INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 12.02.2010 r. (złożone do Naczelnika Urzędu Skarbowego, przesłane do tutejszego Organu w dniu 15.03.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania statusu nabywcy świadczonych przez Spółkę usług:

• z krajów Unii Europejskiej – jest nieprawidłowe,
• z krajów trzecich - jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 15.03.2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania statusu nabywcy świadczonych przez Spółkę usług.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Sp. z o.o. (dalej „Spółka”) świadczy usługi w zakresie rekrutacji pracowników i doradztwa personalnego oraz usługi informatyczne i utrzymania w sprawności sieci i korespondencji elektronicznej. W ramach prowadzonej działalności Spółka świadczy wymienione powyżej usługi m.in. na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą (tzw. bussiness to bussiness, B2B) i mających siedzibę poza terytorium kraju (kraje członkowskie Wspólnoty oraz kraje trzecie). W przypadku świadczenia usług na rzecz podmiotu z kraju członkowskiego Wspólnoty Spółka na fakturze wystawionej z tytułu sprzedaży usługi podaje numer VAT nabywcy (wydany dla celów podatku od towarów i usług w kraju siedziby nabywcy usługi). Część nabywców zagranicznych z krajów Wspólnoty nie jest zarejestrowana dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych (nie figurują w systemie wymiany informacji o VAT - VIES). Numer VAT nabywcy Spółka uzyskuje drogą korespondencji elektronicznej lub telefonicznie.

Spółka kwalifikuje powyższe usługi jako usługi, dla których miejscem świadczenia jest kraj siedziby nabywcy usługi (miejsce świadczenia usługi poza terytorium kraju). Spółka, jako świadczący usługę, dokonała rejestracji jako podatnik VAT czynny świadczący usługi, do których stosuje się art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług (dokonała aktualizacji zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R).

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy, aby uznać nabywcę usługi za podatnika o którym mowa w art. 28a pkt 1 lit. a) ustawy o podatku od towarów i usług i konsekwentnie w przypadku podatnika mającego siedzibę poza terytorium kraju rozpoznać miejsce świadczenia usługi poza terytorium kraju - wystarczające jest aby nabywca usługi był podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą... Innymi słowy, czy w celu uznania nabywcy usługi za podatnika w rozumieniu art. 28a pkt 1 lit. a:

• w przypadku nabywcy mającego siedzibę na terytorium państwa członkowskiego wystarczające jest, aby był on zarejestrowany w rejestrze przedsiębiorców w kraju siedziby i nie jest wymagane aby podmiot był zarejestrowany dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych (nie jest identyfikowany przez system VIES), a tym samym nie jest wymagane podanie na fakturze numeru VAT-UE nabywcy...
• w przypadku nabywcy mającego siedzibę w kraju trzecim, wystarczające jest aby był on zarejestrowany w rejestrze przedsiębiorców w kraju siedziby i nie jest wymagane potwierdzenie rejestracji dla celów podatkowych (np. certyfikat rezydencji podatkowej)...
  
  

W przypadku uzyskania pozytywnej odpowiedzi na powyższe pytania, czy wystarczające jest aby Spółka posiadała w swojej dokumentacji oświadczenie nabywcy usługi o prowadzeniu działalności gospodarczej np. w formie korespondencji elektronicznej...

W przypadku uznania przez tutejszy organ, że Spółka ma obowiązek posiadać w swojej dokumentacji potwierdzenie rejestracji nabywcy dla celów podatkowych w kraju siedziby:

• w jaki sposób Spółka powinna dokumentować rejestrację nabywcy jako podatnika w kraju siedziby...
• czy w przypadku braku dokumentacji potwierdzającej rejestrację nabywcy jako podatnika w kraju siedziby może być zastosowana wobec Spółki sankcja w postaci zastosowania stawki podatku właściwej dla usług świadczonych na terytorium kraju (22%)...
  
  

Zdaniem Wnioskodawcy:

Przepisy ustawy podatku od towarów i usług obowiązujące od dnia 1 stycznia 2010 roku wprowadziły ogólną zasadę, zgodnie z którą miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania (art. 28b ustawy o VAT). Zgodnie z definicją podatnika zawartą w art. 28a pkt 1 i mającą zastosowanie dla potrzeb art. 28b - „ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:

1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana do celów podatku lub podatku od wartości dodanej.”
   
   

W ocenie Spółki brzmienie powyższych przepisów wskazuje, że dla uznania nabywcy usługi za podatnika w rozumieniu art. 28a pkt 1 lit. a) wystarczające jest, aby nabywca usługi był podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą. Konsekwentnie, zdaniem Spółki, warunkiem koniecznym i wystarczającym dla rozpoznania miejsca świadczenia usługi poza terytorium kraju jest aby nabywca usługi prowadził działalność gospodarczą poza terytorium kraju (tzn. był podatnikiem w rozumieniu art. 28a pkt 1 lit. a). W ocenie Spółki przepisy nie wskazują na sposób dokumentowania, że podmiot będący nabywcą usługi prowadzi działalność gospodarczą. Zatem w przypadku świadczenia usługi na rzecz podmiotu mającego siedzibę poza terytorium kraju, aby Spółka mogła uznać, że usługa jest świadczona poza terytorium kraju wystarczające jest uzyskanie od nabywcy oświadczenia, że jest on podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą (np. drogą korespondencji elektronicznej). Konsekwentnie Spółka jako świadczący usługę nie jest zobowiązana do posiadania potwierdzenia rejestracji w lokalnym rejestrze przedsiębiorców lub potwierdzenia, że nabywca usługi jest zarejestrowanym podatnikiem w kraju prowadzenia działalności gospodarczej. W szczególności w przypadku nabywców mających siedzibę w kraju członkowskim Wspólnoty, zdaniem Spółki nie jest wymagane podanie na fakturze numeru identyfikacji podatkowej nabywcy nadanego mu dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych (tzw. VAT-UE). Na powyższe rozumienie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług wskazują również przepisy Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług. Zgodnie z przepisami § 5 ust. 10 niniejszego Rozporządzenia „w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów faktura stwierdzająca tę dostawę powinna zawierać (...) właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej.” Przepisy rozporządzenia nie wskazują na obowiązek umieszczania na fakturach numeru VAT-UE nabywcy, w przypadku świadczenia usług na rzecz tego nabywcy, a zatem zdaniem Spółki obowiązek taki nie istnieje.

Podsumowując, aby uznać, że miejscem świadczenia usługi jest kraj siedziby nabywcy usługi i tym samym zakwalifikować usługę jako świadczoną poza terytorium kraju wystarczające jest aby Spółka uzyskała od nabywcy oświadczenie (np. drogą korespondencji elektronicznej), że prowadzi on działalność gospodarczą w kraju siedziby.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie dokumentowania statusu nabywcy świadczonych przez Spółkę usług z krajów Unii Europejskiej uznaje się za nieprawidłowe, z krajów trzecich uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Ustawą z dnia 23 października 2009 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 192, poz. 1504) z mocą obowiązywania od 1 stycznia 2010 r. zmieniono ustawę o podatku od towarów i usług. Jedną z najistotniejszych zmian jest wykreślenie art. 27 i 28 ustawy i wprowadzenie nowych art. od 28a do 28o. Jest to bezpośrednia implementacja do przepisów o podatku od towarów i usług zmian wprowadzonych dyrektywą Rady Europy nr 2008/8/WE z dnia 12 lutego 2008 r. zmieniającą dyrektywę 2006/112/WE w zakresie miejsca świadczenia usług.

Ogólna zasada dotycząca miejsca świadczenia usług określona została w art. 28b ust. 1 ustawy, który stanowi, iż miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1, art. 28g ust. 1, 28i, 28j i 28n.

W przypadku świadczenia usług na rzecz podmiotu niebędącego podatnikiem w rozumieniu art. 28a ustawy, miejscem świadczenia usług zgodnie z art. 28c jest miejsce, w którym usługodawca posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3 oraz art. 28d-28f, art. 28g ust. 2, art. 28h-28n.

W świetle powyższego, w celu właściwego określenia miejsca świadczenia a zarazem opodatkowania świadczonych usług, istotnym jest ustalenie statusu usługobiorcy, na rzecz którego świadczona jest usługa.

Zakres pojęcia podatnika zawiera art. 28a, w którym stwierdza się, że przez to pojęcie rozumiemy (w myśl pkt 1):

1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6;
2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;

oraz (w myśl pkt 2):

podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Spółka świadczy usługi w zakresie rekrutacji pracowników i doradztwa personalnego oraz usługi informatyczne i utrzymania w sprawności sieci i korespondencji elektronicznej. W ramach prowadzonej działalności Spółka świadczy wymienione powyżej usługi m.in. na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą (tzw. bussiness to bussiness, B2B), mających siedzibę poza terytorium kraju (kraje członkowskie Wspólnoty oraz kraje trzecie). W przypadku świadczenia usług na rzecz podmiotu z kraju członkowskiego Wspólnoty Spółka na fakturze wystawionej z tytułu sprzedaży usługi podaje numer VAT nabywcy (wydany dla celów podatku od towarów i usług w kraju siedziby nabywcy usługi). Część nabywców zagranicznych z krajów Wspólnoty nie jest zarejestrowana dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych (nie figurują w systemie wymiany informacji o VAT - VIES). Numer VAT nabywcy Spółka uzyskuje drogą korespondencji elektronicznej lub telefonicznie.

Spółka kwalifikuje powyższe usługi jako usługi, dla których miejscem świadczenia jest kraj siedziby nabywcy usługi (miejsce świadczenia usługi jest poza terytorium kraju).

Obecnie Spółka chce zmienić swój tryb postępowania w sytuacji wyżej opisanej, m.in. w przypadku świadczenia usług na rzecz kontrahentów mających siedzibę w kraju członkowskim Unii Europejskiej. Spółka uważa, że wystarczającym będzie (dla określenia miejsca świadczenia usługi), biorąc pod uwagę zapisy ww. art. 28a pkt 1 lit. a) ustawy, aby nabywca usługi miał tylko status podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą. Konsekwentnie, zdaniem Spółki, nie będzie ona zobowiązana do uzyskania potwierdzenia, że nabywca usługi jest zarejestrowanym podatnikiem w kraju prowadzenia działalności gospodarczej, a co za tym idzie nie jest wymagane podanie na fakturze numeru identyfikacji podatkowej nabywcy nadanego mu dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych (tzw. VAT-UE).

Jak słusznie stwierdza Spółka, przepisy polskiej ustawy o podatku od towarów i usług nie wskazują na sposób dokumentowania faktu, że podmiot będący nabywcą usługi prowadzi działalność gospodarczą. Należy jednak zauważyć, że podmioty, o których mowa w art. 28a pkt 1 lit. a) to podmioty mające siedzibę poza terytorium kraju (w państwie Unii Europejskiej czy w państwie trzecim) i to uregulowania w nich obowiązujące rozstrzygają ww. problem. Zatem to odpowiednie przepisy kraju nabywcy przesądzają o tym, czy osoba prowadząca działalność gospodarczą ma obowiązek rejestrować się do celów podatku od wartości dodanej, transakcji wspólnotowych oraz jakie dokumenty świadczą o tym fakcie.

Pojęcie podatnika zdefiniowane w ww. art. 28a pkt 1 lit. a) ustawy obejmuje nie tylko podmioty wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą zdefiniowaną w ustawie o podatku od towarów i usług, czyli podatników podatku od towarów i usług określonych w art. 15 tej ustawy, lecz również podmioty wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą zdefiniowaną w innych systemach prawnych, której definicja odpowiada tej przyjętej w polskich przepisach. Definicja podatnika obejmuje zatem również podatników podatku od wartości dodanej czy podatku o podobnym charakterze, a w przypadku gdy w danym systemie prawnym brak jest tego rodzaju podatków, każdy podmiot wykonujący samodzielnie działalność gospodarczą odpowiadającą działalności gospodarczej określonej w przepisach o podatku od towarów i usług.

Zatem w przypadku kontrahentów z Unii Europejskiej, gdzie występuje podatek od wartości dodanej, określenie statusu kontrahenta możliwe jest m.in. poprzez podanie przez niego numeru VAT lub za pośrednictwem innego przedstawionego dowodu zidentyfikowaną dla celów VAT oraz potwierdzenie, że numer identyfikacyjny VAT nabywcy jest ważny.

Potwierdzenie ważności tego numeru w tym przypadku może nastąpić - biorąc pod uwagę uregulowania art. 97 ust. 17-19 ustawy o VAT - za pośrednictwem biura informacji o podatku VAT czy naczelnika urzędu skarbowego, lub na stronie internetowej Komisji Europejskiej (pod adresem http://ec.europa.eu/taxation_customs/vies).

Należy zatem przyjąć, że wystarczającym i wiarygodnym sposobem potwierdzenia, że nabywca usługi posiada właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy jest posiadanie wydruku ze strony internetowej wskazanej powyżej, potwierdzającego aktualność numeru lub posiadanie potwierdzenia aktualności tego numeru (otrzymane na piśmie, faksem lub telefoniczne albo pocztą elektroniczną z ww. biura wymiany informacji o VAT lub naczelnika urzędu skarbowego). Zatem fakt występowania podatnika w systemie wymiany informacji o VIES i potwierdzenie tego przez Spółkę w sposób jednoznaczny stwierdza zarejestrowanie jej kontrahenta jako podatnika podatku od wartości dodanej, a co za tym idzie podatnika w myśl ww. art. 28a pkt 1 lit. a) i jest podstawowym (zasadniczym) trybem postępowania w sytuacji wyżej opisanej.

Ponadto należy zauważyć, że po uzyskaniu takiego potwierdzenia, z charakteru świadczonych przez Spółkę usług (usługi w zakresie rekrutacji pracowników i doradztwa personalnego oraz usługi informatyczne i utrzymania w sprawności sieci i korespondencji elektronicznej) wynika, że mogą być one wykorzystane co do zasady na cele związane z prowadzoną działalnością (nie zachodzi tu zatem możliwość przeznaczenia ich do użytku osobistego czy personelu, co skutkowałoby opodatkowaniem ich jako świadczonych na rzecz ostatecznego konsumenta).

Natomiast odnośnie obowiązku umieszczenia na wystawianych fakturach numeru VAT-UE nabywcy zacytować należy przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 ze zm.), w stanie prawnym obowiązującym od dnia 01.01.2010 r. Zgodnie z § 25 ust. 4 ww. rozporządzenia, w przypadku świadczenia usług, o których mowa w art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy, faktura dokumentująca wykonanie tych czynności powinna zawierać numer, pod którym nabywca usługi jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, oraz informację, że zobowiązanym do rozliczenia tego podatku jest nabywca usługi, lub odesłanie do odpowiedniego przepisu dyrektywy, na podstawie którego zobowiązanym do rozliczenia tego podatku jest nabywca usługi.

Ponadto należy zauważyć, że wymieniony wyżej obowiązek umieszczania numeru VAT-UE nabywcy odnosi się do przypadków, o których mowa w art. 100 ust. 1 pkt 4, tj. tylko i wyłącznie w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b, na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej, świadczonych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, innych niż zwolnionych od podatku od wartości dodanej lub opodatkowanych stawką 0%, dla których zobowiązanym do zapłaty podatku od wartości dodanej jest usługobiorca.

Jednak z faktu, że podatnik nie występuje w bazie VIES nie można wnioskować, że nie jest on podatnikiem, co wiązało by się z innym sposobem określenia miejsca świadczenia usług i zobowiązaniem do rozliczenia podatku od towarów i usług przez świadczącego tę usługę.

W tym przypadku należy dopuścić dotychczasowy tryb postępowania Spółki, tj. uzyskanie numeru VAT nabywcy drogą korespondencji elektronicznej lub telefonicznie oraz – w przypadku braku rejestracji dla celów tego podatku – także oświadczenie nabywcy o prowadzeniu działalności gospodarczej.

Reasumując, za nieprawidłowe należało uznać stanowisko Spółki dotyczące nabywców z krajów Unii Europejskiej z uwagi na jej stwierdzenie, że także dla podatników podatku od wartości dodanej wystarczającym jest jedynie uzyskanie oświadczenia, że prowadzą oni działalność gospodarczą (bez obowiązku uzyskania numeru identyfikacyjnego i braku obowiązku jego umieszczenia na wystawianej fakturze). Spółka ma obowiązek w tym przypadku uzyskać od nabywcy numer, pod jakim został zarejestrowany dla celów podatku od wartości dodanej i umieścić go w wystawionej fakturze VAT.

Natomiast odnośnie nabywców mających siedzibę w kraju trzecim zauważyć należy, że ww. art. 28a pkt 1 lit. a) za podatnika uważa podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6. W sytuacji wyżej opisanej należy brać pod uwagę, iż w krajach spoza Unii Europejskiej często nie występuje odpowiednik krajowego podatku od towarów i usług, tj. podatek od wartości dodanej lub podatek od podobnym charakterze. Zatem w tym przypadku, w celu udowodnienia faktu, iż usługa jest wykonywana na rzecz podatnika, a co za tym idzie przerzucenie obowiązku rozliczenia tego podatku na nabywcę za wystarczający należy uznać sposób zaproponowany przez Spółkę, tj. uzyskanie od niego oświadczenia, że jest on podmiotem prowadzących działalność gospodarczą (np. drogą korespondencji elektronicznej). W tej sytuacji Spółka w wystawionej fakturze nie umieści numeru VAT-UE (z uwagi na jego brak).

Zatem stanowisko w tym zakresie jest prawidłowe.

Reasumując, uznano za nieprawidłowe stanowisko Spółki dotyczące nabywców z krajów Unii Europejskiej z uwagi na stwierdzenie Spółki, że także dla podatników podatku od wartości dodanej wystarczającym jest jedynie uzyskanie oświadczenia, że prowadzą oni działalność gospodarczą (bez obowiązku uzyskania numeru identyfikacyjnego i braku obowiązku jego umieszczenia na wystawianej fakturze); natomiast stanowisko dotyczące nabywców z krajów trzecich należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.