INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 31 marca 2010r. (data wpływu 7 kwietnia 2010r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości korekty obrotu i podatku należnego zaewidencjonowanego na kasie rejestrującej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 kwietnia 2010r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości korekty obrotu i podatku należnego zaewidencjonowanego na kasie rejestrującej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (Spółka) zajmuje się sprzedażą detaliczną towarów (odzież i obuwie sportowe) poprzez sieć punktów sprzedaży detalicznej. Przy każdej sprzedaży dokonuje wydruku paragonu fiskalnego, którego oryginał wydawany jest nabywcy.

Na podstawie obowiązujących przepisów prawnych, w szczególności kodeksu cywilnego oraz przepisów ustawy z dnia 27 lipca 2002r. o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie kodeksu cywilnego część towarów zwracana jest z uwagi na ujawnione wady (reklamacja, niezgodność towaru z umową, gwarancja).

Spółka czasami przyjmuje również zwroty towarów pozbawionych wad, na podstawie indywidualnych ustaleń z nabywcą. Istotnym elementem polityki Spółki jest bowiem kształtowanie pozytywnego wizerunku Spółki poprzez dbanie o zadowolenie klientów.

Według obowiązujących w chwili obecnej procedur korekta sprzedaży z tytułu zwrotów towarów nie potwierdzona oryginałem paragonu fiskalnego nie powoduje zmniejszenia podatku należnego z tytułu sprzedaży. Spółka planuje wprowadzić zmiany w zakresie obowiązujących w chwili obecnej procedur i dokonywać pomniejszania podatku należnego dotyczącego zwróconego towaru również w przypadku braku oryginału paragonu fiskalnego. W celu wiarygodnej dokumentacji tego typu przypadków dokumentem potwierdzającym zwrot towaru będzie wewnętrzny dokument zwrotu towaru (ZWK), który znajduje odzwierciedlenie w przyjęciu zwracanego towaru na stan magazynowy. Dokument ten zawiera następujące informacje: oznaczenie punktu handlowego, data wystawienia, nazwa towaru, ilość sztuk, cena netto, wartość podatku VAT, cena brutto oraz powołuje się na numer pod którym została zaewidencjonowana pierwotna transakcja oraz jej datę. Dokument opatrzony będzie podpisem klienta potwierdzającym dokonanie zwrotu. Jednocześnie system informatyczny umożliwia wydrukowanie tzw. paragonu zastępczego, który zawiera następujące informacje: datę sprzedaży, nazwę punktu handlowego, nazwę towaru, ilość sztuk, cenę netto, wartość podatku VAT, cenę brutto. Dokumentacja zwrotu towaru bez załączonego oryginału paragonu fiskalnego będzie więc składać się z dokumentu ZWK podpisanego przez klienta wraz z podpiętym paragonem zastępczym wydrukowanym z systemu informatycznego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy możliwa jest korekta obrotu i podatku należnego w przypadku zwrotu towaru przez klienta, jeżeli klient nie dysponuje oryginałem paragonu fiskalnego a podatnik sprzedaż towaru na rzecz klienta może udokumentować wyłącznie podpisanym przez klienta i podatnika protokołem zwrotu towaru, ze wskazaniem wartości towaru oraz kwoty podatku należnego...

Zdaniem Wnioskodawcy, przepisy ustawy o VAT nie regulują sposobu dokumentowania korekty (zmniejszenia) obrotu i podatku należnego, gdy sprzedaż nie została udokumentowana fakturą VAT, lecz wydany został tylko paragon fiskalny. Brak uregulowań dotyczących korekty paragonu nie może przekreślać zasady wynikającej z art. 29 ust. 4 ustawy o VAT, dopuszczającej prawo korekty obrotu i podatku należnego w przypadku zwrotu towaru.

Zdaniem Jednostki, dopuszczalne jest dokonanie stosownej korekty podatku należnego w odniesieniu do zwróconego towaru, nawet w przypadku braku oryginalnego paragonu fiskalnego dokumentującego sprzedaż, w sytuacji, gdy Spółka jest w stanie, w sposób niebudzący wątpliwości udowodnić że transakcja została w przeszłości zawarta. Podatnik ma obowiązek wykazania, że zwracany towar został przez niego sprzedany i że zwracany towar został przez podatnika przyjęty. Potwierdzeniem zawarcia pierwotnej transakcji są informacje uzyskane od klienta o dacie i godzinie zakupu oraz nazwie i wartości towaru. Dodatkowo następować będzie weryfikacja zwracanego towaru na podstawie wewnętrznych metek oraz znaku towarowego, który często jest elementem zdobniczym odzieży. Na podstawie uzyskanych informacji sprzedawca jest w stanie odszukać w systemie informatycznym dane potwierdzające zawarcie danej transakcji i wydrukować tzw. paragon zastępczy.

Spółka stoi na stanowisku, że oryginał paragonu fiskalnego nie jest więc jedynym dokumentem, na podstawie którego można dowodzić stanu faktycznego mającego miejsce w rzeczywistości, czyli w tym przypadku sprzedaży towaru będącego przedmiotem zwrotu.

Dowodzenie zwrotu towaru, będącego podstawą dokonania korekty, na podstawie innych dokumentów aniżeli oryginał paragonu fiskalnego, nie stoi w sprzeczności z obowiązującymi w tym zakresie przepisami prawa podatkowego. W związku z powyższym Spółka stoi na stanowisku, że przysługuje jej uprawnienie do korekty sprzedaży i podatku należnego w razie braku paragonu fiskalnego, jeśli zdarzenie to zostanie udokumentowane wewnętrznym dokumentem zwrotu podpisanym przez klienta oraz paragonem zastępczym wydrukowanym z obsługującego transakcje sprzedaży systemu informatycznego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Zasady prowadzenia ewidencji przy pomocy kas rejestrujących określono w § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania (Dz. U. Nr 212, poz. 1338).

W myśl § 7 ust. 1 pkt 1 cyt. wyżej rozporządzenia podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 2, są obowiązani dokonywać ewidencji każdej sprzedaży oraz wydruku paragonu fiskalnego lub faktury VAT z każdej sprzedaży jak również wydawać oryginał wydrukowanego dokumentu nabywcy.

Zatem w sytuacji, kiedy sprzedawca jest obowiązany do ewidencjonowania obrotu przy zastosowaniu kas rejestrujących, dokumentem potwierdzającym fakt sprzedaży jest paragon fiskalny.

Zgodnie z przepisem § 2 pkt 11 ww. rozporządzenia paragon fiskalny jest to wydrukowany dla nabywcy przez kasę rejestrującą w momencie sprzedaży dokument fiskalny z dokonanej sprzedaży.

Podkreślić należy, iż stosownie do treści § 4 ust. 1 pkt 2 ww. rozporządzenia kasa fiskalna musi zawierać pamięć fiskalną. Pamięć fiskalna to urządzenie umieszczone w twardej nieprzezroczystej masie, umożliwiające trwały jednokrotny zapis danych pod kontrolą programu pracy kasy bez możliwości ich likwidacji oraz wielokrotny odczyt tych danych, które są nieusuwalne bez zniszczenia samego urządzenia (§ 2 pkt 10 rozporządzenia w sprawie kryteriów i warunków technicznych).

Cecha ta powoduje brak możliwości zarejestrowania na kasie fiskalnej zwrotu bądź reklamacji towarów. Zdarzenia tego typu winny być objęte odrębną ewidencją korekt, prowadzoną zgodnie z wymogami art. 109 ust. 3 ustawy.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2 – 22, art. 30 – 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży pomniejszona o kwotę należnego podatku. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Zgodnie z art. 29 ust. 4 ustawy o VAT podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, upustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartości zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b.

Z brzmienia ww. przepisu wynika, że możliwość pomniejszenia podstawy opodatkowania m. in.: o kwoty odpowiadające wartości zwróconych towarów i uznanych reklamacji może nastąpić pod warunkiem, że zwrot towaru lub reklamacja są prawnie dopuszczalne i zwroty te zostały udokumentowane. Obowiązkiem podatnika jest więc w rozumieniu tego przepisu odpowiednie udokumentowanie zwrotu wartości towaru w wyniku bądź odstąpienia od umowy sprzedaży, bądź to w wyniku uznania reklamacji (postępowanie w przypadku obniżenia obrotu o kwoty odpowiadające wartości zwróconych towarów w wyniku ich reklamacji bądź też zwrotu winno być takie same).

Zarówno odstąpienie od umowy sprzedaży i w konsekwencji dokonany przez sprzedawcę zwrot wartości towaru, jak i zwrot kwoty wartości towaru dokonany w wyniku realizacji roszczeń nabywcy z tytułu reklamacji, co do zasady są prawnie dopuszczalne i są przedmiotem regulacji prawa cywilnego. Przepisy ustawy o VAT nie wprowadzają na użytek postępowania podatkowego żadnych szczególnych regulacji w odniesieniu do trybu, zasad i dopuszczalności odstąpienia od umowy sprzedaży, jak i dodatkowych szczególnych warunków co do trybu realizacji roszczeń z tytułu reklamacji.

Reasumując należy stwierdzić, iż przepisy ustawy o VAT nie uzależniają pomniejszenia obrotu o kwoty odpowiadające wartości zwróconych towarów i kwot zwróconych z tytułu uznanych reklamacji, od posiadania przez podatnika oryginału paragonu fiskalnego, potwierdzającego zakup towaru lub usługi.

Paragon fiskalny stanowi dla nabywcy dowód dokonania zakupu (z którym wiążą się m. in. uprawnienia rękojmi i gwarancji) natomiast dla sprzedawcy bezsporne potwierdzenie tożsamości towaru w przypadku np.: zwrotu towaru. Zasadą jest więc dokonywanie korekty obrotu i podatku należnego przy jednoczesnym zwrocie (okazaniu) przez klienta paragonu fiskalnego.

Warunkiem dokonania korekty obrotu i kwoty podatku należnego jest potwierdzenie rozliczenia tej sprzedaży przez podatnika. Potwierdzenie tej okoliczności jest oczywiste w przypadku okazania przez nabywcę oryginału paragonu. Jest dopuszczalne w określonych sporadycznych przypadkach braku oryginału paragonu, oparcie się na innych dowodach (np. dokumencie gwarancji, numerze seryjnym itp.). Taka korekta jest również dopuszczalna w sytuacji, gdy podatnik ma pewność, iż towar został przez niego sprzedany i jest w stanie, w sposób niebudzący wątpliwości fakt ten wykazać.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca (Spółka) zajmuje się sprzedażą detaliczną towarów (odzież i obuwie sportowe) poprzez sieć punktów sprzedaży detalicznej. Przy każdej sprzedaży dokonuje wydruku paragonu fiskalnego, którego oryginał wydawany jest nabywcy. Część towarów zwracana jest z uwagi na ujawnione wady (reklamacja, niezgodność towaru z umową, gwarancja). Spółka czasami przyjmuje również zwroty towarów pozbawionych wad, na podstawie indywidualnych ustaleń z nabywcą. Według obowiązujących w chwili obecnej procedur korekta sprzedaży z tytułu zwrotów towarów nie potwierdzona oryginałem paragonu fiskalnego nie powoduje zmniejszenia podatku należnego z tytułu sprzedaży. Spółka planuje wprowadzić zmiany w zakresie obowiązujących w chwili obecnej procedur i dokonywać pomniejszania podatku należnego dotyczącego zwróconego towaru również w przypadku braku oryginału paragonu fiskalnego. W celu wiarygodnej dokumentacji tego typu przypadków dokumentem potwierdzającym zwrot towaru będzie wewnętrzny dokument zwrotu towaru (ZWK), który znajduje odzwierciedlenie w przyjęciu zwracanego towaru na stan magazynowy. Dokument ten zawiera następujące informacje: oznaczenie punktu handlowego, data wystawienia, nazwa towaru, ilość sztuk, cena netto, wartość podatku VAT, cena brutto oraz powołuje się na numer pod którym została zaewidencjonowana pierwotna transakcja oraz jej datę. Dokument opatrzony będzie podpisem klienta potwierdzającym dokonanie zwrotu. Jednocześnie system informatyczny umożliwia wydrukowanie tzw. paragonu zastępczego, który zawiera następujące informacje: datę sprzedaży, nazwę punktu handlowego, nazwę towaru, ilość sztuk, cenę netto, wartość podatku VAT, cenę brutto. Dokumentacja zwrotu towaru bez załączonego oryginału paragonu fiskalnego będzie więc składać się z dokumentu ZWK podpisanego przez klienta wraz z podpiętym paragonem zastępczym wydrukowanym z systemu informatycznego

W ocenie tut. organu, w przypadku zaistnienia powyższych zdarzeń, Wnioskodawcy przysługuje prawo do korekty obrotu i podatku należnego, pod warunkiem udokumentowania ich wpisem do ewidencji korekt. Oryginał paragonu nie jest jedynym dokumentem przesądzającym o stanie faktycznym, który znajduje odzwierciedlenie w rzeczywistości.

Dowodzenie odstąpienia od umowy sprzedaży oraz zwrotu zapłaconej ceny, będących podstawą dokonania korekty, na podstawie innych dokumentów aniżeli oryginał paragonu fiskalnego, nie stoi w sprzeczności z obowiązującymi w tym zakresie przepisami prawa podatkowego. W tym przypadku, ciężar dowodu znajduje się po stronie podatnika, który w prowadzonej przez siebie dokumentacji powinien posiadać dowody potwierdzające stan rzeczywisty.

Należy bowiem podkreślić, że to na podatniku spoczywa obowiązek rzetelnego udokumentowania prowadzonych transakcji w urządzeniach księgowych, tak by odzwierciedlały faktyczny ich przebieg.

Stosownie do treści art. 109 ust. 3 powołanej ustawy, podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 i 82 ust. 3 oraz zwolnionych od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą: kwoty określone w art. 90, dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego oraz kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, a w przypadkach określonych w art. 120 ust. 15, art. 125, 134, 138 - dane określone tymi przepisami niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej.

Ww. art. 109 ust. 3 wskazuje zatem na elementy, które powinna zawierać ewidencja. Zauważyć w tym miejscu należy, że ustawa o podatku VAT nie przewiduje ustalenia powszechnie obowiązującej formy ewidencji. Przytoczona regulacja wskazuje jedynie, na konieczność prowadzenia przez podatnika ewidencji, służącej prawidłowemu sporządzeniu deklaracji podatkowej.

Obowiązujące przepisy prawa nie przewidują możliwości skorygowania sprzedaży i podatku należnego zaewidencjonowanego za pomocą kasy rejestrującej, jednak brak regulacji prawnych w tym zakresie nie pozbawia podatnika możliwości dokonania korekty zaewidencjonowanego obrotu. Zakaz zmiany zapisów dokonanych w kasie rejestrującej jest jedynie warunkiem stosowania tych kas i nie może on zmieniać zasady wynikającej z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którą podstawą opodatkowania jest obrót rozumiany jako kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Obrotem jest zatem kwota rzeczywiście należna od nabywcy, a nie kwota figurująca na paragonie fiskalnym.

W celu więc ustalenia prawidłowej (rzeczywistej) podstawy opodatkowania w przypadku zwrotów towarów, należałoby prowadzić dodatkową, poza kasą rejestrującą, ewidencję (korekt), z której musi dokładnie wynikać kwota korekty sprzedaży i podatku należnego przypisana do konkretnego paragonu. Ewidencja taka nie ma określonego wzoru, ale wskazane jest, aby zawierała co najmniej dane niezbędne do ustalenia przyczyn zaistniałej korekty, a zapisy w niej widniejące pozwalały na określenie prawidłowej kwoty obrotu i podatku należnego.

Mając na względzie brak szczegółowych uregulowań odnoszących się do sposobu korygowania obrotu ewidencjowanego przy zastosowaniu kas rejestrujących stwierdzić należy, iż można przyjąć do sporządzania i rozliczenia deklaracji podatkowej dla podatku od towarów i usług inną podstawę opodatkowania, niż wynika to z wydruku raportu fiskalnego. Jednak podstawą przysługującego uprawnienia do korekty sprzedaży i podatku należnego i podstawą prawidłowego sporządzenia deklaracji VAT-7 jest rzeczywisty przebieg transakcji gospodarczej udokumentowany rzetelnymi dowodami i wynikający z zapisów zwartych w prowadzonych urządzeniach księgowych, z których dane za miesiąc rozliczeniowy obniżą łączną miesięczną sprzedaż zaewidencjonowaną w kasie rejestrującej.

Mając na uwadze przywołane przepisy prawa podatkowego oraz zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku, stwierdzić należy, że zgromadzenie przez Wnioskodawcę dowodów stanowiących dowód przeciwny do dowodu, jakim jest zapis z kasy rejestrującej, przy uwzględnieniu wyjątkowego charakteru zdarzeń, może stanowić podstawę do skorygowania obrotu i kwot podatku należnego.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe, gdyż przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie uzależniają możliwości pomniejszania obrotu od posiadanych przez podatnika oryginałów paragonu fiskalnego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.