INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. u. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. u. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 04 listopada 2009 r. (data wpływu 09 listopada 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie poboru zryczałtowanego podatku dochodowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 09 listopada 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie poboru zryczałtowanego podatku dochodowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka jest stroną umów pożyczek i kredytów, udzielanych przez krajowe i międzynarodowe instytucje finansowe. Spośród instytucji udzielających Spółce finansowania znajdują się trzy banki, które nie podlegają pod jurysdykcję podatkową państw, w których posiadają swoje siedziby, tzn.:

1. Europejski Bank Odbudowy i Rozwoju (European Bank for Reconstruction and Development)
2. Europejski Bank Inwestycyjny (European lnvestment Bank)
3. Bank Rozwoju Rady Europy (Council of Europe Development Bank)
   
   

Europejski Bank Odbudowy i Rozwoju (EBOR) powstał w celu ułatwienia państwom Europy Środkowo - Wschodniej przejścia do gospodarki rynkowej. Jego udziałowcami jest obecnie 60 państw i dwie organizacje międzyrządowe. Działa w 27 krajach Europy i środkowej Azji.

Europejski Bank Inwestycyjny (EBI) powstał na mocy Traktatu Rzymskiego, jako bank Unii Europejskiej udzielający długoterminowych pożyczek. EBI jest własnością państw członkowskich Unii Europejskiej, które wspólnie obejmują udziały w kapitale banku.

Bank Rozwoju Rady Europy (CEB) funkcjonuje w oparciu o zapisy Trzeciego Protokołu z 6 marca 1959 r. do Porozumienia ogólnego w sprawie przywilejów i immunitetów Rady Europy z 2 października 1949 r. CEB jest organizacją międzynarodową posiadającą osobowość prawną, której kapitał własny należy do państw członkowskich.

W związku z zawartymi umowami pożyczek i kredytów, Spółka wypłaca odsetki z tytułu posiadanego zadłużenia.

Z uwagi na fakt, że wskazane powyżej banki nie podlegają pod jurysdykcje podatkowe jakiegokolwiek państwa, a miejsca ich siedziby zostały uregulowane na mocy stosownych umów międzynarodowych, Spółka nie jest w stanie uzyskać od tych instytucji certyfikatów rezydencji, o których mowa w art. 4a pkt 12 oraz art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. u. z 2000 r. Nr 54, poz. 654).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w powyżej opisanych okolicznościach Spółka jest zobowiązana do pobierania - zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - zryczałtowanego podatku dochodowego od odsetek wypłacanych od pożyczek i kredytów udzielanych Spółce przez wskazane we wniosku banki...

Zdaniem Wnioskodawcy, wypłacając odsetki na rzecz wskazanych we wniosku banków, Spółka nie ma obowiązku pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego, o którym mowa w art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, także w przypadku, gdy nie jest możliwe uzyskanie certyfikatów rezydencji potwierdzających siedziby tych banków dla celów podatkowych.

Jak wskazano w stanie faktycznym wniosku, wszystkie trzy banki (tj. EBOR, EBI i CEB) są instytucjami finansowymi, działającymi na podstawie umów międzynarodowych. z uwagi na ten międzynarodowy charakter oraz zakres funkcjonowania uregulowany w stosownych umowach międzypaństwowych, instytucje te posiadają immunitet podatkowy i nie podlegają administracji podatkowej jakiegokolwiek państwa. Tym samym, w praktyce nie ma możliwości uzyskania przez te instytucje certyfikatów rezydencji, o których mowa w art. 4a pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Celem regulacji zawartych w art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest wyeliminowanie możliwości unikania opodatkowania dochodów uzyskiwanych w Polsce. w przypadku większości podmiotów zagranicznych uzyskujących w Polsce dochody z odsetek przedstawienie zagranicznego certyfikatu rezydencji podatkowej pozwala na powołanie stosownej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania i tym samym zastosowanie prawidłowej stawki podatku (bądź zwolnienia). Tym samym, posiadanie przez polskiego podatnika dokonującego wypłaty odsetek certyfikatu rezydencji kontrahenta stanowi rodzaj zabezpieczenia, iż podatek od przysporzenia uzyskanego w Polsce zostanie (przy uwzględnieniu odpowiedniej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania) opodatkowany w kraju siedziby tego podmiotu (i / lub w Polsce).

Niemniej jednak instytucje wskazane we wniosku posiadają z mocy prawa i tworzących je umów międzynarodowych immunitet podatkowy i nie podlegają jurysdykcji podatkowej jakiegokolwiek państwa. Tym samym, ewentualne uzyskanie certyfikatu rezydencji tych instytucji nie stanowiłoby jakiejkolwiek gwarancji, iż ewentualny podatek od odsetek uzyskanych w Polsce zostanie uiszczony w kraju ich siedziby. w związku z tym, w praktyce żądanie certyfikatów rezydencji od tych instytucji jest bezzasadne.

Wnioskodawca pragnie wskazać, że stanowisko zbieżne z zaprezentowanym powyżej zostało przedstawione w piśmie Dyrektora Departamentu Podatków Bezpośrednich Ministerstwa Finansów o sygnaturze PB7/033-1934/2001 z 29 maja 2001 r. kierowanym do izb, urzędów skarbowych oraz urzędów kontroli skarbowych. w piśmie tym, Ministerstwo Finansów wyraziło stanowisko, iż „taka praktyka jest całkowicie zbędna, ponieważ ze względu na międzynarodowy charakter instytucje te posiadają immunitet podatkowy i nie podlegają one administracji podatkowej państw, w których działają. Siedziba ich jest uregulowana w umowach międzynarodowych, na podstawie których zostały one utworzone”.

Wśród międzynarodowych instytucji finansowych, od których – zdaniem Ministerstwa Finansów – nie ma potrzeby żądania certyfikatu rezydencji, wymieniono wszystkie trzy banki wskazane w niniejszym wniosku.

Abstrahując od powyższego, Spółka pragnie również zwrócić uwagę na przepis art. 17 ust. 1 pkt 17 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który zwalnia od podatku dochody osób prawnych, niemających siedziby lub zarządu w Polsce, uzyskane z tytułu działalności prowadzonej na terytorium Polski i finansowanej z funduszy pochodzących z międzypaństwowych instytucji finansowych oraz ze środków przyznanych przez państwa obce na podstawie umów zawartych przez Radę Ministrów Rzeczypospolitej Polskiej lub ministra za zgodą Rady Ministrów z tymi instytucjami i państwami.

W świetle tego przepisu, w opinii Spółki, możliwa jest argumentacja, iż przy wypłacie odsetek do wskazanych instytucji finansowych brak jest konieczności pobierania przez Spółkę zryczałtowanego podatku dochodowego z uwagi na fakt, że odsetki uzyskiwane przez te instytucje są wolne od podatku w Polsce.

Podsumowując, w ocenie Spółki, przy wypłacie odsetek od pożyczek i kredytów udzielanych Spółce przez wskazane banki nie ma obowiązku pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego, o którym mowa w art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, także w przypadku, gdy nie jest możliwe uzyskanie certyfikatu rezydencji tych instytucji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. u. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z odsetek (…) ustala się w wysokości 20% przychodów, przy czym w myśl ust. 2 art. 21, przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Stosownie zaś do treści art. 26 ust. 1 tej ustawy, osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Z powyższego uregulowania wynika, iż podmioty wypłacające podmiotom zagranicznym należności, o których mowa w art. 21 i 22 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w tym m.in. z odsetek, są obowiązane jako płatnicy do poboru podatku. Jeżeli chcą zastosować stawki podatku wynikające z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, albo nie pobierać podatku zgodnie z taką umową, muszą uzyskać od podatnika zaświadczenie o jego miejscu zamieszkania lub siedzibie, wydane dla celów podatkowych przez właściwą administrację podatkową (tzw. certyfikat rezydencji).

Certyfikat rezydencji, o którym mowa w art. 26 ust. 1 ww. ustawy, jest dokumentem wydanym przez właściwą dla odbiorcy należności administrację podatkową, potwierdzającym jego siedzibę dla celów podatkowych. Wymóg przedłożenia certyfikatu ciąży na podmiocie zagranicznym, który uzyskuje ze źródeł polskich odpowiednie dochody i podlega tzw. ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. w przypadku nie przedstawienia płatnikowi takiego certyfikatu kwoty wypłacane odbiorcy należności – zgodnie z art. 26 ust. 1 ww. ustawy - obciążone będą podatkiem ryczałtowym w wysokości określonej w ustawie (w odniesieniu do odsetek 20%).

Wymóg przedstawienia certyfikatu rezydencji nie dotyczy jednakże międzynarodowych banków i innych instytucji finansowych, których Polska jest członkiem lub z którymi zostały zawarte umowy o współpracy. Do takich instytucji należy Europejski Bank Odbudowy i Rozwoju (EBOR) z siedzibą w Londynie oraz Europejski Bank Inwestycyjny z siedzibą w Luksemburgu, a także Bank Rozwoju Rady Europy z siedzibą w Paryżu. Należy dodać, iż praktyka żądania przedstawienia certyfikatów rezydencji przez międzynarodowe banki lub inne instytucje finansowe jest całkowicie zbędna, ponieważ ze względu na ich międzynarodowy charakter instytucje te posiadają immunitet podatkowy i nie podlegają one administracji podatkowej państw, w których one działają. Siedziba ich jest uregulowana w umowach międzynarodowych, na podstawie których zostały one utworzone. w związku z powyższym nie ma potrzeby żądania certyfikatów w szczególności od instytucji, o których mowa powyżej.

Zatem, przy wypłacie odsetek od pożyczek i kredytów, o których mowa w art. 21 ust. 1 ww. ustawy, udzielanych Spółce przez wskazane banki nie ma Ona obowiązku pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego, o którym mowa w art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, również pomimo nie przedstawienia certyfikatu rezydencji tych instytucji.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. u. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.