższających minimalną kwotę określoną w Zezwoleniu, to cała kwota tych wydatków może stanowić koszty kwalifikowane inwestycji, w oparciu o które kalkulowana jest wysokość dostępnej dla Spółki pomocy publicznej (tj. zwolnienie podatkowe)...
2. Czy wydatek Spółki w postaci zaliczki w celu nabycia środka trwałego (który zostanie zaliczony do wartości początkowej tego środka wykorzystywanego w ramach realizowanego projektu), należy zaliczyć do wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną w miesiącu jego poniesienia...
3. Czy wydatki związane z zakupem wartości niematerialnych i prawnych (m.in. w postaci licencji na leki, suplementy diety, produkty medyczne i kosmetyczne, licencji na programy komputerowe) mogą zostać uznane za wydatki kwalifikowane do objęcia pomocą publiczną...

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie pierwsze obejmujące swym zakresem stan faktyczny. Wniosek Spółki w zakresie pytania drugiego i trzeciego został rozpatrzony odrębnymi interpretacjami wydanymi w dniu 18 marca 2010 r. nr ILPB3/423-1165/09-3/ŁM oraz ILPB3/423-1165/09-4/ŁM.

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka ma prawo uznać całość wydatków inwestycyjnych, tj. również w wartości przewyższającej minimalną kwotę określoną w Zezwoleniu za koszty kwalifikowane inwestycji, o ile spełniają one kryteria uznania za koszt kwalifikowany w myśl Rozporządzenia z dnia 7 września 2004 r. w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej. Tym samym, Spółka jest uprawniona do skorzystania z pomocy publicznej kalkulowanej w oparciu o rzeczywistą wartość poniesionych wydatków kwalifikowanych, ale tylko do wysokości nie przekraczającej wartości dopuszczalnej regionalnej pomocy publicznej.

Podstawą do skorzystania z pomocy publicznej jest uzyskanie zezwolenia na prowadzenie działalności w specjalnej strefie ekonomicznej, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 123, poz. 600 ze zm.; dalej jako „ustawa o SSE”). Określając warunki, na podstawie których Spółka korzysta z pomocy publicznej, należy rozpatrywać stan prawny obowiązujący na dzień uzyskania przez Spółkę Zezwolenia, a więc na dzień 12 października 2005 r.

W świetle art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm., dalej jako „ustawa o CIT”), „wolne od podatku są dochody (...) uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych („ustawa o SSE”), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami”. Dodatkowo, na podstawie art. 17 ust. 4 ww. ustawy „zwolnienie (...) przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy”.

Tym samym, pomoc publiczną, z której korzysta Spółka na podstawie Zezwolenia, stanowi w rzeczywistości wartość niezapłaconego przez Spółkę podatku CIT, obliczonego od dochodu osiąganego wyłącznie z działalności określonej Zezwoleniem i prowadzonej na terenie SSE.

Aby określić szczegółowe warunki udzielenia pomocy publicznej obowiązujące Spółkę, w tym przede wszystkim: (i) wielkość możliwej do uzyskania pomocy publicznej, (ii) warunki uznawania wydatków za koszty kwalifikowane do objęcia pomocą publiczną, należy odwołać się do Rozporządzenia o SSE.

W świetle § 3 ust. 1 Rozporządzenia, „pomoc regionalna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 (...) stanowi pomoc regionalną z tytułu: (1) kosztów nowej inwestycji, której wielkość jest liczona, jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą, określonych odpowiednio w § 6, 7 i 8 lub (2) tworzenia nowych miejsc pracy (...)”. Zgodnie z § 4 ust. 1 pkt 3 ww. Rozporządzenia, maksymalna intensywność pomocy w SSE wynosi 50%.

Na podstawie § 6 ust. 1 Rozporządzenia o SSE, „za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione w trakcie obowiązywania zezwolenia w związku realizacją inwestycji na terenie strefy na: (1) zakup albo wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub ich spłatę określoną w umowie leasingu lub innej umowie o podobnym charakterze (…), pod warunkiem zaliczenia ich - zgodnie z odrębnymi przepisami - do składników majątku podatnika, (2) rozbudowę lub modernizację istniejących środków trwałych - zaliczone do wartości początkowej tych środków trwałych zgodnie z przepisami o podatku dochodowym”.

Zgodnie z § 6 ust. 2 Rozporządzenia o SSE „Koszty inwestycji, o których mowa w ust. 1, mogą być podwyższone o wydatki na wytworzenie lub zakup wartości niematerialnych i prawnych związanych z uzyskaniem patentów, licencji operacyjnych bądź opatentowanych licencji typu know - how oraz nieopatentowanego know - how, z uwzględnieniem ust. 3 i 4”.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Spółka, aby wywiązać się z wymogów określonych w Zezwoleniu, w ramach działalności prowadzonej na terenie SSE, zobowiązana była do poniesienia wydatków inwestycyjnych w wysokości co najmniej 20.000.000 PLN nie później niż do dnia 31 grudnia 2009 r. Spółka spełniła oba powyższe warunki, przy czym istnieje możliwość, że wartość poniesionych wydatków inwestycyjnych przekroczy kwotę określoną w Zezwoleniu. Spółka, realizując kolejne inwestycje w ramach zadań opisanych w ofercie i Biznes Planie złożonym do SSE, zamierza nadal ponosić nakłady inwestycyjne w ramach działalności objętej Zezwoleniem, w tym również po 31 grudnia 2009 r.

W ocenie Spółki, wykładnia językowa sformułowania „co najmniej” wskazuje, że Spółka jest zobowiązana do poniesienia wydatków inwestycyjnych w kwocie minimalnej, tj. w kwocie nie mniejszej niż 20.000.000 PLN do dnia 31 grudnia 2009 r. A zatem, jest to minimalny pułap wydatków inwestycyjnych, jakie Spółka powinna ponieść, aby być uprawniona do korzystania z pomocy publicznej w formie zwolnienia z opodatkowania CIT. Należy dodatkowo stwierdzić, że ani przepisy ustawy o SSE, ani przepisy Rozporządzenia o SSE, ani przepisy ustawy o CIT, ani również Zezwolenie nie określają górnego limitu wydatków inwestycyjnych w strefie, który ograniczałby wartość przysługującego Spółce zwolnienia podatkowego (pomocy regionalnej). Takie zastrzeżenie mogło zostać wprowadzone do treści zezwolenia przez organ zezwalający. Na taką możliwość wskazuje zwrot „w szczególności” użyty w art. 16 ust. 2 ustawy o SSE. Jednakże udzielone Spółce Zezwolenie nr 68 z dnia 12 października 2005 r. wyraźnie zobowiązuje Spółkę do poniesienia w strefie wydatków inwestycyjnych w kwocie, co najmniej 20.000.000 PLN, nie określając przy tym górnego limitu tych wydatków.

Dodatkowo, § 6 Rozporządzenia o SSE wskazuje, iż wydatki inwestycyjne powinny być ponoszone „w trakcie obowiązywania zezwolenia”, co również wskazuje na brak górnej granicy, do jakiej wydatki inwestycyjne Spółka mogłaby uznawać za koszty kwalifikowane.

Jak wynika z przedstawionej analizy, minimalny próg wydatków określony w Zezwoleniu stanowi tylko jeden z warunków, jakie powinien spełnić przedsiębiorca, aby mógł korzystać ze zwolnienia podatkowego. Brak jest przy tym podstaw, by stwierdzić, iż warunki minimalne uprawniające inwestorów strefowych do ulg ograniczają jednocześnie poziom wydatków kwalifikowanych.

Biorąc pod uwagę powyższe, Spółka stoi na stanowisku, że o ile poniesione przez Nią nakłady inwestycyjne - również w części wykraczającej poza wartość określoną w Zezwoleniu (20 mln PLN) - spełniać będą kryteria uznania za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną (jak opisano powyżej), to Spółka ma prawo zaliczyć je do podstawy obliczenia maksymalnej dostępnej dla Spółki pomocy publicznej. Tym samym, obliczając wartość przysługującego zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT, Spółka powinna brać pod uwagę faktyczną kwotę poniesionych wydatków inwestycyjnych (w tym również ponoszonych po 2009 r.).

Stanowisko zbieżne ze stanowiskiem Spółki w powyższej kwestii zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji wydanej w dniu 11 grudnia 2008 r. (sygn. akt ILPB3/423-576/08-2/HS): „zwolnienia podatkowe (m.in. zwolnienie wynikające z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) są odstępstwem od reguły powszechności i sprawiedliwości opodatkowania, w związku z tym przepisy dotyczące zwolnień powinny być interpretowane ściśle, zgodnie z wykładnią językową. W związku z powyższym, minimalną kwotę wydatków inwestycyjnych koniecznych do poniesienia przez Spółkę w związku z działalnością na terenie X Specjalnej Strefy Ekonomicznej określa zezwolenie na działalność gospodarczą na terenie specjalnej strefy ekonomicznej (...). A zatem kwota ta stanowi dolny limit, w związku z którym Spółka jest uprawniona do korzystania z pomocy publicznej, co oznacza, że rzeczywiste nakłady inwestycyjne nie mogą być niższe niż określone w zezwoleniu. W sytuacji więc, gdy Spółka poniosła koszty inwestycji w kwocie wyższej od wskazanej w zezwoleniu (...) przy spełnieniu pozostałych warunków określonych w przepisach rozporządzenia w sprawie X Specjalnej Strefy Ekonomicznej, uprawnia ją to do dalszego korzystania z tej pomocy, ale tylko do wysokości uwzględniającej zasady przyznawania przedsiębiorcom pomocy regionalnej”.

Analogiczne stanowisko prezentuje Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w stosunku do kosztów poniesionych po dacie wskazanej w zezwoleniu (w interpretacji wydanej w dniu 7 października 2008 r. o sygn. akt ILPB3/423-432/08-2/HS).

Dodatkowo, podobne stanowisko zaprezentowali Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji wydanej w dniu 14 maja 2009 r. (sygn. akt ITPB3/423-120/09/DK) oraz Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji wydanej w dniu 30 września 2008 r. (sygn. akt IBPB3/423-571/08/AM).

Jednocześnie, Spółka wskazuje, że jest świadoma, iż wartość pomocy publicznej udzielonej Spółce nie może przekroczyć poziomu dopuszczalnej regionalnej pomocy publicznej w związku z realizacją danej inwestycji (określonej na podstawie odrębnych przepisów).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego, w zakresie pytania nr 1, uznaje się za prawidłowe.

Specjalne strefy ekonomiczne są częścią terytorium kraju wyodrębnioną administracyjnie, na której możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach, a w szczególności korzystania ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych, o czym wyraźnie stanowi art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t. j. Dz. U z 2007 r. Nr 42, poz. 274). Podstawą do korzystania ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej (art. 16 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych).

Natomiast stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4 - 6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600, z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 121, poz. 770, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 117, poz. 1228, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 240, poz. 2055 oraz z 2003 r. Nr 188, poz. 1840), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Ponadto na podstawie art. 17 ust. 4 ww. ustawy, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 34, przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy.

Pomocą publiczną udzielaną przedsiębiorcy prowadzącemu działalność gospodarczą na terenie strefy jest niezapłacony przez tego przedsiębiorcę podatek obliczony od dochodu osiąganego wyłącznie z działalności prowadzonej na terenie strefy na podstawie właściwego zezwolenia. Wielkość tego zwolnienia jest uzależniona od wysokości poniesionych przez przedsiębiorcę wydatków inwestycyjnych. Rodzaj tych wydatków został określony przez Radę Ministrów w rozporządzeniach ustanawiających poszczególne strefy ekonomiczne.

Stosownie do § 3 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07 września 2004 r. w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej, pomoc regionalna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) albo na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 63a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) stanowi pomoc regionalną z tytułu:

1. kosztów nowej inwestycji, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą, określonych odpowiednio w § 6, 7 i 8, lub
2. tworzenia nowych miejsc pracy, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników, obejmujących koszty płacy brutto tych pracowników, powiększone o wszystkie obowiązkowe płatności związane z ich zatrudnieniem, ponoszone przez przedsiębiorcę od dnia zatrudnienia tych pracowników.

Na podstawie § 3 ust. 4 tegoż rozporządzenia, przez nową inwestycję należy rozumieć inwestycję związaną z utworzeniem lub rozbudową przedsiębiorstwa, z rozpoczęciem w przedsiębiorstwie działań obejmujących dokonywanie zasadniczych zmian produkcji bądź procesu produkcyjnego, zmian wyrobu lub usługi, w tym także zmian w zakresie sposobu świadczenia usług, jak również zakup majątku zlikwidowanego lub będącego w likwidacji przedsiębiorstwa, albo przedsiębiorstwa, które uległoby likwidacji w przypadku niedokonania inwestycji w formie zakupu tego przedsiębiorstwa lub jego części.

Jednocześnie § 3 ust. 7 ww. rozporządzenia stanowi, iż pomoc przeznaczona na nowe inwestycje może być udzielana wraz z pomocą na tworzenie nowych miejsc pracy, pod warunkiem że łącznie wielkość tych pomocy nie przekracza maksymalnej wielkości pomocy określonej w § 4, przy czym dopuszczalną wielkość pomocy określa się jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy i wyższej kwoty kosztów: nowej inwestycji lub dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników.

Zgodnie natomiast z § 4 ust. 1 rozporządzenia w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej, z wyłączeniem przedsiębiorców, o których mowa w art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw (Dz. U. Nr 188, poz. 1840 oraz z 2004 r. Nr 123, poz. 1291), maksymalna intensywność pomocy regionalnej określona w § 3 ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 2 - 4, wynosi:

1. 30% - w przypadku inwestycji realizowanych na obszarach należących do podregionów oznaczonych numerami statystycznymi 22 i 42, o których mowa w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 13 lipca 2000 r. w sprawie wprowadzenia Nomenklatury Jednostek Terytorialnych do Celów Statystycznych (NTS) (Dz. U. Nr 58, poz. 685, z późn. zm.);
2. 40% - w przypadku inwestycji realizowanych na obszarach należących do podregionów oznaczonych numerami statystycznymi 4, 17 i 30, o których mowa w rozporządzeniu wymienionym w pkt 1;
3. 50% - w przypadku inwestycji realizowanych na pozostałych obszarach.

Regulacja § 4 ust. 2 ww. rozporządzenia stanowi zaś, iż w przypadku pomocy regionalnej udzielanej małemu lub średniemu przedsiębiorcy, w rozumieniu załącznika I do rozporządzenia nr 70/2001/WE z dnia 12 stycznia 2001 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw (Dz. Urz. WE L 10 z 13.01.2001), z wyłączeniem przedsiębiorcy prowadzącego działalność gospodarczą w sektorze transportu, maksymalną intensywność pomocy podwyższa się o 15 punktów procentowych brutto.

Natomiast zgodnie z § 6 ust. 1 rozporządzenia w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej, za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione po dniu uzyskania zezwolenia w związku z realizacją inwestycji na terenie strefy na:

1. zakup albo wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub ich spłatę określoną w umowie leasingu lub innej umowie o podobnym charakterze, z wyłączeniem środków transportu nabywanych przez przedsiębiorcę prowadzącego działalność gospodarczą w sektorze transportu, pod warunkiem zaliczenia ich - zgodnie z odrębnymi przepisami - do składników majątku podatnika,
2. rozbudowę lub modernizację istniejących środków trwałych

    - zaliczone do wartości początkowej tych środków trwałych zgodnie z przepisami o podatku dochodowym.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Spółka prowadzi działalność gospodarczą na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej na podstawie stosownego zezwolenia. W przedmiotowym zezwoleniu wskazane zostały m. in. warunki dotyczące minimalnej wysokości i terminów poniesienia nakładów inwestycyjnych na terenie strefy. Spółka przewiduje możliwość poniesienia przez Nią wydatków inwestycyjnych w wysokości przekraczającej wartość wskazaną w zezwoleniu.

Przytoczone powyżej przepisy, które znajdują zastosowanie w odniesieniu do stanu faktycznego przedstawionego przez Spółkę, określają następujące warunki, aby dany wydatek zakwalifikować do objęcia pomocą:

1. musi to być koszt inwestycji,
2. musi być faktycznie poniesiony w trakcie obowiązywania zezwolenia strefowego,
3. musi być poniesiony w związku z realizacją inwestycji na terenie strefy,
4. musi być przeznaczony na cele określone w § 6 ust. 1 rozporządzenia,
5. wydatki muszą być zaliczone do wartości początkowej środków trwałych, przy czym należy przyjąć, że przez koszty inwestycji należy rozumieć koszty „nowej inwestycji”, o której mowa w § 3 ust. 4 rozporządzenia.

Jeżeli więc poniesione przez Spółkę nakłady inwestycyjne spełniają wskazane warunki, stanowią one tym samym wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną.

Odnosząc się do zadanego pytania, należy przede wszystkim podkreślić, iż zwolnienia podatkowe (m. in. zwolnienie wynikające z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) są odstępstwem od reguły powszechności i sprawiedliwości opodatkowania, w związku z tym przepisy dotyczące zwolnień powinny być interpretowane ściśle, zgodnie z wykładnią językową.

W związku z powyższym, minimalną kwotę wydatków inwestycyjnych koniecznych do poniesienia przez Spółkę w związku z działalnością na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej określa zezwolenie na działalność gospodarczą na terenie specjalnej strefy ekonomicznej i dla Spółki kwota ta wynosi 20.000.000 PLN. A zatem kwota ta stanowi dolny limit, w związku z którym Spółka jest uprawniona do korzystania z pomocy publicznej, co oznacza, że rzeczywiste nakłady inwestycyjne nie mogą być niższe niż określone w zezwoleniu. W sytuacji więc, gdy Spółka poniesie koszty inwestycji w kwocie wyższej od wskazanej w zezwoleniu przy spełnieniu pozostałych warunków określonych w przepisach rozporządzenia w sprawie strefy ekonomicznej, uprawnia ją to do dalszego korzystania z tej pomocy, ale tylko do wysokości uwzględniającej zasady przyznawania przedsiębiorcom pomocy regionalnej. Jednocześnie należy podkreślić, iż wartość pomocy publicznej udzielonej przedsiębiorcy na działalność w specjalnej strefie ekonomicznej nie może przekroczyć wartości dopuszczalnej regionalnej pomocy publicznej w związku z realizacją danej inwestycji.

Ponadto należy zauważyć, że powołane przez Spółkę interpretacje indywidualne są rozstrzygnięciami wydanymi w konkretnych sprawach, osadzonych w określonym stanie faktycznym i tylko do nich się odnoszących, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.