INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 07 stycznia 2010 r. (złożono osobiście do tut. BKIP 08 stycznia 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie powstania przychodu z tytułu ujawnienia środków trwałych (pytanie oznaczone we wniosku Nr 1) - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 08 stycznia 2010 r. złożono do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie powstania przychodu z tytułu ujawnienia środków trwałych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka prowadzi działalność w zakresie dystrybucji energii elektrycznej. W skład majątku Spółki wchodzą głównie środki trwałe związane z dystrybucją energii elektrycznej. W większości przypadków składniki majątku Spółki zlokalizowane są na terenie działania sieci, a nie w obrębie siedziby Spółki. W konsekwencji, składniki te są terytorialnie rozproszone i znajdują się na obszarze wielu gmin. Ponadto, składniki te są często trudno dostępne.

Majątek Spółki jest bardzo liczny i składa się z ponad 80.000 składników.

Spółka powstała w wykonaniu dostosowania funkcjonowania polskiej energetyki do wymagań przepisów wspólnotowych. Zgodnie bowiem z postanowieniami Dyrektywy 2003/54/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 czerwca 2003 r., dotyczącej wspólnych zasad wewnętrznego rynku energii elektrycznej, jak również z postanowieniami art. 9d ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne oraz art. 22 pkt 2 ustawy z 4 marca 2005 o zmianie ustawy - Prawo energetyczne oraz ustawy - Prawo ochrony środowiska, przedsiębiorstwa energetyczne były zobowiązane do rozdzielenia prowadzonej przez nie działalności sieciowej (tj. działalności w zakresie dystrybucji energii elektrycznej) od innych rodzajów działalności.

W związku z powyższym, Spółka G prowadząca przed zmianami wynikającymi z powyższych przepisów, działalność w zakresie obrotu energią elektryczną oraz jej dystrybucji, wydzieliła działalność sieciową.

Z dniem 1 lipca 2007 r. działalność Spółki G w zakresie dystrybucji energii elektrycznej została przeniesiona do Spółki w drodze aportu. Przedmiot aportu stanowiła zorganizowana część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 4a pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Klasyfikację przedmiotu aportu potwierdził w postanowieniu Naczelnik Urzędu Skarbowego.

W konsekwencji, majątek Spółki stanowią w głównej mierze wchodzące uprzednio w skład oddziału dystrybucyjnego Spółki G składniki wniesione aportem do Spółki, jak również aktywa (tj. środki trwałe i wartości niematerialne i prawne) nabyte przez Spółkę w okresach późniejszych.

Art. 26 ustawy o rachunkowości (dalej. „UoR”) przewiduje trzy sposoby inwentaryzacji:

• spis z natury,
• potwierdzenie prawidłowości sald,
• porównanie ksiąg z dokumentami.
  
  

Z uwagi na to, że dostęp do środków trwałych Spółki jest co do zasady znacznie utrudniony, majątek ten w większości przypadków podlega inwentaryzacji w drodze porównania ksiąg z dokumentami, a nie w drodze spisu z natury.

W toku wewnętrznej weryfikacji składników majątku Spółki przeprowadzonej w 2009 r. ujawniono „nadwyżki” środków trwałych, które nie były wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Ujawniane środki trwałe, które są wykorzystywane w działalności Spółki, są następnie wprowadzane do tej ewidencji.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy wartość rynkowa ujawnionych środków trwałych, ustalona na dzień ujawnienia środków trwałych, stanowi przychód do opodatkowania w dacie ujawnienia środków trwałych... (pytanie oznaczone we wniosku Nr 1)

Zdaniem Spółki, w związku z ujawnieniem środków trwałych, Spółka powinna ocenić, jakie to zdarzenie spowoduje skutki na gruncie ustawy o pdop.

Ustawa o pdop nie definiuje przychodów podatkowych. Zgodnie jednak z ugruntowanym poglądem, do tej kategorii należą wszelkie przysporzenia podatnika, mające charakter definitywny, powiększające jego aktywa, którymi może on rozporządzać jak własnymi, o ile nie zostały ujęte w art. 12 ust. 4 ustawy o pdop (tak np. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 30 września 2009 r. (znak: ITPB3/423-340/09/MT).

Przykładowe wyliczenie wartości majątkowych w szczególności zaliczanych do przychodów podatkowych zawiera art. 12 ust. 1 ustawy o pdop.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o pdop, przychodem jest w szczególności wartość otrzymanych nieodpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń.

Ujawnienie środków trwałych jest w istocie stwierdzeniem, że Spółka posiada większą ilość środków trwałych niż wynika to z prowadzonej ewidencji.

W związku z tym, iż ujawnione środki trwałe nie były ujęte w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych Spółki dla celów pdop i Spółka nie poniosła wydatków na ich nabycie bądź wytworzenie we własnym zakresie, zasadnym jest uznanie, że doszło do ich nieodpłatnego nabycia, a w konsekwencji do trwałego przysporzenia majątkowego Spółki, które to przysporzenie będzie stanowiło przychód podlegający opodatkowaniu pdop.

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy o pdop, podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m. Przepis ten nawiązuje w swojej treści do UoR.

Natomiast zgodnie z art. 27 ust. 1 i 2 UoR przeprowadzenie i wyniki inwentaryzacji należy odpowiednio udokumentować i powiązać z zapisami ksiąg rachunkowych.

Ujawnione w toku inwentaryzacji różnice między stanem rzeczywistym a stanem wykazanym w księgach rachunkowych należy wyjaśnić i rozliczyć w księgach rachunkowych tego roku obrotowego, na który przypadał termin inwentaryzacji.

W związku z powyższym przychód z tytułu ujawnienia środka trwałego powinien być rozpoznany w 2009 r. tj. w roku, w którym ujawniono środki trwałe.

Powyższe stanowisko potwierdzają również organy podatkowe, przykładowo:

• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 30 września 2009 r., sygn. ITPB3/423-340/09/MT,
• postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego Kraków-Stare Miasto z dnia 27 marca 2006 r., sygn. PDP/423-24/07/BA/39569.
  
  

Stosownie do art. 12 ust. 5 ustawy o pdop, wartość otrzymanych nieodpłatnie rzeczy lub praw określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

W świetle powyższego, w opinii Spółki, powinna ona ustalić ceny rynkowe przedmiotowych środków trwałych na moment ich ujawnienia, z uwzględnieniem kryteriów, o których mowa w przywołanym powyżej przepisie i ujawnione środki trwałe wprowadzić z tak ustaloną wartością początkową do ewidencji. W związku z powyższym wartość rynkowa ujawnionych środków trwałych, ustalona na dzień ujawnienia środków trwałych, stanowi przychód do opodatkowania w dacie ujawnienia środków trwałych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. nr 54, poz. 654 ze zm., dalej „ustawa o pdop”), przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Stosownie do przepisu art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o pdop (w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2009 r.), przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, jest wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez zakłady budżetowe, gospodarstwa pomocnicze jednostek budżetowych, spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie.

W myśl art. 12 ust. 5 ustawy o pdop, wartość otrzymanych nieodpłatnie rzeczy lub praw określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Natomiast zgodnie z art. 12 ust. 5a ustawy o pdop, wartością rzeczy lub praw częściowo odpłatnych stanowiącą przychód podatnika jest różnica między wartością tych rzeczy lub praw, ustaloną według zasad określonych w ust. 5, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika. Przepis art. 14 ust. 3 stosuje się odpowiednio.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, iż z dniem 1 lipca 2007 r. działalność Spółki G w zakresie dystrybucji energii elektrycznej została przeniesiona do Spółki w drodze aportu. Przedmiot aportu stanowiła zorganizowana część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 4a pkt 4 ustawy o pdop. W konsekwencji, aktualny majątek Spółki stanowią w głównej mierze wchodzące uprzednio w skład oddziału dystrybucyjnego Spółki G składniki wniesione aportem do Spółki, jak również aktywa (tj. środki trwałe i wartości niematerialne i prawne) nabyte przez Spółkę w okresach późniejszych.

W toku wewnętrznej weryfikacji składników majątku Spółki przeprowadzonej w 2009 r. ujawniono „nadwyżki” środków trwałych, które nie były wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Ww. weryfikacja została przeprowadzona poprzez porównanie zapisów w księgach z dokumentami źródłowymi.

Zgodnie z art. 16d ust. 2 ustawy o pdop, składniki majątku, o których mowa w art. 16a-16c, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 9 ust. 1, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 4.

Ujawnienie środka trwałego oznacza zatem wprowadzenie go do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w terminie późniejszym niż wynikający z cyt. art. 16d ust. 2 ww. ustawy.

W większości przypadków czynność polegająca na wprowadzeniu środków do ewidencji nie skutkuje powstaniem przychodu. W celu ustalenia czy w związku z ujawnieniem środka trwałego ewentualnie powstał przychód podatkowy niezbędne jest jednoznaczne ustalenie sposobu nabycia składników majątku.

Przychód podatkowy mógłby powstać, gdy w wyniku dokonanej inwentaryzacji zostanie ustalone, iż składnik majątku został nabyty nieodpłatnie, a przychód z tego tytułu nie został rozpoznany, przy czym moment ujawnienia środka trwałego nie zmienia daty powstania tego przychodu. Jeżeli składnik majątku został nabyty nieodpłatnie, przychód winien zatem być odniesiony do okresu w którym został on nabyty.

Zatem stanowisko Spółki, iż wartość rynkowa ujawnionych środków trwałych, ustalona na dzień ujawnienia środków trwałych, stanowi przychód do opodatkowania w dacie ujawnienia środków trwałych jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, iż w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 2 wydano odrębną interpretację indywidualną.

Jednocześnie informuje się, iż wydając niniejszą interpretację nie wzięto pod uwagę powołanych przez wnioskodawcę pisemnych interpretacji przepisów prawa podatkowego, potwierdzających jego zdaniem, prezentowane przez niego stanowisko w sprawie. Nie stanowią one bowiem źródła prawa i zostały wydane w indywidualnych sprawach innych podatników.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.